o ΠΩΛ ΣΛΗΜΑΝ, ο ΕΜΠΕΡΧΑΡΝΤ ΖΑΓΓΕΡ και ένα παράξενο ^
Το 1912 ο Πωλ Σλήμαν, ο εγγονός του ανθρώπου που ανακάλυψε την Τροία και τις Μυκήνες βασιζόμενος στα Ομηρικά Έπη, πουλάει στην εφημεφίδα New York America ένα άρθρο με τιτλο How I discovered Atlantis, the source of All civilizations (Πως ανακάλυψα την Ατλαντίδα, την πηγή όλων των πολιτισμών)
Στο άρθρο έλεγε πως ο παππούς του, του είχε αφήσει μεγάλο αριθμό χαρτιών που αφορούσαν αρχαιολογικά ζητήματα και ένα παράξενο αγγείο σε σχήμα ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ, το οποίο θεωρούσε πολύ αρχαίο. Τα χαρτιά αυτά ήταν σε ένα φάκελο μαζί με μία επιστολή όπου ο παππούς του έλεγε πως έπρεπε να ανοιχτεί μόνο από έναν συγγενή και ότι όποιος άνοιγε το φάκελο έπρεπε να ορκιστεί ότι θα αφιέρωνε τη ζωή του στην έρευνα του ζητήματος που αναφερόταν στα έγγραφα.
Σύμφωνα με την πρώτη οδηγία, έπρεπε να σπάσει το παράξενο αρχαίο βάζο. Μέσα σ' αυτό βρήκε κάτι παράξενα τετράγωνα νομίσματα από ένα κράμα πλατίνας, αλουμινίου και ασημιού και πάνω σ' αυτά αναγράφονταν στην φοινικική γλώσσα, πως τα νομίσματα τέθηκαν σε κυκλοφορία για πρώτη φορά στο Ναό με τους διάφανους τοίχους (!) Σε ένα άλλο χαρτί του παππού του υπήρχε μία αναφορά για ένα άλλο βάζο που περιείχε νομίσματα και αντικείμενα από μέταλλο, κόκκαλο και πηλό. Στο βάζο εκείνο υπήρχε η επιγραφή : Από το Βασιλιά Κρόνο της Ατλαντίδας.
Στο άρθρο λοιπόν αυτό δήλωσε την έκπληξή του για τον θρύλο που απεβίωσε μέσα στους αιώνες και φυσικά την υπόσχεσή του πως θα ανακάλυπτε την ιστορία και θα την έγραφε αργότερα σε ένα βιβλίο. Το άρθρο τελείωνε με την περίεργη δήλωση:"Αν όμως θελήσω ποτέ να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο, δεν θα χανόταν τότε ολόκληρο το μυστήριο της Ατλαντίδας ?"
To βιβλίο φυσικά δεν εμφανίστηκε ποτέ. Το παράξενο βάζο, τα αντικείμενα, τα χειρόγραφα, δεν έγιναν ΠΟΤΕ αντικείμενα επιστημονικών ερευνών. Το γεγονός σύμφωνα με τους επιστήμονες της εποχής, ήταν απλά μία ΦΑΡΣΑ, δεν αποθάρρυνε πολλούς όμωσ από το να θεωρούν τον ΠΩΛ ΣΛΗΜΑΝ, ειδικό σε ζητήματα της Ατλαντίδας και να τον μπερδεύουν πολλές φορές ακόμη και με τον παππού του.
Η έλλειψη φυσικών αποδείξεων και η κατοπινή σιωπή του Πωλ Σλήμαν πάνω στα οποία βασίστηκε το "oλοφάνερο ψέμα του", δεν εμπόδισε μία άλλη ιστορία - αυτή του ΠΛΑΤΩΝΑ - να διαιωνιστεί ως μια ΠΙΘΑΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Ο Σλήμαν δεν ήταν ο μόνος που συνέδεσε το όνομα της Ατλαντίδας με την ΤΡΟΙΑ του Ομήρου. Ο γεωλόγος και αρχαιολόγος ΕΠΕΡΧΑΡΝΤ ΖΑΓΓΕΡ υποστήριζε πως ο μύθος της Ατλαντίδας αναφέρεται στην καταστροφή της Τροίας από τους Αχαιούς γύρω στα 1300 π.Χ.
Για να υποστηρίξει μάλιστα την θεωρία του ο Ζάγγερ, ανάφερε πως :
1. Ο Ποσειδώνας ήταν ο προστάτης της Τροίας.
2. Τα Δαρδανέλια και η είσοδό τους στη Μαύρη Θάλασσα ονομάζονταν Ηράκλειες Στήλες πριν ακόμα γνωρίσουν οι Έλληνες τα στενά του Γιβραλτάρ.
3. Οι Έλληνες νίκησαν τους μιλιταριστές Τρώες.
4. Η περιγραφή των καναλιών που κάνει ο Πλάτωνας ταιριάζει με την περιγραφή της Τροίας.
5. Οι Τρώες ήταν "Γιοι του Άτλαντα" και πολλές φορές αναφέρονται και σαν Ατλάντιοι.
6. Οι Αιγύπτιοι συνήθιζαν να ανφέρονται σε ξένους μακρινούς τόπους χρησιμοποιώντας τη λέξη "νησιά".
7. Η αναφορά των Αιγυπτίων μιας περιόδου 8.000 ετών ταιριάζει όχι σε ηλιακά έτη, αλλά σε σεληνιακά έτη (δηλαδή μήνες).
8. Οι Αιγύπτιοι ιερείς είναι πολύ πιθανόν να "διάβασαν" λανθασμένα κάποια παλιά χρονικά των Αχαιών.
Το 1876 εμφανίστηκε στο Λονδίνο ένα πολύ παράξενο βιβλίο με τον τίτλο Oera Linda Book και υπότιτλο "Ένα χειρόγραφο του 13ου αιώνα". Οι εκδότες του (Trubner & Co.) ήταν γνωστοί και σεβαστοί στον εκδοτικό χώρο που δεν υπήρχε η παραμικρή υπόνοια φάρσας ή απάτης. Το γεγονός πως δίπλα στο αγγλικό κείμενο υπήρχε και το πρωτότυπο (στη γλώσσα Frissian - μια αρχαία ολλανδική διάλεκτο) δεν άφηνε καμία αμφιβολία για την εγκυρότητα του βιβλίου.
Το παράξενο βιβλίο λοιπόν μιλούσε για μια πανάρχαια χώρα, ένα μεγάλο νησί στα βόρεια της Ευρώπης, την ΑΤΛΑΝΤ, που κατοικούνταν από μια εξαιρετικά ανεπτυγμένη φυλή. Το 2193 π.Χ. όμως το νησί αυτό καταστράφηκε από μία μεγάλη καταστροφή. Αν οι ισχυρισμοί του βιβλίου ήταν σωστοί, θα έπρεπε να ξαναγραφτεί ολόκληρη η ιστορία του Κόσμου, αφού σύφωνα με αυτούς όσοι γλύτωσαν από την μεγάλη καταστροφή, "έσπειραν" τους πολιτισμούς στην Αίγυπτο, την Ελλάδα και στην Κρήτη.
Όλα αυτά ακούγονταν τόσο εξωφρενικά και περίπλοκα που οι πρώτες αντιδράσεις των Γερμανών και Ολλανδών ακαδημαϊκών ήταν το να κατηγορίσουν το βιβλίο ως ΑΠΑΤΗ. Όλοι δε συμφωνούσαν ότι πρόκειται για μια απάτη που ξεκίνησε 1,5 αιώνα πριν. Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι στην δεκαετία του 1730 κάποιος ή κάποιοι θα έμπαιναν στον κόπο να κάνουν μία τέτοιου είδους απάτη. Και για ποιο λόγο άλλωστε ?
Στην εισαγωγή του βιβλίου αναφέρεται πως το βιβλίο βρισκόταν πάντα στην κατοχή της οικογένειας LINDEN και ήταν γραμμένο σε μία παράξενη γραφή που έμοιαζε με τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Σύμφωνα πάντα με το βιβλίο, το νησί είχε ένα εξαιρετικό κλίμα και μεγάλη αφθονία τροφής και αφού οι βασιλιάδες της περιγράφονται σαν σοφοί και βαθιά θρήσκοι, η Atland υπήρξε ένας ειρηνικός και προοδευτικός τόπος. Οι κάτοικοί της λάτρευαν έναν και μοναδικό θεό που τον ονόμαζαν Wrealda και η μυθική ιδρύτρια του νησιού ήταν η Freya, θεά της σελήνης, που το όνομά της σήμαινε "η Δέσποινα".
Το όνομα "Freya" έχει σχέση με τους αρχαίους μύθους των Σκανδιναβών και ίσως τελικά να μην είναι καθόλου παράξενο που το δεύτερο βιβλίο που γράφει ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΝΤΟΝΕΛΙ είναι το "Ragnarok: The Age of Fire and Ice" (Ράγκναροκ - Η εποχή της Φωτιάς και του Πάγου).
Μετά όμως από τον προφανή αυτό μύθο, το παράξενο βιβλίο συνεχίζει να περιγράφει ιστορικά γεγονότα....
Το 2193 π.Χ. μία μεγάλη καταστροφή χτυπάει το νησί βυθίζοντάς το. Λογικά η καταστροφή αυτή θα πρέπει να χτύπησε και την Αγγλία που βρίσκεται τόσο κοντά, αλλά αν η Atland βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με την Ολλανδία, τότε είναι πολύ φυσικό που βυθίστηκε.
Μέχρι και σήμερα δεν έχουν βρεθεί καθόλου αποδείξεις για την πλαστότητα του βιβλίου, που αν μελετηθεί προσεκτικά, ίσως αποτελέσει επανάσταση στον τρόπο που μάθαμε να βλέπουμε την ιστορία.
Ο μύθος της Ατλαντίδας υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια.... ακόμα και σήμερα όμως δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι το νησί αυτό όντως υπήρξε... και ίσως να μην μάθουμε και ποτέ αν ήταν εξ' αρχής μια φαντασίωση ενός "συγγραφέα" μιας κάποιας εποχής ή πραγματικότητα.
