Printable View
Καλημερα, ειλικρινα μετα απο αρκετες διαιτες (που δεν εβγαλαν πουθενα) κατεληξα στο να σκεφτομαι ΣΟΒΑΡΑ πλεον το θεμα του δακτυλιου. Ειμαι 16,7 και καπου 90 κιλα, και με τις διαιτες δε τα παω και τοσο καλα εφοσον ΠΕΙΝΑΩΩ! Λοιπον θελω να ρωτησω αν υπαρχει καποιος γιατρος στο Ηρακλειο Κρητης που να κανει την αντιστοιχη επεμβαση κοστος και τα σχετικα. Εχω ασφαλεια δημοσιου. Ευχαριστω, και καλη επιτυχια σε οσους το αποφασισαν.
Καλησπέρα σε όλους...θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να παραθέσω την προσωπική μου εμπειρία σε ότι αφορά το σοβαρό πρόβλημα της νοσογόνου παχυσαρκίας!!!! Ειμαι 32 ετών και έχω χάσει μέχρι στιγμής 37 κιλά, έχοντας κάνει επέμβαση δακτυλίου. Είναι ότι καλύτερο έχω κάνει για τον εαυτό μου, διότι στα τελευταία η μπάλα είχε χαθεί. Θέλω να χάσω ακόμα 8-10 κιλά. Είμαι στο τέλος, και πλέον μπορώ να πω ότι είναι μία εξαιρετική μέθοδος δεδομένου ότι δεν έχω το ψυχικό σθένος και την απαιτούμενη υπομονή να χάσω με διατροφή σχεδόν 50 κιλά!!! Πάντα έχανα κιλά, κάποια στιγμή σταματούσα τη δίαιτα και έπερνα τόσα και άλλα τόσα!! Όλο αυτό είχε γίνει ένας φαύλος κύκλος για μένα. Έτρωγα, αισθανόμουν τύψεις, στεναχωριόμουν, λόγω στρες ξαναέτρωγα...και πάει λέγοντας!!!
Στη Θεσσαλονίκη όπου και ζω, ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ γιατρος είναι ο Νίκος ο Σύκας. Χειρουργεί στο Διαβαλκανικό, και το πιο σημαντικό είναι ότι εκτός από εξαίρετος επιστήμονας, είναι και εξαιρετικός άνθρωπος!!!!! Χαμογελαστός, πρόθυμος για βοήθεια και πάαααντα στη διάθεση του καθένα που τον έχει ανάγκη. Να σημειώσω ότι η παρακολούθηση από τον γιατρό είναι δωρεάν εφ'ορου ζωής. Αν θέλω εγώ να τον βλέπω κάθε μήνα, μπορώ (και μάλιστα αυτό είναι καλύτερα διότι υπάρχει καλύτερο αποτέλεσμα).
Μην έχετε ενδιασμούς....τα χρήματα που κοστίζει όλη η επέμβαση δεν είναι περισσότερα από αυτά που έχουμε δώσει όλοι μας σε διαιτολόγους, διατροφολόγους και ινστιτούτα αδυνατίσματος!!!!
Η επέμβαση είναι ανόδυνη, γίνεται λαπαροσκοπικά και μένεις στο νοσοκομείο για μία ημέρα!! Τα σημάδια από την επέμβαση φαίνονται ανεπαίσθητα!!
Για επιτυχημένο αποτέλεσμα αυτό που χρειάζεται είναι σωστή διατροφή (ποιοτική), υπομονή, καλό μάσημα, συχνή παρακολούθηση με τον γιατρό...και όλα είναι μονόδρομος!
Καλή ''απόφαση'' και είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία είτε σε πρακτικό επίπεδο είτε ψυχολογικά....εχω περάσει από πολλά σταδια....:-)))))))
Ειδα τη συζητηση σας και ειπα να απαντησω.
Εκανα την εγχειρηση τον Φλεβαρη του 09 και μεχρι το Δεκεμβρη ειχα χασει 40κιλα. Ξεκινησα απο τα 157, ειχα ξεφυγει το ξερω. Στοχος μου ειναι να φτασω τα 90-100 λογω σωματοδομης. Η αληθεια ειναι οτι με τον καιρο το "νεο" στομαχι μεγαλωσε και η απωλεια αρχισε να σταθεροποιειται. Απο εκει και περα χρειαστηκα γυμναστηριο που το αρχισα. Σημειωσα ακομη καλτερη προοδο.
Την επεμβαση την συνιστω σε οποιον το σκεφτεται. Μια μερα εκατσα στο ΙΑΣΩ (πανακριβο, αλλα με καλυψαν τα ταμεια), με τον χειρουργο Λαμπρακη. Ο συγκεκριμενος γιατρος δεν μου το εσφιξε αρκετα, αλλα οπως πολυ θα γνωριζετε υπαρχει τροπος να σφιξει κ αλλο ο δακτυλιος χωρις επεμβαση κτλ, μονο με μια ενεσουλα :)
Ο λογος που δεν το εσφιξε αρκετα, ηταν οτι λογω πολλων κιλων φοβοταν μην κρεμασει αρκετα το δερμα. Ειμαι 27, και μετα απο 40 κιλα δε φαινεται οτι εχω χασει αποτομα βαρος, που σημαινει οτι δουλεψε το σκεπτικο του. Επισης εδω να ρωτησω αλλους φιλουσ/φιλες, χρειαστηκε κανεις πλαστικη επεμβαση μετα την απωλεια ? Εχω δει και ασχημες περιπτωσεις.
μαλλον εχω φτασει στο σημειο να μη χανω οποτε φανταζομαι αν το σφιξω ισως βοηθησει λιγο με τη γυμναστικη. Η αληθεια ειναι οτι εδω και 2 μηνες δεν εχω παει γυμναστηριο, λογω προσωπικων προβληματων, αλλα μολις βρω την ορεξη θα ξαναπαω. Αν εχει καποιος εμπειρια στο νεο σφιξιμο του δακτυλιου ας μας την πει εδω.
Καλησπερα ειμαι νεο μελλοσ και εγω ενδιαφερομαι για δαχτυλιο . ειμαι 90 κιλα 1,65 . απλα εχω θιρωιδη απο τα 15 μου χρονια κανω μονιμοσ διαιτα τωρα ειμαι 25 και συνβεχεια ειμαι σε διαιτα επερνα κατα κερουσ και το γλοθκοφασ για να με βοηθεισει να χασω αλλα ο οργανισμοσ μου εχει εξασθενισει. εχω και ενα μικρο προβλιματακι οσο ανεβαινω στα κιλα δεν εχω φυσιολογικο κυκλο περιοδου μου ερχετε μονο με αντισιλιπτικα, συν τισ αλλησ εχω και 2 ξαδερφεσ που εκαναν παρακαμψη εντερου στο καλφαρντζο. τωρα εγω δεω θελω να περασω τα 100 κιλα και μετα να το κανω. τι λετε για ολο αυτο????
Σήμερα σημείωσα ένα ρεκόρ:
Τρελάθηκα στην πείνα και αγόρασα μία πίτα με σκληρό φύλλο. Έκανα μία ώρα ακριβώς για να τη φάω!!!!!!!!!!!!
Δεν το σχολιάζω, δεν ξέρω καν αν είναι καλό ή κακό, απλά το παραθέτω να το έχουν υπόψη τους όσοι σκέφτονται το δακτύλιο. Τέρμα το να καταπίνεις μία πίτα σε πέντε λεπτά. Τέρμα το βιαστικό μάσημα. Πάντως χόρτασα και αυτό είναι το ζητούμενο.
Κι εγώ είμαι άλλη μια ταλαίπωρη που βαρέθηκα να ξεκινάω δίαιτες και να τις χαλάω μετά από λίγο.
Εχω κάνει τα πάντα και εννοώ ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να χάσω τα κιλά που κουβαλάω.Από ινστιτούτα αδυνατίσματος (πριν 20 χρόνια), ροφήματα (herbalife, prevent), δίαιτες και διαιτολόγους κάθε είδους (Ατκινς, ζώνης, South beach, 5 γευμάτων, 7 γευμάτων, 3 ...)Εχω βάλει γαστρικό μπαλόνι πριν 4 χρόνια (έχασα 11 κιλά και είχα φτάσει στα 77 κιλά ), τα οποία διατήρησα με τα reductil για 2,5 χρόνια.Μέχρι που οι ταχυπαλμίες, η κατάθλιψη και οι διαταραχές του ύπνου με έκαναν να τα σταματήσω πριν 14 μήνες.Α και να μην ξεχάσω τις ενέσεις από ορμόνες (αμφιβόλου συστάσεως που έκανα καθημερινά για 1,5 μήνα), που προμήθευε γιατρός που έχει και κλινική πλαστικής χειρουργικής και μου χάρισε τελικά έναν προβληματικό θυροειδή...
Μετά τα reductil άρχισε η άνοδος...των κιλών φυσικά και η κάθοδος της ψυχολογίας μου.Ζυγίζω περισσότερα κιλά τώρα απ'ότι ζύγιζα 9 μηνών έγκυος..Εχω πάρει 18 κιλά σε 14 μήνες..Και ο λόγος που γράφω εδώ σε αυτή την ενότητα είναι γιατί την Πέμπτη έχω κανονίσει να βάλω κι εγώ δαχτύλιο..Ανυπομονώ να σταματήσω να πεινάω...
Μέχρι τη Πέμπτη θα κάνω τη δίαιτα της Δανάης και μετά βλέπουμε..Πάντως στην απόφαση μου συνεβαλαν πολύ οι μαρτυρίες ολων εδώ μέσα και σας ευχαριστώ πολύ γιαυτό...
Ελπίζω να τα λέμε....
Καλή μου,ταλαιπωρημένη Stileto,
ταλαιπωράκι είμαι κι εγώ. Κι εγώ έκανα όλα όσα έκανες εσύ, πλην των φαρμάκων και του μπαλονιού. Από ινστιτούτα και καταπότια άλλο τίποτα. Το μπαλόνι είναι ότι πιο χρήσιμο μπορεί κανείς να κάνει για να καταπονήσει τον εαυτό του και να πετάξει τα χρήματά του.
Σου εύχομαι τα καλύτερα και σε συχαίρω για την απόφασή σου.
Οφείλω όμως να σε προειδοποιήσω: Γράφεις ότι ανυπομονείς να σταματήσεις να πεινάς. Θα πεινάς. Τον πρώτο μήνα όχι, γιατί δεν θα σε ενδιαφέρει το φαγητό και επιπλέον θα είσαι κατενθουσιασμένη από τα κιλά που θα φεύγουν σα νεράκι. Τους υπόλοιπους μήνες όμως απαιτείται πειθαρχία και δυστυχώς δίαιτα. Θα υπάρχει πείνα, όχι βέβαια όπως παλιά, πάντως θα υπάρχει.
Το χειρουργείο σε μένα τουλάχιστον ήταν ανώδυνο, η πορεία μου καλή και σε πέντε μήνες έχασα 13 κιλά. Θα μπορούσα να χάσω κι άλλα, αλλά η λαιμαργία μου βλέπεις... Δες τον δακτύλιο σαν βοήθημα, όχι σαν λύση από μόνη του. Είναι ένα εργαλείο στην προσπάθειά σου και μάλιστα πολύ σημαντικό. Δε μετάνιωσα στιγμή που το έκανα.
Αλλά θέλω να ξέρεις πως δεν θα χάνεις τα κιλά δέκα δέκα. Αργά και σταθερά. Και επιμένω σε κάτι, όσο και αν διαφωνούν κάποιοι, πως με το δακτύλιο δε μπορείς να επιστρέψεις στην προηγούμενη κατάσταση. ʼντε μετά από σούπερ γουρουνιές να πάρεις κανένα κιλό. Αν θέλεις πάλι να το ξεφτιλίσεις, τι να πω... ʼξιος της τύχης του όποιος το κάνει.
Καλή σου επιτυχία και καλές κατηφόρες! Περιμένουμε νέα σου!
Καλησπέρα σε όλους!! Διαβάζοντας όλα αυτά που έχετε γράψει, διαπιστώνω ότι τελικά δεν είμαι ο μοναδικός άνθρωπος επάνω στον πλανήτη (έτσι νόμιζα....) που έχει αυτούς τους προβληματισμούς και αυτή τη ζωή. Διαβάζοντάς σε Αva αμέσως αναγνώρισα εμένα. Πράγματι, οι στιγμές που κατάπινα την τροφή σα τον "βόα" έχουν φύγει ανεπιστρεπτεί (ευτυχώς!!!!). Υπομονή και καλό μάσημα.
Stileto πόσο δίκιο έχεις. Η ταλαιοπωρία μεγάλη και εσύ ένα παραπάνω, και μπράβο για την υπομονή σου. Σου αξίζουν τα καλύτερα, γι'αυτό λοιπόν να ξέρεις ότι θα άλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή σου (προς το καλό). Και σε όλα αυτά που σου γράφει ο/η Ava έχει απόλυτο δίκιο και συμφωνώ και επαυξάνω. έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Στην τελική αν δεν κάνουμε και μεις λίγο τον αγώνα μας, δε γίνονται όλα μαγικά. Ο δακτύλιος είναι ένα μέσω για μείωση της τροφής. Μία καλή διατροφή ή ακόμα και δίαιτα αλλά με πολλές βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά, θα έχουν ως αποτέλεσμα απώλεια κιλών χωρίς κόπωση και αίσθημα πείνας.
Ava σα να διαβάζω τον εαυτό μου....χαχαχα....αυτό που με κάνει πολύ χαρούμενη είναι το γεγονός ότι δεν θα ξαναπάρω πολλά κιλά όπως γινόταν στο παρελθόν. Και όταν κάνουμε γουρουνιές...έχουμε πάντα το "κουμπί" να τις διορθώνουμε....
Φιλιά σε όλου και καλά κουράγια!!!! ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ!!!!
Δαχτυλιδούλες και δαχτυλιδούληδες, λύστε μου σας παρακαλώ μία απορία:
Έχω λίγες μέρες που αισθάνομαι τη βαλβίδα έντονα όταν σκύβω πολύ ή όταν κοιμάμαι στο πλάι, με δυο λόγια όταν πιέζεται η περιοχή. Δεν ξέρω τι σημαίνει, ούτε και ανησυχώ πάρα πολύ, αλλά είναι κάτι που πρώτη φορά συμβαίνει. Η διατροφή μου εξαιρετική, δε φορτώνω το στομάχι. Τι να είναι άραγε?
Ντρέπομαι να ενοχλήσω το γιατρό για κάτι τέτοιο. Αν ξέρετε όμως εσείς κάτι θα με διαφωτίσετε...
Dear Ava
όταν στην αρχή μου έδινε οδηγίες ο γιατρός σχετικά με το πώς μπορεί να αισθανθώ στο μέλλον, μου ανέφερε και αυτό. Ότι μπορεί ορισμένες φορές να νιώθω τη βαλβίδα. Αυτό συμβαίνει διότι έχεις χάσει κιλά και έχει εξογκωθεί η βαλβίδα. Δε χρειάζεται να ανησυχείς γι'αυτό εκτός αν έχεις κάποιο πόνο (που μάλλον θα οφείλεται σε κάτι άλλο).
...και για να προλάβω πιθανές σκέψεις όλων τον ενδιαφερομένων, να σας πω το εξής: το καλοκαίρι στην περίπτωση της διατροφής είναι συνήθως "καταστροφικό"!! Όλο και κανένα γλυκάκι θα φάμε παραπάνω, όλο και κανένα ποτάκι θα πιούμε στο τσακίρ κέφι, όλο και κάτι μεζεδάκια θα τριγυρίζουν αδέσποτα...:fake sniffle::fake sniffle: αποτέλεσμα να μη χάσουμε ή και σε πολλές περιπτώσεις να βάλουμε και κανένα κιλάκι!! Δε μας πιάνει πανικός και δεν χάνουμε το κουράγιο μας!! Μία επίσκεψη για ρύθμιση στο γιατρό θα τα λύσει όλα!! Καλή συνέχεια σε όλους και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού να έχουμε παιδιά!!
Ευχαριστώ πολύ Κυβέλη για την απάντησή σου,
τι ενθαρρυντικά λόγια!
Δυστυχώς στις προβλέψεις σου έπεσες μέσα. Είμαι κι εγώ ένα από τα θύματα του καλοκαιριού. Αυτά τα παγωτά θα έπρεπε να τα αποσύρουν από την αγορά! Επίσης, να τα μπαράκια, να τα φυστικάκια, να τα πατατάκια, σαν πατάτα θα γίνω πάλι! Τι να πει ο δόλιος ο γιατρός όταν θα του εμφανιστώ πάλι στα ίδια κιλά... ΄
ʼρα κρατάτε γερά παιδιά, τέρμα οι ατασθαλίες, να εμφανιστούμε στο γιατρό με το κεφάλι ψηλά!
:crazy: και άντε να είσαι στα ίδια κιλά!!! όταν έχεις πάρει και μερικά εκεί να δεις ντροπή!!!! ουφφφφφ!!! αλλά καλά να πάθω που τα θέλω όλα δικά μου! άντε να "σφιχτούμε" σιγά σιγάαααα!!!!!
Ντροπή, ξεντροπή, θα το καταπιούμε κι αυτό!
Ευτυχώς πήρα παράταση, γιατί ο γιατρός λείπει διακοπές. Μέχρι να επιστρέψει και μέχρι να πάω κι εγώ να με δει, τι στο καλό, ένα τουλάχιστον κιλάκι ελπίζω να το έχω χάσει. Όχι τίποτε άλλο, για να γλιτώσω το ρεζιλίκι. Ονόματα δε λέμε, καταστάσεις δε θίγουμε, αλλά ο δικός μου γιατρός είναι πολύ ψαρωτικός.:o
Χθες έφαγα τον αμπάκουλα! Σήμερα έχω ραντεβού για ρύθμιση δακτυλίου και ξέρω πως, μετά από αυτό, απαγορεύεται να φάω οτιδήποτε στερεό μέχρι αύριο. Οπότε είπα να φάω για δύο ημέρες. Ωραίο σκεπτικό, ε? :rolleyes: Αποφάσισα να τον κρατήσω όσο με παίρνει, δέκα, δέκα πέντε χρόνια, όσο πάει. Κι αυτό, γιατί μπορεί να μην έχω πια τόσο παχύσαρκο κορμί, αλλά το μυαλό μου είναι σούπερ παχύσαρκο! Πρέπει να πάψω να περιστρέφω τη σκέψη μου γύρω από το πως θα φάω περισσότερο. Μόνον όταν τροποποιηθεί ο τρόπος που σκέφτομαι θα συνεχίσω μόνη μου, χωρίς βοηθήματα. Προς το παρόν είμαι πανευτυχής που το αποφάσισα και έκανα το χειρουργείο, γιατί αν συνέχιζα με αυτούς τους ρυθμούς, τώρα θα ήμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση.
Γεια σου Ava, εγώ έχω κάνει σλιβ εδώ και 3,5 χρόνια, είμαι λίγο ξεκάρφωτη εδώ, αλλά βλέπω αυτή την ομοιότητα που έχουμε οι περισσότεροι χειρουργημένοι άσχετα με την επέμβαση...δεν κάναμε επέμβαση και στο μυαλό!!!
Κι εγώ χαίρομαι κάθε μέρα που έκανα το χειρουργείο καθώς δε θα είχα φτάσει ούτε στα μισά του δρόμου χωρίς αυτό, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει πάλι το μυαλό στην προσπάθεια μου. Βρε με μισό στομάχι και πάλι είναι μέρες που τρώω ότι τέλος πάντων μπορεί να χωρέσει το καημένο!!! Και είμαι ικανή να τρώω όλη μέρα! Τι πράγμα και αυτό!
Θέλει συνεχή προσπάθεια για να αποκτήσουμε νορμάλ σχέση με το φαγητό (πχ να τρώω όταν πεινάω και να σταματάω όταν χορτάσω!), αλλά τουλάχιστον είναι πιο εύκολο τώρα απότι πριν! Κι ελπίζω να κρατήσει για πάντα αυτό γιατί δε θέλω με τπτ να ξαναγυρίσω στα παλιά! φτου φτου μακριά μας!
Καλή συνέχεια εύχομαι! :grin::grin: