ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ

Μα ισα ισα Ελίνα με το να θες να αδυνατίσεις δείχνεις οτι δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου και οτι θες να τον αλλάξεις επειδη μισείς τα κιλά σου, και το σώμα σου. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου λες "είμαι μια χαρά, με αποδέχομαι ακριβώς έτσι όπως είμαι και ακριβώς επειδή αγαπώ τον εαυτό μου θέλω να τον φροντίσω, να τον περιποιηθώ, να του δώσω τροφές που του κάνουν καλό". Αλλά αυτά τα λόγια είναι λόγια που δεν πρέπει να τα πεις μηχανικά αλλά να σου βγουν κάποια στιγμή από μέσα σου σαν συνειδητοποιήσεις δικές σου, και σκέψεις μετά από ωρίμανση μέσα από τις εμπειρίες σου. Παλιά διάβαζα και εγώ βιβλία αυτοβοήθειας και προσπαθούσα να λέω στον εαυτό μου θετικές φράσεις, αλλά δεν γινόταν τίποτα όσο και αν τις έλεγα, γιατι το πρόβλημα παραμένε και αυτό που χρειάζεται είναι αποδοχή του σώματος και της προσωπικότητας σου, υπέρβαση των φόβων σου που δυστυχώς δεν μπορεί να στα προσφέρει ένα βιβλίο,τουλάχιστον με εμένα δεν λειτούργησαν τα βιβλία. Μέσα στην ζωή υπάρχουν πιο καίρια προβλήματα, όταν ντρέπεσαι για τον ευατό σου, όταν τον υποβιβάζεις και φοβάσαι να εκφράσεις τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου, δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα επαναλαμβάνοντας φράσεις, χρειάζεται ένα υγιές, ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον, όπου θα αποκαλύψεις εσένα, και έπειτα θα δεις πως τα περισσότερα από αυτά που φοβόσουν ήταν αποκυήματα της φαντασίας σου.
Όσο για τον φόβο οτι θα σου συμβεί κατι κακό εννοεις οτι με αυτά που τρως μπορεί να αρρωστήσεις, γιατί εγώ αυτό φοβόμουν αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα.Ή φόβο οτι δεν θα τα καταφέρεις;Και γιατί χρειάζεται να τα καταφέρεις τώρα;Υπάρχουν διάφορα μονοπάτια που μπορείς να πάρεις, και απλά να μην λειτουργεί η στάση ζωής που έχεις τώρα ή να λειτουργήσει αργότερα. Ωστόσο, αυτός δεν είναι λόγος να απελπίζεσαι, κάποια στιγμή θα την βρεις την λύση!
Για το κρύψιμο που λές και εγώ το είχα,ήθελα να είμαι μέσα στο σπίτι και νε μην βγαίνω έξω και με βλέπουν οι άλλοι γιατί θα σχολίαζαν την εμφάνιση μου, ένιωθα ντροπή. Συμωνώ,όμως με την christina2311 που λέει πως σιγά μην κρυφτείς κιόλας. θυμάμαι που και εγώ είχα επιλέξει έναν μήνα να τον περάσω μέσα στο σπίτι μου, χωρίς να βγαίνω και τα έκανα χειρότερα, μετά ντρεπόμουν περισσότερο, γενικά δεν μου έκανε καλό, αντίθετα όταν έβγαινα λίγο λίγο, μέχρι εκεί που άντεχα,είχε καλύτερα αποτελέσματα για εμένα.

Παρεπιπτόντως, Λίνα το είπες πολύ ωραία πως όταν κλείνεσαι στο καβούκι σου εμποδίζεις τόσο τα κακά όσο και τα καλά να σου έρθουν. Και εγώ έτσι αισθανόμουν με τα κιλά που έπαιρνα, ένιωθα ασφαλής και οτι δεν χρειάζεται να περιποιούμαι τον εαυτό μου, αλλά ούτε και να βγω στην ζωή και να ζήσω τα δυσάρεστα της, αλλά ευτυχώς πλέον προτιμώ την ζωή με τον πόνο και την χαρά που προκαλεί, εξάλλου είμαστε έτσι φτιαγμένοι που να μπορούμε να ζήσουμε και τις δυο καταστάσεις. Πολύ ωραία το περιγράφει αυτό ο Benini στην καινούρια του ταινία " Ο τίγρης και το χιόνι",(έτσι λέγεται αν θυμάμαι καλά)την έχεις δει;


Υ.Γ. Μπήκα στα πιο παλιά topics και όποιος νιώθει χαμένος,μπερδεμένος και χωρίς ελπίδα ας μπει να δει τι έχει γράψει η maria f. Αυτά που λέει σε αγγίζουν,γράφει με πολύ πάθος και σου δίνει ελπίδα μιας και έχει ξεπεράσει την βουλιμία.

Ευχαριστω ρε παιδια!

christina2311 εχω αρχισει να βαζω τους βραχυπροθεσμους στοχους που λες κι εσυ και αυτο μου εχει ανακουφισει ενα μεγαλο μερος απο το αγχος μου. Ουτε διαιτες ουτε καταπιεση ουτε μεγαλα λογια. Θελω μονο να νιωσω καλα. Την στιγμη που μου ερχεται να φαω οτι υπαρχει και δεν υπαρχει, την αντιμετωπιζω με ψυχραιμια και με μια δευτερη σκεψη. Θα φαω και δυο πιατα σαλατα, θα πιω και ενα λιτρο γαλα αλλα δεν θα καταβροχθισω ψωμια, τσιπς, γλυκα κλπ. Αυτο ειναι ενα μεγαλο βημα για΄μενα που παντα ημουν η του υψους η του βαθους.
Ε και αν ξεφυγω λιγο μια μερα δεν χαθηκε κι ο κοσμος! Σε ολους τους ανθρωπους συμβαινει, δεν με καθιστα αναξια και καταδικασμενη!

Αυτη τη στιγμη δεν με ενδιαφερει τοσο να χασω αλλα να αλλαξω γενικα. Τοτε θα ερθουν ολα μονα τους. Διαβασα καπου: "Αυτο που εχει σημασια ειναι να θεραπευσεις την σχεση σου με τη ζωη και οχι την ασθενεια σου"

Ειμαι αρκετα καλυτερα, ειμαι χαρουμενη και αισιοδοξη! Ευχαριστω που ειστε διπλα μου!

Γι'αυτο και θα βγαλω το τικερακι!

Μπραβο βρε Ελινα! Χαιρομαι να σ'ακουω με αυτα που λες,ειδικα με το οτι δεν σε ενδιαφερει να χασεις οσο ν'αλλαξεις γενικα, σημαντικη αποφαση!

Αυτη τη στιγμη δεν με ενδιαφερει τοσο να χασω αλλα να αλλαξω γενικα. Τοτε θα ερθουν ολα μονα τους. Διαβασα καπου: "Αυτο που εχει σημασια ειναι να θεραπευσεις την σχεση σου με τη ζωη και οχι την ασθενεια σου"
Μπραβο ελινα !!!!Ειδες τελικα [που εχει μια λυση για ολα???Μην σου πω οτι το παραπανω που εγραψες με βοηθησε και μ'αρεσε πολυ!!!Για να μην πω μου αρεσε οπως λεμε εδω στην θεσσαλονικη!!!
Αντε φιλη μου και τα καλυτερα ερχονται!!!Κατι μου λεει οτι το 2008 θα ειναι καταπληκτικη χρονια!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!

Ευχαριστω dexaki!! Πραγματικα νιωθω οτι ειμαι στον σωστο δρομο! Ειμαι καλα! Δεν αγχωνομαι για τιποτα, δεν εκβιαζω καταστασεις. Ολα θα γινουν αργα και σταθερα! Φιλακια!

Ποπο, με ανακουφιζει πολυ το:" δεν αγχωνομαι για τιποτα, δεν εκβιαζω καταστασεις,ολα θα γινουν αργα και σταθερα!".Νομιζω οτι το εχω πολυ αναγκη, γιατι με φορτωνω με πολλες απαιτησεις.
Ασχετο, Ελινα, αλλα συνειδητοποιω ποσο σημαντικο ειναι που ξεκινησες εσυ ενα topic με το προβλημα σου, ζητωντας βοηθεια. Δεν θελησες, δηλαδη, να γραψεις ενδιαμεσα λεγοντας την αποψη σου, και να περασεις καπως απαρατηρητη αλλα επελεξες να παρεις προσοχη γραφοντας σε κεντρικο σημειο. Γεγονος που δειχνει οτι δεν φοβασαι να εκτεθεις,τουλαχιστον σε ενα φορουμ. Ζηλευω, θελω κι εγω να κανω κατι τετοιο καποια στιγμη.

Σε ευχαριστω πολυ NIKI μου! Η αληθεια ειναι οτι δεν ημουν παντα ετσι. Παλαιοτερα φοβομουν παρα πολυ να εκτεθω. Ακομα και για τους κοντινους μου ανθρωπους υπηρχαν περιοχες αβατες. Δεν αντεχα στην ιδεα οτι μολις μου γυρισουν την πλατη οι αλλοι, θα σχολιασουν τη ζωη μου, το συναισθημα μου και κυριως την οικογενεια μου. Τωρα πια δεν πιστευω οτι τιθεται θεμα προστασιας. Δεν ντρεπομαι για τιποτα γιατι πλεον εχω αποδεχτει τις καταστασεις και αρχιζω να πιστευω σε μενα και την οικογενεια μου με τα καλα μας και τα στραβα μας.

Ο φιλος μου μου ειπε στην αρχη της γνωριμιας μας οτι αλλαξε εντελως απο τοτε που αρχισε "να τσαλακωνει την εικονα του", που δεν τον ενδιεφερε η γνωμη των αλλων και η πιθανοτητα αποδοκιμασιας η σχολιασμου. Μου εκανε εντυπωση.. και το δοκιμασα. Μου πηρε καιρο και ακομα προσπαθω γιατι για να το κανεις χρειαζεται να αποδεχτεις ο ιδιος τον εαυτο σου. Μετα δεν παει να λεει ο καθενας το μακρυ του και το κοντο του! Ο,τι κανεις το κανεις για σενα γιατι εισαι ελευθερος ανθρωπος. Αρκετα καταπιεζουμε τους εαυτους μας! Οι συσσωρευμενες καταστασεις που καταχωνιαζουμε μεσα μας μας εχουν φαει!

Είμαι νέο μέλος στην οικογένεια σας και δεν έχω μπει στο κλίμα ακόμα. Είναι το πρώτο post που επιχειρώ χωρίς να γνωρίζω αν υπάρχουν κάποιοι άτυποι κανόνες. Δεκτές όλες οι καθοδηγήσεις απο τους "παλιούς" ώστε να νιώσω και γω άνετα να μιλάω σε αυτό το φόρουμ.

Διάβασα προσεκτικά όλες τις απαντήσεις σε αυτό το topic και διέκρινα από όλους σας μια θέληση να βοηθήσουμε τους άλλους και το πόσο νοιαζόμαστε για κάποιον που αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα το οποίο και εμείς οι ίδιοι το έχουμε βιώσει ή το βιώνουμε ακόμα.
Μακάρι όλη αυτή την ενέργεια να μπορούσαμε να την στρέψουμε πάνω μας.
Αν και δεν εχω περάσει παρόμοιες καταστάσεις με σένα Ελίνα θα σου πω μια προσωπική εμπειρία που ίσως σε βοηθήσω στο κομμάτι της διατροφής, και αφορά αυτό που ειπώθηκε και παραπάνω: τους βραχυπρόθεσμους στόχους.
Αρκετό καιρό προσπαθούσα να ακολουθήσω ένα σωστό τρόπο διατροφής και να χάσω τα περιττά μου κιλά και πάντα έπεφτα πάνω σε "τοίχους".
Μετά απο μικρές ατασταλίες και βλέποντας τη ζυγαριά, απογοητευόμουν και έλεγα "τόση προσπάθεια και η ζυγαριά κολλημένη?" και για τιμωρία στον εαυτό μου ξέσπαγα στο φαγητό.
Αφού πέρασε το καλοκαίρι και μαζί του πήρε και τον πανικό του "πως να πάω για μπάνιο με τέτοια κοιλιά" και ο χειμώνας έδιωξε τα κοντομάνικα μπλουζάκια και με κάλυψε με φούτερ και μπουφάν, μου πέρασε και η μανία με τη δίαιτα και μου έμεινε μόνο η ανάγκη για σωστή διατροφή.
Για να μη μακρηγορώ εχω φτάσει σε ένα σημείο να βάζω μικρούς στόχους και να επικροτώ τον εαυτό μου σε κάθε επίτευξη τους.
Για παράδειγμα σήμερα που έψαχνα να βρώ με τι θα συνοδέψω το φαγητό μου, μεταξύ άλλων βλέπω και κάτι καρότα.
Και λέω μέσα μου, για σήμερα ο στόχος μου είναι να διαλέξω τα καρότα για συνοδευτικό, που τόσο καιρό είχα να φάω.
Μπορεί για άλλους να φαίνεται πολύ γελοίος στόχος αλλά για μένα που ήθελα μισό κιλό τυρί-Φέτα για συνοδευτικό, είναι αρκετός για σήμερα.
Έτσι είμαι ικανοποιημένος για τη σημερινή μέρα γιατί ο στόχος επετεύχθη.
Πιστεύω να μην βγήκα πολύ εκτός θέματος :)

Γεια σου Αγγελε, καλως ηρθες! Βασικα κι εγω ψιλοκαινουρια ειμαι αλλα μπορω να σου πω οτι δεν υπαρχουν ατυποι κανονες. Ο καθενας μπορει να λεει την αποψη του και να προσφερει βοηθεια οπου θελει. Δεν υπαρχουν κλικες και πραγματικα θα νιωσεις πολυ γρηγορα ανετα με ολους. Στο λεω γιατι κι εγω στην αρχη ειχα το αγχος της καινουριας και πως θα "κολλησω" στην παρεα. Βεβαια καλο θα ηταν για σενα να ανοιξεις ενα post και να μας πεις την ιστορια σου για να σε γνωρισουμε και να μπορουμε κι εμεις να σου προσφερουμε με τη σειρα μας.

Σε ο,τι αφορα αυτα που εγραψες εχεις απολυτο δικιο και δεν εισαι καθολου εκτος θεματος! Αυτο ακριβως κανω εδω και ενα μηνα και ειμαι πολυ ικανοποιημενη απο τον εαυτο μου. Δεν ξερω ποσο εχω χασει, φανταζομαι οχι πανω απο ενα κιλο αλλα δεν με νοιαζει. Αλλαζω γενικοτερα. Τρεφομαι σωστα και αυτο με γεμιζει ενεργεια.

Περιμενουμε τα δικα σου!!

Καλως ηλθες αngele!

elina mou geia sou! me lene stella kai den fantazesai poso se noiwthw.eimai stin idia ilikia me sena kai stin idia katastasi.epatha sok otan diavasa to post.ta perissotera apo auta pou grafeis tha mporousa na ta exw grapsei egw.nomizw oti mporoume na voithisoume i mia tin alli.tha se kanw add sto msn mou na ta leme apo ekei.mporoume na to nikisoume.twra k emena mou fainetai vouno alla vlepw pws tosoi ta kataferan.giati oxi k emeis?

Καλως ηλθες Στελλα! Η ελπιδα και η πιστη οτι θα τα καταφερεις ειναι αναγκαια στην περιπτωση μας και χαιρομαι που τα εχεις. Πες μας λιγο για εσενα, πως εισαι τωρα;