-
Dimitroola, μια χαρά ειναι οι σκέψεις σου μην ανησυχεις...
το θεμα ειναι οτι συμφωνω με την daBubbleBlue , οτι καποιες φορές το θεμα ειναι καθαρα οργανικό. Δηλαδη δεν ειναι οπως στην αρχη που μονο οταν εισαι θυμωμενος ή κουρασμενος ή αγχωμενος, υποκυπτεις στο φαγητο. ειναι στιγμές που νομιζεις οτι πραγματικά το χρειαζεσαι, οτι χωρις αυτο δεν μπορεις να κανεις την πραγματικη σκέψη ή δραστηριοτητα.
επιπλέον, εγω επειδη δεν εχω παρα πολλές ''ευκαιριες'' για να σαβουρώνω οτι βρω μπροστα μου (μια που πρεπει να ειμαι μονη μου για να ευχαριστηθω-πράγμα σπανιο) με το που θα βρεθω μονη μου αυτοματα το μυαλο μου πάει εκει: ειμαι μονη μου αρα ευκαιρια για κραιπάλη. δεν εχω καταφερει ουτε μια φορά να επιβληθω στον εαυτο μου και να πω ''εισαι μονη σου αλλά συγκρατησου''. το μονο που εχω καταφερει κάποιες λίγες φορές (παλιοτερα περισσοτερες) ειναι να κάνω οτι μπορω για να μην ειμαι μονη μου επειδη ξερω τι με περιμενει. Πλεον ομως δεν το κανω ουτε αυτο. και καμια φορά οταν νοιωθω οτι δεν αντεχω αλλο, οτι εχουν περασει αιωνες απο την τελευταια φορά που πήρα τη ''δόση'' μου, προσπαθω να διώξω τον αντρα μου από το σπίτι (ευγενικά βεβαιως , να πάει για κανενα καφε με τους φιλους του, να ξεσκασει , κλπ) για να εχω άλλη μια ευκαιρια.!!!!
όντως Dimitroola η ζωη δεν ειναι μονο φαγητο αλλά κάποιες στιγμές το μονο που βλέπεις μπροστά σου είναι το φαγητο...
αλλά εχει δικιο η maraaaa ''οταν διαβασουμε κατι απο καποιον αλλον ενω ηδη το ξερουμε νιωθουμε καπως καλυτερα..Οτι δεν ειμαστε μονοι μας..Οτι αντιμετωπιζουμε ολοι μαζι ο καθενας το δικο του προβλημα..''
Ειδικά στην Ελλάδα που αυτα τα προβληματα αντιμετωπιζονται ακόμα με χλευασμο και οι ανθρωποι που τα αντιμετωπιζουν απλώς ως αδυναμοι χαρακτηρες που επομενως δεν αξιζει να ασχοληθουν μαζι μας, ειμαστε αξιοι της μοιρας μας. Στο εξωτερικο εδω και πολλά χρόνια το προβλημα αυτο αντιμετωπίζεται πολύ πιο σοβαρα...
NADINE, ηεπιτυχια στη ζωη δεν ειναι η οικογενεια και τα πτυχια, ειναι πρωτιστως να τα εχεις καλά με τον εαυτο σου και, πιστεψε με, ουτε η οικογενεια ουτε τα πτυχια βοηθανε σε αυτο.
-
η nadine (όπως και αρκετοί άλλοι εδώ μέσα) είναι πολύ γλυκιά και με παχαίνει
:)
-
Ωχ!Κι έχω και πολλά λιπαρά...Τι να κάνω; Θα γίνω light για χάρη σου να σε παχαίνω λιγότερο τουλάχιστον! :)
-
LSD και Μαράκι,η επιτυχία στη ζωή είναι η κατά το δυνατόν επίτευξη της προσωπικής μας ολοκλήρωσης κι ευτυχίας!
Και σ'αυτήν συμβάλουν σημαντικά οι παράμετροι του επαγγέλματος και πολύ περισσότερο της δημιουργίας οικογένειας...
Προσωπικά δε νιώθω αποτυχημένη γιατί μου είναι αδιάφορος αυτός ο κοινωνικός χαρακτηρισμός...
Αλλά νιώθω αχάριστη κι αγνώμων για όσα απλόχερα μου δόθηκαν και ουσιαστικά με τη στάση μου δείχνω να μην εκτιμώ...
Νιώθω ότι δεν έχω πραγματώσει ακόμα τον προορισμό μου στη γη αυτή,όποιος κι αν είναι αυτός!
:) Πάντως σας ευχαριστώ για την υποστήριξη!Είναι πολύ συγκινητική!
-
Αχ NADINE μου πόσο δίκιο έχεις...φτάνοντας πολύ κοντά στο θάνατο αναθεώρησα τα πάντα,το κυριότερο είναι ότι ΑΔΙΑΦΟΡΩ παντελώς πλέον για τους κοινωνικούς χαρακτηρισμούς...ό,τι έγινε και ειπώθηκε έμεινε στο παρελθόν,πονάει ακόμα βέβαια αλλά τώρα κοιτάω τον εαυτό μου....ναι μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία και την αξιοποιώ αρχίζοντας να αγαπάω ΕΜΕΝΑ...όλοι έχουμε γεννηθεί για κάποιο λόγο και έχουμε να πραγματώσουμε κάποιο σκοπό,όπως πολύ ωστά αναφέρεις...καιρός να μας εκτιμήσουμε λοιπόν,όπως πραγματικά μας αξίζει!!!
-
ειστε πολύ τυχεροι που μπορειτε και αδιαφορειτε για τους κοινωνικους χαρακτηρισμους. εγω μια ζωη ανησυχω για αυτο ακριβως: τη γνωμη των αλλων, πως θα με χαρακτηρισουν, κλπ.
Νομιζω οτι αν δεν υπήρχε αυτος ο παραγοντας να με πιεζει από παιδι σχεδον θα ημουν πολύ πιο φυσιολογικό άτομο...
-
LSD ειμαι 25 χρονων.
απο τα 16 μου μεχρι και πριν λιγο καιρο ημουν και εγω ετσι. προσπαθουσα να ειμαι οσο πιο τιπυκοι μπορουσα ωστε να μην με σχολιαζουν...
πιο ειναι το αποτελεσμα?
να συνιδιτοποιησω στα 25 μου οτι δεν εχω ζησει ΤΙΠΟΤΕ
τρελες που ηθελα να κανω οπως εκαναν οι φιλες δεν τις εκανα γιατι σκεφτομουν τι θα πει ο κοσμος?
με αποτελεσμα να ζω μια μιζερη ζωη μεχρι σημεραπ ου ειπα ΤΕΛΟΣ
μια ζωη την εχουμε. και στο κατω κατω σε οποιον αρεσω!
καιροσ να ζησω, να γελασω, να ξεφαντωσω, να κανω τρελες, να χορεψω στα μπουζουκια και στα κλαμπ και ας ειμαι χοντρη,,,, χε..στ,κα! καιρος να κανω αυτο που εγω θελω, αυτο που με κανει εμενα να νοιωσω καλα.
και ολοι οι αλλοι ας κοιταξουν τα δικα τους προβληματα και οχι εμενα!
-
Σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό;
Σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;
-
δεν ειναι οτι δεν εχετε δικιο, εχετε απολυτο δικιο.
αλλά αν εχεις μεγαλώσει ετσι (με τον φόβο των Ιουδαιων) , αν η ανατροφη σου σου λέει οτι καλό το ''ειναι'' αλλά σημασια μεγαλη εχει και το ''φαινεσθαι'' ειναι πολύ δυσκολο να αλλάξεις μυαλά.
πολλά πραγματα με κυνηγανε απο την παιδικη μου ηλικια (οπως η αισθηση οτι απογοητευω τους γονεις μου, οτι συνεχως περιμεναν κατι καλυτερο, κατι περισσοτερο απο εμενα, οτι ειμαι μια μετριοτητα) αλλά ενω τα ξερω δεν μπορω να τα αποτιναξω απο πανω μου.
και το γεγονος οτι δεν εχω καταφερει ολα αυτα τα χρονια να φτιαξω την σχεση μου με το φαγητο χειροτερευει ακομα περισσοτερο τα πραγματα, ειναι σα να εχω μια φωνιτσα στο κεφαλι μου που να μου λέει: ειχαν δικιο οι γονεις σου που απογοητευτηκαν, εισαι οντως μια μετριοτητα ή και χειροτερα !
γιατι και η αδελφη μου ειχε προβληματα (όχι σε τετοια εκταση) με το φαγητο -πράγμα που δεν το θεωρω τυχαιο- αλλά τα αντιμετωπίζει πολύ καλυτερα απο οτι εγω...
-
1)ο θύτης δεν υφίσταται χωρίς το θύμα κι αντίστροφα ασφαλώς...νόμος προσφοράς και ζήτησης...ελπίζω να καταλαβαίνεις
2)όπως μου φέρθηκαν μου φέρομαι.Υπάρχει καλύτερος τρόπος να τιμήσω τους γονείς μου απ'το να συνεχίσω το έργο τους
3)όπως μου φέρθηκαν φέρομαι και στους άλλους...έχεις ένα γιο 3 μηνών! πώς θα ήθελες να τον μεγαλώσεις;
-
1. ναι, αλλά ειναι ευκολο να γινεις θυμα οταν εισαι ακομα μικρος και ανωριμος. και μετα βεβαια να εισαι θυμα μια ζωη...
3.αυτο που θελω πάνω απο ολα ειναι ο γιος μου να μην εχει τα κομπλεξ που εχω εγω.
θελω να πιστευει στον εαυτο του και στις δυνατοτητες του.
ευτυχως ο πατερας του εχει τρομερη αυτοπεποιθηση (στα ορια του θράσους) οποτε ελπίζω να παραδειγματιστει απο αυτον...
-
Φοβάμαι ότι δεν έγινα σαφής και λυπάμαι αν σε μπέρδεψα και σε στεναχώρησα...
1)δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στο θύτη και το θύμα,αλλά τη δυναμική της μεταξύ τους σχέσης(γι'αυτό ανέφερα και την προσφορά και τη ζήτηση).
Εννοώ ότι ο κόσμος πάντα έτσι θα συμπεριφέρεται κι είναι ανώφελο να ελπίζεις ότι κάποτε απλά θα βαρεθούν και θα σε αφήσουν ήσυχη.
Όσο δίνεις σημασία δε σπάει η μεταξύ σας αλληλεπίδραση.Ένας δήμιος χωρίς κεφάλια να κόψει...αλλάζει επάγγελμα...Όχι ότι είσαι θύμα!
Αλλά αν κάποιος από τους δύο σταματήσει,σταματά αυτόματα κι ο φαύλος κύκλος της μεταξύ τους σχέσης.Εκείνοι δεν το κάνουν,συνεπώς σταματάς εσύ!
2)να υποθέσω ότι εδώ δεν υπάρχει θέμα...
3)προς Θεού δε θα σου πω εγώ πώς να μεγαλώσεις το παιδί σου!Ούτε καν είμαι μητέρα για να δικαιούμαι έστω να μιλώ σχετικά...
Αλλά επειδή είμαι σίγουρη ότι,από κάτι που σε ταλαιπώρησε πολύ,το τελευταίο που θα ήθελες στον κόσμο είναι να περάσει τα ίδια και το παιδί σου
κι επειδή τα παιδιά ό,τι κι αν τους διδάσκουμε στη θεωρία τελικά γαλουχούνται από το ζωντανό μας παράδειγμα,τη δική μας συμπεριφορά,
σκέφτηκα να σου το επισημάνω ως το σημαντικότερο κίνητρο,που θα είχε ίσως τη δύναμη να σε κάνει ν'αναθεωρήσεις κατά το δυνατόν στάση
και επιτέλους να ελευθερωθείς! Χαίρομαι για τον "μπαμπά",αλλά δεν παύεις να είσαι εσύ η "μαμά"! Με συγχωρείς και πάλι...
-
οχι, nadine, δεν με στεναχωρησες, μην ανησυχεις.
απλως εγω λέω οτι αν γινεις θυμα, μετα ειναι πολύ δυσκολο να πάψεις να εισαι και να σπάσει αυτος ο φαυλος κύκλος. Όντως ομως αλλη λύση απο αυτο που προτεινεις δεν υπάρχει.
δεν ξερω, καμια φορά νομιζω οτι εχω διαλλεξει την ευκολη λύση, να αποδιδω ευθυνες στους γονεις μου για να αποποιουμαι τις δικες μου ευθυνες. Δεν λέω, κανανε λάθη οι ανθρωποι αλλά ποιος μπορει να πει τι πραγματικά φταιει και καταλήγει κανεις ετσι ή αλλιως ;
συχνα σκεφτομαι οτι αν μου ειχε τυχει ενας σωστος ανθρωπος στην πρωτη μου σχεση (που δεν μου ετυχε) θα ειχαν εξελιχθει αλλιως τα πραγματα. Απο την αλλη αν ειχα μεγαλώσει με περισσοτερη αυτοπεποιθηση και αισθηση αποδοχης δεν θα χρειαζομουν αυτον τον ανθρωπο , θα μπορουσα να τα βγάλω πέρα και με καποιον οχι τοσο σπουδαια... ποιος ξέρει;
στο θεμα του παιδιου εχεις απολυτο δικιο και δεν χρειαζεται να ειναι κανεις γονιος για να ξερει οτι τα παιδια μαθαινουν πρωτιστως από τη συμπεριφορά μας και δευτερευόντως από τις διδαχές μας. Και όντως αυτο ειναι για μενα το μεγαλύτερο κινητρο και αν εκανα αυτη την κίνηση και αρχισα να το ψαχνω πάλι το θεμα, για αυτο ακριβως το λόγο ειναι.. γιατι και μονο ο σκεψη οτι θα υποφερει ο γιος μου οσο εχω υποφερει και εγω με ανατριχιάζει...
-
Διαβάζοντας τα παραπάνω και έχοντας ακριβώς το ίδιο πρόβλημα της υπερφαγίας ,καταλαβαίνω πως το πρόβλημα που έχουμε με το φαγητό, στην ουσία είναι πρόβλημα του χαρακτήρα μας.Πιστέυω πως αφήνουμε ανθρώπους και καταστάσεις να μας εππηρεάζουν περισσότερο απ'ότι θα πρεπε.Πιστεύω πως αν κάνεις πράγματα στη ζωή σου που σε ικανοποιούν και σε κάνουν να περνάς καλά ,δεν θα ψάχναμε να αναπληρώσουμε τις επιθυμίες μας μέσα από ένα ωραίο ταψί γλυκού και ούτε ανοίγωντας ένα κατάλογο παραγγέλνοντας φαγητό για τέσσερις !
-
Γεια σου yellowtwity ,
το προβλημα πιστευω ξεκιναει από ψυχολογικά αιτια, αλλα μετα καταληγει να ειναι και σωματικο,αυτο νομιζω ειναι το χειροτερο,οτι δεν ξερεις τι να αντιμετωπισεις πρώτα....
