-
Ρούχα καταχωνιασμένα στο χρονοντούλαπο...
Ρούχα ασφυκτικά τσιτωμένα,που σημαδεύουν το δέρμα μας,πληγώνουν την ελευθερία μας...
Ρούχα που πέρασε η μόδα τους κι απλά πιάνουν χώρο στ'απωθημένα και τα όνειρα μας...
Ρούχα-φαντάσματα,που στοιχειώνουν...
Κι εμείς να παλεύουμε κάπου εκεί ανάμεσα στο χθες και το αύριο,
αδιαφορώντας για το σήμερα και τις απογυμνωμένες μας ανάγκες...
Όσα χωράνε να τις ντύσουν τα υποτιμάμε,προτιμούμε να τις παγώνουμε στο χρόνο,στην αναβολή
παρά να τις ζεστάνουμε με ό,τι τώρα μας βρίσκεται,έστω εν μέρει κι εκείνες κάπως να καλυφθούνε...
Φωτογραφίες που δε βγήκαμε ποτέ,ταξίδια με άγραφο ακόμα κοντέρ,όνειρα με μάτια καρφωμένα διάπλατα ανοιχτά,
λαχτάρες-αερόστατα,που τα βαρίδια εμποδίζουν να πετάξουν,σχέσεις που αποφύγαμε ή ευνουχίσαμε,φίλοι κι εχθροί,
εχθροί εμείς κι οι άλλοι,εμείς μ'εμάς,εμείς και οι αριθμοί,πάνω απ'όλους κι από όλα τελικά οι αριθμοί!Κι εμείς;
Εμείς εξορία,πόνος,τιμωρία,μοναξ� �ά και παγωνιά για κάποια νούμερα πιο πάνω,κάποια μεγέθη πιο κάτω,μια ζυγαριά για ζωή
κι ένα ανσανσέρ,που όλο ανεβοκατεβαίνει μ'εμάς εγκλωβισμένους μέσα του,χωρίς αποβίβαση,χωρίς ουσιαστικά προορισμό!
Μέχρι πότε;Μέχρι να κοπούν τα σκοινά της αντοχής μας ή εξωγενώς το ρεύμα που τροφοδοτεί το φαύλο ανεβοκατέβασμα,
να πέσουμε στο κενό,να γκρεμοτσακιστούμε,ακόμα πιο διαλυμένοι κι απ'τα σημερινά κομμάτια,αφήνοντας τελικά πίσω ως ταξίδι ζωής τι;
Μήπως ν'ανοίγαμε απλά την πόρτα αυτήν εδώ τη στιγμή,ακόμα κι αν βρισκόμαστε στο ισόγειο και να παίρναμε τις σκάλες για αλλαγή;
Μήπως σκαλοπάτι το σκαλοπάτι,σταθερά,έστω και πιο αργά,ακόμα και με ενδιάμεσες στάσεις ώσπου ν'αναλάβουμε την ανάσα από το λαχάνιασμα του πιο επίπονου,
μήπως έτσι μόνο φτάσουμε στο προσωπικό μας penthouse κι από κει ψηλά απολαύσουμε τη θέα των κόπων μας κι όση πολυτέλεια η ζωή προσφέρει;Μήπως;
-
Κι εγώ έχω κρατήσει όλα τα ρουχα που είχα αδύνατη, κάποια υπέροχα φορεματα τα φορούσα με 40 κιλά λιγότερο!!! Ακόμα ονειρεύομαι πως κάποτε θα ξαναμπώ σ' αυτά...Για τα σημερινά ρούχα ας μη το σζητήσομε καλύτερα....4-5 κομμάτια με χωράνε :(
-
θέλω να χάσω 20 κιλά....
για να μπορώ να τρέξω με τα παιδιά μου χωρίς να φοβάμαι ότι θα τσακίσω το πληγωμένο μου γόνατο...
για να φορέσω τα 12κάποντα που τόσο μου έχουν λείψει χωρίς να φοβάμαι ότι μετά θα πονάω ή ότι θα πέσω...
για να νιώθω και να δείχνω ωραία...
για να δω ξανα τον θαυμασμό στα μάτια του άντρα μου...
για να μην θέλω πια το φώς κλειστό...
για να κάνω ψαροντούφεκο με την στολή μου χωρίς να μου σφίγγει το στήθος και να μου κόβει την πολύτιμη ανάσα και χωρίς να χρειάζομαι 6 κιλά για να κατέβω και να μου βγαίνει η γλώσσα για να ανέβω μετά...
για να νιώθουν τα παιδιά μου περήφανα για την μαμά τους και να με βλέπουν ωραία γιατί πραγματικά είμαι και όχι γιατί είμαι μαμά τους
για να λένε "μα τόσο νεά και με τρία παιδιά?!" (γιατί τα γονίδιά μου δεν έχουν ρυτίδες...αλλά τα κιλά κουβαλούν δεκαετίες)
για να νιώθω καλά με εμένα....
-
....αυτό το έρμο το τζιν των 20-25....αν ποτέ ξανακαταφέρω να το βάλω.....θα είναι άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα....δεν νομίζω όμως ότι τρέφω πραγματικά φιλοδοξίες ή ελπίδες γι'αυτό...
-
Nadine 5 asterakia gia to post stis 3/3!
-
:) Σ'ευχαριστώ,καρδιά μου!
-
Για 1000+1 λόγους. Μακάρι να τα καταφέρω έστω και μια φορά στη ζωή μου
-
Αυτή την εποχή αυτό που μου δίνει δύναμη για να μπορώ να συνεχίσω την διατροφή μου και τη γυμναστική μου είναι τα καινούργια ρούχα που έχω αγοράσει και τα οποία είναι size 12. Πραγματικά δεν θυμάμαι πια ήταν η τελευταία φορά που είχα αγοράζει τζιν size 12. Αυτό είναι για μένα το κίνητρο μου. Πραγματικά είναι όμορφο συναίσθημα να νιώθεις καλά μέσα στα ίδια σου τα ρούχα
-
μπράβω dominique
όσο για μένα οι λόγοι είναι πολλοί. δν βρίσκω όμως μάλλον κανέναν αρκετό. γιατί αλλιώς θα είχα μεγαλύτερη επιτυχία.
-
Ευχαριστώ Μαντάμ σου σου,
και εγώ πολλές φορές σκεύτομαι ότι θα μπορούσα να τα κατάφερνα με πιο γρήγορο ρυθμό αλλά για μένα σημασία έχει ότι δεν τα παράτησα. Σημασία για μένα έχει ότι εδώ και 1,5 χρόνο που το παλεύω για να χάσω αυτά τα κιλά έχω καταφέρει να ξεκολήσει το μυαλό μου από το φαγητό και σιγά σιγά ξεκολλάω και από τα υπερφαγικά και τα συναισθηματικά ξεσπάσματα στο φαγητό.
-
δν είναι ο ρυθμός που με προβληματίζει είναι οτι δν κάνω την αρχή τόσα χρόνια.
-
εχω περασει πολυ καλα στην ζωη μου,δεν ειχα ιδιαιτερα προβληματα δοξα το θεο ισως γι'αυτο δεν πηρα ποτε τοσο σοβαρα το θεμα αδυνατισματος (ξερω θα επρεπε αλλα ..),αν εξαιρεσουμε λοιπον καποια κακιασμενα σχολια απο το σοι του συζυγου,γενικα ειμαι καλα.αλλα ηρθε κατι να με ταρακουνησει,ακομη δεν ειμαι μαμα αλλα ελπιζω να γινω ,οχι δεν θα πω να ειμαι ομορφη (αδυνατη)για τα παιδια μου αλλα υγιης για τα παιδια μου .ειμαι ηδη 35 και δεν εχω κανει ακομα .δεν θελω λοιπον να τα επιβαρινω πανω στα καλυτερα χρονια της ηλικιας τους με μια μητερα που θα την τρεχουν στα νοσοκομεια επειδη λογω βαρους εχει προβληματα υγειας με καρδια,διαβητη και τα υπολοιπα που ακολουθουν .τι θα ειναι 20 -25 χρονων και αντι να γκομενιζουν να πηγαινουν διακοπες ,σε παρτυ ,να χαιρονται ,να δημιουργουν θα τρεχουν εμενα σε νοσοκομεια?
υγ. η μαμα ηταν και ειναι παχουλη (βεβαια οταν με εκανε ηταν 20 ετων ).ποτε δεν με ενοιαξε η εμφανιση της ουτε την συγκρινα με αλλες.ειναι η μαμα μου που με μεγαλωσε μονη της με θυσιες και παλικαρισια χωρις εκπτωσεις και με αξιοπρεπεια .ας μην ειναι ομορφη συμφωνα με τα περιοδικα ,ειναι ομορφη συμφωνα με την καρδια μου .
-
tami, μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που έγραψες :) και εγώ για λόγους υγείας άρχισα να προσέχω την διατροφή μου.
-
Θελω να χάσω 8 κιλά:
-Γιατί είμαι 24 χρονών και πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια με φουλ ανασφάλειες και μηδενική αυτοπεποίθηση λόγω βάρους.
-Γιατί θέλω να χαρώ τα νεανικά μου χρόνια με αυτοπεποίθηση.
-Γιατί θέλω να διώξω μερικά κιλά λίπους που με κάνουν να φαίνομαι παραπάνω απο τα πραγματικά κιλά μου.
-Για να μου πηγαίνουν τα αγαπημένα μου ρούχα.
-Για να με αγαπήσει κάποιος ΚΑΙ για την εμφάνισή μου, όχι μόνο για τον χαρακτήρα μου. Βαρέθηκα να με απορρίπτουν λόγω...κοιλιάς και χαμηλής αυτοεκτίμησης που μου προκαλεί κόμπλεξ με αποτέλεσμα να το βγάζω προς τα έξω.
-Για να μη μου ξαναπεί κανείς "Πάχυνες" ή "Χάσε λιγα κιλά και θα είσαι κούκλα".
-Γιατί παρόλο που έχω χάσει 16-17 κιλά απο πρόπερσι, ακόμα και τώρα υπάρχουν στιγμές που δεν αγαπάω το σώμα μου.
-Για να αρέσω σε μένα!!!!! Γιατί στην τελική, εγώ ζω σε αυτό το σώμα!!! Με αυτό το σώμα γεννήθηκα, αυτα τα πόδια με κρατάνε όρθια, αυτή η καρδιά χτυπάει. Και για αυτό πρέπει να το φροντίζω.
-Για να είμαι πιο υγιής.
-Για να μπορώ να γυμναστώ χωρίς να ντρέπομαι για το πως δείχνω.
-Για να βγάζω κι εγώ φωτογραφίες χωρίς να νιώθω άβολα.
-Για να έχω ενέργεια.
-Για να βγαίνω στη παραλία χωρίς να ρουφάω τη κοιλιά μου.
-Για να μπορώ να φλερτάρω ένα αγόρι χωρίς να φοβαμαι τη κοροιδία.
-Για να μου αρέσω στις φωτογραφίες της ορκωμοσίας.
-Για για για για....Εχω αρκετούς λόγους να θέλω να χάσω βάρος. Τό θέμα είναι να αποκτήσω και το πείσμα και τη θέληση για να συνεχίσω να το κάνω!!!
-
afratoulini90 μαζί σου :kiss: όλα όσα είπες ισχύουν και για μένα... :thumbup:
