Quote:
Originally posted by Έλξη Προσπαθησα να του πω να χωρίσουμε, αλλα αυτός τίποτα,εκανε πως δεν καταλαβαίνει-οτι δεν τρέχει τίποτα. Φοβόμουν πολυ να μην τον πληγώσω και φοβόμουν να φύγω γιατί μονο αυτόν τον ανθρωπο ειχα και αγαπούσα. Αυτο δεν αλλαζε αλλα δεν αντεχα, με επνιγε η σχεση μας. Το δυσκολο για μενα ηταν οτι φοβόμουν και να μείνω μόνη μου. Ετσι εμεινα κοντά του αλλα δυο χρόνια.
Στα δυο αυτά χρόνια πήρα ξανα την αποφαση να δώσω οριστικό τέλος στην σχέση- σκεφτηκα μόνο τον εαυτό μου - οσο εγωιστικό και να ακουγεται και του το ειπα οταν εγω ήμουν φοιτήτρια μακρυά και αυτός φαντάρος!Καταλαβαίνεις τις συνέπειες!!Το ειπα και απο το τηλεφωνο!! Με \"απειλούσε πως θα αυτοκτονήσει\"!! Επαθα σοκ στην κυριολεξία!Εκλεγα, ετρεμα και πανικοβλητη, γιατί νομιζα πως το εννοεί και ετσι εδειχναν όλα...!!!
Βρεθήκαμε και εμεινα ενα περίπου χρονο κοντά του, γιατί πια πιστευα πως δεν υπάρχει περιπτωση να με αγαπήσει αλλος τοσο πολύ, ωστε αν με χάσει να θελει να δώσει τελος στην ζωή του. Επεισα τον εαυτό μου πως ειναι ο αντρας της ζωής μου και πως πρέπει να κάτσω στα αυγά μου.