Aυτη η ευχη θελω να "πιασει"...

Ναι Dolphin ετσι να συνεχισουμε...

Πριν λιγο,ενω εχω φαει για βραδυ και δεν πειναω,εκει που πηγαινα να βαλω το μεσημεριανο φαγητο που περισσεψε στο ψυγειο,σαν καποιος να μου εσπρωχνε το χερι και παραλιγο να πεσω με τα μουτρα.Ετσι,χωρις σκεψη,χωρις λογικη,χωρις καμια μα καμια εξηγηση.Ειναι φοβερο.Συνηλθα γρηγορα,εβαλα το φαγητο στο ψυγειο,εξαφανιστηκα απο την κουζινα,πηγα καθησα στον καναπε και ηρεμησα σε ενα πενταλεπτο.Αυτο ηταν,τωρα ειμαι μια χαρα και δε μου κανει αισθηση να φαω τιποτα.Τι να πω,τα χω δει ολα με αυτο το πραγμα...

re paidia telika egw nomiza oti imoun moni mou kai oti kanenas de 8a me katalabaine pote!!diabazontas ta mnmta sas diapistwsa oti sxedon ka8e fora i3era ti 8a graftei prin to diabasw!!!!ooooooles aytes oi skepseis pernane k apo to diko mou myalo....eimai se mia apo tis pio piesmenes periodous tis zwis mou logw epaggelmatos kai 8elw na paw se kapoion eidiko psixiatro-psixologo..alla de nomizw pws 8a brw to xrono..para mono toy xronou tetoion kairo isws i an ola pane kala kapoia stigmi to xeimwna,.....

den xairomai pou exoun k alloi an8rwpoi ayto to problima gt einai basanistiko alla toylaxiston anakoufistika pou den eimai moni mou......

Χτες εκλεισα 10 μερες χωρις βουλιμικο.Θελω ακομα πολυ χρονο για να νιωσω καλα,αλλα ενθαρρυνομαι συγκρατημενα παντα με καθε μερα που περναει.Χτες εφαγα το βραδυ ενα μπολ πατατες τηγανητες,γιατι τις πεθυμησα και 7 σοκολατακια,αλλα τα ευχαριστηθηκα και δεν ενιωθα καθολου μα καθολου τυψεις μετα,γιατι ηταν "υγιης παρασπονδια".Και ας ξεπερασα τις θερμιδες που μου αναλογουσαν,δε με πειραξε καθολου!Και χαρηκα που ενω ειχα ενα ολοκληρο μπολ με σοκολατακια μπροστα μου,εφαγα μονο 7 και οταν αισθανθηκα ικανοποιηση απο γλυκο ειπα στοπ και σταματησα.Σε περιπτωση βουλιμικου δεν υπηρχε περιπτωση να μεινει ουτε ενα.Μη σας πω και το μπολ θα κινδυνευε..Το χαρηκα παρα πολυ,αφου απο τη χαρα μου σημερα εκανα δωρο στον εαυτο μου ενα ζευγαρι παπουτσια σαν επιβραβευση.Σε τετοια απογνωση ειχα φτασει 10 μερες πριν....Αντε και να συνεχιζουμε με πιστη και σταθεροτητα...

Εuxi,

συγχαρητήρια και για τις 10 μέρες χωρίς βουλιμικό και κυρίως γι΄αυτά που έφαγες χθες χωρίς τύψεις!! Εγώ ούτε καν θυμάμαι από πότε έχω να φάω πατάτες τηγανιτές. Για σοκολάτα, δεν το συζητάμε....Τις πλακώνω μόνο στα βουλιμικά.
Έχεις κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα. Το να τρως τρόφιμα μη διαιτητικά και μετά να μην ξεσπάς σε υπερφαγία είναι τεράστια πρόοδος. Αυτός βασικά είναι κι ο στόχος που έχουμε βάλει με τον ψυχίατρό μου.
Εύχομαι να συνεχίσεις έτσι!

Σ ευχαριστω Dolphin,μακαρι να συνεχισω ετσι.Η αληθεια ειναι πως τωρα που εχουν περασει καποιες μερες και εγω ηρεμησει λιγο,αντι να ειμαι ικανοποιημενη με αυτο και να συνεχιζω ετσι,αρχιζω και τρωγομαι παρα πολυ με τα κιλα.Δεν ησυχαζω.Σκεφτομαι απο τη μια να αρχισω να τρωω αρκετα υποθερμιδικα π.χ. 1200-1400 την ημερα για να παω γρηγορα στα 61-62 και μετα να ανεβω σε θερμιδες.Μετα σκεφτομαι πως ισως αυτη η τακτικη πυροδοτησει παλι βουλιμικο και αυτο δε θα το αντεξω.Μετα σκεφτομαι τον Ιουλιο που θα παω διακοπες και πως θα ειμαι με το μαγιω.Και παει λεγοντας...Δε βρισκω ησυχια σα να μη θελω να βρω,αλλα ολο αυτο ειναι παρα πολυ κουραστικο.Ασε που απο χτες ασχολουμαι μονο με αυτο το θεμα και εχω παρατησει και δουλεια και σπιτι και τα παντα.Θα προσπαθησω να συντονιστω λιγο σημερα.Εχω καψει τον εγκεφαλο μου..Καλη σου συνεχεια...

Σημερα εκλεισα 2 εβδομαδες χωρις βουλιμικο.Απο κιλα ειμαι στα 66,3.Κατεβηκα 700 γραμμαρια απο την προηγουμενη Δευτερα,δεν ειναι πολλα,αλλα ειμαι ευχαριστημενη δεδομενου του οτι δεν προσεχα ιδιαιτερα και 2 μερες εφαγα αρκετα παραπανω.Τωρα θα αρχισω να προσεχω πιο πολυ,αλλα χωρις υπερβολες.Η εβδομαδα που αρχισε ειναι πολυ σημαντικη,γιατι αν αντεξω και τριτη εβδομαδα χωρις βουλιμικο μετα αρχιζει και μου γινεται συνηθεια και παρεκτρεπομαι πιο δυσκολα.Εχει βεβαια να μου συμβει απο τον περασμενο Σεπτεμβρη,οποτε ειμαι επιφυλακτικη και θα βαλω τα δυνατα μου..

Μπράβο Εuxi! Έχε στο μυαλό σου σαν στόχο το ξεφούσκωμα από τα βουλιμικά κι όχι το αδυνάτισμα, όσο γίνεται. Ήδη θα πρέπει να βλέπεις διαφορά στο σώμα σου. Καλό είναι, όπως λες κι εσύ, να τηρήσεις μια ισορροπημένη κι ελαφριά διατροφή κι όχι στερητική δίαιτα η οποία σίγουρα θα είναι ο γρηγορότερος δρόμος προς το επόμενο βουλιμικό.
Κι εγώ αυτό το λάθος έκανα ξανά και ξανά. Υπερφαγία 4-5 μέρες, μετά δίαιτα αυστηρή όσο άντεχα, μέχρι την επόμενη κρίση. Μετά από αρκετά παθήματα προσπαθώ να τρώω κάθε 3-4 ώρες και να βελτιώσω κάποια πράγματα στη διατροφή μου όπως π.χ. το λάδι.
ʼντε, καλή μας συνέχεια!!!

Dolphin σ ευχαριστω!Διαφορα εχω αρχισει και βλεπω,αλλα θελω κι αλλο,κι αλλο και γενικως παντα θελουμε κι αλλο,κι αλλο...Ετσι ακριβως τρωω και εγω καθε 3-4 ωρες και προσπαθω να συμπεριλαμβανω πολλα φρουτα και 1 βασικο γευμα.Επισης με βοηθουν παρα πολυ το πολυ νερο και το πρασινο τσαι.

Καλη δυναμη να εχουμε να συνεχισουμε!

Πανε 3 βδομαδες από την Κυριακη που εκανα το τελευταιο βουλιμικο μου,τοτε που εγραψα και για πρωτη φορα στο φορουμ.Ημουν παρα πολύ χαλια,ένα κουρελι,ενιωθα αγανακτηση,απογνωση και απελπισια.Ημουν ένα με το χωμα,δε βρισκω λογια να το περιγραψω.Ειχα παρα πολλους μηνες να «αντεξω» τοσο.3 ολοκληρες εβδομαδες.

Σημερα,νιωθω ηρεμη.Οχι ασφαλης,όχι σιγουρη,αλλα ηρεμη.Το στομαχι μου εχει συνελθει,εχω χασει και λιγα κιλα χωρις ιδιαιτερο κοπο και το μυαλο μου εχει καθαρισει λιγακι.Δεν ξερω ποσα κιλα ειμαι,αυριο το πρωι θα ζυγιστω.Λιγη σημασια όμως εχει.Αυτες τις τρεις εβδομαδες εχω σκεφτει παρα πολλα πραγματα.Για τη ζωη μου,τα ορια μου,το τι μπορω,τι δεν μπορω και τι μπορω να προσπαθησω.Περασα πολλες ωρες πανω σ έναν καναπε να κοιταω τον τοιχο απεναντι και προσπαθουσα να με αφουγκραστω.Ο φιλος μου νομισε πως χαζεψα.Πηρα με προφαση λογους υγειας μερικες μερες αδεια από τη δουλεια μου,αλλα δεν το μετανιωσα.

Αφιερωσα ουσιαστικο χρονο σε μενα και ακουσα τον ηχο της σιωπης μου.Τι μου ψιθυριζει στο αυτι η ψυχη μου.Δεν το χω ξανανιωσει.Θελει,μου ειπε,να τρωει όπως κανουν οι περισσοτεροι.Μονο για να ζει.Τωρα λεει μπορει να το "αντεξει".Νομιζω πως αν δεν το κανω τωρα,δε θα το κανω ποτε.Σιγουρα υπαρχει και πιο κατω,αλλα εγω μαλλον μεχρι εδώ αντεχω να αυτοκαταστρεφομαι.Δεν το αντεχω άλλο,δεν το σηκωνω.Νιωθω ωριμη και ετοιμη πια να απαλλαξω τον ταλαιπωρο εαυτο μου από τη διατροφικη αυτή διαταραχη.Ας με ξεμπροστιασω στα κομπλεξ μου να δουμε τι θα παθω!Ας εκτεθω και εγω όχι μια,αλλα πεντε,δεκα,εικοσι φορες κι ας μη γινω αρεστη!Ας πιασω τη ζωη απ τα κερατα και εγω μια φορα και να μην ειμαι μονιμως κρυμμενη στην ουρα!Ας μηδενισω πια και τα τραυματα του παρελθοντος!Ειναι χιλιες φορες προτιμωτερα όλα αυτά από το να πνιγω τον πονο μου και το φοβο μου,την ανεπαρκεια μου,σε τονους φαγητου.Και οσο για την αυτοτιμωρια?Αυτη παει,μου τελειωσε,αυτό το νιωθω καθαρα.Ο,τι δεινο μου ετοιμαζα,εγω,ο πιο ασπονδος φιλος του εαυτου μου,μου το εδωσα και το εχω μετανιωσει πικρα.Γιατι δεν το αξιζα καθολου.Ζητησα και από τη ζωη να με συγχωρεσει για αυτην μου την αδυναμια και της ειπα ένα μεγαλο ευχαριστω για όλα τα καλα που μου εχει χαρισει.Της ειπα πως από δω και μπρος θα τα εκτιμω.Και αυτή με συγχωρεσε?Τι να κανω,με «εφαγε» η ευαισθησια και το να ειμαι μονιμως εγω «το καλο παιδι».Τα εχω καταλαβει πια?Αλλα ,τωρα θα προσπαθησω να σταθω στα ποδια μου.Απο αυριο υποσχομαι στον εαυτο μου μια πιο αληθινα ενεργη και δημιουργικη ζωη?Με το χαμογελο της πιστης?.
Το ευχομαι σε ολους μας για ο,τι ο καθενας ποθει?Το φορουμ μου κανει καλο,εδώ μπορω να γραψω σκεψεις μου που ξερω πως θα τις διαβασουν ατομα που περνανε τα ιδια και πως θα καταλαβουν?Με αφορμη αυτα που γραφονται εδω "ειδα" πολλα πραγματα..Καλη μας δυναμη...

Ευχούλα μου γλυκειά.. νομίζω ότι αυτή ήταν η πιο εποικοδομητική άδεια που έχει πάρει κανείς από τη δουλειά του μέχρι τώρα!
Δεν θα προσποιηθώ ότι καταλαβαίνω τι περνούσες και ακόμη περνάς, ούτε θα σου δώσω συμβουλές.. τα 'χεις βάλει κάτω όλα και ακόμη κι αν δεν τα έλυσες όλα, είσαι πάρα πολύ κοντά! Ξέρω καλά πόσο πονάει αυτό το σκάλισμα της ψυχής, πόσο θάρρος θέλει να κάνεις την αρχή, ξέρω όμως καλά και πόσο επουλώνει παλιές και νέες πληγές, πόσο βοηθάει να βαθύνει η αναπνοή και να φτάσει ακόμη και στις φτέρνες! Μια τόσο βαθιά αναπνοή σου εύχομαι εγώ, από την καρδιά μου! Να μπει καθαρός αέρας και να γίνεις αυτή που επιθυμείς! Πολλά πολλά φιλιά κοριτσάκι..

Πενυ μου σ ευχαριστω παρα πολυ...Εισαι πολυ γενναιοδωρος ανθρωπος......

Euxi καλησπέρα!

Όλα καλά? Χάρηκα που διάβασα το γεμάτο αποφασιστικότητα, πείσμα και δύναμη post σου. Ζυγίστηκες? Ευχαριστημένη?

Γεια σου dolphin!Ζυγιστηκα σημερα,μειον 1,2 απο την προηγουμενη Δευτερα,δηλαδη 65,1 κιλα.Ειμαι πολυ ευχαριστημενη και για τα 4 κιλα που εχασα μεσα στις 3 αυτες εβδομαδες,αλλα περισσοτερο χαιρομαι που τα εχασα φυσιολογικα.Ουτε ημουν ολο υστεριες να μετραω καθε θερμιδα που καταναλωνα,απλα ετρωγα μονο οταν πεινουσα,ουτε σκεφτομουν καθε δευτερολεπτο τη ζυγαρια,οπως εκανα τις προηγουμενες φορες.Εννοειται θα θελα πολυ να ημουν 56-57 αυτην τη στιγμη,αλλα θα κανω υπομονη.Δεν ειμαι ακομα "ετοιμη" για να μπορεσω να "διαχειριστω"με επιτυχια τετοια νουμερα.Θελω ακομα δουλεια...Γενικα νομιζω πως βιωνω μια αναγεννηση,ελπιζω να μην ειναι η ιδεα μου...

Εσυ πως τα πηγαινεις?Ελπιζω να εισαι καλα και να συνεχιζεις ακαθεκτη!Καλη μας συνεχεια!

Καλά είμαι κι εγώ. Έχουν περάσει 38 μέρες από το τελευταίο μου επεισόδιο υπερφαγίας. Δεν ξέρω αν μου κάνει καλό που τις μετράω.
Τις προάλλες είδα στον ύπνο μου ότι ξαναείχα βουλιμικό. Το έχω δει κι άλλες φορές αυτό το όνειρο στο παρελθόν, κυρίως όταν έχω αρκετό καιρό να κάνω βουλιμικό. Εννοειται ότι μετά ξυπνάω και μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι ήταν όνειρο με λούζει κρύος ιδρώτας. Ο φόβος και η ανασφάλεια ΄΄κατοικούν΄΄ πλέον μέσα μου και με ταλαιπωρούν κάθε μέρα.
Ο φίλος μου μου λέει ότι είμαι πολύ αδύνατη. Δυστυχώς και αυτό το μήνα έχω καθυστέρηση. Ελπίζω να μην είναι λόγω διατροφής. Ίσως να οφείλεται και στο άγχος που έχω για τη δουλειά.
Διατροφικά πάω σχετικά καλά. Προσπαθώ να τρώω κάθε 3-4 ώρες. Τρώω δηλαδή 5 γεύματα την ημέρα. 3 κανονικά και 2 ενδιάμεσα. Πηγαίνω 2 φορές την εβδομάδα τέννις και 1 φορά στον ψυχίατρο. Συνεχίζω την ημερήσια καταγραφή των τροφών/υγρών που καταναλώνω. Με βοηθάει όσον αφορά τον έλεγχο του τι τρώω αλλά ορισμένες φορές γίνεται κουραστική και δεσμευτική.
Μετά από αρκετό ψάξιμο, ανακάλυψα ότι ίσως η κυριότερη αιτία των βουλιμικών μου είναι η πλήξη. Αν δεν έχω κάτι ενδιαφέρον να κάνω μπορεί και να το ρίξω στο φαί. Γενικά, προσπαθώ να βρίσκω πράγματα να ασχολούμαι ή να βγαίνω για να μη μένω πολύ μέσα στο σπίτι. Επίσης, η κατανάλωση αλκοολ το βράδυ είναι πολύ πιθανό να με οδηγήσει σε επεισόδιο όταν γυρίζω σπίτι.
Με βοηθάει πολύ το ότι οι δικοί μου δεν αγοράζουν πια λιχουδιές κι έτσι το σπίτι έχει κατά κύριο λόγο τρόφιμα τα οποία θεωρώ εγώ ΄΄ασφαλή΄΄. Το έχω συζητήσει και με τον ψυχίατρο αυτό και μου έχει πει ότι σε πρώτη φάση βοηθάει το να μην περιτριγυρίζεσαι από διατροφικούς πειρασμούς.
Αυτά σε γενικές γραμμές από ΄μένα...

Μπραβο σου Dolphin,τα πας παρα πολυ καλα!Καταλαβαινω απολυτα το φοβο που νιωθεις,αλλα εχεις κανει πολλα βηματα μπροστα.Εισαι πολυ οργανωμενη.Το επομενο βημα ειναι να αρχισει να σου φευγει ο φοβος.Νομιζω αυτο ειναι και το δυσκολοτερο κομματι.Σιγα σιγα θα αρχισεις να απαγκιστρωνεσαι τελειως...Θελει χρονο...

Αυτο με το μετρημα των ημερων το σκεφτομουν και εγω.Κατεληξα αρχικα στο να μετραω εβδομαδες και οχι μερες,γιατι ειναι λιγοτερο ψυχαναγκαστικο.Μετα,αν τα καταφερω να συμπληρωσω μηνα την επομενη πεμπτη 25/06,αποφασισα να μετραω μηνες.Μεγαλο βημα για μενα.Και αν τα καταφερω γενικοτερα,καποια στιγμη θα σταματησω αυτοματα να τους μετραω και αυτους..Ισως να αρχιζες και εσυ να μετρας μηνες,τωρα που εχεις συμπληρωσει ηδη τον πρωτο.Σε φερνει μπροστα αυτη η σκεψη και δεν σε εγκλωβιζει,οπως με το μετρημα των ημερων,γιατι το ξεχνας..Τι ωραιο θα ηταν να λεγαμε μια μερα:εχω 3,4,5 μηνες να κανω βουλιμικο..Δε μου εχει συμβει ποτε!

Αυτο που λες για την πληξη μου εχει συμβει εννοειται και εμενα.Ομως δεν κανουν βουλιμικα ολοι οσοι κατα καιρους νιωθουν πληξη..Αρα,μαλλον αφορμη ειναι και αυτο.Πολυ καλο να μην υπαρχουν σε πρωτη φαση πολλοι πειρασμοι στο σπιτι.Και εγω εχω περιορισει τα γλυκα που θα μπουν στην κουζινα μου,αλλα θελω να υπαρχει και κατι λιγο που να με ζοριζει σιγα σιγα,γιατι η ζωη εκει εξω ειναι γεματη τετοιους πειρασμους και πρεπει να μαθουμε να μη μας "αγγιζουν" πια.Αυτο θελω.Να φτασω σε ενα σημειο να αγνοω το φαγητο.Να μη με νοιαζει,να μην μου προκαλει αυτο το μονιμο αγχος,να μη μου προκαλει τιποτα.Να τρωω φυσικα για να ζω,καποιες φορες και κατι πιο παχυντικο,οκ,αλλα μεχρι εκει.Θελω να σταματησω να του δινω τοσο μεγαλη αξια.Τοτε θα σταματησει να ειναι και τοσο σημαντικο για μενα.Τα παντα στη ζωη εχουν την αξια που τους δινουμε.Ας δωσουμε αξια σ αυτα που μας κανουν καλο.

Εχω σταματησει και να μετραω θερμιδες.Ημουν μανιακη.Τερμα.Εχω ενα γενικο πλανο στο μυαλο μου πανω στο πως θα τρωω και προσπαθω να κινουμαι μεσα σ αυτα τα πλαισια.Καποιες φορες ναι και στο γλυκο,ναι και στα πατατακια,ναι και σε ολα.Αλλα οχι να το περιμενω λες και ειναι το μονο καλο πραγμα που προκειται να μου συμβει στον κοσμο αυτο,αν με αφησω να φαω μια παστα.Που δε θα ειναι μια..Τερμα αυτα.Μου περασε και η σκεψη να πεταξω τη ζυγαρια μου,γιατι αποφασισα να μην ζυγιζομαι πια.Θα ζυγιστω μετα απο πολυ πολυ καιρο,δε θελω να με καταδυναστευει αυτο το μαραφετι.Και οσο το εχω στο σπιτι μου θα με βαζει σε πειρασμο.Απλα δισταζω να το κανω και λυπαμαι λιγο και τα λεφτα που ειχα δωσει γιατι ειναι ακριβη.Αν βρω το θαρρος θα την πεταξω,νομιζω πως θα νιωσω απιστευτη ανακουφιση.Θα το σκεφτω λιγο ακομα..Ηδη νιωθω ανακουφιση με αυτα που εφαρμοζω εδω και λιγο καιρο,θελω να ενισχυω την καινουρια μου ζωη καθε μερα.Δεν ξερω,νιωθω πως η ζωη μου ανοιγει κλειστα μεχρι τωρα περασματα.Σορρυ για το μεγαλο ποστ,ειναι ισως και η πρωτη φορα που νιωθω τοσο δυνατη και συγκρατημενα αισιοδοξη,να ξερω τι θελω ακριβως σε ολους τους τομεις στη ζωη μου και να το παλευω με χαμογελο καθημερινα.

Καλη μας συνεχεια!