Printable View
Quote:
Originally posted by Andy
liberchild με είχάμε συναντηθεί μια φορά, θυμάσαι?
Με κατάλαβες ότι παίζω τον ξερόλα και επιθυμώ κάποια επιβράβευση που συμμετέχω στο site.
Φοιτητής ψυχογίας είμαι και προσπαθώ να μην περνώ τα όρια.
Αν είπα κάτι λάθος πες το μου...
Υ.Γ. liber μου συγνώμη εκ των προτέρων, αν το παραπάνω μήνυμα δεν αναφερόνταν σε μένα( δεν το έπιασα τελείως)
Οχι, δεν αναφερόταν σε σένα, και μου έκανες εντύπωση για τους χαμηλούς σου τόνους.
:)
mporeis liber na mhn xalas to topic mou auto me asxeta 8emata?alios 8a apeu8in8o se op edo.
Θα απαντώ με τον τρόπο που θέλω εγώ, σε κάθε περίπτωση.
ayta pou les einai asxeta me to 8ema kai den me aforoun giauto stamatato!!!mhn mou apeu8ineis ton logo!!!
Καλησπέρα
Συμφωνώ με τη liber πως εδώ δε μπορείς να βρεις ασφαλείς ως προς τα αποτελέσματα απαντήσεις. Καλό να παίρνει κανείς γνώμες αρκεί να αναγνωρίζει ότι αυτό είναι όλο και τπτ παραπάνω.
Το συγκεκριμένο δε φαίνεται τόσο σοβαρό πρόβλημα. Αλλά αν είναι τέτοιο, ένας ειδικός θα δει το θέμα πιο συγκεκριμένα. Εξατομικευμένα. Η κάθε κατάσταση είναι διαφορετική και διαφορετική αντιμετώπιση απαιτεί.
Με αφορμή μια έξαλη μαμά με τα 2 της παιδιά που είχα την ατυχία να πετύχω στο ασανσέρ, ό,τι πρόβλημα κι αν υπάρχει, τα παιδιά όσο μικρά κι αν είναι, είναι σε θέση να καταλάβουν.
Πριν τα νεύρα και τις φωνές, καλό είναι να εξηγούμε στα παιδιά, πολλές φορές αν χρειαστεί, γιατί κάτι είναι επιθυμητό ή μη αποδεκτό κλπ. Αν το παιδί μάθει ότι υπάρχουν όρια τα οποία δεν υπάρχουν επειδή έτσι είναι, αλλά επειδή εξυπηρετούν κάποια πράγματα στην καθημερινότητα (όπως το να μην ουρλιάζουν σε δημόσιους χώρους κάνοντας όλους γύρω να αγανακτούν ή κάτι) θα μάθουν να εκτιμούν αργότερα μόνα τους τις καταστάσεις...
paprika exeis dikio alla ego mia erothsh gia na ma8o mia gnomh kai apo alous rothsa monaxa kai otan 8a ksanaexo aporia 8a ksanarothso.
Πήρες απάντηση τουλ? ¨:)
to toul se mena pigene?
τουλ...τουλάχιστον.
σόρυ
Τουλ=τουλαχιστον.
nai euxaristo keep mou.eisai poli glikos :)
Το ξερω ειμαι ολο γλυκα:))))))))
Ευχαριστω Μαρια;)
Αχχ όταν ήμουν στο νήπιο αν θυμάμαι καλά (στα 6 είχαμε αλλάξει σπίτι οπότε τότε πρέπει να ήταν) κάποια πολύ άσχημη λέξη είχα πει και η μητέρα μου φρίκαρε, άδειασε σχεδόν το μπουκαλάκι με το πιπέρι στο στόμα μου και με κλείδωσε στο μπαλκόνι για πάρα πολύ ώρα ( εμένα μου φάνηκε τουλάχιστον σαν αιώνας) δεν ξέρω ποιά θα ήταν μια σωστή προσέγγιση του θέματος (ουτέ παιδιά εχώ ουτέ θα ήθελα να έχω χεχε ) αλλά πάντως έιμαι 26 χρονών και το συγκεκριμένο σκηνικό μπορώ να το ανακαλέσω στη μνήμη μου με ολοκάθαρη εικόνα και συνοδεία συναισθημάτων.
Δεν κρατάω κακία για αυτό που έκανε (όπως και όταν δεν έτρωγα κατέληγε το πιατό στο κεφάλι μου καπέλο λολ...) αλλά δεν βοήθησε να γίνω καλύτερος άνθρωπος ούτε την ευχαριστώ ιδιαίτερα που δεν μπορούσε αυτές τις στιγμές να με πλησιάζει με λίγο περισσότερο υπομονή.
Χαίρομαι πάντως που ενδιαφέρεσαι για το παιδάκι σου και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο :)
σευχαρηστω πολυ. Και μενα οι γονεις μου με μεγαλωσαν με αγαπη και το ιδιο κανω με τον γιο μου και γω.Οπως με μαθανε. Με μαθανε οτι το παιδι ειναι ανεκτημητος θησαυρος και παντα με ομορφο τροπο μαθενει καλυτερα οχι με βια γιατι η βια φερνει βια. Ο μικρος ειναι τα παντα για μενα και επειδη θελω να ειναι ευτηχησμενος εχω αριστες σχεσεις με τον πατερα του γιατι εχει αναγκη να ξερει τοι ολοι το αγαπαμε. Δεν το γεμιζω με κακιες και πικρα για τονπατερα του οπως αλλες. Και γω ειμαι 28 τωρα και εκανα τον γιο μου στα 22,5 μικρη μεν αλλα δεν το μετανιωσα ποτε.