Γεια σας, άλλη μία στο κλαμπ ...

Μιρα αλλη μια "υπουλη" δηλωνει παρουσα! Εννοειται θα φαω παραπανω και μαζι με αλλους, αλλα το να τρως ο,τι θες μονος σου με ελκυει και εμενα παρα πολυ!! Ειναι μεγαλη η ευχαριστηση που νιωθεις ομως ειναι τοσο παιδιαστικη αυτη η συμπεριφορα... Δεν ξερω γιατι ακριβως το κανουμε.. Αυτο αποφασισα να το κοψω γιατι δε λεει δυστυχως καθολου! Καλο κουραγιο και σε σενα και εχω να πω πως μου συμβαινει ακριβως το ιδιο στη διαθεση μου... Να, χτες και σημερα εχω φαει πολυ καλα και η διαθεση μου ειναι ανεβασμενη.. Ελπιζω αυτη τη φορα να μεινει εκει... Καλη αρχη!

ρε κορίτσια αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά έχουμε καταντήσει το φαγητό ενοχή! με κάποιον διαβολεμένο τρόπο, μας έχει γίνει συνείδηση ότι τρώγοντας κάνουμε κάτι κακό!!!!! οπότε το να το κρύβεις, είναι η εύκολη λύση γιατί πολύ απλά μπορείς έτσι να "γουρουνιάσεις" χωρίς όμως να δώσεις λόγο σε κανένα!!!!!!!!

μίρα.... σε ακούω πολύ ορεξάτη ωστόσο! για αρχή εγώ αυτό που έχω να σου πω είναι να ηρεμήσεις και να ψάξεις λίγο μέσα σου! να αφήσεις πίσω το παρελθόν, να εξετάσεις πολύ προσεκτικά τον εαυτό σου και τους λόγους που αυτός αξίζει τα καλύτερα, να σταματήσεις να λειτουργείς ενοχικά και να φτιάξεις ένα διατροφικό πλάνο τέτοιο ώστε να μπορείς να το εφαρμόσεις αν όχι για μια ζωή, σίγουρα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. κοινώς, να μην σου δημιουργεί στέρηση, πείνα και απωθημένα......... όσο αυτά που τρώς δεν σε καλύπτουν τόσο πιο έντονα σε σπρώχνουν σε αυτά τα υπερφαγικά επεισόδια που περιγράφεις......

εγώ ξέρεις τι έκανα? αρχικά κατέγραψα όλα έκεινα τα "ακατάλληλα, αμαρτωλά" φαγώσιμα στα οποία ξεσπούσα! έπειτα προσπάθησα να τα αξιολογήσω...... δηλαδή... τι είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο όταν το στερούμαι???? στο δικό μου τοπ βρίσκονται τα γλυκά και κυρίως η σοκολάτα και το παγωτό! εεεε αποφάσισα να τα βάλω στο καθημερινό μου διαιτολόγιο ώστε να μη μου λείπουν μεν αλλά να μην με βλάπτουν κιόλας! τρώω κάθε μέρα λοιπόν το γλυκάκι μου σε ελεγχόμενη ποσότητα, υπολογίζω περίπου μέχρι 200 - 300 θερμίδες. αυτές τις κόβω βασικά από το ψωμί (το οποίο εμένα προσωπικά ποτέ δεν με τρέλλαινε....) και αφήνω στον εαυτό μου αυτή την ελευθερία..... έτσι και τη σοκολάτα που τόσο λατρεύω τη γεύομαι καθημερινά αλλά και όταν με πιάνουν επικίνδυνες επιθυμίες, ούτε είναι τόσο έντονες ούτε το ίδιο ανεξέλεγκτες με πρίν...... αποτέλεσμα??? έχω φτιάξει μια διατροφή 1700 θερμίδων που με χορταίνει αρκετά, που με ευχαριστεί και που μπορώ να ακολουθώ ανεξαρτήτως συνθηκών (ακόμα και αν χρειαστεί να φάω εκτός σπιτιού ας πούμε). ακριβώς για τον ίδιο λόγο μπορώ ευκολότερα να πω όχι και να πειθαρχήσω τη διάθεσή μου στη θέα επικίνδυνων και πλουσιοπάροχων γλυκών! και το κυριότερο είναι ότι χάνω κιλά..... πολύ σταδιακά βέβαια αλλά χάνω! και το θεωρώ πολύ προτιμότερο απο αυτό το διαρκές βάλε - βγάλε του παρελθόντος.....

βρές κι εσύ αντίστοιχα τις αδυναμίες σου και φτιάξε το πρόγραμμά σου έτσι ώστε να τις απολαμβάνεις σε μικρές ποσότητες συχνά πυκνά. απο την άλλη βέβαια εκπαίδευσε τον εαυτό σου να λέει όχι στις υπερβολές.... κάντο συμφωνία με τη μίρα και πες της: σου επιτρέπω να φας πχ ένα μεγάλο κομμάτι πίτσα της προτίμησής σου αλλά μέχρι εκεί... κατά τ' άλλα θα ακολουθήσεις το πρόγραμμά σου ως έχει!!!!

εγώ τουλάχιστον κάπως έτσι έκανα την αρχή και έλεγξα αυτή τη βουλιμία.......... για σκέψου το λίγο...

Κορίτσια από χθες που μιλήσαμε εδώ ειλικρινά νιώθω πολύ καλύτερα!! Χθες όταν ήμουν στη δουλειά κατά τις 5 το απόγευμα.. εκεί που αρχίζει
η λιγούρα (και αφού είχα φάει το μεσημεριανό μου) υπό άλλες συνθήκες θα παράγγελνα κάτι αφού δουλεύω πολλές ώρες.. όμως το σκέφτηκα
καλύτερα και πήρα ένα μήλο και 5 αμύγδαλα και όλα καλά!! και το βράδυ σπίτι έκανα και 2.3 χιλιόμετρα στο διάδρομο! Δεν υπερβάλω μου
δώσατε πολύ δύναμη..

Sofi καλή η ιδέα σου... αν και είναι τόσο ευρεία η κατηγορία των τροφών που έχω αδυναμία.. :) όμως έχεις δίκιο το κλειδί ειναι όχι υπερβολές..
χε χε.. όντως είμαι ορεξάτη.. είμαι πολύ πρόσχαρος άνθρωπος και πολλές φορές μελαγχολώ γιατί πιστεύω ότι αν ήμουν λεπτή θα ήμουν σούπερ
ευτυχισμένη (λάθος το ξέρω).. μου θυμίζεις μια φίλη μου που παρόλο που κάνει δίαιτα δεν αντέχει χωρίς μια μπουκίτσα σοκολάτα!

Θέληση.. μαζί σου είμαι.. το ότι δεν απασχολείσαι αυτό τον καιρό ίσως να προσθέτει έναν βαθμό δυσκολίας.. αλλά μην μασάς.. αυτό που είπες
ότι "πάντα θέλω να είμαι λεπτή" μιλάει στην ψυχή μου.. αυτό ακριβως έχω κι εγω στο μυαλό μου και χάνω τα μικρά βηματάκια που πρέπει
να κάνω μέχρι εκέι.. όμως απ' ότι βλέπω μια χαρά τα πας.. go girl!

το μεγαλο κακο της υποθεσης, ειναι να εχεις δυναμη να αντισταθεις, αλλα να σε οθουν οι αλλοι να "αμαρτησεις".... εγω αυτο δε μπορώ... ερωτησεις τυπου "τι μονο αυτο θα φας?". "ελα φαε λιγακι ακομα" ή "νωρις ειναι φαε κ αλλο".... Πως και ποτέ θα μπει αραγε ο κοσμος στο τρυπακι να καταβαλει την αναγκη μας να μη φαμε για να φτιαξουμε τον εαυτο μας...???

σνιφ σνιφ

mtsek εχεις δίκιο.. αλλά συμβαίνει και το αντίθετο.. αλλοι μπορεί να σου πουν.. προσπαθώντας να βοηθήσουν "μήπως είναι πολύ αυτό που θα φας?" ή "άντε και από αύριο δίαιτα" (μου έχει συμβεί).. εκει όπως λες κι εσυ χρειάζεται η δύναμη.. κουράγιο κουράγιο.. αντε και το καλοκαίρι με το καλό να έχεις πραγματοποιήσει το στόχο σου! αν και ήδη βλέπω έχεις κάνει άθλοι!! αστους να λένε..

Λοιπον κοριτσια, θα τα καταφερουμε τερμα! Εχω εκνευριστει να ταλαιπωρουμαστε ετσι... Ο πρωτος στοχος ειναι να φτιαξουμε τη σχεση μας με το φαγητο, αυτο απο μονο του θα μας κανει να νιωσουμε καλυτερα και επειτα να χασουμε ο καθενας τα κιλα που θελει..

Εγω εχω μια φοβια χρονια τωρα : πως αν δεν τρωω συχνα και με αφησω π.χ. 6 ωρες χωρις φαγητο θα αρχισω να ζαλιζομαι και θα νιωθω χαλια..Σιγα πια. Οκ καλο ειναι να τρωμε λιγο και συχνα ,αλλα οχι και να μας γινεται εμμονη. Δεν θα παθουμε και τιποτα αν μεινουμε και 8 ωρες νηστικοι μια μερα! Εχω φτασει σε σημειο να ειμαι εξω και να εχω 2 ωρες να φαω και απο το φοβο μου να παιρνω βλακειες απο το περιπτερο για να μην παθω κατι! Δεν ξερω απο που πηγαζει αυτο, ισως ειμαι ψυχολογικα πολυ "δεμενη" με το φαγητο, με κανει να αισθανομαι ασφαλεια.. Θυμαμαι περιοδους στη ζωη μου που ηταν πολυ εντονες και τοτε ξεχνουσα κυριολεκτικα να φαω, δε με ενοιαζε και ουτε το σκεφτομουν. Δε λεω πως ειναι καλο αυτο, αλλα ειναι μια αποδειξη πως μπορω και χωρις να τσιμπολογαω συνεχεια, ειναι ολα τοσο πολυ μονο στο μυαλο μας...

Ας το πολεμησουμε με το μυαλο μας λοιπον, ας μην του κανουμε τη χαρη να το σκεφτομαστε συνεχεια... Ολοι μπορουμε, αφου καποιοι τα καταφεραν μπορουμε και εμεις.. Δε θα ξεχασω την περιπτωση μιας γνωστης μου που απο τοτε που τη θυμαμαι ηταν με 20-30 κιλα πανω απο το κανονικο. Παντα ετρωγε πολυ η κοπελα αυτη και ποτε μα ποτε δεν την ειχε απασχολησει ιδιαιτερα να χασει τα κιλα. Ε,ειχα να τη δω κανα 6μηνο και οταν βρεθηκαμε τρομαξα να τη γνωρισω! Ειχε κανει διαιτα και ειχε χασει ολα της τα κιλα ,ηταν μια θεα! Απο τοτε εχουν περασει 4 χρονια και παραμενει ολον αυτον τον καιρο ιδια και απαραλλαχτη. Τη ρωτησα πως τα καταφερες? Και μου ειπε απλα πως ξυπνησε ενα πρωι και αποφασισε να βγαλει την εμμονη του φαγητου απο τη ζωη της. Και το εκανε ετσι απλα και την πιστευω..
Γιατι να μην μπορουμε και εμεις? Σιγουρα μπορουμε λοιπον...

Quote:

---

Originally posted by mtsek85
το μεγαλο κακο της υποθεσης, ειναι να εχεις δυναμη να αντισταθεις, αλλα να σε οθουν οι αλλοι να "αμαρτησεις".... εγω αυτο δε μπορώ... ερωτησεις τυπου "τι μονο αυτο θα φας?". "ελα φαε λιγακι ακομα" ή "νωρις ειναι φαε κ αλλο".... Πως και ποτέ θα μπει αραγε ο κοσμος στο τρυπακι να καταβαλει την αναγκη μας να μη φαμε για να φτιαξουμε τον εαυτο μας...???

---

οι άλλοι δεν θα το καταλάβουν ποτέ και μην περιμένεις κάτι τέτοιο! είτε καλοπροαίρετα (επειδή ανησυχούν για σένα) είτε λιγότερο καλοπροαίρετα (και θέλοντας ίσως να σαμποτάρουν κατα κάποιον τρόπο την προσπάθεια που κάνεις) θα σου λένε όλα τα παραπάνω που αναφέρεις. εδώ ακριβώς έρχεται η δική μας συνειδητοποίηση και πειθαρχία! απλά αρνείσαι ευγενικά αλλά πάντα σταθερά και με πυγμή και τελειώνει η ιστορία!

Quote:

---

Originally posted by Θέληση
Λοιπον κοριτσια, θα τα καταφερουμε τερμα! Εχω εκνευριστει να ταλαιπωρουμαστε ετσι... Ο πρωτος στοχος ειναι να φτιαξουμε τη σχεση μας με το φαγητο, αυτο απο μονο του θα μας κανει να νιωσουμε καλυτερα και επειτα να χασουμε ο καθενας τα κιλα που θελει..

Εγω εχω μια φοβια χρονια τωρα : πως αν δεν τρωω συχνα και με αφησω π.χ. 6 ωρες χωρις φαγητο θα αρχισω να ζαλιζομαι και θα νιωθω χαλια..Σιγα πια. Οκ καλο ειναι να τρωμε λιγο και συχνα ,αλλα οχι και να μας γινεται εμμονη. Δεν θα παθουμε και τιποτα αν μεινουμε και 8 ωρες νηστικοι μια μερα! Εχω φτασει σε σημειο να ειμαι εξω και να εχω 2 ωρες να φαω και απο το φοβο μου να παιρνω βλακειες απο το περιπτερο για να μην παθω κατι! Δεν ξερω απο που πηγαζει αυτο, ισως ειμαι ψυχολογικα πολυ "δεμενη" με το φαγητο, με κανει να αισθανομαι ασφαλεια.. Θυμαμαι περιοδους στη ζωη μου που ηταν πολυ εντονες και τοτε ξεχνουσα κυριολεκτικα να φαω, δε με ενοιαζε και ουτε το σκεφτομουν. Δε λεω πως ειναι καλο αυτο, αλλα ειναι μια αποδειξη πως μπορω και χωρις να τσιμπολογαω συνεχεια, ειναι ολα τοσο πολυ μονο στο μυαλο μας...

Ας το πολεμησουμε με το μυαλο μας λοιπον, ας μην του κανουμε τη χαρη να το σκεφτομαστε συνεχεια... Ολοι μπορουμε, αφου καποιοι τα καταφεραν μπορουμε και εμεις.. Δε θα ξεχασω την περιπτωση μιας γνωστης μου που απο τοτε που τη θυμαμαι ηταν με 20-30 κιλα πανω απο το κανονικο. Παντα ετρωγε πολυ η κοπελα αυτη και ποτε μα ποτε δεν την ειχε απασχολησει ιδιαιτερα να χασει τα κιλα. Ε,ειχα να τη δω κανα 6μηνο και οταν βρεθηκαμε τρομαξα να τη γνωρισω! Ειχε κανει διαιτα και ειχε χασει ολα της τα κιλα ,ηταν μια θεα! Απο τοτε εχουν περασει 4 χρονια και παραμενει ολον αυτον τον καιρο ιδια και απαραλλαχτη. Τη ρωτησα πως τα καταφερες? Και μου ειπε απλα πως ξυπνησε ενα πρωι και αποφασισε να βγαλει την εμμονη του φαγητου απο τη ζωη της. Και το εκανε ετσι απλα και την πιστευω..
Γιατι να μην μπορουμε και εμεις? Σιγουρα μπορουμε λοιπον...

---

συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες περί εμμονής! εννοείται ότι δεν πρέπει να το σκεφτόμαστε και να χάνουμε όλα τα υπόλοιπα και ωραία της ζωής! από την άλλη όμως, τα πολλά, μικρά και υγιεινά γεύματα είναι ότι καλύτερο για τον εαυτό μας. αυτό μην το ξεχνάμε! απλά φτιάξε το πρόγραμμά σου, τήρησε το και απο κει και πέρα... ξεκόλλα το μυαλό σου!

Ναι ετσι πρεπει να κανουμε, να το διωχνουμε απο τη σκεψη μας... Αυτο προσπαθω, χτες η μερα κυλησε πολυ ομαλα ομως το βραδυ οταν επεσα στο κρεβατι με επιασε μια μεγαλη πεινα,λιγουρα δεν ξερω τι ηταν ακριβως, μαλλον λιγουρα.. Προσπαθησα να το αγνοησω επιδεικτικα, δεν εδωσα καθολου σημασια λες και αλλος ανθρωπος την ειχε τη λιγουρα! Και δουλεψε!! Ενθουσιαστηκα γιατι αλλες φορες εδινα μεγαλη σημασια, πανικοβαλλομουν και στο τελος ετρωγα... Ετσι θελω να συνεχισω, μακαρι, μπορουμε ολοι μας αν βρουμε τον τροπο...

Μπράβο Θέληση... διακρίνω ότι είσαι αποφασισμένη.. κράτα γερά! Κατι ανάλογο εκανα κι εγω χθες... ειδικά το βράδυ... και δεν έφαγα!! Βέβαια η κοιλιά άρχισε να γουργουρίζει επειδή έβλεπα κάτι παλιές σειρές του jamie oliver με συνταγές κλπ... Έκανα χθες και δήλωση στους φίλους μου.. ότι όταν μαζευόμαστε τέλος τα delivery.. θα μαγειρεύουμε σπίτι!! Οπότε και το μυαλό θα απασχολείται αλλά και θα μπορούμε να τρώμε πιο υγειινά!

Το πιο σημαντικο ειναι να καταλαβουμε πως μπορουμε τελικα, αλλα θελει αλλαγη πλευσης.. Εφαγα πριν λιγο μεσημεριανο, σαλατα,μπιφτεκι,λαδι,ψωμι, μια χαρα,πληρεστατο. Τωρα νιωθω ενα "κενο" ισως γιατι δεν εφαγα γλυκο, ισως γιατι ενω χορτασα δεν εσκασα. Αλλα αυτο το κενο πρεπει να σταματησω να το νιωθω. Εφαγα και παει ,τελειωσε, δε θελω να ξανασχοληθω με το θεμα φαγητο μεχρι το επομενο γευμα που θα ειναι το βραδυ. Τωρα κανενα φρουτακι το απογευμα δε θεωρειται γευμα. Θελω να πεισω τον εαυτο μου οτι μπορω και χωρις γλυκα, μπορω και χωρις να σκαω απο το φαγητο, μπορω και αλλιως τελοσπαντων. Ειναι μια διαφορετικη πραγματικοτητα την οποια θελω να κανω καθημερινοτητα αν θελω να ειμαι λεπτη, υγιης, απελευθερωμενη απο τα δεσμα του φαγητου και να μην γκρινιαζω συνεχεια... Ελεος, δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα δικα μας στη ζωη αυτη , αλλα με προσπαθεια και θεληση μπορουμε να εχουμε δικα μας τα σημαντικοτερα για εμας!

Όλα είναι θέμα μυαλού και ψυχολογίας.Πολλές φορές έβλεπα το φαγητό ως διέξοδο στο πρόβλημα,μόνο που ήταν το ίδιο το πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι δεν είναι σαν το τσιγάρο ή κάτι άλλο. Το φαγητό χρειάζεται και είναι μέσο συντήρησης του σώματος. Οπότε είναι καθαρά θέμα μυαλού και στο χέρι μας να σταματήσουμε να τρώμε. Να τρώμε τόσο και μόνο όταν πρέπει κι όταν το ζητάει το σώμα κι όχι από ανία ή βαρεμάρα

όχι το φαγητό δεν πρέπει να είναι ούτε η λύση στα προβλήματά μας ούτε η ανταμοιβή μας! σας βλέπω όντως πολύ αποφασισμένες και τις δύο. συγχαρητήρια και για την άρνησή σας στους πρώτους βραδυνούς σκόπελους - λιγούρες! η αρχή έχει γίνει πια και αυτό είναι το σημαντικότερο. θα δείτε ότι όσο περνάνε οι μέρες οι λιγούρες και η όρεξη θα μειώνεται. γιατί πολύ απλά ο οργανισμός συνηθίζει στη νέα κατάσταση. θέλει όμως υπομονή είδικα τις πρώτες 10 μέρες..... εκεί χτυπάνε κυρίως οι αδύναμες στιγμές γιατί το σώμα αντιδρά σε όλο αυτό! οπότε δύναμη και αποφασιστικότητα και όσο περνάνε οι μέρες η πείνα θα μειώνεται.... ωστόσο επιμένω! μην εξαντλείτε τα όριά σας. θέλησή μου, αν με το γλυκό νιώθεις καλά, το να φάς ένα σοκολατάκι μια στο τόσο, όχι μόνο δε θα σε παχύνει αλλά θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο την προσπάθειά σου και την ψυχολογία σου! κορίτσια....... μην βάζετε απαγορεύσεις ποτέ! κάνουμε απλά ΕΠΙΛΟΓΕΣ! στο μέτρο είναι το κλειδί.... να το θυμάστε αυτό! νερα να σε καλοσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου! συνέχισε το ίδιο θετικά!

Quote:

---

Originally posted by Θέληση
Ναι ετσι πρεπει να κανουμε, να το διωχνουμε απο τη σκεψη μας... Αυτο προσπαθω, χτες η μερα κυλησε πολυ ομαλα ομως το βραδυ οταν επεσα στο κρεβατι με επιασε μια μεγαλη πεινα,λιγουρα δεν ξερω τι ηταν ακριβως, μαλλον λιγουρα.. Προσπαθησα να το αγνοησω επιδεικτικα, δεν εδωσα καθολου σημασια λες και αλλος ανθρωπος την ειχε τη λιγουρα! Και δουλεψε!! Ενθουσιαστηκα γιατι αλλες φορες εδινα μεγαλη σημασια, πανικοβαλλομουν και στο τελος ετρωγα... Ετσι θελω να συνεχισω, μακαρι, μπορουμε ολοι μας αν βρουμε τον τροπο...

---

μπορείς επίσης πρίν κοιμηθείς, να πιείς ένα ποτήρι γάλα ή να φας ένα φρουτάκι (ξινό κατα προτίμηση... ακτινίδιο, πορτοκάλι, ανανά κλπ κλπ). θα ηρεμήσει το στομάχι σου, θα φτιάξει η διάθεσή σου, θα μετριαστεί κατα πολύ η βραδινή λιγούρα και θα κοιμηθείς και καλύτερα.

Quote:

---

Originally posted by mira
όταν μαζευόμαστε τέλος τα delivery.. θα μαγειρεύουμε σπίτι!!

---

και αυτό πολύ καλή ιδέα! και δεν είναι μόνο ότι θα έχετε πιο υγιεινό φαγητό... είναι και η διαδικασία! μπορείτε να μαζεύεστε στην κουζίνα και να το χαβαλεδιάζετε όσο δεν πάει... άσε που είναι τρελλή ευχαρίστηση να μαγειρεύει κανείς για τους δικούς του ανθρώπους..... θα το κάνω κι εγώ!