αλλα εγω τα επαιρνα μεγαλο διαστημα,1,5 μηνας ειναι πολυ λιγο.
Printable View
αλλα εγω τα επαιρνα μεγαλο διαστημα,1,5 μηνας ειναι πολυ λιγο.
efexor επαιρνα κ εχω κολλησει στο τελευταιο 37,5 κ ανα 2 -4 μέρες, έχω ιλιγγο, ζαλαδες, ταση για εμετο, δηλ. δεν ειναι ιδεα, αυξομειωνω αποστασεις, δεν το παιρνω αν δεν με πιάσει κάποιο σύμπτωμα, αλλα φοβαμαι που θα με βγαλει όλο αυτο. κ σεξουαλικά είχα που είχα πρόβλημα, μου ερχόντουσαν τα κλάμματα, τώρα αυτο με την κορύφωση που γράφεις, μεγάλο προβλημα κ καμια ευχαρίστηση. εχω τρομαξει με μένα. ειναι σαν να υπήρχε μια ευχαριστηση που σε ξελαμπικάριζε, σε έβγαζε απο το πρόβλημα κ αυτη την χάσαμε.. αισχος! αυτο εχω να πω
ναι ειναι πολυ λίγο κ δεν μπορω να το καταλαβω, αλλα έγινα άλλος άνθρωπος, δεν κοιμομουν πανω απο 2 ωρες, η αυτοκτονια κολλημενη στο μυαλο, συνεχομενη υπερενταση, ολα δηλ. χειροτερα απο πριν κ σαλταρα τελείως, μου βγήκαν κάτι πράγματα που δεν τα είχα πάρει χαμπαρι καθόλου. ασε η θλιψη, τιποτα δεν μπορουσα να κανω.. τωρα εκει που συνέρχομαι, πάλι χαλια
αισχος εντελως!τα λαντος οταν τα επαιρνα εγω ειχαν βγαλει τα weekly ενα καθε βδομαδα,ετσι τα εκοψα(χωρις γιατρο) κ ειχα αφησει 2-3 απο τα κανονικα για ωρα αναγκης.λενε οτι δεν ενεργουν κατευθειαν αλλα εμενα με πιαναν κατευθειαν σχεδον.παντως κατεληξα οτι αν δεν βρεις τον εαυτο σου..απαραιτητος ψυχολογος σε ολο αυτο.ο γιατρος τι σου ειπε?πως να τα κοψεις?
η ψυχιατρος ειπε οτι θα περασει.. αδειασε το κουτι κ τιποτα κ δεν είναι μόνο αυτό, συντελούν κ όλα τα υπόλοιπα το αίσχος της υπόθεσης!
η CHRPAP τι εγινε; που είναι; αυτες οι πρωτες μερες με τα φάρμακα είναι πραγματικά πολύ δυσκολες, αλλα θελει υπομονη, υπαρχουν κ ορισμενοι που βγαίνουν καλά κ τους κανουν καλο, ειναι αναλογα τον οργανισμο νομίζω, γι\'αυτο κ οι προσωπικές εμπειρίες πάνω σ\'αυτο ειναι λιγο δυσκολο να ταιριαξουν, γιατι δεν μπορεις να ξερεις.
πρωτες μερες εκτος που ειδα διαφορα διαθεσης,πιο χαλαρη,το παραξενο ηταν κατι γρηγορες εικονες σαν φλασακια που περιειχαν βια τρομαχτικες γκριματσες,εικονες αυτοκτονιας αλλα περνουσαν μπροστα μου πολυ παραξενα κ αστραπιαια(μου χε περασει η ιδεα οτι θα τρελαθω)σαν σε 2ο χρονο.τελικα σε 4-5 μερες περασαν κ δεν ξαναρθαν,απο τοτε κιολας δεν ξανααισθανθηκα κατι τετοιο.μετα ειχα παρει την ανιουσα,παραξενα αυτα που περνας εσυ..πολυ παραξενα πρεπει να το συζητησεις με ψυχιατρο.ε?
παντως διαβασα οτι μερικες φορες χρειαζεται χρονος να βρεθει το καταλληλο αντικαταθλιπτικο με αποτελεσμα να χρειαστουν απανωτες δοκιμες μεχρι να βρεθει αυτο που ταιριαζει στον καθε οργανισμο.ετσι διαβασα κ ακουσα,δεν ξερω..
έτσι έχω διαβάσει κ εχω ακούσει κ γω, αλλα ακούω αντικαταθλιπτικα κ τρεχω..
δεν ξερω αν θα ξαναεπαιρνα, αλλα την ψυχ μου την εμπιστευομαι κ αν κρινει απαραιτητο, τοτε θα το συζητησω.. προς το παρον δεν μου φτανουν ολα τα υπολοιπα, παλευω κ μ\'αυτα
θα δεις οτι ολα θα περασουν.προσωπικα σε θαυμαζω παρα πολυ για τη δυναμη σου,την αγωνιστικοτητα σου,το θαρρος σου,την αντιληψη σου κ πανω απο ολα για την αποφαση σου να προχωρησεις μπροστα κ να αντιμετωπισεις καταματα μια τοσο δυσκολη οικογενειακη κατασταση.παρεα με ολα αυτα μονο το καλυτερο μπορει να βγει..
ΚΑΛΗΜΕΡΑ..ΑΧ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ..ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟΑΓΧΟΣ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..ΕΧΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΠΟ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ, ΜΙΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΑΓΩΝΙΑ..ΠΑΙΡΝΩ TAVOR ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΣΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΥΠΝΗΛΙΑ ΚΑΙ ΥΠΝΟ, ΕΝΩ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΩ..
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΙΣΩ, ΚΟΡΟΜΗΛΟ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΔΕ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ..ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΚΕΝΗ, ΤΟΣΟ ΑΔΕΙΑΣΜΝΗ,ΠΑΝΕΛΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΘΕΣΗΣ..ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΧΑΝΩ ΚΙΛΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΟΥ..ΣΟΣ!!
charp εμενα με την παροξετινη στην αρχη μου προκαλουσαν υπνιλια ,τωρα μου πρκαλει ψιλο αυπνιες και εκτος αυτο αργουν να δρασουν κανε ιπομονη.αλλα νιω8ω τα νευρα μ τσιτομενα με την ενοια οτι ειμαι συνεχια σε ενεργητηκοτητα και κανω συνεχια δουλεις σαν παλαβη εχω δλδ οορεξη να κινουμε κλπ.καλο ειναι αυτο?
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΡΕΞΗ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ..ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ..ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ, ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΩ, ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ..ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ...
κανε υπομονη και με τα φαρμακα 8α περασει.δεν σε πιανουν αμεσως ειπαμε θελουν καποιο χρονο.πια περνεις?αν και δεν ξερω απο αυτα και πολλα.
ηρέμησε CHRPAP μου, καταλαβαίνω, αυτός ο κόμπος, να μην μπορείς να ηρεμήσεις κ να σταθείς πουθενά κ αυτό το αίσθημα ότι τρελαίνεσαι, σκέψου.. σκέψου μόνο ότι είναι φυσιολογικό να αισθάνεσαι έτσι, το περνάω κ γω αρκετές φορες κ περιμένω.. περιμένω να περασει.. δεν μπορω να κάνω κάτι να το αποβάλλω, κ προσπαθώ να συνηθίσω στην ιδέα ότι είναι φυσιολογικό κ οτι κάποια στιγμή θα περάσει κ θα αλλάξουν τα πράγματα.
ΑΧ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΕΤΣΙ...ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ..ΜΗΔΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΥΝΑΜΗ..ΜΟΝΟ ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΑΓΧΟΣ..