Αναβολη-Ακυρωση

Καλως σας βρηκα κλικ!! Ειμαι αντρας 30 χρονων πλεον και ταλαιπωρηθηκα σχεδον μια δεκαετια με νευρικη βουλιμια. Εκανα ψυχοθεραπεια περιπου 7 χρονια στην Ελλαδα και το εξωτερικο και τωρα μπορω να αποκαλω τον εαυτο μου λειτουργικο..!! Η προσωπικη μου εμπειρια με εκανε να ακολουθησω το συγκεκριμενο κλαδο (βλεπε Διατροφη-Ψυχολογια) και ειμαι αρκετα τυχερος ωστε να ασχολουμαι με αυτο.. Για αποφυγη παρεξηγησεων δεν ειμαι εδω για διαφημιστικους λογους, απλα μπορω να αναγνωριζω σε πολλες απο αυτες τις φωνουλες απογνωσης και τη δικη μου ιστορια. Δεν ξερω τι αλλο θα μπορουσα να πω. Εχω συνηθισει να ακουω, οχι να λεω εγω ο ιδιος.. Επαγγελματικη διαστροφη βλεπεις.. Οποια ερωτηση καλοδεχουμενη

καλώς ήρθες κι από μένα spaceride.
Είμαι σίγουρη ότι αφού πέρασες μέσα από την κόλαση, κάτι παραπάνω θα νιώθεις για τους πελάτες-ασθενείς σου, από από ψυχρό επαγγελματικό ενδιαφέρον..

Καλως σε βρηκα κι εσενα Μαρια,
δεν μπορω να την αποκαλεσω δουλεια οταν το βραδυ παω σπιτι μου και κλαιω γτ νιωθω τον πονο ενος ανθρωπου που ερχεται και λεει γελωντας τα πιο τραγικα πραγματα που ξερω ποσο πονανε

χωρις χιουμορ δεν παλευεται

Συμφωνω και επαυξανω!! Αρκει να μη φτανει κανεις στο σημειο αυτο που λεει να ειναι σε πληρη αναντιστοιχια με το τι νιωθει.. Η να υπαρχουν φορες που να μπορει να τα συγχρονισει.. Ειναι πολλοι εκεινοι που δεν επιτρεπουν στον εαυτο τους να αισθανθει.. Κι εκει μπαινει η τροφη...οπως καποιος κλαιει, αλλος τρωει..εκφραση ενος συναισθηματος ειναι και τα 2

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Συμφωνω και επαυξανω!! Αρκει να μη φτανει κανεις στο σημειο αυτο που λεει να ειναι σε πληρη αναντιστοιχια με το τι νιωθει.. Η να υπαρχουν φορες που να μπορει να τα συγχρονισει.. Ειναι πολλοι εκεινοι που δεν επιτρεπουν στον εαυτο τους να αισθανθει.. Κι εκει μπαινει η τροφη...οπως καποιος κλαιει, αλλος τρωει..εκφραση ενος συναισθηματος ειναι και τα 2

---

Καλώς ήλθες!
Τι πρέπει να κάνει κανείς αν του συμβαίνει αυτό που λες? Να μην επιτρέπει δηλαδή στον εαυτό του να αισθανθεί...

Καλως σε βρηκα κι εσενα Ρια.. Ισα ισα..αυτο που λεω ειναι να ειμαστε οκ με ολα μας τα συναισθηματα.. Δεν εννοουσα να μην αισθανομαστε χαρα οταν θελουμε, αυτο που ειπα ειναι να επιτρεπουμε χωρο και στη λυπη. Να σου δωσω ενα πχ
μια γυναικα λεει οτι την κακοποιει ο αντρας της λεκτικα και σωματικα και το λεει γελωντας... Πληρης αναντιστοιχια του περιεχομενου με το συναισθημα..

Καταλάβα απόλυτα τι λες.... τι να κάνει κάποιος για να μπορέσει να λυσει αυτα τα δεσμά ρωτάω...

Ο τροπος ειναι μια πολυπλοκη διαδικασια... Δυστυχως το φορουμ δεν ειναι το πλαισιο εκεινο που μπορει κανεις να βρει τον τροπο.. Ισως ενας ειδικος ψυχοθεραπευτης ειναι περισσοτερο αρμοδιος

αντε να βρεις τον καταλληλο ειδικό... σε ευχαριστώ πάντως για την απάντηση

Quote:

---

Originally posted by spaceride

... Δεν εννοουσα να μην αισθανομαστε χαρα οταν θελουμε, αυτο που ειπα ειναι να επιτρεπουμε χωρο και στη λυπη. Να σου δωσω ενα πχ
μια γυναικα λεει οτι την κακοποιει ο αντρας της λεκτικα και σωματικα και το λεει γελωντας... Πληρης αναντιστοιχια του περιεχομενου με το συναισθημα..

---

spaceride,καλώς μας ήρθες κι από μένα!
Υποστηρίζω κι εγώ απόλυτα την ελεύθερη εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας,
μόνο που θεωρώ πως στο παράδειγμα,που ανέφερες,δεν είναι που δεν έχει συναίσθημα η συγκεκριμένη γυναίκα...
Μερικές φορές το γέλιο,που συνοδεύει το λόγο μας,χρησιμοποιείται ως αμυντικός μηχανισμός,
που εξυπηρετεί την ανάγκη μας να μιλήσουμε για κάτι οδυνηρό,που με ισάξια σοβαρό τόνο
δεν τολμούμε,δεν αντέχουμε ούτε καν οι ίδιοι να ακούσουμε.Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται αντιφατικό.
Χρειάζεται χρόνος και επίμονη ενασχόληση και δύναμη να αποδεχτούμε αυτό,που μας συμβαίνει,
να το απλώσουμε στο φως,να διαχειριστούμε απροκάλυπτα τα σχετικά συναισθήματα,που μας προκαλεί!
Ευχής έργον για όλους μας!Κάποτε έκλαιγα χαμογελώντας...Είχα ανάγκη να το υποτιμήσω αυτό,που μου συνέβαινε...

Εγώ δε κλαίω...
και ωρες ωρες το θέλω τοσο πολύ... αλλα δεν το επιτρεπω στον εαυτό μου..
ΠΟΣΟ ΣΚΛΗΡΗ ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ με εμένα... πφφφφ...

Είναι ένδειξη αδυναμίας το κλάμα για σένα,που δε σου επιτρέπεις;
Τι σκέφτεσαι για κάποιον όταν τον βλέπεις να κλαίει;

Nadine αυτο ακριβως εγραψα κι εγω σε προηγουμενη απαντηση μου..Δεν πιστευω οτι οι ανθρωποι δεν πονανε... απλα πιστευω αυτο που λεει η ρια... οτι δεν το επιτρεπουμε στον εαυτο μας.. οσο για τον τροπο πιστεψε ξερω απο πρωτο χερι ποσο περιπλοκο, χρονοβορο, ψυχοφθορο, επωδυνο ειναι... καποτε εγραφα καταγραφες που επρεπε να αποτυπωσω τα συναισθηματα μου και δεν μπορουσα καν να τα ονομασω...ειναι μια διαδικασια μαθησης παιδικη αλλα τοσο αναγκαια..

και η διαδικασία αυτή επειδη είναι επίπονη... την αναβάλουμε συνεχώς... (για να μην είμαστε και οφ τόπικ.. :) )