Επεμβασεις παχυσαρκιας:μονοδρομος???

http://www.docman.gr/Documents/Tag(5874).aspx

Ενδείξεις για Βαριατρική Χειρουργική:
Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) - (Βάρος σε Κg: Ύψος σε μέτρα) >/ 40 Κg/m2 ή ΔΜΣ >/ 35 Κg/m2 με σημαντικές συνυπάρχουσες νοσηρές καταστάσεις σχετιζόμενες με την παχυσαρκία.
Ηλικία μέχρι 16 και 65 ετών Αποδεκτοί χειρουργικοί κίνδυνοι
Στοιχειοθετημένη αποτυχία μη χειρουργικών προσεγγίσεων για μακροχρόνια απώλεια βάρους
Ψυχολογικά ισορροπημένος ασθενής με ρεαλιστικές προσδοκίες
Ασθενής με επαρκή πληροφόρηση και κίνητρα
Δέσμευση για παρατεταμένες μεταβολές του τρόπου ζωής
Επίλυση προβλημάτων καταχρήσεως ουσιών ή οινοπνεύματος
Απουσία ενεργού σχιζοφρένειας και μη θεραπευομένης σοβαρής καταθλίψεως.

Ευτυχώς, το θεσμικό πλαίσιο βάζει πολλά πράγματα στη θέση τους. Το ΒΜΙ είναι ένα από τα κριτήρια, αλλά συνυπολογίζονται και οι πολλαπλές αποτυχίες, η επίλυση διαφόρων ψυχολογικών κλπ προβλημάτων, οι ρεαλιστικές προσδοκίες, η σωστή ενημέρωση, και προπάντων η δέσμευση ότι ο τρόπος ζωής θα πρέπει να αλλάξει. Αυτά, πολλοί ιδιώτες γιατροί τα παραλείπουν στην ενημέρωση, ή πάντως δεν τα τονίζουν όσο θα έπρεπε.

Καλησπέρα σας!!!! Είναι το τρίτο μου σχόλιο σε συζητήσεις, είμαι καινούρια.. και μάλιστα αυτή την ερώτηση έκανα σε μία άλλη δημοσίευση....
Είμαι 160 κιλά και δεν θέλω να φτάσω σε σημείο χειρουργείου, θέλω να τα καταφέρω μόνη μου. Τον Ιανουάριο 2010 είχα ξεκινήσει διατροφή, έβλεπα διαφορά και τον Μάιο έμαθα ότι ένα πολύ πολύ πολύ αγαπημένο μου, λατρεμένο μου άτομο έχει καρκίνο και από τότε παλεύω μαζί του για να νικήσουμε τον καρκίνο και έχω αφήσει εμένα στην άκρη, αλλά σκέφτηκα αυτές τις μέρες ότι μπορώ να τα κάνω και τα δύο μαζί. Να πηγαίνω για χημειοθεραπεία μαζί με το άτομο, και όσο αυτό θα παλεύει τον καρκίνο του να παλεύω κι εγώ τον "δικό μου καρκίνο"....
Οπότε σκέφτομαι να κόψω τα γλυκά... πού είναι η καταστροφή μου... τουλάχιστον αρχικά σταδιακά και όχι μαχαίρι.... τώρα αν θα τα καταφέρω αυτή την στιγμή, ή θα μου πάρει λίγος χρόνος δεν ξέρω... αλλά αυτή την φορά είμαι πεπεισμένη ότι θα τα καταφέρω!!!
πάντως από'σας διάβασα για την κοπέλα με τα 198 κιλά που με διατροφή και περπάτημα έπεσε στα 165 χωρίς χειρουργείο και θαυμάζω την δύναμη της!!!!!! μου έδωσε και'μένα δύναμη!!!!!
ευχαριστώ και όλους σας και τον δημιουργό αυτού του φόρουμ γιατί δεν νιώθω μόνη, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό!!!!! :)

Καλύ επιτυχία στην νέα σου προσπάθεια,αλλά όπως θα ξέρεις ο δρόμος είναι δύσκολος και τις περισσότερες φορές χωρίς αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά,καθώς ο οργανισμός ταμπουρώνεται και δεν πέφτει ο δμσ.Εκεί είναι τότε που επεμβαίνει η χειρουργική..

Quote:

---

Originally posted by bigWildrose
Καλησπέρα σας!!!! Είναι το τρίτο μου σχόλιο σε συζητήσεις, είμαι καινούρια.. και μάλιστα αυτή την ερώτηση έκανα σε μία άλλη δημοσίευση....
Είμαι 160 κιλά και δεν θέλω να φτάσω σε σημείο χειρουργείου, θέλω να τα καταφέρω μόνη μου. Τον Ιανουάριο 2010 είχα ξεκινήσει διατροφή, έβλεπα διαφορά και τον Μάιο έμαθα ότι ένα πολύ πολύ πολύ αγαπημένο μου, λατρεμένο μου άτομο έχει καρκίνο και από τότε παλεύω μαζί του για να νικήσουμε τον καρκίνο και έχω αφήσει εμένα στην άκρη, αλλά σκέφτηκα αυτές τις μέρες ότι μπορώ να τα κάνω και τα δύο μαζί. Να πηγαίνω για χημειοθεραπεία μαζί με το άτομο, και όσο αυτό θα παλεύει τον καρκίνο του να παλεύω κι εγώ τον "δικό μου καρκίνο"....
Οπότε σκέφτομαι να κόψω τα γλυκά... πού είναι η καταστροφή μου... τουλάχιστον αρχικά σταδιακά και όχι μαχαίρι.... τώρα αν θα τα καταφέρω αυτή την στιγμή, ή θα μου πάρει λίγος χρόνος δεν ξέρω... αλλά αυτή την φορά είμαι πεπεισμένη ότι θα τα καταφέρω!!!
πάντως από'σας διάβασα για την κοπέλα με τα 198 κιλά που με διατροφή και περπάτημα έπεσε στα 165 χωρίς χειρουργείο και θαυμάζω την δύναμη της!!!!!! μου έδωσε και'μένα δύναμη!!!!!
ευχαριστώ και όλους σας και τον δημιουργό αυτού του φόρουμ γιατί δεν νιώθω μόνη, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό!!!!! :)

---

Μπραβο σου για την αποφαση!Αν νοιωθεις οτι μπορεις κ εισαι πεπεισμενη ετσι θα γινει!Η αρχη με τα γλυκα ηδη ειναι πολυ θετικη!!:thumbup:

Κάποτε διάβασα σε αυτό το φόρουμ κάτι που έγραψε κάποιο μέλος και μου φάνηκε πολύ σωστό, το γράφω ξανά, κάποιος που είναι πάρα πολλά κιλά ,ας γράψει μια μακρινή ημερομηνία σε κάποιο ημερολόγιο ίσως και 1,5-2 χρόνια μετά από τη στιγμή που θα αποφασίσει να κάνει κάτι για τα κιλά του μέσω διατροφής ,ας κάνει φιλότιμες προσπάθειες να πετυχή κάποιο στόχο ,αν δει ότι τα καταφέρνει ακόμη και αν είναι μακριά από το στόχο του ,ας συνεχίσει της προσπάθειες να τον πιάσει, αν όμως δει ότι δε καταφέρνει με τίποτε να φτάσει έστω και σε κάποια μικρή απώλεια κιλών , και οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό , η αν βλέπει ότι χάνει κιλά αλλά τα ξαναπαίρνει πίσω και πάλι το ίδιο να επαναλαμβάνεται πολλές φόρες και η ημερομηνία που είχε δώσει στον εαυτό του πέρασε ,τότε μάλλον έφτασε η ώρα της ιατρικής ,κατανοούμε όλοι ότι μιλάμε για υψηλα bmi 40-45 και πιο επάνω .
Σίγουρα ένα χειρουργείο δεν είναι απλή απόφαση αλλά τελικά τι είναι πιο σωστό να μένουμε πολλά χρόνια σε ένα επικίνδυνο βάρος η να προχωρουμε σε μια επέμβαση ?

Ξέρουμε όλοι μας σε αυτό το φόρουμ ότι είναι πολύ δύσκολο κάποιος που μια ζωή τρώει oλλα τα απαγορευμένα και τα τρώει και σε μεγάλες ποσότητες ,είναι όχι ακατόρθωτο ,αλλά παρά πολύ δύσκολο να τα κόψει και να πειθαρχήσει σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του , διαβάζοντας όλους εσάς αλλά και παίρνοντας σαν παράδειγμα και εμένα , πάντα υπάρχει μια δικαιολογία που λέμε στον εαυτό μας, να φάει ακόμη μια φορά κάτι που δε πρέπει (άγχος κούραση δουλεία λύπη χαρά βαρεμάρα κλπ) τουλάχιστον 3 φόρες έχασα αρκετά κιλά , την 1η φορά 40κιλα τη 2η φορά 35κιλα την 3η φορά 30κιλα ,αλλά όλες της φόρες τα ξαναέβαλα ,υπήρξαν και παρά πολλές φόρες που μείονα το βάρος μου10-15 κιλά ,αλλά επίσης πάλι μια από τα ιδία ,τα έβαζα ξανά και ξανά , πλέον δε μπορώ ούτε να αρχίσω ένα πρόγραμμα διατροφής ακόμη και κάποιο πολύ ελαστικό .
όσους βλέπω γύρο μου φίλοι ,γνωστοί ,φίλοι γνωστών, μέχρι στιγμής κανείς δε κατάφερε να μειώσει 50-60-70 κιλά το βάρος του και να το διατηρήσει .
πόσο μάλλον κάποιος που έχει και περισσότερα κιλά να χάσει !

Νομιζω DOIL πως η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη οπως και καθε ανθρωπος.Αυτο που βρηκα εγω πολυ ενδιαφερον ειναι αυτο που εγραψες στο θεμα SLEEVE για το οτι δλδ.εχουμε απειρες καταγραφες για το τι γινεται πριν τις εγχειρησεις αλλα οχι μετα,το πως ειναι η καθημερινοτητα καθως καποιος ζει με το κομμενο στομαχι για παντα.Και αυτο που εγραψες ειναι πολυ σημαντικο.Πως επηρρεαζεται η ζωη μετα;

καλωσηρθες bigWildrose !
πολυ χαρηκα για το τοσο συνειδητοποιημενο και αισιοδοξο μηνυμα σου!
καλη αρχη :)

Καλησπέρα και από εδώ!!! Πραγματικά θεωρώ πως όλα είναι θέμα θέλησης και ψυχολογίας..... Στην περίπτωσή μου πχ χάνω κιλά όταν είμαι στα καλά μου, ενώ παίρνω πάρα πολύ εύκολα σε χάλια διάθεση...

Έχω 2 γνωστές μου: η μια έβαλε μπαλονάκι, έχασε πάρα πολλά κιλά στην αρχή (ήταν αν θυμάμαι καλά περίπου 150 κιλά) και έφτασε μέχρι 90... μετά άρχισε το θεματάκι που είπαν κ παραπάνω, δηλαδή βρήκε τη λύση πως χάνει κ άρχισε να τρώει ένα σωρό φαγητά (μικρά σε ποσότητα μεν αλλά με πολλές θερμίδες) με αποτέλεσμα πλέον να είναι σταθερή 90-100 και να μη μπορεί να πέσει...

Η δεύτερη γνωστή μου έβαλε δαχτυλίδι, 160 κιλά αυτή. Την παρούσα φάση είναι στα 85, έχει σφίξει τέρμα το δαχτυλίδι της, δεν τρώει σχεδόν τίποτα και δε μπορεί να χάσει....

Όλα πάνε με την περίπτωση, με τη θέληση και την οργάνωση.

Καλή συνέχεια σου εύχομαι και καλά αποτελέσματα σε όποια πορεία και αν ακολουθήσεις

Δεν πάνε όλα με τη θέληση και την οργάνωση.Η επέμβαση είναι βοήθημα και με τα κιλά που λες,οι γνωστές σου επέλεξαν ή τους πάσαραν λάθος βοήθημα....

Μπαλονάκι; Για 150 κιλά; Απορώ πώς τα κατάφερε και έχασε 60 κιλά, μέσα στους ελάχιστους μήνες ζωής που έχει το μπαλονάκι. Γιατί προφανώς αυτός που της το έβαλε θα όφειλε να της έχει εξηγήσει ότι το μπαλονάκι δεν "ζει" πάνω από 6 μήνες. Αν σταθεροποιήθηκε τελικά στα 90-100, σίγουρα είναι επιτυχία της μεθόδου και όχι αποτυχία.
Τώρα για την άλλη περίπτωση, που 160 κιλά της προτάθηκε δακτυλίδι, πιστεύω πως το ότι έφτασε ήδη στα 85 πρέπει να το θεωρήσει μεγάλη επιτυχία της επέμβασης. Αν συνεχίζει να το έχει σφιγμένο τέρμα και να μην τρώει τίποτα, προφανώς θα έχει περάσει ήδη στην ανορεξία. Οι επεμβάσεις δεν μας οδηγούν στα "μαγικά" νούμερα των 45-50 κιλών, μας κατευθύνουν απλώς στο σημείο που ο οργανισμός θα βρει την ισορροπία που τόσο στερήθηκε. Αν αυτή η ισορροπία είναι στα 90 ή στα 85 κιλά, τότε εκεί θα σταματήσει η προσπάθεια.
Η θέληση και η οργάνωση βοηθούν στις μη επεμβατικές προσπάθειες. Η επέμβαση είναι απλά ένα βοήθημα, και η λάθος επιλογή του σωστού εργαλείου δυσκολεύει την προσπάθεια. Μπορείς να προσπαθήσεις να καθαρίσεις πατάτες με ξίφος, αλλά με έναν πατατοκαθαριστή θα έχεις καλύτερα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει ένα εργαλείο για όλες τις περιπτώσεις - όσο κι αν προσπάθησαν να περάσουν παλιότερα το δακτύλιο και τώρα τη σληβ σαν την τέλεια λύση για όλους. Η θέληση και η οργάνωση θα πρέπει να κατευθυνθούν στη σωστή επιλογή γιατρού καταρχήν, και κατά δεύτερον στη σωστή επιλογή επέμβασης που υπεύθυνος να προτείνει είναι ο γιατρός.