οταν η μοναξια τα κάνει να φαίνονται όλα μαύρα.

den nomizw oti yparxoun kai polloi aksioprepeis tropoi prospatheias.

για πολλους δεν ξέρω, αλλα για τροπο παραπανω απο εναν σιγουρα....η αξιοπρεπεια αφορα τοσο εμας οσο κ τον ανθρωπο με τον οποιο συσχετιζομαστε....

σαφως κ δεν ειναι ευκολο να βγει κανεις απο τη μοναξια του, σαφως κ απαιτειται εκθεση κ ρισκο...ομως ανοιγμα εκ του ασφαλους δεν υπάρχει....αυτο εχει την γοητεια του....

symfwnoume,en merei..

supergirl με το που διαβασα το μηνυμα σου , οφειλω να ομολογησω οτι σε καταλαβαινω απολυτα.
και εγω ειμαι σε παρομοια κατασταση με σενα , αν και για μενα θα το περιεγραφα πιο γλαφυρα ως εξης : οτι ειμαι απελπισμενος σε ανωτατο βαθμο , οχι ως προς τις φιλιες αλλα ως προς το αντιθετο φυλο καθως αισθανομαι σαν να υπαρχει ενα τεραστιο χασμα να με χωριζει.
αυτο βεβαια εκ των υστερων επηρεαζει και τις φιλιες μου καθως εχω λιγοτερη ορεξη να βγω κτλ
και το χειροτερο απο ολα σε τετοια συναισθηματα δεν ειναι οτι τα βιωνεις , αλλα το να μην βλεπεις φως στο τουνελ , αυτο με κανει και βιωνω συναισθημα απελπισιας.
δεν ξερω μπορει να πνιγομαι σε μια κουταλια νερο , αλλα και απο την αλλη ο κοσμος ειναι πιο απομακρος στις μερες μας , εγω ετσι νιωθω παντως.
Γιωργος αρρεν 24 ετων