Printable View
πήγα στον ενδοκρινολόγο προχθές, με εξέτασε, κιλά, ζάχαρο κλπ και μου λέει δεν έχεις ζάχαρο αλλά θα κάνεις! σήμερα παρέλαβα το μηχανάκι και 2 ώρες μετά το φαγητό που έκανα ένα τεστ να μάθω πως δουλεύει μου εβγαλε 72, στην αδερφή μου (αδύνατη) 92 και στον πατέρα μου (υπέρβαρος) 99. Γιατί να είναι τόσο σίγουρος ότι θα κάνω ζάχαρο? χθες έφαγα πίτσα (3 κομμάτια) και σήμερα είμαι 1 κιλό πάνω! έλεος! πως μπαίνουν έτσι τα ρημάδια????
απλα ισως γιατι εχεις χαμηλο ζαχαρο φοβαβται οτι μπορει να γυρισει και να γινει κανονικο και εμενα τα ιδια μου ειχε πει εκανα μετρισεις συνεχεια αλλα ζαχαρο δεν ανεβασα εκτος απο μια μερα που ειχε γινει η κορη μου παρανυφακι και εγω λογω οτι ειχα προβλημα με το ποδι μου λογω παλιου χτυπιματος δεν μπορεσα να παω να την καμαρωσω τοτε ανεβασα για 2 μερες αλλα ηταν αιτια η στεναχωρια για αυτο προσεχε μη βαζεις τιποτα μεσα σου να χαιρεσαι αυτο που σου συμβαινει και να εισαι ηρεμη γιατι εστω και μεσα στη κοιλια καταλαβενει τι γινετε και θελουμαι παντα το καλυτερο για τα μωρα μας ! οσο για το βαρος μη σε ενοχλει αστο για μετα τη γεννα απλα να μη παρεις πολλα κιλα για να ειναι πιο ευκολο για σενα το μετα και κυριως η γεννα
Να σας ζήσουν τα μωράκια σας και με το καλό και οι εγκυμονούσες της παρεας.
Εγώ είμαι σε ένα δίλλημα. Απο τη μια τα κιλά (116), και απο την άλλη το παιδί.
Είμαι 29 χρ. και χωρίς παιδί. Δυο χρόνια που προσπαθούμε δεν βλέπουμε φως.Βέβαια έχοντας κάνει κάποιες εξετάσεις διαπιστώσαμε οτι κάποιο πρόβλημα δεν έχω, εκτός απο πολυκυστικές ωοθήκες, που ήδη το γνώριζα. Ο σύζυγος πάλι δεν είχε και τόσο καλές απαντήσεις απο το σπερμοδιάγραμμα που είχε κάνει....
Το δίλλημα μου είναι να κάνω τώρα κάτι για την παχυσαρκία (έπαιρνα αντισυλλιπτικά απο τα 17 μου μέχρι και τα 26 μου για τις πολυκυστικές. Όταν ξεκίνησα ήμουν 55 κιλά και κατέληξα στα 26 μου 110 κιλά!) όπως κάποια επάεμβαση ή να κάνω πρώτα παιδιά, αν τα καταφέρω βέβαια.... και να κοιτάξω μετά το βάρος μου??
Φοβάμαι πως αν καταφέρω να μείνω έγκυος θα φτάσω τα 150 κιλά και αυτό με τρομάζει!
Δεν θέλω να πάρω άλλα. Ήδη νιώθω σαν να είμαι σε ξένο σώμα. Τόσα χρόνια με τα χάπια έπαιρνα συνεχώς βάρος. Έχω κάνει άπειρες δίαιτες και όταν τις σταματούσα τα έπαιρνα διπλά και τρίδιπλα!
Εν τω μεταξύ σε ότι γιατρό και να πας σου λέει η παχυσαρκία φέρναι προβλήματα γονημότητας.
Απο την άλλη αν κάνω τώρα μια επέμβαση θα πρέπει να περάσουν και 3-4 χρόνια ώστε να στεθεροποιηθώ κάπου και μετά να βάλω μπρος για παιδί. Θα κοντεύω τα 35 δηλαδή.... και ο άντρας μου είναι ήδη 41, αν περιμένω στα 35 μου θα είναι 47..... περνάνε τα χρόνια.....
Μην αφήνεις τα χρόνια να περνάνε, ούτε για τα κιλά ούτε για το παιδί. Τι σε εμποδίζει να ξεκινήσεις να διατρέφεσαι σωστά τώρα; Λες πως έκανες δίαιτα και όταν σταματούσες τα έπαιρνες διπλά και τριπλά. Το πρόβλημα αυτό το έχουμε όλοι λίγο πολύ βιώσει. Νομίζω ότι το πρόβλημα με τις δίαιτες είναι ότι κάποτε σταματάνε. Το καλύτερο είναι μια τροποποίηση της διατροφής προς το καλύτερο με αποφυγή πολλών λιπαρών, ζάχαρης και τηγανητών. Μπορείς έτσι εύκολα να κατέβεις στα 100 αν συνεχίσεις έτσι και σε περίπτωση εγκυμοσύνης το πιο πιθανό είναι να κατέβεις σε βάρος και άλλο με το που θα γεννήσεις. Εγώ στο 1ο τρίμηνο που έκοψα το τσιγάρο και έτρωγα ανεξέλεγκτα έβαλα 3 κιλά τα οποία έχασα μέχρι το δεύτερο χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Στο τρίτο έβαλα λίγα και όταν γέννησα ήμουν όσο πριν μείνω έγκυος.Στο τρίτο όμως δεν πρόσεχα!Quote:
Originally posted by sinaki
Να σας ζήσουν τα μωράκια σας και με το καλό και οι εγκυμονούσες της παρεας.
Εγώ είμαι σε ένα δίλλημα. Απο τη μια τα κιλά (116), και απο την άλλη το παιδί.
Είμαι 29 χρ. και χωρίς παιδί. Δυο χρόνια που προσπαθούμε δεν βλέπουμε φως.Βέβαια έχοντας κάνει κάποιες εξετάσεις διαπιστώσαμε οτι κάποιο πρόβλημα δεν έχω, εκτός απο πολυκυστικές ωοθήκες, που ήδη το γνώριζα. Ο σύζυγος πάλι δεν είχε και τόσο καλές απαντήσεις απο το σπερμοδιάγραμμα που είχε κάνει....
Το δίλλημα μου είναι να κάνω τώρα κάτι για την παχυσαρκία (έπαιρνα αντισυλλιπτικά απο τα 17 μου μέχρι και τα 26 μου για τις πολυκυστικές. Όταν ξεκίνησα ήμουν 55 κιλά και κατέληξα στα 26 μου 110 κιλά!) όπως κάποια επάεμβαση ή να κάνω πρώτα παιδιά, αν τα καταφέρω βέβαια.... και να κοιτάξω μετά το βάρος μου??
Φοβάμαι πως αν καταφέρω να μείνω έγκυος θα φτάσω τα 150 κιλά και αυτό με τρομάζει!
Δεν θέλω να πάρω άλλα. Ήδη νιώθω σαν να είμαι σε ξένο σώμα. Τόσα χρόνια με τα χάπια έπαιρνα συνεχώς βάρος. Έχω κάνει άπειρες δίαιτες και όταν τις σταματούσα τα έπαιρνα διπλά και τρίδιπλα!
Εν τω μεταξύ σε ότι γιατρό και να πας σου λέει η παχυσαρκία φέρναι προβλήματα γονημότητας.
Απο την άλλη αν κάνω τώρα μια επέμβαση θα πρέπει να περάσουν και 3-4 χρόνια ώστε να στεθεροποιηθώ κάπου και μετά να βάλω μπρος για παιδί. Θα κοντεύω τα 35 δηλαδή.... και ο άντρας μου είναι ήδη 41, αν περιμένω στα 35 μου θα είναι 47..... περνάνε τα χρόνια.....
Το θέμα του μωρού σε καμία περίπτωση μη το αφήνεις ειδικά από τη στιγμή που βλέπεις ότι είναι λίγο ζόρικο ήδη. Έχω φίλη που προσπαθούσε γύρω στα 5 χρόνια να μείνει έγκυος με τέλειες εξετάσεις και ιδανικό βάρος. Φαντάζεσαι να κάνεις επέμβαση, να χάσεις χρόνια και μετά να ανακαλύψεις ότι το πρόβλημα δεν ήταν το βάρος; Τα περιθώρια θα είναι πολύ πιο στενά!
Σου είπα τη γνώμη μου όπως θα την έλεγα σε κάθε φίλη μου ειλικρινά και ανοιχτά. Ελπίζω να μη σε πειράζει :)
sinaki καλώς όρισες. Σε περίπτωση γαστρικής παράκαμψης υπάρχουν 18 μήνες που θα πρέπει να περιμένεις, ενώ στη σληβ ο χρόνος αυτός μειώνεται αρκετά - έχουμε αρκετά παραδείγματα συμφορουμιτισών που συνδυάζουν την απώλεια βάρους μετά από σληβ με τη σωστή διατροφή της εγκυμοσύνης. Σε κάθε περίπτωση, μια εγκυμοσύνη σε υπέρβαρη/παχύσαρκη σημαίνει σωστή παρακολούθηση από διατροφολόγο. Πέρασα δύο εγκυμοσύνες, την πρώτη 102 κιλά, τη δεύτερη 120, χωρίς να βάλω ούτε γραμμάριο - σε αντίθεση με κάθε άλλη περίοδο της ζωής μου όπου τα κιλά μπαίνανε και βγαίνανε κατά δεκάδες μέσα στο χρόνο! Και επειδή μιλάς για το χρόνο που κυλά εναντίον σου, η πρώτη μου εγκυμοσύνη ήταν στα 39... Είσαι πολύ μικρή για να σε παίρνει από κάτω, όποια λύση και να επιλέξεις έχεις το χρόνο να την υποστηρίξεις. Σε κάθε περίπτωση, θα αφιερώσεις λίγους μήνες να μειώσεις το βάρος σου (με επέμβαση; με σωστή διατροφή; ) και στη συνέχεια μπορείς να προχωρήσεις.
Μιας και βλέπω ότι προσπαθείτε ήδη δύο χρόνια, το όριο που θέτουν οι ειδικοί για να ξεκινήσουν διερεύνηση τυχόν πρόβληματος είναι ένα έτος προσπαθειών. Εγώ είχα ξεκινήσει διερεύνηση στο Αλεξάνδρας - τμήμα στειρότητας, κάτι που πήρε λίγους μήνες. Εντοπίστηκαν κάποια ψιλοπροβλήματα που διορθώθηκαν, και παράλληλα στους μήνες που κράτησε η διερεύνηση έχασα λίγα κιλά που με βοήθησαν αρκετά στην εγκυμοσύνη στη συνέχεια.
Το συζητήσαμε με τον αντρούλη μου και αποφασίσαμε πως το καλύτερο είναι να τελειώσουμε πρώτα με το θέμα των παιδιών και μετά να δούμε το θέμα των κιλών.
Απλώς με κολλούσαν κι άλλα πράγματα ως τώρα στο θέμα παιδί. Όχι οτι αν μας ερχόταν θα λέγαμε όχι....
Πιστεύω πως είναι η καλύτερη απόφαση που μπορούσαμε να πάρουμε σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα. :tumble:
sinaki σου έχω στείλει u2u !!
silvia74 έχεις απάντηση.
silvia74 σε ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία σχετικά με την ενδοκρινολόγο.
Πραγματικά ήταν κάτι που έπρεπε να είχα κάνει απο καιρο. Δεν είχα ξαναπάει ποτέ σε ενδοκρινολόγο και έπρεπε.
Εχω τις καλύτερες εντυπώσεις απο τη γιατρό. Φαινόταν πολύ ψαγμένη στα πράγματα και καθόλου επιφανειακή σε αυτό που κάνει. Ηταν επαγγελματίας. Μου έδωσε μια σειρά εξετάσεων να κάνω για αρχή, και μου έκανε υπέρηχο για το θειροειδή. Ευτυχώς είναι σε φυσιολογικά επίπεδα.
Κορίτσια καλησπέρα,
Θα σας πω και την δική μου ιστορία και παρτε κουράγιο.
Έμεινα έγκυος "κατά λάθος" εκεί που δεν είχα κάτι μόνιμο και σταθερό στην ζωή μου, μετά από ένα διαζύγιο και εκεί που είχα πιστέψει ότι θα μείνω μια τρελή γεροντοκόρη γιατί τα μυαλά μου πάντα ήταν πάνω από το κεφάλι μου.
Ξεκίνησα την εγκυμοσύνη μου στα 79 κιλάκια (18 κιλά περίπου πάνω από το κανονικό μου). Γιατί τα επιπλέον κιλά??? Γιατί απλά είχα παρατήσει τον εαυτό μου. Γιατί κανένας εκτός από την μαμά μου δεν μου έλεγε ότι έχω παραπανήσια κιλά και βέβαια όλοι μου έλεγαν ότι λίγα πιασίματα είναι sexy (κούνια που με κούναγε).
Η εγκυμοσύνη αν και μεγάλου κινδύνου όπως αποδείχτηκε στον 7ο μήνα κύλισε ομαλά, κάθε μήνα εξετάσεις αίματος κλπ, καμπύλη ζαχάρου η οποία παρεμπιπτόντως ήταν πολύ καλή (κανένας δεν το πίστευε) και μία αμνοιοπαρακέντηση λόγο κληρονομικότητας. Μέχρι τον 7ο είχα πάρει μόλις 5 κιλά - χαρά εγώ..... Μέχρι που ο γιατρός μου για το καλό του αγοριού μου με καθηλώνει στο κρεβάτι. Ήμουν από τις τυχερές γιατί δεν ήμουν αναγκασμένη να είμαι συνέχεια στο κρεβάτι, σκοπός του ήταν να σταματήσω να αγχώνομαι για την δουλεία βασικά, να σταματήσω να κουράζομαι στην δουλεία φυσικά και να κοιμάμαι πολύ καλά. Εννοείται ότι κάθε μέρα πήγαινα στον γιατρούλη μου και έκανα καρδιοτοκογράφημα - κολλητοί γίναμε.
Αποτέλεσμα της μούχλας στο σπίτι (γιατί με κυνηγούσαν όλοι - νυν σύζυγος, μαμά, μπαμπάς κα αγαπημένοι τους οποίους και ευχαριστώ από τα βάθη της καρδούλας μου) ήταν να βάλω άλλα 10 περίπου κιλά σε 2 μήνες, τα οποία βέβαια ήταν μόνο δικά μου.
Όπως μπορείτε να δείτε μου χουν μείνει άλλα 7 κιλά τα οποία δεν μου είναι εύκολο να ξεφορτωθώ αλλά που θα πάει θα τα καταφέρω.
Τι θέλω να πω με την ιστοριούλα μου: αν θέλετε πολύ να κάνετε ένα αγγελούδι προσπαθήστε και θα γίνει. βασικό να μην αγχώνεστε και τα κιλά..... θα έρθουν και σε κάποια στιγμή θα φύγουν!
Σας χαιρετώ όλες σας!