Ρατσισμός από άτομα της οικογένειας

Συγνωμη βρε παιδια αλλα δεν συμφωνα σε ολα οσα λετε.Οταν βλεπεις το παιδι σου κ εχει προβλημα,τη γυναικα σου,τον αντρα σου την κολλητη σου τη φιλη δεν θα της πεις κατι με καλο τροπο?Δεν θα προσπαθησεις να τη βοηθησεις?Καπου η Μαιρη νομιζω το ειχε γραψει,ελεγε οτι θα προτιμουσα να μου ειχε παρει το σαντουιτς απο το χερι ο αντρας μου παρα να μου λεει οτι μ'αγαπαει οπως κ αν ειμαι.Δυστυχως δεν ξερουμε πολλες φορες τον τροπο.Η μητερα μου καθε φορα που τρωμε μαζι μου λεει ας το ψωμι παιδακι μου.Για να εισπραξει ενα μεγαλοπρεπο αι παρατα με!Εχω καει με τα κιλα ,τα εχω χασει τουλαχιστον 3 φορες κ τωρα παω για επεμβαση.Θα αφηνα το παιδι μου να κυλησει τοσο πολυ που να μη μαζευεται το καkο?Θα την επρηζα ολη την ωρα αλλα θα ημουν κ διπλα της γιατι τα κιλα στους περισσοτερους ειναι συναισθητικη ελλειψη.Το πασχα ειπα της κορης μου προσεξε μην παρεις αλλο γιατι ειχε παρει 1-2 κιλα δηλ γυρω στα 58-60 με υψος 1,76 κ τσακωθηκαμε.Μου ειπε λες οτι δεν το βλεπω αλλα τη να κανω που ειμαι 12 ωρες καθιστη μπροστα σε εναν υπολογιστη?Στις εκλογες τα ειχε χασει αλλα ενω δουλευει 12 ωρες την ημερα την επαιρνα το βραδυ κ μου ελεγε ειμαι στο παρκο για τρεξιμο η παω γυμναστηριο.Αυτο σημαινει οτι καπου ενεργοποιηθηκε.Επειδη της ειπα για τα κιλα δειχνει οτι δεν αγαπαω το παιδι μου,οτι το ζηλευω η οτι βγαζω πανω της τα απωθημενα μου?Οπως κ αν ειναι το παιδι σου το αγαπας.Κ πρεζονι κ φονια στη φυλακη ποσο μαλλον παχυσαρκο.
φιλε Γιωργο το εχω ξαναγραψει εχω τοσο καει απο εμενα που δεν θελω με τιποτα να περασουν κατι αναλογο τα παιδια μου.Η κορη μου σαν μωρο ειχαι ζωναρια στα μπουτακια της προς μεγαλη χαρα των γιαγιαδων αλλα εγω σε συνεννοηση με τον παιδιατρο της εκοψα την φαριν λακτε.3μιση χρονων πηγε μπαλλετο.Κ γενικα προσεχα τη διατροφη τους κ επειδη ολα ειναι μεσα στο κεφαλι μας εχασα 50 κιλα ενω στο σπιτι υπηρχε παντα κεικ κρεμα καραμελε κ διαφορα γλυκα για τα παιδια.δεν λιβανιζω τον εαυτο μου αλλα ο γιος μου που ειναι βολευμπολιστας κ γενικα κανει καλη διατροφη μου ειπε προσφατα ρε μαμα ενω ησουν τοσο μικρη τη καλη διατροφη μας εκανες.Δεν ειχαμε γαριδακια βλακειες γκουντις κ μερεντες συνεχεια αλλα αραια κ που οποτε να μην κανουμε κ σαν λιμασμενα οταν τα βρισκαμε.Οποτε επειδη κ εσυ ειχες καποτε προβλξμα μπορεις να βοηθησεις το παιδι σου.Οσο για την γυναικα σου θα ηταν λαθος να μην της το επισημανεις αλλα πιο πολυ λαθος να της πεις πως εχεις γινει ετσι σα γουρουνα που ειπε καποιος αλλος.
καμμια φορα αυτοι που μας αγαπουν δεν εχουν τις γνωσεις κ τον τροπο να δειξουν το ενδιαφερον τους.

Σε όλα αυτά που γράφεις Γλαύκη συμφωνώ κι επαυξάνω.

Τα όρια του τί πρέπει να κάνεις είναι πολύ λεπτά.
Τον Χειμώνα είμασταν κλειστοί στο σπίτι, σχολείο-διάβασμα-αγγλικά-διάβσμα-ύπνος. Ενδιάμεσα φαΐ. Τσακωμάρες για το διάβασμα συνεχώς. Κι όταν τα στεναχωρείς τα παιδιά σου πρέπει μετά να τα αποζημιώσεις. Με μερέντες και κρουασάν. Έτσι ο μικρός το 'χασε το παιχνίδι.
Τι να πω, τελικά ίσως τα πάντα να είναι θέμα κληρονομητικότητας συνηθειών. Κληρονομείς τις διατροφικές συνήθειες των γονιών σου και γίνεσαι χοντρός ή αδύνατος ή κανονικός. Εκτός κι αν επαναστατήσεις.
Η πλάκα είναι πως ο χοντρός παππούς κι η χοντρή γιαγιά κάναν 2 χοντρά παιδιά κοκ.
Όταν επαναστάτησα εγώ λοιπόν, το πρώτο πράγμα που έκοψα ήταν το ψωμί. Είδη φούρνου. Νόστιμα, αλμυρά και λιπαρά.
Μόλις έκατσα λοιπόν μετά από λίγο καιρό αλλαγής σε οικογενειακό τραπέζι και άρχισαν να βγαίνουν τα πιάτα, τα πιάτα, τα πιάτα, τα πιάτα και τα πιάτα - ναι, ήταν μαγικά και βγαίναν συνεχώς - κατάλαβα τί ανωμαλάρες (μετά συγχωρήσεως) είμαστε!

Συννεφια μου τα ιδια λεμε.Γι'αυτο εχω χασει τα κιλα 3 φορες κ τωρα ελπιζω με την επεμβαση να ειναι για παντα.Αυτο ομως το ξεμπλοκαρισμα του μυαλου μας μονο εμεις μπορουμε να το κανουμε,με την θετικη παροτρυνση καποιων που μας νοιαζονται.Δεν ειναι ευκολο....Αλλα αν παλι δεν πεις σε εκεινον που αγαπας αυτο που βλεπεις τοτε θα ηταν μαλλον αδιαφορια,ισως κ ζηλεια για να ειναι καλυτερος ο αλλος.
Κ για το ντυσιμο αν ειχα παχυ παιδι οχι δεν θα το αφηνα να φοραει σορτσακια κ στενα μπλουζακια να γινεται αντικειμενο σχολιασμου.Θα το προστατευα οσο μπορουσα.Οχι μαυρα αλλα ρουχα ανετα χαρουμενα που να το κολακευουν κ οχι να το κανουν δαχτυλοδεικτουμενο πιο πολυ απο οτι ειναι ετσι κ αλλιως ενα γεματο παιδι.Φυσικα μονο εγω θα μπορουσα να κανω σχολιο στο παιδι μου.Οποιος προσπαθουσε να το κρινει θα γινομουν λεαινα κ θα τον ετρωγα.Ουτε στην μητερα μου δεν επιτρεπω σχολια για τα παιδια μου.
Δεν προσβαλλομαι κ δεν παρεξηγουμαι ποτε απο τους καλοπροαιρετους κ τους βλακες παρα μονο απο τους κακοπροαιρετους κ νομιζω οτι το εχω αποδειξει ενα χρονο+ στο φορουμ.Να καταλαβεις εχω εστιατοριο κ κανει πολυ ζεστη εκει με το μαγειρεμα κ μετα που καιει το μπεν μαρι για να κρατιουνται τα φαγητα ζεστα.Το τι ακουω εκει καθε μερα για τα κιλα δε λεγεται.κανω κ χιουμορ οτι κανω σαουνα!Ενας παππους που του παω φαγητο αφου τον ρωτησα πως παει με τη ζεστη μου απαντησε καλα,εσυ που εισαι ετσι?κ ανοιξε τα χερια διπλα στο σωμα του.Φυσικα δεν μπορω να μιλησω αλλα κανω κ πλακα.Το Πασχα ομως που βοηθουσα στο κρεοπωλειο του συζυγου μου ειπε μια κουμπαρα μου:Πω,πω πως παχυνες ετσι?Δεν μιλησα πηρα την τσαντα μου μπηκα στο αυτοκινητο που ηταν εξω απο το μαγαζι κ εφυγα.Φυσικα σκοτωθηκα μετα με τον αντρα μου αλλα ηταν τετοιος ο τονος της φωνης της τοσο προσβλητικος που κοντευα να βαλω τα κλαμματα.

Quote:

---

Originally posted by Γλαύκη
ειπε μια κουμπαρα μου:Πω,πω πως παχυνες ετσι?

---

Πρέπει να σε ζηλεύει πάρα-πάρα, πολύ!

Γιωργο επειδη εγω ειμαι πολυ του εξω κ ας δουλευω τρελλα ωραρια η επιβραβευση των παιδιων ηταν παντα το εξω.Βολτα στο παρκο με τις παπιες,βολτα στο παρκο των σιδηροδρομων κ σε εβδομαδιαια βαση το θεατρο κ ο κινηματογραφος.Μια φορα το τοσο ηταν κ τα Γκουντις που ηταν πολυ μοδα τοτε.Αν δε δεν ειχα φαγητο σπιτι παιρναμε σουβλακια καλαμακια κ πιτσα ετρωγαν οταν βγαιναμε οικογενειακως εξω.
Οσο για το τρεξιμο να σου πω μονο οτι η κορη μου εκανε μπαλλετο,χορους ελληνικους,αγγλικα,πιανο κ κατα περιοδους σε χορωδια, ερασιτεχνικο θεατρο κ κολυμβητηριο.Σταματωντας το πιανο αρχισε γερμανικα.Ο γιος 3 χρονια μικροτερος οποτε οι ωρες δεν ταιριαζαν αγγλικα,χορους ελληνικους,ποδοσφαιρο,μπασ κετ,κολυμβητηριοκ καρατε .Αυτο που ελεγες για τα δευτερα παιδια ειναι απολυτη αληθεια.Δεν εχουμε την υπομονη κ τα πρωτα παιρνουν πιο πολλα.Αν ειναι κ ατιθασα οπως ηταν ο δικος μου...
Μερικες φορες,σε εχω διαβασει κ αλλου σε βρισκω λιγο υπερβολικο με τη διατροφη.Τα παιδια πρεπει να τρωνε ψωμι.Ο γιος εχει μεγαλωσει με πολυ ψωμι με λαδι.Ολα θελουν μετρο.Ουτε να τους στερεις πραγματα αλλα να μην εχουν αφθονια κακων τροφων.
Φυσικα ηταν κ καλες εποχες που ειμαστε πολυ ανετα οικονομικα.Τωρα δεν ξερω τι θα μπορουσα να τους προσφερω.

εγώ ξέρω ένα πράγμα πως άμα θες να βοηθήσεις το παιδί σου υπάρχουν άλλοι τρόποι και όχι να τους βγάζεις το λάδι με τέτοιο τρόπο. Η μονη φορα που έχασα 30 κιλά με δίαιτα ήταν η μαμά μου, μου μαγείρευε διαφορετικό φαγητό και όχι όταν μου έλεγε ;μην trosot; και πάλι με ;πληρωμή egine έγινε αφού αρμάθιαζα τα καπνα μονη μου (τα έβαζα σε σειρά και τα γκάζωνα αυτό σημαίνει αρμάθιασμα) ολομόναχη για να μπορεί η μαμά μου να μου μαγειρεύει ξεχωριστά και να μην κουράζεται πολύ.

Είχα μια φιλί στο γυμνάσιο κορίτσια. ήμασταν 14 χρόνο και η κοπέλα ήταν γύρο στα 80/90 κιλά.
Κάποια στιγμή χαθήκαμε σε αλλα σχολεια, και ξανασυναντηθήκαμε στην πρώτη λυκείου. Ήταν καμια 50aria κιλά. Τι είχε γίνει? Πήγε η μητέρα τις σε διαιτολόγο και ξέρετε τι τους είπε? λόγο του μικρού τις ηλικίας τις πρέπει να κάνετε όλη οι οικογένεια την δίαιτα που θα σας δώσω . δεν ;μπορειετε; εσείς να τρώτε τα παστίτσια και το παιδί να ξερογλείφεται και να τρώει το νερόβραστο. Και έτσι κάνανε μέχρι και ο αδερφός τις που ήταν 17 χρόνο την στήριξε και έτρωγε ότι και αυτή. επίσης η μαμά με την κόρη μαζί στο γυμναστήριο...

έτσι βοηθάς το παιδί σου να χάσει κιλά και όχι με το πετάς κακίες έστω και για;το καλο του. το πήρες κιλά, μην τρος. έγινες βόδι;έγινες γομάρι" κλπ δεν βοηθάνε. το αντίθετο μάλιστα...


και μηνξεχνάτε;..ένα κορίτσι που έχει δυο τρία και 5 κιλά παραπάνω είναι το ποιο επιρρεπή στο να πάθει νευρική ανορεξία από ένα απλά αδύνατο κορίτσι. τα στατιστικά το μαρτυρούν...και έχω και για αυτό παράδειγμα προσωπικό που sunevei σε μια φιλί μου στο Τει. ;)

επίσης προσωπικά αν ο δικός μου μου έλεγε συνεχεια κανε λίγο δίαιτα θα χώριζα. αν τόσο πρόβλημα είχε θα του έλεγα να βρει μια αδύνατη να αγαπάει αν αυτό ήταν το πρόβλημα του. και θα γινόταν αυτό στο τέλος γιατί αν έχεις έναν σύντροφο που δεν σε αγαπάει για αυτό που είσαι αλλα για αυτό που θέλει να είσαι τότε θα έχεις και προβλήματα στο sex και παντού. πως να κανεις ερωτα με έναν άνθρωπο όταν ξέρεις πως δεν σε γουστάρει? ο πρώην μου πάντα έλεγε "το πρόσωπο μαμάη το μ@νί " ;)

τελικά όμως τα πάντα είναι θέμα χαρακτήρα. άλλος θέλει να τον ξεφτιλίζουν για να πάρει μπροστά και άλλος να τον στηρίζουν με άλλον τρόπο :)

αυτή η υπηρεσία greeklish το greek αρχίζει να με εκνευρίζει. γράφω όχι μονο σαν αγράμματοι αλλα και σαν να είμαι από τι ζιμπάμπουε

Γιατι δε γραφεις κατ'ευθειαν στα ελληνικα?

καλησπερα και απ μενα!
Ισως δεν εχω την εμπειρια των χρονων μιας και ειμαι μολις 23χρ αλλα ουτε και του γονεα οποτε ισως κανω τον αντιλογο του παιδιου με "προβλημα" προς το μεγαλυτερο..
Προσφατα διαβασα ενα βιβλιο "Τα ευτυχισμένα παιδιά θέλουν γονείς
χωρίς «εγώ» " και μου εκαναν πολλα πραγματα εντυπωση...Κανεις δεν γενηθηκε ουτε τελειος ουτε γονιος,το παν ειναι η επικοινωνια με το παιδι,να κατσις να του μιλησεις να σ ακουσει και να το ακουσεις και να χαραξετε μαζι τη δικια σας πορεια οχι αυτοι των γονιων σας και των γονιων των γονιων σας!Μηπως ο εκφοβισμος του στιλ φαε παιδακι μου το φαι σου γιατι θα ρθει ο ταδε η γιατι δεν εχει σοκολατα μετα μηπως γεμιζεις το παιδι με φοβο?μηπως μαθαινεις η το πιεζεις να κανει κατι με σκοπο κατι αλλο?(να φαει τη σοκολατα μετα) μηπως η επιβραβεση τα πηγες καλα εκει η διαβασες οποτε παρε ενα γλυκο η θα σου παρω κατι δινει στο παιδι το μαθημα δινω παιρνω παντα η κατι αναλογο??! Ειναι πολλα που μπορω να πω πολλα ισως δεν τα μεταφερω και σωστα..
Οπως εγραψα και στην αρχη του τοπικ οποιος σε αγαπαει ειτε αυτος λεγεται γονιος ειτε συντροφος ειτε φιλος θα προσπαθησει να σε βοηθησει,μπορει να μην σε καταλαβαινει απολυτα αλλα θα προσπαθησει με λογια του αερα η με το να σε γειωνει ψυχολογικα δεν γινεται τιποτα παρα μονο με υγιει διαλογο...αν δεις κατι πειραζει τον αλλο το διορθωνεις με τροπο..
Τωρα λιγα για τα παραπανω ειμαι 2ο παιδι(με διαφορα 6χρ) γονεις μορφωμενοι..Στο δημοτικο πιαναν τους συμαθητες μου και τους ρωτουσαν τι ετρωγα(ρεξιλια!!!) οποτε απογοητευομουν η στεναχωριομου απαντηση τι να σου παρουμε να φας???! αποτελεσμα και τωρα οταν δεν ειμαι καλα τρωω.. αρχικα απογορευτηκαν τα γαριδακια-πατακια οσο ημουν μικρη,..αποτελεσμα τα ετρωγα κρυφα...Η ντουλαπα μου??ολα μαυρα σχεδον η ριχτα η ακομα και ρουχα της μανας μου!!(με αρκετα κιλα και αυτη)...καποτε ζητησα μια αγκαλια στα 14-15 μου και η απαντηση ηταν "αντε μωρε που θες αγκαλια 100κ γαιδουρι" ηταν η τελευταια φορα που ζητησα!! Αργοτερα μου απαγορευσαν να βγω να παιξω με φιλους για το ημουν οπως ημουν με λογια που δεν θελω ουτε καν να τα γραψω..Λατρευα την γυμναστικη τα ομαδικα αθληματα κυριως επρεπε να "βαραω καρτα" αν θα παω και ακομα τα λατρευω αλλα παει τωρα πεταξε το πουλακι...και χιλιαδυο αλλα..
Μπορει να με πισει καποις οτι μ αγαπαν και θελουν να βοηθησουν??? σχεδον αδυνατον για να μην ειμαι απολυτη!!! βοηθεια εξουρανου ΟΧΙ δεν υπαρχει!

Συγνωμη αν τα ειπα καπως η σας κουρασα!

Quote:

---

Originally posted by asteropi
Γιατι δε γραφεις κατ'ευθειαν στα ελληνικα?

---

:D γιατί ζω στην Ολλανδία και το laptop που χρησιμοποιώ είναι του συντρόφου μου ο οποιος είναι Ολλανδός.δεν έχω ελληνικό πληκτρολόγιο :D

Quote:

---

Originally posted by synnefia

Quote:

---

Originally posted by Γλαύκη
Αυτο ομως το ξεμπλοκαρισμα του μυαλου μας μονο εμεις μπορουμε να το κανουμε

---

Με καθοδήγηση ψυχολόγου.

Ειπώθηκε κι από την pm60 πριν, αλλά το ξαναλέω κι εγώ τώρα, γιατί όσες φορές και να ειπωθεί πάλι λίγες θα είναι.

---

συμφωνω απολυτως και καλα κανεις και το ξανα λες δεν ειπαμε με το παραμικρο να πηγαινεις σε ειδικο μα οταν το προβλημα σου ειναι η καταθλιψη πως αλλιως να λυθει με γονεις που δεν ξερουν πως να σου δειξοιυν οτι σε αγαπουν και σε κανουν χειροτερα χωρις να το καταλαβαινουν????
επειδη επι δεκα χρονια βιωσα το τι σημαινει καταθλιψη και οχι απλα λυπη δεν περιμενα οτι οταν μπορεσα να σταθω στα ποδια μου θα ηταν σαν να ξυπναω απο βαθυ υπνο!!!!
αν δεν το εχεις περασει δε νομιζω οτι μπορει κανεις να καταλαβει αλλα πως να ξερει οτι το εχεις αν δεν εχει παει στον ειδικο??? οταν ποναει το δοντακι παμε στον οδοντιατρο δεν παμε στην μανουλα να μας δωσει ουζο που θα μας καψει τα ουλα (ειμαι σιγουρη οτι η μανουλα δεν ηθελε να κανει κακο στο παιδι της παρα μονο να ανακουφισει τον πονο αλλα αθελα της εκανε ζημια) με αυτο θελω να πω οτι για καθε τι που μας συμβαινει αν εχουμε καταλαβει οτι δεν μπορει το οικογενειακο μας περιβαλον να μας βοηθησει υπαρχουν τροποι να ανατρεξουμε καπου αλλου για βοηθεια και οχι να χασουμε τα πιο πολυτιμα χρονια της ζωης μας ριχνοντας τις ευθυνες στην κακη μας την τυχη ή στους γονεις μας~~~~~~:yes:

Quote:

---

Originally posted by Ninap
εγώ ξέρω ένα πράγμα πως άμα θες να βοηθήσεις το παιδί σου υπάρχουν άλλοι τρόποι και όχι να τους βγάζεις το λάδι με τέτοιο τρόπο. Η μονη φορα που έχασα 30 κιλά με δίαιτα ήταν η μαμά μου, μου μαγείρευε διαφορετικό φαγητό και όχι όταν μου έλεγε ;μην trosot; και πάλι με ;πληρωμή egine έγινε αφού αρμάθιαζα τα καπνα μονη μου (τα έβαζα σε σειρά και τα γκάζωνα αυτό σημαίνει αρμάθιασμα) ολομόναχη για να μπορεί η μαμά μου να μου μαγειρεύει ξεχωριστά και να μην κουράζεται πολύ.

Είχα μια φιλί στο γυμνάσιο κορίτσια. ήμασταν 14 χρόνο και η κοπέλα ήταν γύρο στα 80/90 κιλά.
Κάποια στιγμή χαθήκαμε σε αλλα σχολεια, και ξανασυναντηθήκαμε στην πρώτη λυκείου. Ήταν καμια 50aria κιλά. Τι είχε γίνει? Πήγε η μητέρα τις σε διαιτολόγο και ξέρετε τι τους είπε? λόγο του μικρού τις ηλικίας τις πρέπει να κάνετε όλη οι οικογένεια την δίαιτα που θα σας δώσω . δεν ;μπορειετε; εσείς να τρώτε τα παστίτσια και το παιδί να ξερογλείφεται και να τρώει το νερόβραστο. Και έτσι κάνανε μέχρι και ο αδερφός τις που ήταν 17 χρόνο την στήριξε και έτρωγε ότι και αυτή. επίσης η μαμά με την κόρη μαζί στο γυμναστήριο...

έτσι βοηθάς το παιδί σου να χάσει κιλά και όχι με το πετάς κακίες έστω και για;το καλο του. το πήρες κιλά, μην τρος. έγινες βόδι;έγινες γομάρι" κλπ δεν βοηθάνε. το αντίθετο μάλιστα...


και μηνξεχνάτε;..ένα κορίτσι που έχει δυο τρία και 5 κιλά παραπάνω είναι το ποιο επιρρεπή στο να πάθει νευρική ανορεξία από ένα απλά αδύνατο κορίτσι. τα στατιστικά το μαρτυρούν...και έχω και για αυτό παράδειγμα προσωπικό που sunevei σε μια φιλί μου στο Τει. ;)

επίσης προσωπικά αν ο δικός μου μου έλεγε συνεχεια κανε λίγο δίαιτα θα χώριζα. αν τόσο πρόβλημα είχε θα του έλεγα να βρει μια αδύνατη να αγαπάει αν αυτό ήταν το πρόβλημα του. και θα γινόταν αυτό στο τέλος γιατί αν έχεις έναν σύντροφο που δεν σε αγαπάει για αυτό που είσαι αλλα για αυτό που θέλει να είσαι τότε θα έχεις και προβλήματα στο sex και παντού. πως να κανεις ερωτα με έναν άνθρωπο όταν ξέρεις πως δεν σε γουστάρει? ο πρώην μου πάντα έλεγε "το πρόσωπο μαμάη το μ@νί " ;)

τελικά όμως τα πάντα είναι θέμα χαρακτήρα. άλλος θέλει να τον ξεφτιλίζουν για να πάρει μπροστά και άλλος να τον στηρίζουν με άλλον τρόπο :)

---

δε νομιζω οτι κανεις θελει να τον ξεφτιλιζουν!!!! ΣΤΗΡΙΞΗ θελουμε ολοι μας αγαπη και αγκαλια χωρις σχολιασμους. Κατανοηση κουραγιο και ελπιδα γιατι αυτο που μας συμβαινει ειναι δυσκολο!!!!
Δεν θελω να ειμαι μελο ομως πρεπει ολοι οι παχυσαρκοι να ξερουμε οτι για να ειμαστε τοσα πολλα κιλα καποιος αιθισμος υπαρχει ειναι ατοιμη η υπερφαγια και δεν εχει μεγαλες διαφορες απο τον αλκοολισμο ή τα ναρκωτικα οσο και βαρυ αν ακουγεται αυτο που λεω!!!!!!!!

ΚΑΙ ΝΑΙ NINAP ΜΟΥ ΜΕ ΕΤΣΙ ΒΟΗΘΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΟΛΟΙ Η ΟΙΚΕΝΕΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΜΑΚΑΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΩΣ!!!!! ΜΠΡΑΒΟ!!!!!

Δεν υφίσταται αυτό που συζητάμε δλδ προσωπικός ρατσισμός... είτε είναι κάποιος ρατσιστής με τους "χοντρούς" είτε όχι. Αν τώρα η συμπεριφορά της οικογένειας μας διαφοροποιείται ως προς εμάς μόνο είναι άλλο θέμα με άλλες αιτίες που μπορει να είναι από ενδιαφέρον και αγάπη που δεν εκδηλώνεται σωστά μέχρι ζήλια και κακία, ο καθένας πιστεύω μπορεί να αξιολογήσει τη περίπτωση που τον αφορά και να αντιδράσει αναλόγως.

Π.χ. άκουγα τα μύρια από τη μάνα μου αλλά ήξερα οτι προσπαθεί να με πάρει στο φιλότιμο, δεν έδωσα ποτέ σημασία. Από κάποιον κολλητό δεν είχα ακούσει ποτέ τπτ μέχρι που αδυνάτισα και τώρα άφοβα εκφράζει άποψη είτε για μένα στο παρελθόν είτε και για γνωστούς ή ακόμα και τυχαίους περαστικούς(συνήθως γυναίκες)... ε ο 2ος είναι ρατσιστής και αν δεν είχα άλλους λόγους να τον αγαπώ θα είχα ξεκόψει

Quote:

---

Originally posted by lipimeni
Καλησπέρα σε όλους και από εμένα..βρε παιδιά...όλοι έχουμε νιώσει τέτοιου είδους ρατσισμό.ʼλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο,αλλά είμαι σίγουρη,πως όλοι νιώσαμε ακριβώς το ίδιο.Αυτό το συναίσθημα του να θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί και να θες να κλειστείς μέσα στο σπίτι για μέρες,μη πω μήνες...Το θέμα είναι τι κάνουμε για να σταματήσει αυτό το πράγμα..ή μάλλον τι κάνουμε για να νιώσουμε εμείς οι ίδιοι καλύτερα με τον εαυτό μας.Προσωπικά ποτέ δεν είχα πρόβλημα με την οικογένειά μου και από αυτά που διαβάζω θεωρώ πως είμαι πολύ τυχερή.Είχα βέβαια με τον έξω κόσμο φίλους,γνωστούς κτλ.Σκεφτείτε να περπατάς αμέριμνη στο δρόμο και να σε σταματάει μία γιαγιά ή ένας παππούς και να σου λέει να χάσεις κιλά γιατί είναι κρίμα και μετά να ακολουθεί και ένα γιατροσόφι από πίσω''πιες λίγο λεμόνι με νερό κάθε πρωί και θα είσαι άλλος άνθρωπος''...εγώ προσωπικά όταν γίνονταν τέτοια πράγματα ήθελα να κλάψω με λυγμούς.Και έπιασα και καλό παράδειγμα ευγενικών ανθρώπων..μη πιάσω τα άλλα..ας μείνω όμως στην ουσία.Η ζωή μας είναι ΜΙΑ ρε παιδιά..δεν είναι κρίμα να τη σπαταλάμε έτσι??Δεν είναι απαραίτητο να πατάμε στα πόδια μας και να μην ακούμε κανέναν??πάμε γερά λοιπόν όλοι μαζί να αφήσουμε πίσω μας όλα αυτά που κουβαλάμε και μας ''βαραίνουν''...

---

:thumbup: :thumbup: :thumbup:

le.ka δεν ξέρεις σε ποια "κατηγορία" είναι
μπορεί να σταματήσουν εάν σε δουν πιο ευκίνητη
ίσως να μην σταματήσουν ποτέ να βλέπουν ψεγάδια, ό,τι και να κάνεις, ακόμα κι αν αδυνατίσεις
αλλά δεν το ξέρεις σε αυτό το στάδιο
π.χ. ο αδελφός μου σταμάτησε να μου κάνει επίπληξη κάθε φορά που τρώω από την στιγμή που είδε διαφορά (είμαι πιο ενεργητική και βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού, τον βοηθάω στη δουλειά του)
και ο πατέρας μου το ίδιο
η μάνα μου το παίζει υπάλληλος ελέγχου αεροδρομίου ακόμα, τι έφαγες, τί έχασες, δεν ζυγιάστηκες??? ζυγήσου τώρα, γιατί έχεις μείνει στα ίδια κιλά, κάνεις παρασπονδίες? τι φοράς? γιατί δεν ντύνεσαι σαν την ηλικία σου? γιατί δεν φτιάχνεις τα μαλλιά σου? γιατί δεν βάφεσαι?

Μπλοκάρω Ό,ΤΙ ακούω από τη μαμά... σε μια προσωπική στιγμή μου είχε πει ότι αισθάνεται ένοχη που δεν είδε την διατροφική διαταραχή (ανορεξία αρχικά, βουλιμία μετά) πίσω από την παχυσαρκία, αλλά και τώρα δεν μπορεί να με βοηθήσει ουσιαστικά. Οπότε κοιτάζω να μην πληγώνομαι από αυτά που λέει και την αφήνω να πιστεύει ότι νοιάστηκε αρκετά για μένα για να μην νιώθει άσχημα. Είναι η καλύτερη μαμά που θα μπορούσα να έχω :) και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω με άλλους τρόπους κι ας αποτυχαίνει στην ειδικότητα "ελεγκτής-βάρους-otiosas"

Καλημέρα και πάλι.

Δεν πιστεύω πως αυτό που κάνουν οι γονείς μου το κάνουν από ρατσισμό, το κάνουν επειδή έχουν λάθος τρόπο να εκφράσουν αυτό που θέλουν να πουν. Αντί να πουν κάτι ανθρώπινα, πιστεύουν πως όσο περισσότερο με προσβάλλουν τόσο πιο γρήγορα θα κόψω το φαϊ και θα αδυνατίσω. Ο στόχος τους είναι αυτός και τίποτα άλλο. Γι'αυτούς όλα γυρνάνε γύρω από αυτό. Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο πρώτα θα με ρωτησουν τι έφαγα κι έπειτα θα ρωτήσουν τι κάνει το εγγόνι τους χαχαχα. Σκέφτονται το βάρος μου πιο πολύ από'μένα!

Καταλαβαίνω πως ούτε 15 χρονών είμαι, ούτε στην εφηβεία είμαι για να με επηρεάζουν αυτά που λένε τόσο πολύ. Είμαι 35 χρονών, έχω τη δική μου οικογένεια, ζούμε σε διαφορετικές πόλεις. Νιώθω όμως τρομερή πίεση. Τρέμω και φοβάμαι για την ώρα που θα τους συναντήσω και θα με κοιτάξουν με αυτό το βλέμμα οίκτου-αγανάκτησης-θυμού και θα ξεκινήσουν τις προσβολές. Μάλιστα, περιμένουν πότε θα γυρίσει ο άντρας μου την πλάτη για να μου τα χώσουν. Με το που φεύγει, το χαμόγελο που είχαν εξαφανίζεται και η έτοιμη ατάκα πετιέται σε χρόνο dt. Κάθε μα κάθε φορά εγώ γίνομαι ΚΟΥΡΕΛΙ. Κι επειδή το κρατάω μέσα μου, ούτε τους απαντώ και ούτε το συζητάω με κανέναν, καταλήγω πάλι να τρώω ανεξέλεγκτα.

Ο ψυχολόγος θα ήταν μια λύση, αν τα οικονομικά μου ήταν κάπως καλύτερα, τώρα δεν είναι δυνατόν. Γι'αυτό είπα να μιλήσω σ'εσάς ρε παιδιά, για να τα πω κάπου. Φίλη pm60, δεν άνοιξα το θέμα για να μου μιλήσει κανείς σκληρά κι ας μη μου αρέσει, το άνοιξα για να βρω κατανόηση και συμπαράσταση. Βέβαια δεκτές όλες οι γνώμες, αλλά μην είσαι τόσο απόλυτη γιατί όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και δεν θα μπορούσα να περιγράψω όλη μου τη ζωή με το νι και με το σίγμα για να έχεις πιο σφαιρική άποψη. Αν ήταν τόσο απλό το θέμα μου, να με ταρακουνήσει δηλαδή ένας άγνωστος στο ίντερνετ και να αλλάξει η θεώρηση που έχω για τη ζωή μου θα το είχα κάνει εδώ και χρόνια, πίστεψέ με.