Printable View
Μπα δε θέλω, έχω την άσχημη αίσθηση να φοράω τα ρούχα της εγγυμοσύνης οπότε δεν θέλω και μπουφάν! Ασε που προτιμώ να χαλάσω αλλού τα χρήματα. Το νικνειμ μου το βγαλα γιατί τον Οκτώβρη ελπίζω σε αρκετή απώλεια κιλών ώστε να πάω να ψωνίσω νέα χειμωνιάτικα! Για αυτό και γλυκό οκτώβρης!!! χαχαχαχ
Περιττό να σου πω πως μάλλον θα τα δώσω τα ρούχα της εγγυμοσύνης, αν δε προλάβω να τα κάψω (ξέρεις έχουν λάστιχο για να χωράει η κοιλιά όση κι αν είναι!!! κι γω έχω κοιλιά , ποπο δεν έχω!)
καλημέρα στα κορίτσια. Εγώ στην Ελλάδα όταν πήγαινα εκεί γυμανστήριο προτίμησα ένα γυμναστήριο συνοικιακό που ο γυμναστής κορίτσια είχε τεράστιες γνώσης και για ειδικά θέματα όπως το δικό μου με το πρόβλημα τις οστεοαρθρίτιδας. είχε κάνει ειδίκευση κάπως ο άνθρωπος σε προβλήματα τον οστών γενικά. έδινα 40 euro το μηνα (για πριν 2.5 χρονια μιλάω τόσο έχει που έφυγα) αλλα ο γυμναστής ήταν διπλα μου κάθε στιγμή που θα τον χρειαζόμουνα. και όταν δεν μπορούσα να κάνω μια άσκηση λόγο αδυναμίας τον κλειδώσεων μου στους όμως μου κρατούσε τους αγκώνες και μαζί σηκώναμε τα βαράκια!!! επίσης όλα τα παιδιά που γυμνάζονταν εκεί κάτι 25χρονά με κάτι mus "μαματους" ;) αν χρειαζόμουν βοήθεια και ο γυμναστής βοηθούσε άλλον εκείνη την ώρα ..έρχονταν και βοηθούσαν αυτοί...ήταν φανταστικά!!! για αυτό και τώρα θα προτιμούσα το συνοικιακό γυμναστήριο αλλα εδώ και τα συνοικιακά είναι σαν τα δικά μας τα μεγάλα δυστυχώς.
Πάντως είχα δει μεγάλη διαφορα. δεν μιλάω στα κιλά. μιλάω στην κίνηση μου..στο πρόβλημα μου. η πλάτη μου μόνιμα πονούσε, τα χερια μου ...τα πάντα..μου είχε βγάλει ειδικό πρόγραμμα και είχα δει το φως το αληθινών!!!
Δημητρούλα μην τα καείς τα ρούχα..dόστα στην εκκλησια..κάποια κοπέλα θα είναι ποιο φτωχή από μας και θα είναι έγκυος η ποιο παχουλή από μας και ίσως τα χρειάζεται ;)
Ισχυειιι κ αμα εχεις καλη παρεα ξεχνιεσαι κιολας....Quote:
Originally posted by stellou1989
η ψυχολογία είναι η βάση όλων , κακα τα ψέματα ! Νομίζω πάντως πως το καλύτερο είναι εκεί που μας πιάνει να κλεινόμαστε σπίτι , εκεί ακριβώς να βγαίνουμε έξω . Έστω και με το ζόρι ! Έστω και απλώς για περπάτημα . Θα το κα΄νουμε μια , θα το κάνουμε 2 ... ε τι στο καλό θα μας περάσει ...Quote:
Originally posted by LonGirl913
Σας καταλαβαινω κοριτσια...κ εγω ετσι νιωθωαπο χθες... κ πιο πριν ητα ολα καλα μες την τρελη χαρα ημουν....
ειχα αρχισει να ξεθαρευω στη προοπτικη οτι θα αδυνατισω κ αλλο (κανω διατροφη) και εκανα μεχρι κ λιστα για τα μαγαζια που θελω να παω κ δενε χω παει τοσα χρονια.... αλλα με επιασε παλι κ θελω να κλειστω στο σπιτι....
αχ αυτη η ψυχολογια.... αυτη τα φταιει ολα..... :/
αλλα ειναι μεχρι να το παρεις αποφαση!!
Είπα να ξεθάψω αυτό το θέμα , μιας και πάλι έχουν αρχίσει να μπαίνουν κακές σκέψεις στο μυαλό μου , να μην ανοίγω καινούριο . Είναι σαν να έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για το οτι χάνω βάρος αυτόν τον καιρό ! Δεν έχω σταματήσει να προσπαθώ . Αλλά ειλικρινά ώρες ώρες πρέπει να πιεστώ πολύ για να μην κάνω βλακείες και να συνεχίσω ! Θα έχετε παρατηρήσει ίσως κάποιοι πως ούτε εδώ γράφω όσο έγραφα παλιά αν και μπαίνω καθημερινά και διαβάζω τα νεότερα . Δεν είναι οτι έχω ξεφύγει διατροφικά . Είναι η γενικότερη διάθεση μου σχετικά με το θέμα . Τελευταία και έχω πολύ έντονες λιγούρες , πράμα που είχα μήνες να νιώσω (αυτό εννοώ ως "κακές" σκέψεις) και έχω λιγότερη διάθεση για γυμναστήριο (αλλά πιέζομαι και πάω ακόμη) . Συνεχίζω να χάνω κιλά , τις διαφορές βέβαια στο σώμα μου δεν τις αντιλαμβάνομαι τόσο έντονα όσο παλιά . Αλλά ακόμη και αυτό το λίγο που καταλαβαίνω σαν διαφορά, οτι πχ ξυπνάω ένα πρωί και νιώθω κάπως πιο αδυνατισμένη , δεν μου προκαλεί την ικανοποίηση που μου προκαλούσε . Παρ' όλα αυτά συνεχίζω να χάνω με πολύ καλούς ρυθμούς , και ελπίζω να συνεχίσω έτσι ! Γενικότερα έχει αρχίσει ακόμη περισσότερος κόσμος να μου λέει για το πόσο έχω αδυνατίσει αλλά τι να πώ δεν μου προκαλεί τόση χαρά όσο παλιά . Βέβαια το καλό είναι οτι όλο αυτό το αντιλαμβάνομαι που συμβαίνει και δεν το αφήνω να με κυριεύσει . Χαίρομαι που ακόμη πάντως μπορώ και λέω "όχι" σε κάποια πράματα . Σήμερα πχ πήγαινα με μια φόρα το μεσημέρι να μαγειρέψω "κάτι" (δεν είχα αποφασίσει ακόμη) και να κάνω και πατάτες τηγανητές . Και δεν είναι το θέμα συγκεκριμένα οι πατάτες οι τηγανιτές , το θέμα είναι οτι έφαγα πατάτες κανα 2 φορές μεταξύ 31/3 και 15/4 που ήταν το αγόρι μου εδώ . Δεν θέλω να αρχίσουν πάλι να επιστρέφουν οι κακές συνήθειες ! Μου πήρε καμια ώρα (και βοήθησε και το ότι μπήκα και χάζευα στο φόρουμ όσο το σκευτόμουν) αλλά τελικά έβγαλα αυτή τη σκέψη απ το μυαλό και έφαγα κοτόπουλο μπούτι με σαλάτα . It feels good όταν μπορείς να λες "όχι". Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι αυτή τη φάση γενικότερα ,την οποία την έχω ξαναπεράσει στη διάρκεια που χάνω βάρος, κάθε φορά που έρχεται είναι και πιο έντονη και κάτι μου λέει πως όσο θα συνεχίζω να χάνω τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται να κρατηθώ :(
Μήπως να περνούσες σε συντήρηση για κανένα μήνα Στέλλα; Είναι λογικό να κουραστείς έκανες τόσο μεγάλο δρόμο ως εδώ!
Ίσως είναι καλό και για τον οργανισμό σου να ξεκουραστεί λιγάκι. Να φανταστείς πως εγώ, που έχω μια πολύ ασήμαντη πορεία σε σχέση με τη δική σου, ένιωσα σε κάποια φάση ότι θέλω να ξεκουραστώ και κατακλύστηκα από κακές σκέψεις. Με βοήθησε το ότι κάποιες ημέρες το έριξα έξω. Το έκανα όμως με τη σιγουριά ότι θα συνεχίσω την πορεία μου. Ίσως θα έπρεπε να επιτρέψεις στον εαυτό σου κάποιες από τις τροφές που λαχταράς αλλά με σύνεση και με τρόπο. Λογικά βάση βάρους, ηλικίας και της γυμναστικής που κάνεις οι θερμίδες συντήρησης σου είναι αρκετές. Ίσως θα μπορούσες περνώντας σε συντήρηση να ξεκουραστείς, να απολαύσεις νόμιμα κάποιες γεύσεις που σου έλειψαν και έπειτα να συνεχίσεις πιο ξεκούραστη και με περισσότερη όρεξη. Πως σκέφτεσαι εσύ να το χειριστείς;
αγαπημένη μ δεν ξερω αν σε προλαβα, μη τα παρατήσεις! Φάε για λίγο καιρό από όλα, με μέτρο, ό,τι επιθυμείς, συνέχισε το ποδηλατάκι σου, βάλε μια ημερομηνία που θα επιστρέψεις στο φορουμ αν σε εκφραζει και μην ανησυχείς!
Από τον εαυτό μου που παλεύει καθημερινά με τις "λιγούρες" και τα υπερφαγικά, θέλω νασ πω από την καρδιά μ πως όταν στερούμαι μετά τα τρώω όλα επί 10 ή και 100...δε βρίσκω τρόπο να στερηθώ χωρίς συνέπειες, με βλέπω τώρα κοντά 4 μήνες πια πόσο έχω αλλάξει, όταν δε δίνω πολύ σημασία τρώω πιο σωστά και όμορφα, χωρίς λιγούρες και με καλή διάθεση.
Το πήρα απόφαση, δεν έχω άλλο χρόνο για δίαιτες και δοκιμές, είμαι ανεπίδεκτη δίαιτας. Κάθε μέρα τρώω γλυκάκι τελευταία, δεν είναι σωστό το ξέρω, αλλά δεν έχει νόημα να τα παρατήσω και να ξαναπάρω τα 10 κιλά ούτε να κάνω 4 μέρες δίαιτα και 3 υπερφαγικά. Μπορω να κόψω τη ζαχαρη αλλα δεν το θελω. Ναι ξερω οτι μπορω να παω με γοργους ρυθμους 90 κιλα κοβοντας πολλα, και μετά τί?
Είμαι λάτρης του φαγητού, μου αρέσει να βγω με καλή παρέα, μου αρέσει να φάω και στο σπίτι, τρώω και στη στεναχωρια και στη χαρά. Δε θελω να παψω να τρωω αλλα να παψω να με τρωω!
Σήμερα έκανα μακαρονάδα, ξέρω ότι χτύπησαν κόκκινο οι θερμίδες, αύριο θα μαζευτώ. Ζυγίζομαι κάθε μέρα και καταλαβαίνω πως με μια φορά δε παχαίνεις, είναι υγρά καικατακρατήσεις. Αυτο που παχαινει ειναι οταν πεσουμε ψυχολογικα και τα παρατησουμε. Η αποτυχια μασ μας ωθει σε τελειως λαθος μονοπατια, και μετα τα πληρωνουμε στην επομενη αποπειρα για διαιτα!
Ο δείκτης της ζυγαριάς ανεβαίνει όταν δε μπορέσεις να γυρίσεις σε ένα σωστό πρόγραμμα. Οι πιθανότητες να γυρίσεις στον ίδιο δρόμο αυξάνονται αν παρεκκλίνεις λίγο, ή πολύ και το ξεχάσεις και συνεχίσεις.
Τα πάντα όλα είναι το να συνεχίσεις. Ομως και αυτο το να πεφτεις σηκωνεσαι (το δικο μου) κουραζει. Εσυ απο οτι βλεπω εισαι τυπος ολα τελεια η τιποτε (ετσι ημουν κι γω παλια!). Κινδυνευεις να το αφησεις και να σε αφησει, οπως ολες μας. Γιατι να το ρισκαρεις? Γιατι να το ρισκαρω? Γιατι να ρισκαρουμε να παρουμε πισω τα κιλα μας και να χασουμε για αλλη μια φορα τον εαυτο μας?
Καλυτερα με μια απλη, καθημερινη, σταθερη πορεια προς ενα στοχο, χωρις οριοθετησεις, αποδεκτες απωλειες, πρεπει και μη.
Δεν μπορεις να εισαι παντα σε προγραμμα, πιεση, καποτε θα χαλαρωσεις. Μαζι και το σωμα. Κριμα ειναι ειλικρινα.
Δε σε ξερω και συγνωμη αν κανω λαθος σε οσα λεω αλλα πιστευω σε βαραινει ολο αυτο, και θελω να σου πω πως εισαι πολυ νεα και καλο ειναι να χτισεις μια καλη σχεση με το φαγητο. Το φαγητο που μας παχυνε παντα θα υπαρχει γυρω μας. Εμεις πρεπει να αλλαξουμε νοοτροπια, σχεση με το φαι, ρυθμους ζωης για να ανταπεξελθουμε. Ναι στις μικρες αλλαγες, οχι στην πιεση. Οταν υποχωρηση η πιεση θα μπουν τα κιλα.
Με τουτα και με κεινα απο αρχες Γεναρη εχασα 10 κιλα, δεν χαιρομαι για τα κιλα, και λιγα ειναι και με τεραστιο κοπο.
Χαιρομαι απιστευτα που καταλαβα πως η λυση μου δεν ειναι η διαιτα, η πιεση, η στερηση, η συντομη απωλεια κιλων, η διαρκης ενασχοληση με το βαρος μου, τα υπερφαγικα, τα κιλα.
Αφιερωνω τον χρονο που περισσευει πια στον εαυτο μου και ειναι ολα ολο και καλυτερα! Αρχισα να με κατανοω, να με ακουω, να αφουγκραζομαι γιατι και πως. Αλλαξα, η ζωη μας αλλαζει, επρεπε να ακουσω το σωμα μου. Οχι δεν ειμαι πια gym τυπος, δεν θελω και ουτε εχω χρονο για διαρκη ενασχοληση με ολα αυτα. Ειμαι μια νεα μανουλα που καπου αναμεσα σε ολεσ τις αλλαγες εχασε τον εαυτο της, επαναπροσδιοριζομαι, με βρισκω, με ελεγχω, και η απωλεια θα ερθει απο μονη της! Ε είχα στόχο του χρόνου το Γενάρη, ίσως πάει το αντίχρονο! Ε και? Ξέρω άπειρους τρόπους να τα χάσω μέχρι το καλοκαίρι, και κανένα τρόπο να μη τα ξαναβάλω εξίσου γρήγορα! ;)
** ελπίζω όταν ξαναμπώ να δώ όμορφα νέα σου! Να έχεις χαλαρώσει και να έχει ςσυζητήσει με τον εαυτό σου επικοδομητικά! :kiss:
Σκεύτομαι να επιμείνω . Η διατροφή μου όπως είναι αυτόν τον καιρό δεν νομίζω οτι λέγεται στεριτική (πρωινό , μεσημεριανο , βραδυνο κατι ελαφρυ μεταξύ 8 και 10 συνήθως , ενδιάμεσα τρώω κάτι σε φρούτο ή μπάρα δημητριακών μόνο αν πεινάσω) ακόμη και μια 1 μικρή σοκολάτα μπορεί να τύχει να φάω 1 ή και 2 φορές τη βδομάδα. Παρ' όλα αυτά ο οργανισμός μου ζητάει παραπάνω πολλές φορές . Πιστεύω οτι συνεχίζω να χάνω λόγω του οτι πάω 3-4 φορές την εβδομάδα απο 1 δίωρο γυμναστήριο και είμαι και συνέχεια στις μετακινήσεις μου με το ποδήλατο , οπότε ο μεταβολισμός μου δεν αφήνεται να πέσει . Πιστεύω οτι αν αφεθώ έστω και για λίγο , μπορεί σταδιακά να ξαναγυρίσω στις παλιές κακές συνήθειες και αυτό δεν το θέλω με τίποτα . Απλώς πρέπει να επιβληθώ στο μυαλό μου ! Τώρα που το σκεύτομαι θα αρχίσω να ξαναγράφω και τι έφαγα σήμερα , ακόμη και με το ζόρι . Για να μειώσω ειδικά γυμναστήριο και τέτοια δεν το συζητάω καν (αν και θα γίνει αναγκαστικά τώρα το πάσχα που θα κατέβω Αθήνα αλλά έχω το ποδήλατό μου και τον διαδρομο στο σπίτι εκει) . Ακόμη και όταν βαριέμαι πηγαίνω έστω και σέρνοντας . Τραβάτε με κι ας κλαίω δηλαδή :yes: Ίσως ακούγεται λίγο μαζοχιστικός ο τρόπος μου γενικότερα αλλά αντιδρώ έτσι γιατί παλιότερα σε ανάλογες φάσεις δεν λειτουργησε σε εμένα το "χαλαρώνω για λίγο και επιστρέφω". Δεν επέστρεφα μετά . Οπότε αυτή τη φορά έχω τη λογική (και μετά από αρκετή σκέψη επι του θέματος) οτι "όσο με πιέζει θα το πιέζω !"Quote:
Originally posted by need2loose
Μήπως να περνούσες σε συντήρηση για κανένα μήνα Στέλλα; Είναι λογικό να κουραστείς έκανες τόσο μεγάλο δρόμο ως εδώ!
Ίσως είναι καλό και για τον οργανισμό σου να ξεκουραστεί λιγάκι. Να φανταστείς πως εγώ, που έχω μια πολύ ασήμαντη πορεία σε σχέση με τη δική σου, ένιωσα σε κάποια φάση ότι θέλω να ξεκουραστώ και κατακλύστηκα από κακές σκέψεις. Με βοήθησε το ότι κάποιες ημέρες το έριξα έξω. Το έκανα όμως με τη σιγουριά ότι θα συνεχίσω την πορεία μου. Ίσως θα έπρεπε να επιτρέψεις στον εαυτό σου κάποιες από τις τροφές που λαχταράς αλλά με σύνεση και με τρόπο. Λογικά βάση βάρους, ηλικίας και της γυμναστικής που κάνεις οι θερμίδες συντήρησης σου είναι αρκετές. Ίσως θα μπορούσες περνώντας σε συντήρηση να ξεκουραστείς, να απολαύσεις νόμιμα κάποιες γεύσεις που σου έλειψαν και έπειτα να συνεχίσεις πιο ξεκούραστη και με περισσότερη όρεξη. Πως σκέφτεσαι εσύ να το χειριστείς;
Quote:
Originally posted by sweetOctober
αγαπημένη μ δεν ξερω αν σε προλαβα, μη τα παρατήσεις! Φάε για λίγο καιρό από όλα, με μέτρο, ό,τι επιθυμείς, συνέχισε το ποδηλατάκι σου, βάλε μια ημερομηνία που θα επιστρέψεις στο φορουμ αν σε εκφραζει και μην ανησυχείς!
Από τον εαυτό μου που παλεύει καθημερινά με τις "λιγούρες" και τα υπερφαγικά, θέλω νασ πω από την καρδιά μ πως όταν στερούμαι μετά τα τρώω όλα επί 10 ή και 100...δε βρίσκω τρόπο να στερηθώ χωρίς συνέπειες, με βλέπω τώρα κοντά 4 μήνες πια πόσο έχω αλλάξει, όταν δε δίνω πολύ σημασία τρώω πιο σωστά και όμορφα, χωρίς λιγούρες και με καλή διάθεση.
Το πήρα απόφαση, δεν έχω άλλο χρόνο για δίαιτες και δοκιμές, είμαι ανεπίδεκτη δίαιτας. Κάθε μέρα τρώω γλυκάκι τελευταία, δεν είναι σωστό το ξέρω, αλλά δεν έχει νόημα να τα παρατήσω και να ξαναπάρω τα 10 κιλά ούτε να κάνω 4 μέρες δίαιτα και 3 υπερφαγικά. Μπορω να κόψω τη ζαχαρη αλλα δεν το θελω. Ναι ξερω οτι μπορω να παω με γοργους ρυθμους 90 κιλα κοβοντας πολλα, και μετά τί?
Είμαι λάτρης του φαγητού, μου αρέσει να βγω με καλή παρέα, μου αρέσει να φάω και στο σπίτι, τρώω και στη στεναχωρια και στη χαρά. Δε θελω να παψω να τρωω αλλα να παψω να με τρωω!
Σήμερα έκανα μακαρονάδα, ξέρω ότι χτύπησαν κόκκινο οι θερμίδες, αύριο θα μαζευτώ. Ζυγίζομαι κάθε μέρα και καταλαβαίνω πως με μια φορά δε παχαίνεις, είναι υγρά καικατακρατήσεις. Αυτο που παχαινει ειναι οταν πεσουμε ψυχολογικα και τα παρατησουμε. Η αποτυχια μασ μας ωθει σε τελειως λαθος μονοπατια, και μετα τα πληρωνουμε στην επομενη αποπειρα για διαιτα!
Ο δείκτης της ζυγαριάς ανεβαίνει όταν δε μπορέσεις να γυρίσεις σε ένα σωστό πρόγραμμα. Οι πιθανότητες να γυρίσεις στον ίδιο δρόμο αυξάνονται αν παρεκκλίνεις λίγο, ή πολύ και το ξεχάσεις και συνεχίσεις.
Τα πάντα όλα είναι το να συνεχίσεις. Ομως και αυτο το να πεφτεις σηκωνεσαι (το δικο μου) κουραζει. Εσυ απο οτι βλεπω εισαι τυπος ολα τελεια η τιποτε (ετσι ημουν κι γω παλια!). Κινδυνευεις να το αφησεις και να σε αφησει, οπως ολες μας. Γιατι να το ρισκαρεις? Γιατι να το ρισκαρω? Γιατι να ρισκαρουμε να παρουμε πισω τα κιλα μας και να χασουμε για αλλη μια φορα τον εαυτο μας?
Καλυτερα με μια απλη, καθημερινη, σταθερη πορεια προς ενα στοχο, χωρις οριοθετησεις, αποδεκτες απωλειες, πρεπει και μη.
Δεν μπορεις να εισαι παντα σε προγραμμα, πιεση, καποτε θα χαλαρωσεις. Μαζι και το σωμα. Κριμα ειναι ειλικρινα.
Δε σε ξερω και συγνωμη αν κανω λαθος σε οσα λεω αλλα πιστευω σε βαραινει ολο αυτο, και θελω να σου πω πως εισαι πολυ νεα και καλο ειναι να χτισεις μια καλη σχεση με το φαγητο. Το φαγητο που μας παχυνε παντα θα υπαρχει γυρω μας. Εμεις πρεπει να αλλαξουμε νοοτροπια, σχεση με το φαι, ρυθμους ζωης για να ανταπεξελθουμε. Ναι στις μικρες αλλαγες, οχι στην πιεση. Οταν υποχωρηση η πιεση θα μπουν τα κιλα.
Με τουτα και με κεινα απο αρχες Γεναρη εχασα 10 κιλα, δεν χαιρομαι για τα κιλα, και λιγα ειναι και με τεραστιο κοπο.
Χαιρομαι απιστευτα που καταλαβα πως η λυση μου δεν ειναι η διαιτα, η πιεση, η στερηση, η συντομη απωλεια κιλων, η διαρκης ενασχοληση με το βαρος μου, τα υπερφαγικα, τα κιλα.
Αφιερωνω τον χρονο που περισσευει πια στον εαυτο μου και ειναι ολα ολο και καλυτερα! Αρχισα να με κατανοω, να με ακουω, να αφουγκραζομαι γιατι και πως. Αλλαξα, η ζωη μας αλλαζει, επρεπε να ακουσω το σωμα μου. Οχι δεν ειμαι πια gym τυπος, δεν θελω και ουτε εχω χρονο για διαρκη ενασχοληση με ολα αυτα. Ειμαι μια νεα μανουλα που καπου αναμεσα σε ολεσ τις αλλαγες εχασε τον εαυτο της, επαναπροσδιοριζομαι, με βρισκω, με ελεγχω, και η απωλεια θα ερθει απο μονη της! Ε είχα στόχο του χρόνου το Γενάρη, ίσως πάει το αντίχρονο! Ε και? Ξέρω άπειρους τρόπους να τα χάσω μέχρι το καλοκαίρι, και κανένα τρόπο να μη τα ξαναβάλω εξίσου γρήγορα! ;)
** ελπίζω όταν ξαναμπώ να δώ όμορφα νέα σου! Να έχεις χαλαρώσει και να έχει ςσυζητήσει με τον εαυτό σου επικοδομητικά! :kiss:
Το θέμα πραγματικά δεν είναι πόσο γρήγορα θα χάσουμε κιλά . Το θέμα είναι να λύσουμε τα θέματα που έχουμε με τους εαυτούς μας και με τη σχέση μας με το φαγητό . Προσωπικά πιστεύω οτι έχω καταφέρει να αποσυνδέσω το φαγητό από συναισθήματα , αλλά δεν παύει να είναι μια απόλαυση . Όπως ανέφερα και πιο πάνω στην need δεν θεωρώ πως η διατροφή μου είναι στερητική . Θεωρώ πως είναι ο τρόπος που θα έπρεπε να τρώει ένας μέσος άνθρωπος , απλώς την ενισχύω με αρκετή γυμναστική και λόγω και της ηλικίας/μεταβολισμού μου κλπ έχω αυτά τα αποτελέσματα . Γι αυτό πιστεύω οτι είναι καθαρά θέμα μυαλού αυτό που με χει πιάσει . Ίσως κάπου είναι και ανυπομονησία για το πότε θα δω το 7 μπροστά. Δεν με αγχώνει το καλοκαίρι , ποτέ δεν με άγχωνε . Εδικά αν σκεφτείς πως πέρσυ το καλοκαίρι ήμουν 126 κιλά και φέτος θα μαι 90κάτι-80κατι νομίζω είναι αρκετά ικανοποιητικό. Ίσως είναι και ψιλοαπογοήτευση που δεν βλέπω τόσο μεγάλες διαφορές πλέον στο σώμα μου , άλλιως μου φάινονται τα 5 κιλά που μπορεί να χάσω τώρα και αλλιώς τα 5 που έχανα όταν ήμουν πάνω από 100 . Ίσως πάλι είναι και απογοήτευση επειδή δεν βλέπω διαφορά σε άλλα πράματα χάνοντας κιλά , όπως είναι για παράδειγμα το θέμα με το δεξί μου γόνατο . Με τον καιρό μάλλον χειρότερα το νιώθω παρά καλύτερα ,δεν νομίζω να την γλιτώσω την αρθροσκόπηση . Γενικότερα πιστεύω οτι είναι καθαρά ψυχολογικοί οι λόγοι που συμβαίνει αυτό. Ωστόσο τελειομανής δεν θα λεγα οτι είμαι , το αντίθετο ίσως :smug: απλά το χω πάρει λίγο πατριωτικά το θέμα του να χάσω κιλά και να ΜΗΝ τα ξαναβάλω (και το γόνατό μου νομίζω συμφωνει με αυτή την άποψη :wink1: ) . Στη διατροφή μου στην αρχή που είχα ξεκινήσει πριν 7-8 μήνες είχα την τάση να κόβω τελείως πράματα . Τώρα δεν το κάνω αυτό , τρώω τα πάντα απλά με μέτρο και συγκρατημένα . Θέλω να μου γίνει τρόπος ζωής αυτό που κάνω τώρα . Και σε διατροφή και σε γυμναστική . Ακόμη όμως δεν με εμπιστεύομαι τόσο ωστε να χαλαρώσω και να είμαι σίγουρη οτι μετά από 1 μηνα πχ θα επιστρέψω , και δεν θα χω αφεθεί παραπάνω . Στη δικιά σου περίπτωση πιστεύω περιπλέκεται λίγο το θέμα της διατροφής και δεν σε αδικώ καθόλου που αφήνεις και κάποια περιθώρια . Εσύ έχεις και ένα μικρό ανθρωπάκι να μεγαλώσεις :wink1: και παράλληλα να είσαι το καλό παράδειγμα γι αυτό , οπότε σίγουρα πρώτα απ όλα πρέπει να είσαι εσύ καλά τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά . Και σίγουρα οι παράγοντες άγχους και πίεσης σε εσένα είναι πολύ περισσότεροι και σημαντικότεροι απ' ότι σε εμένα , κακά τα ψέματα ! Οπότε πιστεύω πως "με παίρνει" να πιεστώ κι άλλο , αν είναι να βγει κάτι καλό απ αυτό .
Στέλλα εσύ και μόνο εσύ ξέρεις τι είναι καλό για εσένα και πως πρέπει να συνεχίσεις! Από την αρχή που μπήκα εδώ μέσα πόνταρα σε εσένα! Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις! Δεν το λέω έτσι για να σε ανεβάσω, πραγματικά το πιστεύω ότι έχεις τον σωστό τρόπο να φέρεις το έργο σου εις πέρας.
Έχεις περίπου 20 κιλά να χάσεις ακόμη, μπορεί να μη σου φαίνεται πως θα κάνουν ΤΗ διαφορά και να απογοητεύεσαι αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Εγώ με 20 κιλά + είμαι τελείως χάλια, με 10 που έχασα ως τώρα έχω τελείως διαφορετική εικόνα! Όσο πιο χαμηλά παίζεις τόσο πιο σημαντικό είναι ακόμη και το ένα κιλό. Έχεις κάνει λιπομέτρηση τελευταία; Μήπως το βάρος που χάνεις δεν προέρχεται από λίπος σε ίδια αναλογία με πριν; Μου φαίνεται πολύ περίεργο που πλέον δεν βλέπεις τόσο μεγάλη διαφορά αδυνατίζοντας! Τα ρούχα σου τι λένε;
Το γόνατο σου μπορεί να στρώσει όταν θα φτάσεις πιο κοντά στον στόχο σου... έχασες πολλά μα αυτό δεν σημαίνει ότι το σώμα σου δεν επιβαρύνεται από τα +20 κιλά που κουβαλάει. Εγώ βλέπω τεράστια βελτίωση στο σώμα μου, στην αντοχή μου, στην κίνηση μου και σε όλα απλώς και μόνο κατεβαίνοντας από τα 76+ στα 66 κιλά,πιθανόν στη διαδρομή σου από τα τα 90 στα 80 κιλά να αντιληφθείς βελτιώσεις που δεν είδες με τη μέχρι τώρα απώλεια. Στα τελευταία 10αδα θα πετάς! Μη τα παρατήσεις ότι και να γίνει!!!! Προχώρα μπροστά όσο αργά και αν πας. Σημασία έχει να πηγαίνεις μπροστά!
Λιπομέτρηση τελευταία φορά είχα στις 7/3 και είχε δείξει οτι μεταξυ 3/1 (που ειχα κάνει πάλι) και 7/3 είχα χάσει σχεδόν 8 κιλά όλα λίπος. Πολύ καλά δηλαδη ! Όντως εκείνο το δίμηνο είχα δει πολύ έντονες διαφορές , και από τότε έχω χάσει άλλα 7 κιλά περίπου. Σύμφωνα με τη ζυγαριά μου τουλάχιστον. Σε μια φάση μόνο τώρα που χε έρθει το αγόρι μου πάνω είχα κάπως ελαττώσει το γυμναστήριο , δηλαδή την μια βδομάδα πήγα 2 φορές και την άλλη 1 (ειχα και σχολή , σε κάποια μαθήματα έπρεπε να πηγαίνω λόγω απουσιων οπότε δεν μπορούσα να τον παρατάω συνέχεια και να φευγω) , αλλά η κίνηση με ποδήλατο και περπάτημα καθημερινά σε βόλτες έξω και έτσι ήταν αρκετή . Αυτή τη βδομάδα παρ όλα αυτά επέστρεψα στις συνήθειες μου κανονικα . Ίσως αυτή η αυξομείωση να κάνει μια διαφορά στο τι θα δείξει η επόμενη λιπομέτρηση (που θα κάνω μόλις πάω Αθήνα για πάσχα , μπορεί και την Παρασκευή). Στις αντοχές μου δεν το συζητάμε βελτίωση που έχω δει ! Πρώτα απ όλα παλιότερα έκανα τη διαδρομή απ το σπίτι μέχρι τη σχολή που είναι μισή ώρα με το ποδήλατο και με σχετική ανηφόρα σε μεγάλο μέρος της και φτάνοντας ένιωθα οτι θα πεθάνω :smirk: τώρα τις περισσότερες φορές νιώθω οτι θα μπορούσα να κάνω και άλλο τόσο . Δεν το συζητάμε βέβαια οτι πέρσυ στα 126 ούτε που το σκευτόμουν οτι φέτος τη διαδρομή αυτή θα την κάνω με το ποδήλατο κάμποσες φορές τη βδομάδα. Το γελοίο είναι οτι στον καθρέφτη δεν αντιλαμβάνομαι διαφορές τρελές. Ούτε στα ρούχα , αν και κάποια τα νιώθω κάπως πιο άνετα απ την τελευταία φορά που τα στένεψα (δεν αφήνω να έχω τίποτα φαρδυ από παντελόνια και τέτοια) . Παρ' όλα αυτά βγαίνω που και που φωτογραφίες (γυμνή :smilegrin: ) όπου εκεί συγκρίνοντας μου φαίνονται πολύ πιο έντονες οι διαφορές και αυτό κάπως με χαροποιεί . Για το γόνατο και ο γιατρός το ίδιο μου χε πει , οτι "μη σε στείλω κατευθείαν για χειρουργείο αφού χάνεις ήδη κιλά κάτσε να δούμε πως θα πάει" αλλά κατεβαίνοντας Αθήνα έχω κλείσει ραντεβού και με εναν ορθοπαιδικό στο ΚΑΤ να μου πει κι αυτος τη γνώμη του . Πάντως αυτό με χει απογοητεύσει τόσο που ακόμη και επέμβαση να μου προτείνουν τελικά είμαι πρόθυμη να την κάνω .Quote:
Originally posted by need2loose
Στέλλα εσύ και μόνο εσύ ξέρεις τι είναι καλό για εσένα και πως πρέπει να συνεχίσεις! Από την αρχή που μπήκα εδώ μέσα πόνταρα σε εσένα! Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις! Δεν το λέω έτσι για να σε ανεβάσω, πραγματικά το πιστεύω ότι έχεις τον σωστό τρόπο να φέρεις το έργο σου εις πέρας.
Έχεις περίπου 20 κιλά να χάσεις ακόμη, μπορεί να μη σου φαίνεται πως θα κάνουν ΤΗ διαφορά και να απογοητεύεσαι αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Εγώ με 20 κιλά + είμαι τελείως χάλια, με 10 που έχασα ως τώρα έχω τελείως διαφορετική εικόνα! Όσο πιο χαμηλά παίζεις τόσο πιο σημαντικό είναι ακόμη και το ένα κιλό. Έχεις κάνει λιπομέτρηση τελευταία; Μήπως το βάρος που χάνεις δεν προέρχεται από λίπος σε ίδια αναλογία με πριν; Μου φαίνεται πολύ περίεργο που πλέον δεν βλέπεις τόσο μεγάλη διαφορά αδυνατίζοντας! Τα ρούχα σου τι λένε;
Το γόνατο σου μπορεί να στρώσει όταν θα φτάσεις πιο κοντά στον στόχο σου... έχασες πολλά μα αυτό δεν σημαίνει ότι το σώμα σου δεν επιβαρύνεται από τα +20 κιλά που κουβαλάει. Εγώ βλέπω τεράστια βελτίωση στο σώμα μου, στην αντοχή μου, στην κίνηση μου και σε όλα απλώς και μόνο κατεβαίνοντας από τα 76+ στα 66 κιλά,πιθανόν στη διαδρομή σου από τα τα 90 στα 80 κιλά να αντιληφθείς βελτιώσεις που δεν είδες με τη μέχρι τώρα απώλεια. Στα τελευταία 10αδα θα πετάς! Μη τα παρατήσεις ότι και να γίνει!!!! Προχώρα μπροστά όσο αργά και αν πας. Σημασία έχει να πηγαίνεις μπροστά!
St;ella μου δεν κατάλαβα τί σε έχει ρίξει, ο γιατρός?
Κάθε δίαιτα οδηγεί σε νέα δίαιτα, μην υποθέτεις τί θα τρως αδύνατη και τα τρως από τώρα, κάθε κιλά θέλουν και άλλη τροφή, γυμναστική, μη πω για άλλουσ 100 παράγοντες πχ ηλικία κτλ.
Δυστηχώς δεν έχω χρόνο καθόλου γιατί χειρούργειται ο άντρας μου αύριο οπότε δε σου απαντώ σε όλα αλλά και δε θα ξαναμπω συντομα. Εχω αποριες. Αν υποθετικα μου τις ειχες ηδη λυσει θα σου ελεγα τα εξης: αν (υποθετικα) το βασικο σου κινητρο για αδυνατισμα ειναι το ποδι σου και κρεμεσαι απο αυτο που θα πει ο γιατρος τοτε ΟΚ, το ψαχνεις ιατρικα και τελος. Αν αυτο που ειπες για το χειρουργειο εννοεις οτι αν απαιτειται πιο γρηγορη απωλεια βαρους να το κανεις ετσι (για το ποδι) τοτε να το δεχτω. Αν ομως εννοεις πως κουραστηκες και αν σου προτειναν χειρουργειο θα το εκανες διαφωνω. Γιατι εφοσον λες οτι κανεις τη διατροφη που θεωρεις οτι θα επρεπε να κανεις μια ζωη τοτε πρεπει να εισαι σε θεση να μην κουραζεσαι με αυτη, αρα το να σε εχει ηδη κουρασει...ποσο μαλλον στη συντηρηση.
Ελπιζω να βγαινει νοημα απο οσα σου γραφω ως εδω. Κυριως σου εγραψα για να σου πω οτι αλλο τι θεωρουμε οτι θα επρεπε να κανουμε αλλο τι μπορουμε. Ειναι τεραστια η διαφορα. Πανω απο ολα πρεπει να ειμαστε ειλικρινεις με τους εαυτους μας γιατι μονο εμεις ξερουμε τοσο καλα εμας και τις αναγκες μας και να βλεπουμε καθε φορα (γιατι θα εισαι αλλοσ ανθρωπος στα 30 με αλλα ενδιαφεροντα πχ) τι μας παει και τι οχι. Τι μας καθεται καλα.
Σε παρακαλω προσεξε μονο στην προσπαθεια σου να "ισιωσεις" το ποδι σου, μη στραβωσεις κατι αλλο. Ενα χειρουργειο δεν παυει να ειναι χειρουργειο, με ολα τα παρελκομενα. Σου ευχομαι τα καλυτερα :kiss:
**από αύριο κόβω τα ντελίβερι ορκίζομαι! τα έχω τσακίσει λίγο :bouncy: ωραία ήταν, ειδικά το να μην έχεις να μαγειρέψεις!!!! Σε σκεφτόμουν όποτε παράγγελνα :blush:
Περαστικά για τον άντρα σου sweet ! Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό ! Νομίζω οτι με παρεξήγησες , όταν είπα για επέμβαση δεν εννοούσα σε καμία περίπτωση επέμβαση παχυσαρκίας . Εννοούσα για το γόνατο , αλλά αυτό ακόμη δεν μπορώ να το ξέρω γιατί δεν έχω πάει ακόμη σε εκείνο τον γιατρό που κανόνισα . Δεν με χουν ρίξει τα λεγόμενα γιατρου, με χει ρίξει περισσότερο το γεγονός οτι δεν βλέπω βελτίωση , παρ οτι ο προηγουμενος γιατρός είχε πει οτι χάνοντας μπορεί ακόμη και να εξφανιστούν τα συμπτώματα . Αλλά δεν βλέπω ούτε καν βελτίωση, αντίθετα βλέπω σημαντική μείωση της κινητικότητας του ποδιού (δυσκαμψία, πόνο κλπ) . Το οτι "θα κάνω οτι μου προτείνουν , όσο δύσκολο και να ναι" το λέω απ την άποψη οτι αν με ενοχλεί αυτό τώρα που είμαι 23 καλύτερα να το αντιμετωπίσω τώρα γιατί αυτές οι καταστάσεις μονο χειροτερεύουν όσο μεγαλώνει κανείς . Πριν πάω όμως στο γιατρό (έχω ραντεβου στις 30) δενμπορώ να λέω διάφορα. Βαριατρική επέμβαση δεν θα έκανα , απ τη στιγμή που βλέπω οτι μπορώ να τα καταφέρω και χωρίς αυτήν . Αυτό για την κούραση που λέω με την διατροφή πιστεύω οτι είναι μια φάση η οποία απλώς επιβαρύνεται και απ την πεσμένη γενικά διάθεση λόγω του θέματος με το γόνατο , αλλά θα περάσει . ΠΡΕΠΕΙ να περάσει . Θα δοκιμάσω να βάλω και λίγη περισσότερη ποικιλία πό αύριο σε αυτά που τρώω γιατί η αλήθεια είναι πως τρώω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια . Απ όλες τις ομάδες τροφών μεν , αλλά συγκεκριμένα πράματα . Μάλλον θα πρέπει να ψαχτώ λίγο να πρωτοτυπίσω :cool2: Είμαι σε κάπως καλύτερη ιάθεση σήμερα είναι η αλήθεια πάντωςς , το βλέπω λίγο πιο δυναμικά το θέμα .
** ωραίο πράμα τα ντελίβερι ρε γαμώτο , και όντως όταν βαριέσαι να μαγειρέψεις είναι σωτήρια ! Καμιά φορά όταν βαριέμαι να μαγειρέψω παίρνω από μαγειρίο . Όχι οτι είναι πιο υγιεινό απο σουβλάκια , σίγουρα τα τιγκάρουν σε λάδια αλάτια κλπ για να τα κάνουν νόστιμα, αλλά τουλάχιστον έχω την ψευδαίσθηση οτι παίρνω κάτι πιο "λάιτ" :P
Καλησπέρα και από εμένα..συγχαρητήρια για αρχή για την απώλειά σου.Πολύ σημαντική η προσπάθεια που κάνεις και μπορώ να σε καταλάβω σε απίστευτο βαθμό.Και όχι μονάχα εγώ, πολλοί εδώ μέσα.Αυτή την κούραση που περιγράφεις την καταλαβαίνω.Η φράση που διάβασα''μου λένε για το ότι χάνω κιλά,αλλά δεν με κάνει αρκετά χαρούμενη όπως παλιά'',είναι σαν να την ακούω από το στόμα μου.Αυτό ακριβώς νιώθω και εγώ.Αυτή την ψυχολογική κούραση..ξέρω βέβαια τι ευθύνεται.Εγώ προσωπικά βιάζομαι πολύ πια,έχω βάλει πέμπτη ταχύτητα και τρέχω να προλάβω...τώρα τι να προλάβω? είναι μεγάληη ιστορία..Είμαι σε περίοδο που πειθαρχώ στον εαυτό μου πάρα πολύ και θέλω τόσο να κάνω ένα διάλειμμα και να ξεκουραστώ αλλά δε γίνεται.Απλά νιώθω αυτή την κούραση.Ξέρεις είναι πολλά τα κιλά που αφήνουμε πίσω μας.Δεν είναι 5-10 κιλά.Είναι πολλά ρε συ. Ώρες ώρες νιώθω πτώμα ψυχολογικά.Εύχομαι όλο αυτό απλά να είναι μία φάση..όσον αφορά τις λιγούρες, προσπάθησε να ψιλογεμίζεις στομάχι..όσο γίνεται..ξέρεις δε νομίζω ότι χρειάζεται να συμβουλέψω.Διάβασα και πιο πάνω αρκετά για να σε καλύψουν στο θέμα..Δυστυχώς σου μιλάει ένα άτομο,που το τελευταίο 2μηνο,τρώει ένα γεύμα την ημέρα και πολύ σπάνια θα φάει δεύτερο.Αυτή τη στιγμή που σου γράφω η κοιλιά μου καρακαταγουργουρίζει..αλλά βιάζομαι τόσο..
Lipimeni καλησπέρα ! Κι εσύ έχεις κάνει πολύ μακρύ δρόμο ! Τι να πω ρε γαμώτο , μας έχει πιάσει βιασύνη γενικώς ε ... κι εμένα πραγματικά δεν έχει να κάνει με το καλοκαίρι η κάτι τέτοιο . Είναι απλώς οτι , δεν ξέρω , συνήθισα να το πω; Πλέον δεν μου κάνει εντύπωση , ούτε το βλέπω οτι χάνω (μάλλον δεν το βλέπω στον καθρέπτη , σε φωτογραφίες όπως είπα και πιο πάνω το αντιλαμβάνομαι πιο έντονα , άλλο κουλό και τούτο) . Σήμερα πχ ένα παιδί απ τη σχολή με τον οποίο δεν κάνουμε παρέα , απλώς ένα γεια λέμε που και που στη σχολή και μόνο , μου είπε επειδή άκουσε οτι πάω γυμναστήριο "καλά εσύ πρέπει να χεις χάσει πάρα πολλά κιλά , μπράβο ρε συ , σε χω παρατηρήσει!" . Σχετικά άγνωστος έτσι ; Ε εγώ αυτό τελευταία δεν το νιώθω στο σώμα μου . Ώρες ώρες νιώθω μάλιστα λες και έχω παχύνει (ντοινγκ) . Μου χει κοπεί η όρεξη τελευταία για κανονικό φαγητό , αλλά συνέχεια έχω λιγούρες για γλυκό ή για πίτσα/σουβλάκι κλπ. Να φανταστείς κάθε μέρα που πάω ψώνια να δω τι θα μαγειρέψω δεν μου κάνει τίποτα όρεξη , παίρνω πράματα μηχανικά μόνο και μόνο για να μη φάω βλακείες . Περιμένω τώρα που θα πάω στους δικούς μου για πάσχα με το φαϊ της μαμας να αλλάξει λίγο η διάθεση . Ίσως και να έχω βαρεθεί κιόλας να μαγειρεύω κάθε μέρα και να σκεύτομαι "τι θα φάω σήμερα" . Εσύ πως και τρως ένα γεύμα την ημέρα ; Το ξέρεις βέβαια οτι και αυτό κακό είναι. Είναι πολύ πιο πιθανό να κολλήσει ο μεταβολισμός σου έτσι . Έχεις κάνει μήπως επέμβαση , ή οχι ;
Κατάλαβα στελλού μ, σε ευχαριστώ πολύ, περιμένουμε τη βιοψία (μήνα και βάλε μες το άγχος δηλαδή).
Λυπημένη μ επέτρεψε μ να σ απαντήσω κι εσένα εδώ (σε διάβασα ξανά στο άλλο θέμα).
Εχετε κανει τεραστιο δρομο και οι δυο σας. Δεν ξερω αν τον εχετε ξαναδιαβει. Εγω ειχα παει 78-80 κιλα αρχιζοντας απο λιγοτερα κιλα απο εσας..Ηθελα ομως να σας πω τι συνεβει και δεν εμεινα στα κιλα.
Απο τη μια ηθελα κι αλλο να χασω, δεν μου εκανε αισθηση, κι ας ειχα χασει τοσες δεκαδες κιλα. Απο την αλλη ενιωθα αδυναμη να συνεχισω.
Η τρελη γυμναστικη και διατροφη καπου σε συντριβει. Δεν επετρεψα στον εαυτο μου διαλειμμα γιατι φοβομουν μηπως δε ξαναγυρισω ποτε. Ετσι ημουν διαρκως στην πιεση. Το αποτελεσμα ηταν να τροφοδοτω τις...υπερφαγικες συμπεριφορες.
Τύπου "όχι Δήμητρα δε θα φας γλυκό" - "μπράβο Δήμητρα που άντεξες" αλλά όταν δεν άντεχα κι έτρωγα λίγο ένιωθα ενοχικά, κι έτρωγα όλο το ζαχαροπλαστείο.
Δεν άγγιζα ντελίβερι, γλυκά κτλ. Οταν το εκανα ενιωθα οτι ηρθε η συντελεια του κοσμου, οτι δε θα χασω ποτε ολα τα κιλα, οτι θα ειμαι χοντρη μια ζωη κι ας μου εχει βγει η ψυχη να αδυνατισω και να σφιξω το σωμα μ στα γυμναστηρια.
Τη συνεχεια τη φανταζεστε "αφου χοντρη θα μεινεις οσα κι αν χασεις φαε μεχρι να σκασεις".
Συγνωμη για τον ορο χοντρη, δεν τον εχω χρησιμοποιησει ποτε για κανενα, μονο για μενα για να σας δειξω πως με εβλεπα.
Ειναι αδικο να εχουμε κανει τοσο δρομο και να μην νιωθουμε/επιβραβευουμε τον κοπο του σωματος μας, τη δυναμη της ψυχης μας.
Τοτε μου ελεγαν "προσεξε μη παρεις τα κιλα", κι γω απαντουσα " σιγα μητα παρω, τοσο κοπο εκανα, θα χασω κι αλλα".
Εχασα λιγα ακομα τα οποια μπηκαν πιο γρηγορα απο οτι χαθηκαν. Τα επομενα χρονια μπηκαν σιγα σιγα και τα επομενα. Μπορει να ειχαν παψει οι σπουδες που κατα κυριο λογο με παχυναν αλλα στη ζωη οι επιβαρυντικες για το βαρος καταστασεις δεν παυουν ποτε. Οταν εχεις το συνδρομο "οταν ειμαι στεναχωρημενη τρωω" παντα θα βρεις ενα καλο λογο γιανα φας και να μη γυμναστεις.
Τελοσπαντων εγω καπως ετσι στα 75-80 κιλα τα παρατησα. Και λεω τα παρατησα γιατι οσο ανεβαιναν τα κιλα εκανα δηθεν προσπαθειες να τα χασω, αλλα ουσιαστικο νοημα δεν ειχαν. Ισως εχανα λιγο και μετα αφηνομουν και παλι, "ελα μωρε αργοτερα, δεν πηρα και τραγικα κιλα".
Μετα ακολουθησαν στεναχωριες, ευθυνες, αρρωστιες, εγγυμοσυνες, ακινησια, χαλια ψυχολογια κτλ να τα τα 110!Εγγεφαλικο!
Αυτη τη χρονια αποφασισα και το παλευω, οπως και οσο μπορω καθε φορα. Κανενας δε μου εγγυηθηκε οτι δε θα φαω 3 πιτογυρα, 2 κρεπες, 1 γαβαθα πατατακια κι οχι μονο στην καθισια μ, γιατι δεν τρωω απο πεινα σωματικη αλλα ψυχολογικη. Φοβος, απογοητευση. Εκανα μια ανασκοπηση (ακομη) και θυμηθηκα πως οταν εκανα διαιτα με το διαιτολογο ετρωγα και παγωτο, και πατατακια. Τοτε δεν ειχα ιδεα απο θερμιδες, τι πρεπει να τρωω. Τωρα εχω το ατου οτι γνωριζω, αλλα το μειον οτι δεν μπορω να υπακουσω σε ενα διατροφικο προγραμμα ιδιο καθε μερα. Ετσι σκεφτηκα την ποικιλια, και να αποφασιζω εκεινη τη στιγμη τι θελω να φαω. Κολλησα ενα διατροφολογιο που βρηκα στο ψυγειο. Κανω αντικαταστασεις, χοντρικα, ουτε θερμιδες μετρω ουτε ζυγιζω. Ακομα και στο μεσημεριανο δεν μετραω κουπες, τρωω ενα καλο πιατο φαγητο. Δεν ειμαι 70 κιλα, ειμαι 100, λιγο λιγοτερο να φαω θα χασω. Και οταν τρωω τρωω ΠΟΛΥ. Αρα θελει λιγη προσπαθεια. Ετσι? Οχι ακριβως! Θελει λιγη προσπαθεια αλλα σημαντικη! Γιατι θα πρεπει να νικησω τα υπερφαγικα μ, αλλιως αυτο το "λιγο λιγοτερο" που τρωω οταν θα κατσει το υπερφαγικο δε θα οδηγησει σε απωλεια βαρους.
Θα μου πειτε και τι μας τα λες κανε τα! Σας τα λεω γιατι εχω δοκιμασει τα παντα, εχω χασει κιλα και τωρα νιωθω αδυναμη. Νιωθω οτι δεν υπαρχει τροπος να τα χασω για παντα. Γιατι δε θα ειμαι η ιδια παντα. Ωρες ωρες σκεφτομαι "αν ειναι να τα ξαναπαρεις ας μη τα χασεις καθολου!" Καμμια σημασια δεν εχει για μενα πια.
Ξερω οτι δε μπορω να στερηθω πια, ισως και να μην εχω τοσο δυνατα κινητρα. Ομως και το πιτογυρο μου θελω να φαω, και τα πατατακια μου. Τα γουσταρω και τα θελω. Θελω ομως να μη γυριζουν μπουμερανγκ με τυψεις, που θα φερουν κι αλλα πιτογυρα κι αλλα πατατακια. Προτιμω να μαθω να ακουω το σωμα μου απο τονα αποφευγω τροφες.
Τα πατατακια, οι πιτσες, τα γλυκα και τα πιτογυρα θα υπαρχουν παντα τριγυρω μας. Τουλαχιστο γυρω απο εμενα! Δεν ειμαι ο τυπος που θα αλλαξει ριζικα, ουτε και θελω να γινω καποια αλλη.
Αν απομυθοποιησουμε τις τροφες, αν τις γευομαστε ολες, καλες κακες, ολες, τοτε δε θα εχουμε λογο να χαλασουμε τη διατροφη μας, ετσι δεν ειναι?
Λυπημενη τη διαιτα κανεις? Σου προτεινα και στο αλλο θεμα να το γυρισεις σε διατροφη σιγα σιγα. Μαλλον τα κιλα σου ειναι που τα ειχες πολλα χρονια? Εγω εκει καπου ενιωθα οπως εσυ :(