Ψάχνω τη δύναμη.....

Μαρίες...
το νήμα αυτό είναι η επιτομή του κουράγιου για να συνεχίσεις στο μακρύ το ταξίδι που μόλις ξεκινήσατε!
Είναι υπέροχο να χεις μπροστά σου χρόνο. Είναι καλός βοηθός. Εμψυχωτής. Το λέω ούσα στα 46 και με γιο-γιο που ξεκίνησε στα 15 μου χρόνια με απόκλιση 5 κιλών και άγγιξε τα 70 και τα 80 κιλά , όχι απ' το ιδανικό μου βάρος αλλά απ΄ το τελευταίο που βρισκόμουν κάθε φορά. Δε νιώθω καθόλου περήφανη για την ασθένειά μου, αλλά είναι βέβαιο πως τώρα που είμαι σε σωματική ¨ανάρρωση¨, έχω μια αίσθηση ευγνωμοσύνης για όλη τη διαδικασία στην οποία με "ανάγκασε¨ να μπω και να γίνω αυτή που είμαι σήμερα. Η επαφή μου με τα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού μου, η αναγνώριση του θυμού και του πόνου μου μαζί με χίλια ακόμη δυσάρεστα συναισθήματα που έχω την τάση να ναρκώνω, με έχουν βάλει σε ένα δρόμο διαρκούς αναζήτησης και προθυμίας για αυτοβελτίωση. Τα εμπόδια και τα σκαμπανεβάσματα πάντα υπάρχουν. Υπάρχουν όμως και τα εργαλεία για να ξεπεραστούν.Κι αυτό το φόρουμ έχει λειτουργήσει έτσι για μένα τον τελευταίο χρόνο που το βρήκα.
Εύχομαι καλή διαδρομή, πλούσια σε όμορφα συναισθήματα!

Μέδουσα πόσο δίκιο έχεις, γενικά χωρίς να έχουμε μιλήσει πολύ, θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω! Νιώθω ότι είσαι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, αλλά είσαι μακριά! Όπως και την κοκκινο θα ήθελα, και τη μαρουλένια, και τον μπακλαβά...

:)

Κολλάει το παλιοκινητό μου και με δυσκολία μπορώ να σας γράψω από εδώ, βλέπω όλα τα μηνύματα σας και την Τετάρτη που επιστρέφω με χαρά θα σας πω τα υπέροχα νέα μου...
Το μόνο που έχω να σας πω είναι πως κατάλαβα με τον τρόπο που βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, αυτό που δηλαδή εκπέμπουν τα μάτια μας, αυτό βλέπουν και οι άλλοι.....
Εδώ είναι απλά υπέροχα....!!!!
Φιλάκια σε όλες!!!!!!

Μάρω μου με το καλό να επιστρέψεις! Περιμένουμε να μας πεις τα νέα σου! Να είσαι καλά και του χρόνου με υγεία!

Κορίτσια μου καλησπέρα σας επιστροφή στην καθημερινότητα... Πέρασα πάρα πολύ όμορφα και μπορώ να πω πως γέμισα μπαταρίες...
Τα τοπία απλά υπέροχα...όλα τρομερά...
Μπορώ να πω ο'τι έκανα αρκετές παρατυπίες.. αλλά δεν μετανιώνω πέρασα πολύ καλά και πιστεύω πως μου άξιζε, άλλωστε δεν τα ζω και κάθε μέρα, αλλά για έναν περίεργο λόγο πρόσεξα αρκετά και δεν μου το είχα...
Πόση δύναμη έχουμε άραγε μέσα μας και δεν το καταλαβαίνουμε;;;
Όλα είναι στο μυαλό μας, κυρίες μου!! ΟΛΑ!!
Εγώ πλέον τα γεύματα της ημέρας μου τα έχω κάνει 3 με 4 πρωινό, μεσημεριανό, απογευματινό (όχι πάντα) και βραδινό..
Πρωί: Τοστ ή ελαιόψωμο ή δημητριακά ή κουλούρι
μεσημέρι: Ο΄τι κάνει η μαμά (απαγορεύονται τα τηγανιτά)
Απόγευμα: φρουτάκι
βράδυ: σαλάτα (κυρίως)
Δεν κάνω διατροφή απλά δίνω στον οργανισμό μου ο΄τι πρέπει
πολύ νερό, πολύ πράσινο τσάι, καφές με λίγη ζάχαρη :)
Mε έχετε βοηθήσει τόσο μα τόσο πολύ, και μου δύνεται πολύ δύναμη, ξέρω πως κάπου εκεί έξω, είστε εσείς, που έχετε τους ίδιους φόβους και τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες σκέψεις και θέλετε την ίδια υποστήριξη και δύναμη!!
Απλά σας ευχαριστώ που με αυτά που μοιραζόμαστε με κάνετε κάθε μέρα και καλύτερη!!! :) :) :)

Μαρω μου εκανες πολυ καλα που πηγές διακοπες κ διασκέδασες οσο μπορούσες!! Να εισαι καλα κ του χρονου! Καλη επιστροφη λοιπον, καλη συνεχεια στο προγραμμα σου! Κ να εφαγες κατι, δεν εγινε τπτ, σε διακοπες ησουν, τωρα θα ξαναμπεις στο προγραμμα σου!!

Μάρω μου καλησπέρα!

Χαίρομαι πολύ που πέρασες καλά και που έχεις υιοθετήσει μια ποιοτική διατροφή!
Έχεις δίκιο ότι όλα είναι στο μυαλό μας και ότι κρύβουμε πολύ δύναμη μέσα μας!
Να είσαι καλά!

Υ/Γ: Αντί να χρησιμοποιείς την λέξη "απαγορεύεται" στα τηγανητά, θα σου πρότεινα να χρησιμοποιείς την φράση "Επιλέγω να μην τα τρώω γιατί δεν είναι ποιοτική τροφή, και εμένα μου αξίζουν μόνο ποιοτικά τρόφιμα!". Γιατί το "απαγορευμένο" μας δημιουργεί πάντα απωθημένα...

;-)

Κ εμενα με βοηθα αυτο, δεν υπαρχει απαγόρευση.. Γι αυτο δεν μπορω να τηρώ προγραμμα διατροφής, θελω να ξερω οτι μπορω να φαω τα παντα, αλλα με μετρο.. Κ αυτο με βοηθα ψυχολογικά. Βαζω όρους, μετρο. Τουλαχιστον προσπαθω.. Κ εχω συνηθίσει, παντα συνηθίζω.. Το κακο ειναι οτι οταν θελω να ξεσπάσω στον εαυτο μου, αρχίζω να κανω παλι υπερβολές κ αυτο που χτίζω να γκρεμίζεται. Ελπιζω αυτη η φορα να ειναι διαφορετική.

συμφωνώ οτι δεν πρέπει να τηρούμε πρόγραμμα. πέρσι που τηρούσα πρόγραμμα όταν τελείωσε δεν ήξερα τι να φάω και τα ξαναέβαλα τα κιλά. αλλά πρέπει να τηρούμε κάποιους κανόνες(όχι οτι το κάνω αλλά θα ήταν ιδανικό) για το δικό μας καλό. για να στέλνουμε το σωστό μήνυμα στον εγκέφαλό μας ώστε να δίνει κ αυτός με την σειρά του σωστές εντολές στο σώμα μας. γιαυτό το κόλπο είναι η διατήρηση της γλυκόζης στο αίμα σε σταθερά επίπεδα. και αυτό γίνεται μόνο αν λαμβάνουμε τις απαραίτητες ουσίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. στην αρχή θα μοιάζουν με κανόνες(τρώγε ανά τρεις ώρες πχ) αλλά αν ακούσουμε το στομάχι μας κ το κεφάλι μας, αυτά τα ίδια μας τα υπαγορεύουν κ εμείς απλά τα αγνοούμε

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
...αλλά πρέπει να τηρούμε κάποιους κανόνες(όχι οτι το κάνω αλλά θα ήταν ιδανικό) για το δικό μας καλό. για να στέλνουμε το σωστό μήνυμα στον εγκέφαλό μας ώστε να δίνει κ αυτός με την σειρά του σωστές εντολές στο σώμα μας. γιαυτό το κόλπο είναι η διατήρηση της γλυκόζης στο αίμα σε σταθερά επίπεδα. και αυτό γίνεται μόνο αν λαμβάνουμε τις απαραίτητες ουσίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. στην αρχή θα μοιάζουν με κανόνες(τρώγε ανά τρεις ώρες πχ) αλλά αν ακούσουμε το στομάχι μας κ το κεφάλι μας, αυτά τα ίδια μας τα υπαγορεύουν κ εμείς απλά τα αγνοούμε

---

Καλησπέρα!
Έχεις απόλυτο δίκιο! :thumbup:

Μαντάμ αυτο που λες για τους κανόνες με εκφράζει απολυτα. Τρωω καθε τρεις ωρες, αποφεύγω γλυκα κ παχυντικά φαγητά, αλλα προγραμμα εβδομαδιαίο δεν μπορω να τηρήσω. Μου φαινεται αρκετα δεσμευτικό.

Κορίτσια μου Καλησπέρα σας,
Δεν έχω εξαφανιστεί απλά δεν είχα χρόνο τον τελευταίο καιρό, έχουν γίνει πολλές αλλαγές στην ζωή μου, τα γεγονότα έτρεχαν γρήγορα και δεν πρόλαβα να τα μοιραστώ μαζί σας..
Καταρχήν έχω χάσει 6 κιλά είμαι 121 και 2 κιλά πριν βάλω το "1" μπροστά στο τριψήφιο αριθμό που πολεμάω δηλαδή 1"1"9 κιλά, έχω αλλάξει τρόπο ζωής, τρώω ισορροπημένα, πηγαίνω γυμναστήριο, άλλαξα εργασιακό περιβάλλον, γενικά άλλαξα πολλά και καταρχήν ΕΜΕΝΑ, άρχισα να με αγαπάω, να δοξάζω τον θεό που έχω υγεία πάνω από όλα και είμαι σε θέση να κάνω τα πάντα για να βρω την Μαρία που έχω χάσει...
Μίλησα με τον μεγάλο μου αδερφό, που για εμένα είναι "πατέρας" και μετά από πολύ συζήτηση κατάλαβα πως κατανοεί πως το πρόβλημα είναι καθαρά ψυχολογικό και χάρηκα πολύ για αυτήν την αποδοχή γιατί είναι ένας άνθρωπος που θέλω να με στηρίζει...
Χαίρομαι που η αλλαγή μου φαίνεται, που με βλέπουν δικοί μου άνθρωποι και μου λένε πως αδυνάτισα, πως ομόρφυνα και εγώ απλά χαμογελάω και συνεχίζω, χωρίς αναλύσεις, χωρίς πολλά πολλά!!! Με ενδιαφέρει μόνο πως νιώθω εγώ και εγώ νιώθω άλλος άνθρωπος :) :) :)