φοβία σχέσης και αγάπης

Quote:

---

Originally posted by alexandergreek
...... να νιώσει ότι η πόρτα στο κλουβί είναι ανοιχτή και άμα θέλει πετάει και φεύγει. Ώστε αν μείνει να το αποφασίσει ελεύθερα, με τη θέλησή της. Πάντα της λέω \"όπου θα είσαι εσύ ευτυχισμένη\".

---

Δηλαδη βρισκεται σε κλουβι!Αυτο σου λεω τυπικα ελευθερη ουσιαστικα φυλακισμενη!Αφησε την ελευθερη κ οσα αλλα σου ειπα.Οσο για να καταλαβει το μοντελο γυναικας που θες η ουσια ειναι να ξερεις εσυ κ οχι αυτη(δλδ αν ξερει το μοντελο να αλλαξει?να προσαμοστει?).Αφησε την ελευθερη κ μεσα στο μυαλο σου κ παντου.Να ειναι ο εαυτος της,να τον βγαζει ελευθερα κ αν ολο αυτο δε συμφωνει με αυτο που θες εσυ τοτε χωρισε.Αλλα ετσι οπως ενεργεις μονο χειροτερα γινονται τα πραγματα νομιζω.

alexandergreek, όπως διάβασα την ιστορία σου ένιωσα μια...ασφυξία! Θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους που είπαν ότι στην ουσία είναι προσπάθεια χειραγώγησης και βλέπω ότι πας να την κατευθύνεις σε κάτι που εσύ νομίζεις ότι την αντιπροσωπεύει ή πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είναι.

Μπορεί η \'περίεργη\' συμπεριφορά της κοπέλας σου να οφείλεται απλά στο ότι νιώθει πως δεν την καταλαβαίνεις, ότι δεν ταιριάζετε, ότι δεν είναι ικανοποιημένη από την όποια μεταξύ σας σχέση. Και ίσως με τα σχόλιά σου τη δυσκολεύεις και να αποδεχτεί τον όποιο \'πραγματικό\' της εαυτό (που καμία σχέση μπορεί να μην έχει με τον εαυτό που εσύ αναφέρεις ως \'πραγματικό\') και να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να ακολουθήσει τις επιλογές της.

Άσε την κοπέλα στην ησυχία της να ανακαλύψει τι είναι το \'φυσιολογικό\' και το \'καλό\' για τον εαυτό της. Εσύ πάλι γιατί νιώθεις ότι οι σχέσεις είναι...κλουβιά;
Μήπως θα ήταν καλό και για σένα να βγεις από το \'κλουβί\'? Επειδή κάπου λες ότι δεν ξέρεις αν την αγαπάς, απλά \'δεν μπορείς μακριά της\'....χμ.....

Quote:

---

Originally posted by marina38
alexandergreek, όπως διάβασα την ιστορία σου ένιωσα μια...ασφυξία! Θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους που είπαν ότι στην ουσία είναι προσπάθεια χειραγώγησης και βλέπω ότι πας να την κατευθύνεις σε κάτι που εσύ νομίζεις ότι την αντιπροσωπεύει ή πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είναι.

Μπορεί η \'περίεργη\' συμπεριφορά της κοπέλας σου να οφείλεται απλά στο ότι νιώθει πως δεν την καταλαβαίνεις, ότι δεν ταιριάζετε, ότι δεν είναι ικανοποιημένη από την όποια μεταξύ σας σχέση. Και ίσως με τα σχόλιά σου τη δυσκολεύεις και να αποδεχτεί τον όποιο \'πραγματικό\' της εαυτό (που καμία σχέση μπορεί να μην έχει με τον εαυτό που εσύ αναφέρεις ως \'πραγματικό\') και να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να ακολουθήσει τις επιλογές της.

Άσε την κοπέλα στην ησυχία της να ανακαλύψει τι είναι το \'φυσιολογικό\' και το \'καλό\' για τον εαυτό της. Εσύ πάλι γιατί νιώθεις ότι οι σχέσεις είναι...κλουβιά;
Μήπως θα ήταν καλό και για σένα να βγεις από το \'κλουβί\'? Επειδή κάπου λες ότι δεν ξέρεις αν την αγαπάς, απλά \'δεν μπορείς μακριά της\'....χμ.....

---

Τα περί κλουβιού είναι μεταφορικά! Οι σχέσεις δεν είναι έτσι... αλλά βέβαια όταν μιλάμε για γάμο, εκεί ασφαλώς κάποια πράγματα περιορίζονται... (είμαι κατα του \"ανοιχτού\" γάμου).

Η κοπελιά έχει πάθει ψυχολογικό πρόβλημα, δηλαδή μια κρίση να ξεφύγει απο την Ελλάδα, να πάει πίσω στην πατρίδα της. Εϊναι ένας έντονος νόστος, σχεδός παθολογικός - διότι δε νοείται να μαζεύει απο τώρα καινούργια ρούχα για όταν θα γυρίσει πίσω - μετά απο 1 ή 2 χρόνια (και να μη τα φοράει σημερα!!), δε νοείται να λέει \"δεν έχω όρεξη να βγώ, δε θέλω τίποτα, να περάσουν οι μηνες και να γυρίσω πίσω\". Σα να αρνείται εντελώς το παρόν. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι εγώ το έχω προκαλέσει αυτό, απλά εγώ είμαι ... άμαχος πληθυσμός, βρέθηκα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.

Όσον αφορά στη σχέση, αποφάσισα να κατευθύνω τα πράγματα διότι βλέπω ότι όσο δεν εκφράζει κανείς προσδοκίες απο το σύντροφό του, τόσο λιγότερο ικανοποιείται απο εκείνον... απλά προσπαθώ να βρώ τρόπους που δεν καταπιέζουν τον άλλο, για να δηλώσω έμμεσα τί συνμπεριφορά περιμένω.


Ουσιαστικά ανοίξαμε 2 θέματα στο φορουμ:
1. Το πρόβλημα της κοπέλας με την έντονη νοσταλγία - ίσως όμως να είναι και εμφάνιση φόβου απόρριψης απο όσα πέρασε στο παρελθόν με την πατρική της οικογένεια.
2. Το εάν κάνω καλά και εκφράζω προσδοκίες σε μια σχέση ή πρέπει να μήν το κάνω. Κατα τη γνώμη μου αν δεν εκφράσω προσδοκίες θα είμαι ο ανικανοποίητος, άρα κάποια στιγμή θα αναζητήσω κάλυψη απο αλλού.

Και βέβαια υπάρχουν κάποια όρια σε κάθε σχέση και γάμο (ακόμα και στους \'ανοιχτούς\' που λες), αλλά το ποια θα είναι αυτά αφορά τους δύο συντρόφους. Μπορεί η κοπέλα σου να μη συμφωνεί με τα δικά σου όρια και η διαφωνία της να εκφράζεται με την επιθυμία της για φυγή. Πάντως όπως και νάχει, η έντονη νοσταλγία δείχνει ότι κάτι από το παρόν δεν την ικανοποιεί.

Φυσικά και δεν το έχεις προκαλέσει εσύ αυτό, αλλά ούτε και \'άμαχος πληθυσμός\' είσαι, την ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν σε μια σχέση και τις όποιες αποφάσεις φέρουν και οι δύο.

Όμως η διαφωνία μου ως προς τη δική σου συμπεριφορά έγκειται στο ότι δεν εκφράζεις απλά προσδοκίες, δεν δηλώνεις απλά αυτό που επιθυμείς από μια σχέση, αλλά προσπαθείς να κατευθύνεις τη συγκεκριμένη κοπέλα σε αυτά που προσδοκείς και επιθυμείς. Για παράδειγμα: της λες \'μου αρέσει που είσαι υπομονετική και ρομαντική\' προβάλλοντας της δικές σου επιθυμίες πάνω σε εκείνη και αγνοώντας το κομάτι του εαυτού της που δεν είναι υπομονετικό και ρομαντικό. Έτσι είναι λογικό να πνίγεται, να νιώθει ενοχές και ταυτόχρονα ότι δεν την καταλαβαίνεις και δεν την αποδέχεσαι.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Για παράδειγμα: της λες \'μου αρέσει που είσαι υπομονετική και ρομαντική\' προβάλλοντας της δικές σου επιθυμίες πάνω σε εκείνη και αγνοώντας το κομάτι του εαυτού της που δεν είναι υπομονετικό και ρομαντικό. Έτσι είναι λογικό να πνίγεται, να νιώθει ενοχές και ταυτόχρονα ότι δεν την καταλαβαίνεις και δεν την αποδέχεσαι.

---

Εκει τι κανουμε; Αφου το αντιθετο του υπομονετικη και ρομαντική είναι ψυχρή και νευρική... πώς το χειριζόμαστε αυτό καλή μου μαρίνα; ακουω ιδεες

Τι εννοείς πώς το χειριζόμαστε? Πώς το αλλάζουμε? Αυτό θες να πεις? Ή κάτι άλλο?

Και να συμπληρώσω στο ερώτημα της Φοίβης, γιατί να το \'χειριστείς\'. Αν ένας άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που θα ήθελες, γιατί δεν αναζητάς κάποιον που θα σου ταιριάζει περισσότερο.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Και να συμπληρώσω στο ερώτημα της Φοίβης, γιατί να το \'χειριστείς\'. Αν ένας άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που θα ήθελες, γιατί δεν αναζητάς κάποιον που θα σου ταιριάζει περισσότερο.

---

Αν είσαι σε μια σχέση αναπόφευκτα μπαίνεις σε μια κατάσταση διεκδίκησης. Αυτό δεν το ήξερα, το διαπίστωσα όμως στην πράξη. Απλά η διεκδίκηση πρέπει να είναι με τρόπο, διότι τα πολλά λόγια κουράζουν. Το να φύγεις είναι πολύ εύκολο και συνάμα καταστροφικό. Δε μιλάμε ότι έχεις το απόλυτο χάσμα αλλά ότι θέλεις να καλύπτονται οι ανάγκες σου όσο γίνεται καλύτερα και πληρέστερα, οπότε κατευθύνεις τον άλλο πρός το να συντονιστεί με τις ανάγκες σου. Φυσικά και ο ίδιος προσαρμόζομαι πρός τις δικές της.

Γιατί όμως το αυτονόητο πού είναι ότι ούτως ή άλλως σε μια σχέση υπάρχει προσαρμογή, το αμφισβητείτε; Εάν δεν το αμφισβητείτε, γιατί να μην κατευθύνω το σύντροφό μου να προσαρμοστεί πρός την κατεύθυνση που θα καλύπτει τις ανάγκες μου όσο το δυνατόν πληρέστερα; Ελευθερία σημαίνει απροσαρμοστικότητα στη σχέση; Δηλαδή οι σχέσεις είναι για απροσάρμοστους ανθρώπους;

Για μένα προσαρμογή σημαίνει να αποδεχτώ τόσο το \"καλό\" όσο και το \"κακό\" πρόσωπο του συντρόφου μου και να δω απο κει και πέρα πως μπορώ να συνυπάρξω μαζί του με αυτά τα δεδομένα.
Για παράδειγμα ο δικός μου σύντροφος όταν τον γνώρισα και για τους πρώτους μήνες ήταν πάντα πολύ γλυκός και ήρεμος. Ένα χρόνο μετά ανακάλυψα οτι ο άνθρωπος αυτός έχει και μια πολύ άγρια και θυμωμένη πλευρά η οποία μπορεί να βγει απότομα και εκεί που δεν το περιμένω με αφορμή κάτι που θα δει στο δρόμο πχ. Στην αρχή δεν την ήθελα καθόλου αυτή την πλευρά. Με τρομοκρατούσε. Αργότερα κατάλαβα οτι είναι κομμάτι του, δική του, ο εαυτός του, όπως ο εαυτός του είναι και όταν είναι ήρεμος και γλυκός.
Ξέρει οτι με ενοχλούν τα νεύρα του. Ξέρει οτι δεν μου αρέσουν. Το έχουμε συζητήσει άπειρες φορές. Κάθε φορά είναι και αλλιώς. Άλλοτε θα υποχωρήσει και θα σταματήσει να φωνάζει, άλλοτε θα φωνάζει κι εγώ δεν θα ακούω, θα έχω κλειστεί, άλλοτε θα φωνάξω κι εγώ.
Με αυτό τον τρόπο προσαρμοζόμαστε ο ένας στον άλλο. Δεν προσπαθώ να τον αλλάξω ή να με αλλάξει. Το προσπαθήσαμε αρχικά και δεν βοήθησε καθόλου μα καθόλου! Προσπαθούμε να συνυπάρξουμε γνωρίζοντας πολύ καλά οτι εκείνος έχει ανάγκη να ξεσπάει κι εμένα αυτό με ταράζει.

Φυσικά είναι σημαντικό σε μια σχέση να λαμβάνουμε υπόψη τις ανάγκες του συντρόφου. Όταν ξέρω ότι κάτι ενοχλεί τον άντρα μου προσπαθώ να μην το κάνω, το ίδιο κι εκείνος. Από εκέι και πέρα συμφωνώ με όσα περιγράφει πολύ ωραία η Φοίβη, στην προσπάθεια να συνυπάρξεις.

Αλλά μπορεί ο σύντροφος να μη θέλει να \'συντονιστεί\' με τις ανάγκες σου και κρίνει ότι οι δικές του οι ανάγκες είναι πολύ διαφορετικές. Γιατί η μοναδική ερμηνεία που δίνεις είναι ότι πρόκειται για \'κρίση\' ή για κάτι \'μη φυσιολογικό\', για κάτι που είναι ντε και καλά έξω από τον εαυτό της; Δεν σου περνάει καθόλου από το μυαλό ότι η κοπέλα απλά δεν θέλει άλλο τη μεταξύ σας σχέση;

Quote:

---

Originally posted by marina38
Φυσικά είναι σημαντικό σε μια σχέση να λαμβάνουμε υπόψη τις ανάγκες του συντρόφου. Όταν ξέρω ότι κάτι ενοχλεί τον άντρα μου προσπαθώ να μην το κάνω, το ίδιο κι εκείνος. Από εκέι και πέρα συμφωνώ με όσα περιγράφει πολύ ωραία η Φοίβη, στην προσπάθεια να συνυπάρξεις.

Αλλά μπορεί ο σύντροφος να μη θέλει να \'συντονιστεί\' με τις ανάγκες σου και κρίνει ότι οι δικές του οι ανάγκες είναι πολύ διαφορετικές. Γιατί η μοναδική ερμηνεία που δίνεις είναι ότι πρόκειται για \'κρίση\' ή για κάτι \'μη φυσιολογικό\', για κάτι που είναι ντε και καλά έξω από τον εαυτό της; Δεν σου περνάει καθόλου από το μυαλό ότι η κοπέλα απλά δεν θέλει άλλο τη μεταξύ σας σχέση;

---

Εδώ πάλι μπερδεύουμε τα 2 διαφορετικά θέματα
1. Θέλει να γυρίσει στην πατρίδα της
2. Όσο είναι εδώ, προσπαθώ να έχω μια πιό ικανοποιητική για μένα κατάσταση με το να την κατευθύνω στον τρόπο συμπεριφοράς που μου αρέσει (και ό΄τι πετύχουμε).

Όσον αφορά στο αν θα φύγει για την πατρίδα της, εκεί δεν παρεμβαίνω, την αφήνω ελεύθερη.
Η περίπτωση της προσαρμογής δεν αφορά μόνο στο να προσαρμόζομαι εγω σε εκείνη, αλλά και εκείνη να καλύπτει ικανοποιητικότερα τις ανάγκες μου.
Στα παραδείγματά σας βλέπω ότι απλά αποδεχτήκατε το γεγονός ότι ο σύντροφος δεν αλλάζει. Κάποιες φορές είναι κι έτσι. Νομίζω όμως ότι δικαιούμαι να την κατευθύνω πρός το να γίνεται ικανοποιητικότερη σύντροφος για μένα...

π.χ. να καπνίζει λιγότερο, να βγαίνει περισσότερο, να είναι πιό ευχάριστη, να μου ανοίγεται, να με ακούει... είναι πολλά. Και αν δε την κατευθύνω, δε θα ξέρει και η ίδια τι με ικανοποιεί...

Εσύ την ικανοποιείς?

Μερικά χαρακτηριστικά έχουν ένα ειδικό βάρος από μόνα τους. Αν για παράδειγμα ο σύντροφος είχε την τάση να απλώνει χέρι και να βαράει, δεν θα έλεγα \'ΟΚ είναι κι αυτό μέρος του εαυτού του, το αποδέχομαι\'.

Καθώς περνάει ο καιρός και γνωρίζεις καλύτερα το σύντροφο, ανακαλύπτεις πλευρές του εαυτού του που σου αρέσουν και πλευρές που δεν σου αρέσουν. Το θέμα όμως δεν είναι απλά να αποδεχτείς αυτά που δεν σου αρέσουν. Εξαρτάται ποια είναι αυτά, πόσο συχνά εκφράζονται ή πόσα πολλά είναι και τι σημασία έχουν για σένα.

Εσύ μόνος σου λες ότι \'είναι πολλά\' όσα ζητάς από την κοπέλα σου και δεν τα έχει ή δεν στα δίνει ήδη. Με λίγα λόγια, ζητάς έναν διαφορετικό άνθρωπο.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Καθώς περνάει ο καιρός και γνωρίζεις καλύτερα το σύντροφο, ανακαλύπτεις πλευρές του εαυτού του που σου αρέσουν και πλευρές που δεν σου αρέσουν. Το θέμα όμως δεν είναι απλά να αποδεχτείς αυτά που δεν σου αρέσουν. Εξαρτάται ποια είναι αυτά, πόσο συχνά εκφράζονται ή πόσα πολλά είναι και τι σημασία έχουν για σένα.

---

Ξεχνάς Μαρίνα μου ότι υπάρχουν και αυτά που δε σου αρέσουν αλλά μπορείς να τα αλλάξεις, και αυτά που απλά δεν ξέρει οτι σου αρέσουν και μπορείς να του τα διδάξεις!!

Σχηματικά, η συμπεριφορά του συντρόφου μας, αναλύεται ως ακολούθως:

1. Αυτά που κάνει:
1.α. Αυτά που κάνει και μου αρέσουν (μπορώ να τα ενθαρρύνω)
1.β. αυτά που κάνει και δε μου αρέσουν
1.β.1. Αυτά που κάνει και δε μου αρέσουν και μπορώ να τα αλλάξω (μπορώ να το προσπαθήσω)
1.β.2. Αυτά που κάνει και δε μου αρέσουν και δε μπορώ να τα αλλάξω
2. Αυτά που δέν κάνει
2.α. Αυτά που δεν κάνει και μπορώ να του τα διδάξω (μπορώ να προσπαθήσω)
2.β. Αυτά που δεν κάνει και δε μπορώ να του τα διδάξω

Βλέπω λοιπόν ότι μπορώ να παρέμβω:
Α. Ενθαρρύνοντας όσα κάνει και μου αρέσουν.
Β.Αλλάζοντας όσα κάνει και δε μου αρέσουν και μπορώ να τα αλλάξω.
Γ. Μαθαίνοντάς του όσα δέν κάνει και μπορεί να μάθει.

τουτέστιν, καλή η αποδοχή της συμπεριφοράς του συντρόφου μας και η δική μας προσαρμογή, αλλά έχουμε και δυνατότητες παρέμβασης στη σχέση! Φυσικά αυτές οι δυνατότητες δεν είναι \"ολοκληρωτικές\" αλλά στα πλαίσια της προσωπικότητας του άλλου (η οποία σίγουρα έχει ένα βαθμό ευελιξίας, αλλιώς μιλάμε για νεκρό άνθρωπο, παγιωμένο και παγωμένο, ή εντελώς απροσάρμοστο).

Όσο γνωρίζω την κοπέλα περισσότερο, τόσο ανακαλύπτω πτυχές της που μου επιτρέπουν να επικοινωνήσω μαζί της σε άλλο επίπεδο, να κάνουν τη σχέση πιό προσωπική και -αξιοποιώντας τις δικές της ανάγκες που είμαι σε θέση να καλύψω- να προβάλλω τις προσαρμογές που ζητώ απο εκείνη, ώστε να ικανοποιούνται οι δικές μου οι ανάγκες. Σημειωτέον ότι \"την πληρώνω\", δε την αφήνω στερημένη, διότι πρώτος εγώ ανιχνεύω και ικανοποιώ στο μέτρο του εφικτού και σκοπίμου (δε τα δίνουμε και όλα αμέσως...) τις δικές της ανάγκες...

Κοίταξε, συμφωνώ ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν αρκετά πράγματα στον εαυτό τους, αρκεί να το θέλουν οι ίδιοι. Επίσης συμφωνώ ότι οι σχέσεις μπορούν να βελτιωθούν, αρκεί να το θέλουν και οι δύο.

Οπότε ως προς την παρέμβαση που λες, δεν αρκεί να πιστεύεις εσύ ότι μπορείς να την ενθαρρύνεις να αλλάξει ή ότι μπορεί να μάθει όσα δεν κάνει. Χρειάζεται να το θέλει και η ίδια και κυρίως χρειάζεται να ενδιαφέρεται για εσένα και τη σχέση σας.