Printable View
Οσοι εχουν απατησει το εχουν πει στον/ στη συζυγο ;;;
Το σωστο ειναι αυτο οκ αλλα μην της μιλατε με απαξιωτικο τροπο.
Τα παιδια μπορουν να ανατραφουν σωστα και με χωρισμενους γονεις αρκει να ζουν σε ενα ηρεμο περιβαλλον.
Κανε μια συζητηση με τον αντρα σου για το μελλον σας και ισως βρεις τη δυναμη να του το πεις,ισως και αυτος επιθυμει να χωρισετε.
Τωρα ειδα το σχολιο σου γιωργο...ο λογος που δεν πηρα το φτυαρι σε αυτο το θεμα δεν ειναι επειδη ειναι γυναικα, αλλα επειδη το απιστο ατομο σε αυτη τη περιπτωση ειναι η θεματοθετρια και ζηταει γνωμη/συμβουλη τι να κανει. Σε τι χρησιμευει να τη κραξω; Αμα ειχε γραψει το θεμα ο αντρας της, τυπου με απαταει η γυναικα μου κλπ ναι, θα επιανα φτυαρι παλι. Ειδες; Απλο.Quote:
Originally Posted by giorgos35
Και οπως σου ειχα πει και τη πρωτη φορα που πηγες να μου την πεις αναλογα εχει συμβει πριν καν γραφτεις στο φορουμ να απαντησω σε απατημενο αντρα το ιδιο οπως στην ιφιγενεια.
Και θεωρω πως φαινεται απο την απαντηση μου οτι ναι θεωρω πως ειναι μαπα το καρπουζι οσον αφορα την αγαπη της γιατι μιλαω για καβατζα αν προσεξες...απλα ειπα να το θεσω πιο πλαγια και ευγενικα, δεν εχει κανενα νοημα να επιτεθω.
Επισης αμα το εκανα παω στοιχημα οτι θες πως θα σκεφτοσουν και εσυ και ο οποιοσδηποτε την αλλη την πατατα που ακουω οταν μου τη δινει κατι που κανει αλλη γυναικα: "γυναικες παιδι μου, τρωγονται μεταξυ τους, ζηλεια, ανταγωνισμος, πω"... Και οχι οτι με νοιαζει για μενα την ιδια τι σκεφτεται ο καθενας, απλα το να επιτρεψω να υπαρξει τετοιο σκεπτικο μου ψιλογαμαει την ουσια των οσων λεω η οποια θα περασει στο ντουκου υπο τη σκια του "γυναικειου ανταγωνισμου"η το σκεπτικο οτι "την ειδαμε ανωτερες/ηθικοτερες" η δε ξερω τι.
Παντως δεν πιανεις τα νοηματα ευκολα ε; Οτι εχει καβαταζα τον αντρα της της ειπα, οτι ο αλλος την εχει χεσμενη της ειπα, οτι ειναι καλυτερα για τον αντρα της να χωρισουν της ειπα, οτι αυτο θεωρω το πιθανοτερο ενδεχομενο εννοησα και στο τελος υπονοησα και οτι παιζει να ψαχνεται και ο αντρας της για γκομενες μεχρι να αποφασισει αυτη...ετσι χυμα απευθειας στο ατομο που ζηταει βοηθεια ομως μου φανηκε ασχημο. Αλλα αφου ρωτας...οριστε. Φανταζομαι δεν διαβαζει πλεον το θεμα η κυρια οποτε νο προμπλεμ.
Αγάπη είναι πολύ εύκολο σε όλους μας να κατηγορούμε τους άλλους για ότι μας συμβαίνει αλλά δεν είναι έτσι..σιγουρά έχεις και εσυ ένα μερίδιο ευθύνης για το κενό του γάμου σου. Σίγουρα αντίστοιχο κενό να δημιουργησες κι εσύ στον άντρα σου οπότε μην τον κατηγορείς. Ούτε πάντα είναι η λύση να βρίσκουμε κάποιο υποκατάστατο(εραστής στη συγκεκριμένη περίπτωση) για να καλύψουμε ένα κενό. Θυμίσου ότι κάποτε ήσουν ερωτευμένη με τον άντρα σου και ψάξε να βρεις από εκείνο τον καιρό τι σου λείπει σε εκείνον και τι λείπει σε εσένα, όπως επίσης επανέφερε στη μνήμη σου τα προτερήματα του άντρα σου. Συζήτησε μαζί του για το πώς νιώθεις.. Από τα ζευγάρια συχνά λείπει η επικοινωνία.. νομίζω ότι με τον άλλο άνδρα δεν είσαι ερωτευμένη, απλά ήσουν σε μια ευάλωτη φάση της ζωής σου και για λίγο ίσως σε έβγαλε φαινομενικά από το αδιέξοδο σου σαν μια σανίδα σωτηρίας. Φυσικά δεν θα σε κρίνω για αυτό γιατί έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται, παρ' όλο που δεν συμφωνώ. Όποιος απατά, απαταει πρώτα απ όλα τον ίδιο του τον εαυτό και τις αξίες του και αυτή είναι η χειρότερη απάτη! Βρες τα με τον εαυτό σου και προσπάθησε για το γάμο σου αλλά όχι για χάρη των παιδιών αλλά για την επαναφορά της δικής σας χαράς και ευημερίας. Όσον αφορά το αν πρέπει να αποκαλύψεις στον άντρα σου την εφήμερη σχέση σου με τον άλλο άνδρα, πραγματικά δεν ξέρω τι να πω! Θα έπρεπε να ήσουν ειλικρινής μαζί του από την αρχή και αν ο χωρισμός ήταν μονόδρομος τότε να έκανες κάτι με όποιον ήθελες και να μην φτάναμε στο σημείο να μιλάμε περί απάτης. Για μένα δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το ψέμα και η δυσκολία δεν είναι να απατήσει κάποιος αλλά το να παραδεχτεί την αλήθεια ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό. Αν θελεις πραγματικα να προσπαθήσεις με τον άντρα σου ξανά, πιστεύω ότι πρέπει να πεις την αλήθεια και να μην συντηρήσεις άλλο τον γάμο σου σε ψέματα. Είναι μάταιο κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο, το γνωρίζω όμως δεν μπορούμε δυστυχώς να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες των πράξεών μας. Εύχομαι να βρεις την άκρη και να γίνει ότι είναι καλύτερο!Quote:
Originally Posted by agapi1976
Εστάλη από SM-G950F στο E-Psychology.gr Mobile App
η κοπελα ειπε οτι οταν ο ανδρας της της ζητησε διαζυγιο για το αδιεξοδο που εχουν φτασει, χωρις καν να ξερει οτι τον απατησε, μιλησαν μεταξυ τους ειλικρινα κι εκμυστηρευτηκαν ο ενας στον αλλον πως περασαν το διαστημα αυτο.Quote:
Originally Posted by πεταλούδα
εγω καταλαβαινω οτι τα εχει πει στον ανδρα της κι ωστοσο ειπαν να προσπαθησουν.
αν εκανα λαθος, ας με διαψευσει.
το θεμα για μενα ειναι αν ειναι οντως μια αποφαση δικη της το να συνεχισει και δεν συνεχιζει αναγκαστικα, επειδη ο τυπος της ειπε οτι ειναι ερωτευμενος με την πρωην του.
Έτσι νόμιζα και εγώ αλλά όχι το "ειλικρινά" δεν περιελάμβανε και τις αποκαλύψεις για την παράλληλη σχέση.Quote:
Originally Posted by Remedy
Quote:
Originally Posted by agapi1976
οκ, κι ετσι ακομα, το σημαντικο δεν ειναι αν θα του πει την αληθεια, αν η αληθεια αυτη θα κατεστρεφε οποια προσπαθεια να τα ξαναβρουν.Quote:
Originally Posted by elisabet
το σημαντικο ειναι να ΘΕΛΕΙ πραγματικα τον ανδρα της και να μην συνεχιζει επειδη δεν εχει αλλη επιλογη..
Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον όλες τις απόψεις πάνω στο θέμα μου. Πραγματικά βλέπω πόσο πολύ εύκολα μπορούμε να κρίνουμε τους ανθρώπους όταν είμαστε έξω από το πρόβλημα. Και δεν κατηγορώ κανέναν σας, γιατί κάποτε και εγώ τα ίδια έλεγα. Θα σας πω όμως και κάτι άλλο που ανέφερε κάποιο μέλος παραπάνω. Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται.
Απλά θέλω να σας πω τα εξής:
• Ανέφερα ότι υπήρχαν πολλά προβλήματα στο γάμο μου. Ναι υπήρχαν και σε καμία περίπτωση δεν είναι ευθύνη μόνο του ενός. Φταίμε και οι 2.
• Μπήκε ένας άλλος άνθρωπος στη ζωή μου, με τον οποίο διατήρησα για κάποιο χρονικό διάστημα παράνομη σχέση. Ναι το έκανα, αλλά δεν ήταν στόχος μου να δημιουργήσω παράνομη σχέση. Στα τόσα χρόνια γάμου δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν. Προφανώς αυτός ο άνθρωπος με έκανε να αισθανθώ πράγματα έντονα για εκείνον. Και χωρίς να το καταλάβω τον ερωτεύτηκα. Ούτε αυτό ήταν στόχος μου. Αλλά δεν μπορούμε πάντα να ορίζουμε όσα αισθάνεται η καρδιά μας.
• Ήθελα να διαλύσω τον γάμο μου και να μείνω μαζί του. Ναι το ήθελα, δεν θα κρυφτώ σε αυτό. Με έκανε να νιώσω πολύ έντονα πράγματα για εκείνον που φυσικά μετά μπορεί να ξεφούσκωναν. Και έφτασα σε αυτό το σημείο. Είπαμε με τον άντρα μου ότι χωρίζουμε. Και σε εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τι κάνω. Ότι πετάω τόσα χρόνια γάμου με ευτυχισμένες στιγμές για κάποιον που ουσιαστικά δεν έχω ζήσει. Και αποφασίσαμε με τον άντρα μου να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να τον σώσουμε το γάμο. Και μέχρι στιγμής και εγώ και εκείνος το παλεύουμε. Είναι δύσκολο ακόμα, ειδικά για μένα, αλλά το παλεύουμε.
• Κάποιο μέλος μίλησε για τα παιδιά και γιατί τα κάνουμε. Θέλω λοιπόν να πω ότι τα παιδιά μου για μένα ήταν, είναι και θα είναι η προτεραιότητα μου. Τα παιδιά μου όμως για να είναι καλά και ισορροπημένα πρέπει να έχουν και ευτυχισμένους γονείς. Αν έβλεπα ότι με τον άντρα μου δεν υπάρχει ελπίδα να διορθώσουμε κάτι, δεν θα δίσταζα να χωρίσω. Είναι πολύ προτιμότερο από το να ζουν τα παιδιά μέσα σε καβγάδες ή ανάμεσα σε γονείς που δεν αισθάνονται τίποτα πια μεταξύ τους.
• Το ότι το θέμα μου είχε τίτλο «Δεν ξέρω πια τι να κάνω» είναι γιατί τον άλλον άντρα τον ερωτεύτηκα. Και θέλω να ξεφύγω από αυτό. Δεν θέλω να υπάρχει στη ζωή μου πια. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω ειδικά όταν τυχαίνει πολλές φορές και τον συναντώ (ανήκει στο ευρύτερο περιβάλλον μου) και έστω και τυπικά μιλάμε για λίγο.
• Δεν το έχω πει στον άντρα μου. Ναι δεν το έχω πει. Πάνω στις συζητήσεις μας δεν έχω αναφέρει τίποτα. Μπορεί να είχε καταλάβει κάτι, αλλά τι νόημα έχει να τον πληγώσω με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω ότι μετά δεν θα μπορούσε να σωθεί τίποτα. Νομίζω στα τόσα χρόνια που τον ξέρω ότι δεν θα ήθελε να μάθει. Ούτε εγώ θα ήθελα σε αντίστοιχη περίπτωση.
Θέλω λοιπόν να σας πω ότι η απόφασή μου είναι να μείνω με τον άντρα μου . Να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου και στον εαυτό μου. Και που θα πάει σιγά σιγά θα σβήσουν και θα ξεχαστούν όσα αισθάνομαι για τον άλλον!!!!
Απλά καλό θα ήταν να μην κρίνουμε τόσο αυστηρά τους άλλους για αυτά που κάνουν. Γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη και μπορεί κάποια στιγμή να βρεθούμε όλοι σε καταστάσεις που στο παρελθόν κατηγορούσαμε.
Quote:
Originally Posted by agapi1976
μπραβο συνεχισε να κοροιδευεις τον αντρα σου...εισαι πολύ σωστη...
εάν θες να μεινεις με τον αντρα σου...που από ότι φαινεται το κανεις με το ζορι...και βαζω στοίχημα ότι θα του τα ξαναφορέσεις τα κερατα...καλυτερα να του το πεις ότι τραβιοσουν με αλλον..
ετσι κοροιδευεις και εσενα και τον αντρα σου και τον μελλοντικο εραστη που θα βρεις και τα παιδια σου...
και δεν σ επιτίθομαι λεω απλα την αποψη μου...
Ξέρεις τι; Δεν θέλω να σε κρίνω και προσπαθώ να μην το κάνω γιατί όντως δεν ελέγχουμε τα συναισθήματα μας, δεν πατάμε κουμπιά και λέμε τώρα θα νιώσω έτσι τώρα θα νιώσω αλλιώς αλλά ζητάς την γνώμη μας εδώ.Quote:
Originally Posted by agapi1976
Καταρχάς, ανοίξαμε τις καρδιές μας και συζητήσαμε ειλικρινά για το τι μας συμβαίνει δεν υπάρχει με μισές αλήθειες. Ολόκληρη η αλήθεια είναι πως απομακρυνθήκατε τόσο που έγινε χώρος για τρίτο άτομο, σίγουρα από σένα, πιθανώς και από την άλλη πλευρά. Χωρίς αυτή την παραδοχή δεν ξέρω πως μπορούμε να μιλάμε για εκ βαθέων συζήτηση κτλ.
Κατά δεύτερον νομίζεις ότι όλοι αυτοί που απατάνε έχουν από πριν σχεδιασμένο στο κεφάλι τους το οτι θα απατήσουν; Υπάρχει κάποιο πλάνο δηλαδή στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους που λέει οτι οκ, ας παντρευτώ τώρα, ας κάνω οικογένεια και παιδιά και θα βρω και μια γκόμενα/γκόμενο να περνάω ωραία; Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά πραγματικά πιστεύεις πως είναι όλοι έτσι; Εκτός από ακραίες περιπτώσεις και ανθρώπους με δικά τους άλυτα θέματα που το χουν σύστημα, ο περισσότερος κόσμος απατά γιατί βρίσκεται σε προβληματικές σχέσεις που δεν τολμάει να χαλάσει, δεν είναι ένδειξη κακού χαρακτήρα τις περισσότερες φορές, ένδειξη αδύναμου χαρακτήρα είναι με φόβους και ανασφάλειες. Νιώθω πως χρησιμοποιείς ως δικαιολογία στον εαυτό σου το γεγονός πως τον ερωτεύτηκες, πως δεν επέλεξες να νιώσεις έτσι. Οχι δεν το επέλεξες, κανείς δεν το επιλέγει , αλλά επέλεξες πριν φτάσεις εκεί να παραμένεις σε μια σχέση που είχε καταστραφεί έτσι κι αλλιώς και στη συνέχεια επέλεξες να συνεχίζεις να παραμένεις στην σχέση ενώ ένιωθες πια ερωτευμένη με άλλον για να "ξυπνήσεις" μόνο όταν ο άντρας σου τελικά σου ζήτησε να χωρίσετε και κατάλαβες τι χάνεις.
Κι ακόμα και τώρα που προσπαθείτε να ξαναφτιάξετε την σχέση με τον άντρα σου εσύ αναγκάζεσαι να υποκρίνεσαι. Υποκρίνεσαι συνεχώς γιατί ξέρεις πως αν γνώριζε πως είσαι ερωτευμένη και σκέφτεσαι συνεχώς κάποιον άλλον μάλλον δεν θα συμφωνούσε στο να ξαναπροσπαθήσετε. Δε νομίζεις πως έχει αυτό το δικαίωμα να πάρει αυτή την απόφαση μόνος του γνωρίζοντας όλα τα δεδομένα;
Δεν μιλάμε για ένα τυχαίο γεγονός, για μια βλακεία που έκανες ένα βράδυ και το μετάνιωσες την επόμενη. Εκεί θα ήμουν μαζί σου να μην του πεις τίποτα γιατί μόνο πόνο θα του προκαλούσες. Εδώ μιλάμε όμως για το ότι είσαι μαζί του κι ακόμα σκέφτεσαι τον πρώην! Και μας ρωτάς τρόπους για το πως θα τον ξε- ερωτευτείς. Ε δεν υπάρχουν! Όπως είπες και μόνη σου, δεν πατάμε κουμπιά για τα συναισθήματα μας. Τις πράξεις μας όμως τις ορίζουμε απόλυτα. Αν θες να παριστάνεις πως δεν τρέχει τίποτα και να περιμένεις να σβηστούν και να ξεχαστούν όλα φυσικά και είναι δικαίωμα σου και επιλογή σου. Δεν μπορώ να σκεφτώ πώς αυτό όμως μπορεί να κάνει ευτυχισμένο έναν άνθρωπο.
εκτος του ότι κοροιδευει τον αντρα της κοροιδευει τον εαυτο της....ο μονος λογος που θα μεινει μαζι του είναι επειδή την παρατησε ο άλλος... μεχρι πριν λιγες μερες ελεγε ότι θελει τον αλλον και θα εκανε τα παντα....και μολις ειδε ότι δεν την θελει...λεει ας κατσω με τον "λαλακα" από το να μεινω μονη....
και επισης αυτό με το ότι απλα ετυχε ενώ ησουν μια "ηθικη" κοπελα και αυτό ψεμα είναι....και εγω ειχε τυχει να ερωτευτω μια αδερφη μιας πρωην μου και ειχα την ευκαιρια να κανω κατι μαζι της αλλα δν εκανα χωρισα και δεν την ξαναειδα....
οποτε αυτά περι ηθικης και ότι σκεφτοσουν πως δεν θα το κανεις αστα στην ακρη...όλα επιλογες είναι..
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ. ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ ..
παντως μου ηρθε και μια παριμοια που λεει ο σοφος λαος που ισχυει από ότι φαινεται.... ο κερατας λενε το μαθαινει παντα τελευταίος χααχαχαχαχαχ
κανε το σωστο το οποιο ξερεις ποιο είναι....πες το και ξαναφτιαξε την ζωη σου με καποιον που θα θες...
αυτό είναι λαθος και για τους δυο
Agapi θέλω να σε ρωτήσω κάτι, οχι για να σε κρίνω αλλα ειλικρινά το έχω απορία, αν θέλεις εξήγησε μου, επιθυμώ να κατανοήσω...λες οτι δεν ήταν καλα ο γάμος σου, σου λείπανε πράγματα, οκ δεκτό...αλλά το "μπήκε ένας άλλος άνθρωπος στη ζωή μου" δυσκολεύομαι πολύ να το καταλάβω...το πώς λεμε κάτι θεωρώ πως δείχνει πολλά...το λές σαν να μπήκε μόνος του...με το ζόρι...είναι δυνατόν να μπήκε κάποιος στη ζωή σου χωρίς να πάρεις κάποια στιγμή την απόφαση να τον αφήσεις να μπεί; Στη καλύτερη περίπτωση ήσουν ευάλωτη όπως λες και σε πίεσε, σε πολιόρκησε (ο άνθρωπος που δεν είχε ξεπεράσει την πρωην του), δεν σε άφηνε σε χλωρό κλαρί και πήρες κάποια στιγμή την απόφαση να απιστήσεις...υπήρξε αυτη η στιγμή...στη χειρότερη περίπτωση ήσουν ήδη αποφασισμένη να το κάνεις, σου άρεσε ο τυπάς και κούνησες την ουρά σου. Πιστεύω πως η αλήθεια ειναι ως συνήθως κάπου στη μέση...και σε πρόσεξε ο τυπάς, και κούνησες και εσυ την ουρά σου...δεν είσαι χαζή, είσαι μεγάλη γυναίκα ικανή να σκεφτεί...αρα σε κάθε περίπτωση δεν "έτυχε" να μπεί στη ζωη σου" όπως το θέτεις, μου φαίνεται σαν να διώχνεις την ευθύνη μακριά σου και να δικαιολογείς τον εαυτό σου...νομίζω πως αυτό είναι κακο σημάδι για την προσπάθεια που θες να κάνεις με τον άντρα σου, οι δικαιολογίες τύπου δεν ήμουν καλα στον γάμο μου κλπ δείχνουν οτι δεν μετανιώνεις που απίστησες και κορόιδεψες τον άνθρωπο σου, μετανιώνεις που απιστησες και δεν απέδωσε όπως ήθελες...και για αυτό τείνω να συμφωνήσω πως την προσπάθεια που θες να κάνεις τώρα την κάνεις απλά επειδή δεν σου αρέσει η ιδέα να χάσεις την ασφάλεια και σταθερότητα που προσφέρει η οικογένεια με τον άντρα σου, δεν θές να είσαι μόνη.Quote:
Originally Posted by agapi1976
Απο τα γραφόμενα σου τώρα βλέπω πως η εκτίμηση σου και ο σεβασμός σου ως προς τον άντρα σου αυτή τη στιγμή είναι αν όχι μηδεν τότε σίγουρα πιστεύω πολύ χαμηλά...στη ψυχή μιας συντροφικής σχέσης και ειδικά ενός γάμου πιστεύω πως είναι οτι εισαι ομάδα με τον άλλον άνθρωπο...όταν είχες την επιλογή για το πώς θα διαχειριστείς τα προβλήματα του γάμου σου δεν τον υπολόγισες, έπραξες σαν να μην είναι δεμένες οι ζωές σας, σαν να είσαι μονάδα, έβαλες προτεραιότητα πανω απο όλα την δική σου επιθυμία η οποία δεν συνέπιπτε με το καλό της "ομάδας"...θα σου πω οκ, δεκτό, ως ατομικότητα μπορει να μην ήσουν ευτυχισμένη...αλλα το να αγαπάς για εμένα συμπεριλαμβάνει και εκτίμηση,σεβασμό...για αυτο και ο έρωτας περιλαμβάνει και εξιδανικευση...αυτο στην υγιή περίπτωση παίρνει αργότερα την μορφή εκτίμησης ασχετως της όποιας απομυθοποίησης...η προστατευτική/ενοχική αγάπη είναι πολύ λίγη απο μόνη της...το α μωρε τι καλος άνθρωπος, α μωρε περάσαμε τόσα, α μωρέ μην τον πληγώσω οκ...ειναι κάποιο είδος αγάπης ίσως...αλλά δεν φτάνει , δεν είναι ολοκληρωμένο για μένα. Πριν κάνεις ο,τι κάνεις και πριν δράσεις σαν μονάδα που, προσπάθησες να λύσετε τα προβλήματα σας; Μην απαντας σε εμενα, στον εαυτό σου μόνο...επίσης αν το έκανες, το έκανες εκφράζοντας το σαν να σου χρωστάει αυτό που επιθυμούσες η σαν μέλος μιας ομάδας; Οτι κοίτα, εχω το ταδε θεμα, απο τη πλευρα σου για τι συμβαινει αυτό; Απο τη δική μου τι μπορώ να κάνω; Τι μπορούμε να κάνουμε; Θέλουμε το ίδιο πράγμα; Πριν στραφείς αλλού προσπάθησες να το αντιμετωπίσεις σαν να θέλετε/στοχεύετε στο ιδιο πράγμα; Να έχετε εναν υγιή γάμο; Η περίμενες απλά πότε θα σε κάνει ευτυχισμένη; Το οτι σου χρωστάει πάθος και έρωτα και γουαου και εκπλήξεις και το κάτι άλλο; Πέρα απο το να πετάξεις κανα παράπονο στη καλύτερη, έμπρακτα τι έκανες για να προσπαθήσεις να σώσεις τη κατασταση πριν φτάσεις στην¨εσχατη" λύση την απιστίας που δεν ειναι και λύση; Μην μου απαντάς, απλά προσφέρω τροφή για σκέψη.
Με βαση τα παραπάνω θεωρώ πολύ σημαντικό να πείς στον άντρα σου τι συνέβη...για μένα χωρίς εκτίμηση και σεβασμό η όποια αγάπη μπορεί να έχετε είναι πολύ λίγη και μούφα. Και η πιο ουσιαστική ένδειξη εκτίμησης και σεβασμού είναι να του το πεις και να του δώσεις την επιλογή να αποφασίσει με βάση την αλήθεια αν θέλει να συνεχίσετε την προσπάθεια
. Ένας άνθρωπος που υποτίθεται οτι αγαπάς έχει δικαίωμα να γνωρίζει όλα τα δεδομένα που επηρεάζουν τη ζωή του, δεν μπορείς ρε agapi να τον εκτιμάς και να τον αγαπάς και να του στερείς την επιλογή. Έτσι θες δεν θες θα είναι στα μάτια σου το κοροιδάκι...και ακόμα και μαζί να μείνετε θα είναι πεσμένος στα μάτια σου, και θα ξενερώνεις, και θα παίζει το ματάκι σου, θα κουνιέται η ουρά σου και θα συνεχίσεις να λές πόσο δυστυχισμένη εισαι στο γάμο σου...πως θα φτιάξουν τα πράγματα αν τον βλέπεις θες δεν θες μαλακάκο; Πως μπορείς να νιώσεις περήφανη ετσι για εναν άντρα δίπλα σου και ερωτευμένη; Ναι μπορεί να επιλέξει να φύγει, να μην προσπαθήσει άλλο, ισως δεν θα μπορέσει να σε συγχωρήσει...αλλά εκεί βασίζεται η απόφαση σου τωρα να κάτσεις και να μην πείς τιποτα, σε αυτο τον φόβο, και είναι χειραγωγική. Τον εκμεταλλέυεσαι. Αν τον αγαπάς όπως λες και θέλεις να δώσεις μια ουσιαστική ευκαιρία στον γάμο σου μόνο έτσι θεωρώ πως γίνεται... διαφορετικά οκ, μπορεί να διατηρήσεις τον γάμο σου...αλλά θα κάνετε απλά τις πάπιες σε έναν νεκρό γάμο. Το να του το πείς θα ειναι η το φάρμακο για τον γάμο σου, η το οριστικό φαρμάκι...
Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να δώσεις και μια ευκαιρία στον εαυτό σου να τον εκτιμήσεις πάλι αυτόν τον άνθρωπο που λες οτι αγαπάς και να μην είσαι συμβιβασμένη σε μια κατάσταση που σε χαλάει, που σε κάνει να νιώθεις ξένη στο πετσί σου. Εκτός και αν διαφωνείς πως η πικρή αλήθεια ειναι απελευθερωτική και αρα σε κάθε περίπτωση καλύτερη απο ενα βολικό ψέμα... γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχουν βολικά ψέμματα, καταβάθος πάντα είσαι ανήσυχος και κατι σε τσιγκλάει, ισως επειδή το ψέμμα θέλει ενέργεια και φροντίδα να συντηρηθεί, είναι σαν πύργος απο τραπουλόχαρτα...επιλογή σου είναι παντως προφανώς το τι είναι πιο σημαντικό για εσένα και το τι προτιμάς. Αν δεν σου είναι ψυχοφθόρο και ενεργοβόρο να ψεύδεσαι και στους άλλους αλλα προπάντων στον εαυτό σου οκ...ισως αξίζει να μην πάρεις το ρίσκο να του το πείς και ειτε να φτιαχτούν ειτε να γκρεμιστούν όλα για να μείνουν τα πράγματα όπως είναι χάρη των παιδιών. Τα παιδιά είναι ενα καλό άλλοθι για τον φόβο σου. Κανε εν τελει ο,τι νιωθεις.
Το ρεζουμέ μου πάντως είναι πως μέχρι να του το πεις και μέχρι να πάψεις να εστιάζεις στις δικαιολογίες για τον εαυτό σου και να δείς που ακριβώς και πώς φέρθηκες λάθος με 100% δική σου ευθύνη (χωρίς να δίνεις σημασία στο που μπορεί να έκανε λάθη κι εκείνος), ούτε θα το έχεις μετανιώσει με τρόπο που δίνει ελπίδες στον γάμο σου, ούτε θα νιώσεις πράγματα για τον άντρα σου ξανα, και μπορεί και να απιστήσεις πάλι. Και αυτά στα λέω γιατί ζήτησες ουσιαστικές συμβουλές.
Quote:
Originally Posted by agapi1976
Να με συγχωρεις, αλλα ενω λες οτι συνειδητα μενεις με τον ανδρα σου για να προσπαθησετε για τον γαμο σας, ολη σου η διηγηση ΦΩΝΑΖΕΙ οτι αν ηταν κι ο τυπος ερωτευμενος μαζι σου κι ηθελε να συνεχίσετε μαζί, θα τον διελυες τον γαμο σου...Quote:
Originally Posted by agapi1976
Απλα εκεινος προτιμαει την πρωην του κι εσυ επεστρεψες στον συζυγο.... καβάτζα δλδ ο συζυγος...
Αγάπη είσαι παντρεμένη κι έχεις δει πως βγαίνει το ψωμί ο άντρας σου άνοιξε σπίτι ανέλαβε ευθύνες κ άλλαξε το να σου αρέσουν οι ελεύθεροι που δεν έχουν αναλάβει ευθύνες σημαίνει ότι δεν καταλαβεσ τι ζεις κ σ αρέσουν οι ελεύθεροι μυαλό κουρκούτι