Οδυνηρες μνημες

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

ισως να εχει καποια διαταραχή αλλα αυτό δεν δικαιολογει τιποτα από αυτά που σου εκανε.....
με τι μαμα σου ειχες τις ιδιες σχεσεις όπως με τον μπαμπα σου?

---

Δεν ηταν του ξυλου η μανα μου. Άλλα κουσουρια εχει, πολλά και διαφορα... Το βασικο ηταν οτι παντα κρεμοταν απο τα παπακια του πατερα μου, οτι εκανε πολλες υστεριες, φωνες πολλες κλπ, οτι τον χρησιμοποιουσε σαν μπαμπουλα για τα παιδια της, οτι δεν τον εστειλε στη μανα του οταν ειδε οτι ειναι βιαιος, οτι δεν τον πηρε σηκωτο σε ψυχιατρο, οτι τον ειχε παντα θεο και η μονη της μεγαλη εγνοια ηταν να κανει σκηνες ζηλιες και πολλά άλλα που οδηγησαν σε τονους απορριψης προς τα παιδια της.
Το μαξ που θυμαμαι να εκανε τις στιγμες που ο πατερας μου εκανε ο,τι εκανε, ηταν να λεει "Ενταξει, φτανει τωρα"
τσικεν δηλαδη χαχαχ

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Δεν ηταν του ξυλου η μανα μου. Άλλα κουσουρια εχει, πολλά και διαφορα... Το βασικο ηταν οτι παντα κρεμοταν απο τα παπακια του πατερα μου, οτι εκανε πολλες υστεριες, φωνες πολλες κλπ, οτι τον χρησιμοποιουσε σαν μπαμπουλα για τα παιδια της, οτι δεν τον εστειλε στη μανα του οταν ειδε οτι ειναι βιαιος, οτι δεν τον πηρε σηκωτο σε ψυχιατρο, οτι τον ειχε παντα θεο και η μονη της μεγαλη εγνοια ηταν να κανει σκηνες ζηλιες και πολλά άλλα που οδηγησαν σε τονους απορριψης προς τα παιδια της.
Το μαξ που θυμαμαι να εκανε τις στιγμες που ο πατερας μου εκανε ο,τι εκανε, ηταν να λεει "Ενταξει, φτανει τωρα"
τσικεν δηλαδη χαχαχ

---

ετσι όπως την περιγραφεις είναι σαν να λες ότι για την μανα σου τα παντα ηταν ο πατερας σου...
πωπω ησουν ατυχη τι να πω..δεν ειχες ουτε έναν υπερασπιστη...
πολλες γυναικες δυστυχως πεφτουν "θυματα" των αντρων τους και σε αυτό φταει γενικοτερα η Ελλαδα που δεν τις εχει επιμορφωσει ουσιαστικα και γινονται αβουλες...μιλαω για τα παλιοτερα χρονια κυριως
μαζι με τους γονεις σου μενεις τωρΑ?

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

ετσι όπως την περιγραφεις είναι σαν να λες ότι για την μανα σου τα παντα ηταν ο πατερας σου...
πωπω ησουν ατυχη τι να πω..δεν ειχες ουτε έναν υπερασπιστη...
πολλες γυναικες δυστυχως πεφτουν "θυματα" των αντρων τους και σε αυτό φταει γενικοτερα η Ελλαδα που δεν τις εχει επιμορφωσει ουσιαστικα και γινονται αβουλες...μιλαω για τα παλιοτερα χρονια κυριως
μαζι με τους γονεις σου μενεις τωρΑ?

---

Τα τελευταια 2 χρονια ναι, επεστρεψα σε αυτη την παρακμη για οικονομικους λογους. Και οπως ηταν αναμενομενο, 1 χρονο μετα την επιστροφη μου περασα το πιο βαρυ επεισοδιο καταθλιψης που ειχα περασει ποτέ.
Ναι, γιαυτη τα παντα ηταν ειναι και θα ειναι ο πατερας μου. Δεν επεσε θυμα του, τον ερωτευτηκε, τον αγαπησε και εξαρτηθηκε πληρως απο αυτον.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Τα τελευταια 2 χρονια ναι, επεστρεψα σε αυτη την παρακμη για οικονομικους λογους. Και οπως ηταν αναμενομενο, 1 χρονο μετα την επιστροφη μου περασα το πιο βαρυ επεισοδιο καταθλιψης που ειχα περασει ποτέ.
Ναι, γιαυτη τα παντα ηταν ειναι και θα ειναι ο πατερας μου. Δεν επεσε θυμα του, τον ερωτευτηκε, τον αγαπησε και εξαρτηθηκε πληρως απο αυτον.

---

ε ναι λογικο είναι σαν να επέστρεψες στον "τοπο του εγκλήματος" και γι αυτό περασες το βαρυ επεισοδιο επειδή στρεσαριστηκες και σ ηρθαν βιωματα τα οποια φανταζομαι δεν τα εχεις ξεπερασει
τουλάχιστον τωρα εστω και καθυστερημένα εχεις μια στοιχειωδη ουσιαστικη επικοινωνια με την μητερα σ? η συνεχιζει το βιολι της?

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

ε ναι λογικο είναι σαν να επέστρεψες στον "τοπο του εγκλήματος" και γι αυτό περασες το βαρυ επεισοδιο επειδή στρεσαριστηκες και σ ηρθαν βιωματα τα οποια φανταζομαι δεν τα εχεις ξεπερασει
τουλάχιστον τωρα εστω και καθυστερημένα εχεις μια στοιχειωδη ουσιαστικη επικοινωνια με την μητερα σ? η συνεχιζει το βιολι της?

---

Μια ετσι μια αλλιως. Η βαση παντα ειναι η ιδια αλλα εχει κανει προοδους περιστασιακα δεν μπορω να πω... Αλλα τι να το κανεις? Η πραγματικοτητα βγαινει στην επιφανεια καθε φορα που ειμαι δυνατη και προσπαθουν να με σπασουν, επειδη δεν τους βολευω οταν ειμαι δυνατη.
Τελοσπαντων, δεν ειναι αυτο το θεμα. Το ζητουμενο για μενα ειναι καποτε να παψω να εχω συναισθηματικες προσδοκιες απο αυτους, ετσι δε θα γκρεμοτσακιζομαι καθε τοσο. Θα ηθελα να καταφερω να αποστασιωποιηθω πληρως συναισθηματικα και να μην περιμενω δικαιωση ουτε λυτρωση. Δεν τα εχω καταφερει ακομα.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Μια ετσι μια αλλιως. Η βαση παντα ειναι η ιδια αλλα εχει κανει προοδους περιστασιακα δεν μπορω να πω... Αλλα τι να το κανεις? Η πραγματικοτητα βγαινει στην επιφανεια καθε φορα που ειμαι δυνατη και προσπαθουν να με σπασουν, επειδη δεν τους βολευω οταν ειμαι δυνατη.
Τελοσπαντων, δεν ειναι αυτο το θεμα. Το ζητουμενο για μενα ειναι καποτε να παψω να εχω συναισθηματικες προσδοκιες απο αυτους, ετσι δε θα γκρεμοτσακιζομαι καθε τοσο. Θα ηθελα να καταφερω να αποστασιωποιηθω πληρως συναισθηματικα και να μην περιμενω δικαιωση ουτε λυτρωση. Δεν τα εχω καταφερει ακομα.

---

δυσκολο...αμα δεν περιμενεις την ανιδιοτελή αγαπη από τους γονεις τοτε από ποιον? με αυτό το ενστικτο γενιεται ο ανθρωπος και παντα θα εχεις αυτή την προσδοκια...
εχεις προσπαθησει να τους πεις πως ενιωθες και πως νιώθεις? ισως εχουν ωριμασει μεσα τους....και μπορουν δεχτουν καποια πραγματα... και βεβαια δεν νομιζω πως δεν σ αγαπανε αλλα είναι αλλου για αλλου και οι δυο

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

δυσκολο...αμα δεν περιμενεις την ανιδιοτελή αγαπη από τους γονεις τοτε από ποιον? με αυτό το ενστικτο γενιεται ο ανθρωπος και παντα θα εχεις αυτή την προσδοκια...
εχεις προσπαθησει να τους πεις πως ενιωθες και πως νιώθεις? ισως εχουν ωριμασει μεσα τους....και μπορουν δεχτουν καποια πραγματα... και βεβαια δεν νομιζω πως δεν σ αγαπανε αλλα είναι αλλου για αλλου και οι δυο

---

Kαποτε ειχα παει να κανω κουβεντα με τη μανα μου και αυτη γυρνουσε τη συζητηση στα δικα της παραπονα απο τους δικους της γονεις :P Ο πατερας μου οχι, ειναι ανικανος να καταλαβει και να αναλαβει οποιαδηποτε ευθυνης, ειναι η προσωποποιηση του τραμπουκου, γνησιος χεστης δηλαδη. Θελει μεγαλα κοτσια να αναλαμβανεις ευθυνες και να παραδεχεσαι τα λαθη σου και τοτε ειδικα θα χρειαστει και να τα αντιμετωπισεις κι αυτο ειναι ακομα πιο δυσκολο, ειναι σπορτ μονο για ψυχικα δυνατους ανθρωπους.

Ναι, φυσικα με αγαπανε. Απλα δεν εκαναν για γονεις. Για αυτο αλλωστε οποτε προεκυπτε κατι σοβαρο με εβαζαν στη μεση να κανω το δικηγορο, τη συμβουλο γαμου, την ψυχολογο, τη γιατρο και ο,τι αλλο χρειαζονται να φορτωσουν καπου.
Να σε αδικουν και να σε υποτιμουν αλλα οποτε ερχονται οι ευθυνες να σε βαζουν σε ρολο υπερηρωα και μαλιστα δεδομενου υπερηρωα που ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν πρεπει να πει οχι. Ετσι και πει οχι ΠΡΕΠΕΙ να το μετανιωσει και να τιμωρηθει.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Kαποτε ειχα παει να κανω κουβεντα με τη μανα μου και αυτη γυρνουσε τη συζητηση στα δικα της παραπονα απο τους δικους της γονεις :P Ο πατερας μου οχι, ειναι ανικανος να καταλαβει και να αναλαβει οποιαδηποτε ευθυνης, ειναι η προσωποποιηση του τραμπουκου, γνησιος χεστης δηλαδη. Θελει μεγαλα κοτσια να αναλαμβανεις ευθυνες και να παραδεχεσαι τα λαθη σου και τοτε ειδικα θα χρειαστει και να τα αντιμετωπισεις κι αυτο ειναι ακομα πιο δυσκολο, ειναι σπορτ μονο για ψυχικα δυνατους ανθρωπους.

Ναι, φυσικα με αγαπανε. Απλα δεν εκαναν για γονεις. Για αυτο αλλωστε οποτε προεκυπτε κατι σοβαρο με εβαζαν στη μεση να κανω το δικηγορο, τη συμβουλο γαμου, την ψυχολογο, τη γιατρο και ο,τι αλλο χρειαζονται να φορτωσουν καπου.
Να σε αδικουν και να σε υποτιμουν αλλα οποτε ερχονται οι ευθυνες να σε βαζουν σε ρολο υπερηρωα και μαλιστα δεδομενου υπερηρωα που ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν πρεπει να πει οχι. Ετσι και πει οχι ΠΡΕΠΕΙ να το μετανιωσει και να τιμωρηθει.

---

από αυτά π λες μου δινουν την εντυπωση πως οι γονεις σου εχουν συναισθηματικο αικιου μηδεν....δυστυχως είναι εξισου σημαντικο όπως το αικιου.....για έναν ανθρωπο
γενικοτερα αυτή την κουβεντα πρεπει να την κανεις με τους γονεις σου εστω και καθυστερημένα...να το πιεσεις να γινει η κουβεντα πρωτα με την μανα σου ...μπορει να σε ανακουφισει πολύ...
εχουν άλλο παιδι?

Σαβ ένιωθες ότι φταις εσύ και για τα μεταξύ τους θέματα; Ότι ήταν δική ευθύνη να τους τα λύσεις; Ή καταλάβαινες πως αυτό δεν είναι δική σου ευθύνη και απλά αναγκαζόσουν να το κάνεις;

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Σαβ ένιωθες ότι φταις εσύ και για τα μεταξύ τους θέματα; Ότι ήταν δική ευθύνη να τους τα λύσεις; Ή καταλάβαινες πως αυτό δεν είναι δική σου ευθύνη και απλά αναγκαζόσουν να το κάνεις;

---

Θυμαμαι να νιωθω οτι εχω υποχρεωση να βοηθησω, να στηριξω, να δωσω τη λυση, να κατευνασω τα πνευματα, να προστατευσω. Θυμαμαι και τις ενοχες οποτε επαναστατουσα. Γενικα εγω παρολο το πνευματικο κλυσμα, ημουν και ειμαι ακομα πολυ αντιδραστικη.
Τωρα οποτε μου εχουν ριξει ευθυνες που δε μου αναλογουσαν, θυμαμαι να νιωθω να με πνιγει η αδικια και η απογοητευση. Και η απορριψη φυσικα.
Ετσι οπως μου το θετεις νομιζω οτι δεν το ειχα δει ποτέ μεχρι φετος με την ψυχοθεραπεια. Το εβλεπα απλα σα μονοδρομο να το κανω...
Και εξω το κανω, θα μπω στη μεση να προστατευσω τον καθε ακυρο αγνωστο και μπορει να μπλεξω εγω και αυτος τελικα να βγει λαδι. Μου χει μεινει καπως να κανω το δικαστη, δεν ξερω. Οξυμωρο παντελως για εναν ανθρωπο που ταυτοχρονα εχει το φοβο της απολογιας.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Θυμαμαι να νιωθω οτι εχω υποχρεωση να βοηθησω, να στηριξω, να δωσω τη λυση, να κατευνασω τα πνευματα, να προστατευσω. Θυμαμαι και τις ενοχες οποτε επαναστατουσα. Γενικα εγω παρολο το πνευματικο κλυσμα, ημουν και ειμαι ακομα πολυ αντιδραστικη.
Τωρα οποτε μου εχουν ριξει ευθυνες που δε μου αναλογουσαν, θυμαμαι να νιωθω να με πνιγει η αδικια και η απογοητευση. Και η απορριψη φυσικα.
Ετσι οπως μου το θετεις νομιζω οτι δεν το ειχα δει ποτέ μεχρι φετος με την ψυχοθεραπεια. Το εβλεπα απλα σα μονοδρομο να το κανω...
Και εξω το κανω, θα μπω στη μεση να προστατευσω τον καθε ακυρο αγνωστο και μπορει να μπλεξω εγω και αυτος τελικα να βγει λαδι. Μου χει μεινει καπως να κανω το δικαστη, δεν ξερω. Οξυμωρο παντελως για εναν ανθρωπο που ταυτοχρονα εχει το φοβο της απολογιας.

---

Δεν είναι οξύμωρο γιατί έχεις ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης. Θεωρείς πως όλα είναι δική σου ευθύνη να τα λύσεις κι αυτό έχει ένα βάρος από μόνο του. Αν θεωρώ πως κάτι δε είναι δική μου ευθύνη και να κάνω μια βλακεία οκ who cares? αλλά αν θεωρώ πως είναι δική ΜΟΥ δουλειά, δεν μου επιτρέπω λάθη.
Βάλε σε αυτό και το γεγονός ότι προφανώς ήθελες να τα κάνεις όλα σωστά μπας και κερδίσεις το ενδιαφέρον τους και την αποδοχή τους...

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν είναι οξύμωρο γιατί έχεις ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης. Θεωρείς πως όλα είναι δική σου ευθύνη να τα λύσεις κι αυτό έχει ένα βάρος από μόνο του. Αν θεωρώ πως κάτι δε είναι δική μου ευθύνη και να κάνω μια βλακεία οκ who cares? αλλά αν θεωρώ πως είναι δική ΜΟΥ δουλειά, δεν μου επιτρέπω λάθη.
Βάλε σε αυτό και το γεγονός ότι προφανώς ήθελες να τα κάνεις όλα σωστά μπας και κερδίσεις το ενδιαφέρον τους και την αποδοχή τους...

---

Μεχρι που απο αντιδραση τα παρατησα. Αυτο με εφαγε. Αλλοι με τετοιους γονεις γινονται καλοκουρδισμενα ρομποτ. Εγω ειμαι αυτο το κατι ενδιαμεσο που ή θα υπερπροσπαθει ή θα πεφτει τεζα. Τρενακι του τρομου, ρολερ κοστερ και ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Μεχρι που απο αντιδραση τα παρατησα. Αυτο με εφαγε. Αλλοι με τετοιους γονεις γινονται καλοκουρδισμενα ρομποτ. Εγω ειμαι αυτο το κατι ενδιαμεσο που ή θα υπερπροσπαθει ή θα πεφτει τεζα. Τρενακι του τρομου, ρολερ κοστερ και ετσι.

---

Ελα ρε σαβ, προτιμούσες να είσαι καλοκουρδισμένο ρομποτ?
Κι η αντίδραση υγεία δείχνει!

ΚΙ εγώ πάντως που πάντα ήθελα να τα κάνω όλα σωστά κι άρπαζα ευθύνες όλων, αντιδραστική είμαι παρόλα αυτα.
Ξέρεις τι; Χάνουμε το μέτρο προφανώς. Το φαντάζομαι σαν χύτρα που δεν βγαίνει ο αέρας. Αρχίζει και μαζεύει, μαζεύει γιατί έχουμε ξεχάσει να γυρίσουμε την βαλβίδα να παίρνουμε ανάσες....ε μέχρι που γίνεται έκρηξη!

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ελα ρε σαβ, προτιμούσες να είσαι καλοκουρδισμένο ρομποτ?
Κι η αντίδραση υγεία δείχνει!

ΚΙ εγώ πάντως που πάντα ήθελα να τα κάνω όλα σωστά κι άρπαζα ευθύνες όλων, αντιδραστική είμαι παρόλα αυτα.
Ξέρεις τι; Χάνουμε το μέτρο προφανώς. Το φαντάζομαι σαν χύτρα που δεν βγαίνει ο αέρας. Αρχίζει και μαζεύει, μαζεύει γιατί έχουμε ξεχάσει να γυρίσουμε την βαλβίδα να παίρνουμε ανάσες....ε μέχρι που γίνεται έκρηξη!

---

Ναι και μαλλον αυτη η εκρηξη σε οσους εχουν καποια γεννετικη προδιαθεση οσων αφορα το νευρικο συστημα, προκαλει διαταραχες, επεισοδια κ.ά.
Για αυτο και καποιοι μπορει να παρουσιαζουν προβληματικες συμπεριφορες ή ακομα και αυτοκαταστροφικες, αλλα να μην νοσησουν απο μονιμες ψυχικες διαταραχες ενω καποιοι αλλοι τσιμπανε απο αγχωδη διαταραχη και καταθλιψη μεχρι ΙΨΔ, ψυχωση και τοσα αλλα.
Δεν ξερω.

Τι θα εκανες στη θεση μου αν εβρισκες αυτο το κομματι του παζλ? Οτι δηλαδη νιωθεις οτι πρεπει να απολογεισαι για το παραμικρο λαθος και απο το φοβο να αντιμετωπισεις τη διαδικασια απολογιας αγχωνεσαι πολυ? Δε μιλαω για περιπτωσεις που σαν ενηλικας εχεις κανει ζημια σε καποιον και πρεπει να ζητησεις συγνωμη και να το λυσεις. Μιλαω για την καθε μικροπαπαρια που οι αλλοι δεν την παρατηρουν καν ή απλα την προσπερνανε με ενα "οκ μαλακια εκανα" χωρις δραματα...

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ναι και μαλλον αυτη η εκρηξη σε οσους εχουν καποια γεννετικη προδιαθεση οσων αφορα το νευρικο συστημα, προκαλει διαταραχες, επεισοδια κ.ά.
Για αυτο και καποιοι μπορει να παρουσιαζουν προβληματικες συμπεριφορες ή ακομα και αυτοκαταστροφικες, αλλα να μην νοσησουν απο μονιμες ψυχικες διαταραχες ενω καποιοι αλλοι τσιμπανε απο αγχωδη διαταραχη και καταθλιψη μεχρι ΙΨΔ, ψυχωση και τοσα αλλα.
Δεν ξερω.

Τι θα εκανες στη θεση μου αν εβρισκες αυτο το κομματι του παζλ? Οτι δηλαδη νιωθεις οτι πρεπει να απολογεισαι για το παραμικρο λαθος και απο το φοβο να αντιμετωπισεις τη διαδικασια απολογιας αγχωνεσαι πολυ? Δε μιλαω για περιπτωσεις που σαν ενηλικας εχεις κανει ζημια σε καποιον και πρεπει να ζητησεις συγνωμη και να το λυσεις. Μιλαω για την καθε μικροπαπαρια που οι αλλοι δεν την παρατηρουν καν ή απλα την προσπερνανε με ενα "οκ μαλακια εκανα" χωρις δραματα...

---

Χμ...θα ξεκινούσα από τα μικρά ελπίζοντας πως θα παρασύρουν και τα μεγαλύτερα. Θα άρχισα να με παρατηρώ στενά και θα προσπαθούσα συνειδητά στην κάθε μικροπαπαριά που λες, να μην ζητάω συγγνώμη. κάντο σαν άσκηση. Κάθε φορά που σου ρχεται να πας και να απολογηθείς, κάνε τον συνήγορο του διαβόλου στον εαυτό σου, οτι σιγά τι έκανα, ας πρόσεχε κι ο άλλος...κτλ Κι εγώ την έχω την βλακεία με τις συγγνώμες.