Printable View
Αλισ μου ακου λιγο τον παππου στα νοσοκομεια παμε για να δουμε τι παθαινουν οι ανθρωποι κ ζουν δηλαδη εγω πηγα σημερα να μου βγαλουν ποσοστο αναπηριασ ειδα μια κοπελα που δεν μπορουσε να περπατησει μολισ την ειδα ηθελα να φυγω ντραπηκα που παραπονιεμαι κ θα δουλευω μεχρι να μην μπορω να περπατησω οτι κ να λενε οι γιατροι
Βεβαίως και μπορούμε να πάρουμε "δύναμη" βλέποντας ανθρώπους οι οποίοι μπορούν και στέκονται ακμαίοι παρ' όλα τα προβλήματά τους.
Επισησ αλλη ιστορια στην καφετερια που συχναζω η σερβιτορα εχει προβλημα υγειασ κι εγω εχω σχιζο κ οι δυο δουλευουμε το ποσο αγαπηθηκαμε σα φιλοι δε λεγεται με ολα τα κοριτσια ειναι αυτεσ που ανηκω
Εντάξει,το πιάσαμε το ''προδερμ''...Copy that roger...Δεν χρειάζεται να το αμολάτε σε κάθε πόστ...Έχετε πολύ χιούμορ,το καταλάβαμε...Μπα σε καλό σας...
Ωρες-ώρες,αισθάνομαι πως μιλάω σε ώτα μη ακουόντων...
Νομίζω ''με χάνετε'' θεμελιωδώς σε δύο πολύ βασικά σημεία.
Πρώτον...Δεν ξέρω γιατί βγάζω αυτή την εικόνα,αλλά δεν είμαι sadness junkie...Εντάξει μου αρέσει η μπλού διάθεση, αλλά μέχρι εκεί...Δεν το απολαμβάνω αυτό που βιώνω...Από πού το συμπεράνατε αυτό και με βαφτίσατε λυπομαζόχα?Υποφέρω!...Είναι κόλαση...ούτε καν καθαρτήριο...στο καθαρτήριο διασώζεται μια προοπτική(dear god this word!!!).
Δεύτερον...Εκλαμβάνετε λανθασμένα την κατάστασή μου ώς διανοητικό και ψυχολογικό μέγεθος,ενώ είναι Ψυχοσωματικό...Δεν γυρίζει ο ήλιος με μια απόφαση ή απλά συνειδητοποιώντας μια αλήθεια μέσα μου...Δεν είναι ζήτημα επιλογής...Η ζημιά έχει σωματοποιηθεί τόσο έντονα και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα που μου έχει γίνει δεύτερη φύση...Θέλω να απαλλαγώ από όλο αυτό και το παλεύω διανοητικά με ψυχολογικό μπουστάρισμα,αλλά δεν πιάνει ρε μάγκες!...''Το μεν πνεύμα πρόθυμον,η δε σαρξ ασθενής'' που λέει και το Ευαγγέλιο.
Και επειδή είναι δύσκολο να καταλάβει την σωματοποίηση κάποιος που δεν την έχει,θα σας ζητήσω το εξής...Ανακαλέστε στην μνήμη σας το πως αισθανόσασταν όταν είχατε προσβληθεί τελευταία φορά από γαστρεντερίτιδα...Είσαι τόσο χάλια που θες να ξεράσεις το σύμπαν όλο...και παρ'όλο που αυτό είναι καθαρά σωματικό σου γαμάει την ψυχολογία θές δεν θές...Σε μια τέτοια περίπτωση δεν περνάει απ'την σκέψη σου και την διάθεσή σου το να νιώσεις καλύτερα...Δεν βοηθάει αν κάποιος σου πεί να σκέφτεσαι θετικά και να μην βλέπεις την μαυρίλα...Παπαριές σου φαίνονται όλα αυτά....Ε,φανταστείτε ότι σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκομαι εγώ για πάρα πολλά χρόνια...Τί να μου πούν οι φίλοι,η εργασία,οι δραστηριότητες,ο έρωτας όταν ξέρω ότι δεν μπορώ να τα βιώσω έξω από την κατάσταση του πόνου και της εγκεφαλομίχλης στην οποία βρίσκομαι διαρκώς...Πόσω μάλλον όταν τα έχω προκαταβολικά αποδομήσει και σε διανοητικό επίπεδο(φακντ απ φορ γκουντ που λένε).
Πρέπει να φτιάξει το σώμα πρώτα...και μετά βλέπουμε όλα τ'άλλα...Και μην μου πείτε ότι το σώμα θα φτιάξει μέσω αυτών,γιατί το έχω δοκιμάσει το πείραμα πολλές φορές και απέτυχε...Και να κοινωνοικωποιηθώ έχω προσπαθήσει,και δουλειές έχω πιάσει(έχω γύρω στα 1000 ένσημα στα 33 μου,αλλά έχω δουλέψει συνολικά 6-7 χρόνια στην ζωή μου)...Τα παρατάω όμως γιατί δεν αντέχω, και οι άλλοι μου λένε ''Καλά,είσαι μαλάκας παράτησες τέτοια δουλειά?''...δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τα βλέπουν τα πράγματα απ'το δικό τους πρίσμα της φυσιολογικότητας...Τα παρατάω,γιατί δεν είμαι στο κατ'ελάχιστον καλύτερα από ότι είμαι τώρα,σύν το ότι πρέπει να αντέξω το ψυχοφθόρο γεγονός του να συναναστρέφομαι ανθρώπους που μου είναι αδιάφοροι και να ασχολούμαι με κάτι που μου είναι επίσης αδιάφορο...και μην μου πείτε να βρώ την ιδανική δουλειά τώρα στα 33 και όλα θα φτιάξουν, γιατί δεν πιστεύω πλέον στα παραμύθια...τα σκαμπίλια με έκαναν ρεαλιστή.
@SB_
H αλήθεια είναι δεν υπάρχει ούτε η αυτοπαρατήρηση τα τελευταία χρόνια...Δεν έχει μείνει τίποτα να παρατηρήσω...Τελείωσε το θέαμα...Σβήσαν οι προβολείς.Quote:
Originally Posted by SB_
Το θέμα είναι ότι δεν παρατηρώ και τίποτε άλλο...Να φανταστεις έβαλα να δω το ρολάν γκαρός που τρελαινόμουν πιο μικρός,και δεν μου έκανε καμμία αίσθηση...Για να μην μιλήσω για τις ασχολίες των νόρμιζ...Φοβάμαι πως δεν είναι τίποτα αξιοπαρατήρητο για μένα πια...Το θέμα είναι ότι κάτι πρέπει να παρατηρήσω το ξέρω...
Με μηδενικό αισθητηριακό ίνπουτ δεν βγαίνει τίποτα...Γι'αυτό και δεν πιστεύω στις ανατολικές φιλοσοφίες,στον διαλογισμό στην νιρβάνα...Σαχλαμάρες, δεν υπάρχει τίποτα μέσα μας...Η ζωή είναι παιχνίδι και πρέπει να το παίξεις...Αν για κάποιον λόγο δεν μπορείς να το παίξεις,μένεις με το παράπονο ότι δεν παίζεις και εσύ με τα άλλα παιδάκια.
@Natalia_sups
Tί είδους εξωτερικά ερεθίσματα εννοείς...Για κάνε ένα κάτγουοκ με την τελευταία κολλεξιόν να δώ τι παίζει...Δείξε μου τα καλύτερα συνολάκια να δώ αν με ενδιαφέρει κανένα...Γιατί εμένα μου φαίνοντα όλα κίτς και κακόγουστα.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Το έχω απαντήσει αυτό το ερώτημα και δεν με δυσκόλεψε καθόλου.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Όσο για τα όνειρα,δεν έχουν και πολλές ελπίδες όταν έχεις άγρυπνο ονειροθραύστη τον κυνισμό να καραδοκεί.Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Πάντως από όσο θυμάμαι και εσύ δεν τα πας καλά με τα δικά σου όνειρα.
Γιατί να κυνηγήσω μια εργασία απ'την στιγμή που δεν θα ξέρω για ποιόν και για τί θα δουλεύω?Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Γιατί να κυνηγήσω μια ασχολία αφού θα ξέρω ότι θα το κάνω αυτό για να αποφύγω εμένα και όχι επειδή με ενδιαφέρει η ίδια η ασχολία?
Γιατί να κυνηγήσω έναν έρωτα όταν ξέρω ότι δεν πρόκειται να αγαπηθεί ποτέ πραγματικά αυτό το οποίο είμαι?
" Είσαι σε έναν δικό σου φανταστικό κόσμο και εγωκεντρικό όπου γίνεσαι παρατηρητής του εαυτού σου και των συμπτωμάτων σου. Ασχολήσου με τον εθελοντισμό ή με κάτι. Πήγαινε σε ένα νοσοκομείο και δες τι περνάει ο άνθρωπος για να παραμείνει στην ζωή, σε έχει πνίξει η μαυρίλα και δεν κάνεις τίποτα... ". Αγαπητή μου όταν εκφέρεις την άποψη σου να την στηρίζεις μέχρι το τέλος εάν την πιστεύεις. Και όχι με μισόλογα να με βάζεις να σου γράφω πίσω τα λόγια σου.
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
" Είσαι σε έναν δικό σου φανταστικό κόσμο και εγωκεντρικό όπου γίνεσαι παρατηρητής του εαυτού σου και των συμπτωμάτων σου. Ασχολήσου με τον εθελοντισμό ή με κάτι. Πήγαινε σε ένα νοσοκομείο και δες τι περνάει ο άνθρωπος για να παραμείνει στην ζωή, σε έχει πνίξει η μαυρίλα και δεν κάνεις τίποτα... ". Αγαπητή μου όταν εκφέρεις την άποψη σου να την στηρίζεις μέχρι το τέλος εάν την πιστεύεις. Και όχι με μισόλογα να με βάζεις να σου γράφω πίσω τα λόγια σου.Quote:
Originally Posted by glamshine4ever
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Το να δείχνεις θαυμασμό για κάποιον που παλεύει να κρατηθεί στην ζωή, ή που στέκεται δυνατός στις δυσκολίες είναι διαφορετικό από το να μπεις στην διαδικασία να συγκριθείς με κάποιον που πονά για να αισθανθείς καλύτερα. Πχ ένας άντρας που μόλις έχει χωρίσει με την γυναίκα του, του πήρε τα παιδιά του και δεν τον αφήνει να τα δει, τον έχουν πνίξει τα χρέη, έμεινε άνεργος, έχασε την μητέρα του πρόσφατα και πάσχει και από κατάθλιψη εάν επισκεφθεί ένα νοσοκομείο και δει έναν καρκινοπαθή ή έναν τυφλό ή έναν ανάπηρο θέλετε να μου πείτε ότι θα νιώσει τυχερός που δεν έχει κάτι από αυτά; για όνομα του θεού δηλαδή. Γιατί εάν θεωρείτε ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά σε αυτήν την ζωή τι να πω. Μάλλον ζούμε σε άλλη.Quote:
Originally Posted by SB_
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Ακριβώς. Και όχι μόνο αυτό. Κάποιες φορές απορώ πώς μπορεί κάποιος να νιώσει καλύτερα όταν βλέπει κάποιον συνάνθρωπο σε πολύ "χειρότερη" θέση από αυτόν. Το χειρότερη σε εισαγωγικά, γιατί ο πόνος δεν έχει μονάδα μέτρησης. Κάτι που λένε συχνά και οι ψυχολόγοι και που το έχω διαπιστώσει και η ίδια στη ζωή μου, είναι ότι μπορεί να δεις και να νιώσεις τον πόνο ενός ανθρώπου που πενθεί, όταν την ίδια ώρα βλέπεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που μόλις έχει χωρίσει ή παίρνει έναν χάλια βαθμό σε διαγώνισμα, να κλαίει και να οδύρεται με τον ίδιο τρόπο. "Να έχεις να αντιμετωπίσεις έναν κακοποιημένο ασθενή, όταν ακριβώς μετά θα έχεις να αντιμετωπίσεις τον πόνο κάποιου επειδή του είχε πέσει κάτω το παγωτό". Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του ειδικού, και δεν το είπε καθόλου υποτιμητικά ή με αστείο/απηυδησμένο τρόπο. Το είπε για να τονίσει ακριβώς το ότι δεν μπορείς να συγκρίνεις το πώς βιώνει ο κάθε άνθρωπος κάθε τι που περνάει γιατί αυτό εξαρτάται κυρίως από τον χαρακτήρα του και δευτερευόντως από κάποια άλλα βιώματά του.Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Αυτό που ήθελα να τονίσω όμως είναι ότι κάθε φορά που ακούω έναν άνθρωπο να λέει ότι νιώθει καλύτερα επειδή αντιλαμβάνεται πως ό,τι περνάει, το περνάνε κι' άλλοι, ή ότι κάποιοι άλλοι περνάνε χειρότερα, ακόμη και αν δεν εννοεί πως "χαίρεται με τον πόνο τους", και πάλι προσωπικά δεν μου κάθεται καθόλου καλά. Είναι διαφορετικό το να θαυμάζεις και να παίρνεις κουράγιο. Σε μένα όμως δυστυχώς λειτουργεί εντελώς αποκαρδιωτικά όταν από μικρή με το παραμικρό στενάχωρο γεγονός έμπαινα στη θέση του άλλου και υπέφερα για εκείνον. Πολλές φορές με πιάνει θλίψη για όσα γίνονται και όσα περνάνε οι άλλοι. Είχα φτάσει στο σημείο να θέλω ασυνείδητα να τα παθαίνω εγώ για να μην υποφέρει κάποιος άλλος. Αυτό κι' αν είναι προβληματικό. (Γιατί ΟΧΙ σε μένα; Γιατί ΣΕ ΣΕΝΑ; Δεν είναι ακριβώς μαζοχισμός. Είναι ότι δεν αντέχεις να βλέπεις κάποιον να πονά). Ταυτιζόμουν σε τόσο έντονο βαθμό που δεν το άντεχα και γι' αυτό τον λόγο δεν θα μπορούσα ποτέ να δουλέψω σε νοσοκομείο ή κάτι παρεμφερές. Είναι θεμιτό να θαυμάζεις και να παίρνεις δύναμη, να σε βοηθάει στην οπτική σου και να είσαι ευγνώμων για κάποια πράγματα που δεν έχουν οι άλλοι και εντελώς διαφορετικό το να σε επηρεάζει μόνο θετικά χωρίς να μπορείς να νιώσεις ενσυναίσθηση και υποσυνείδητα να "χαίρεσαι". "Τουλάχιστον εγώ έχω το άλφα και το βήτα, και ας μην έχω το γάμμα. Ο τάδε δεν έχει ούτε το άλφα, ούτε το βήτα". Αυτό δεν είναι ενσυναίσθηση. Όταν λες σε κάποιον το πρόβλημά σου, δεν ψάχνεις ΜΟΝΟ λύση αλλά ΚΑΙ κατανόηση. Το να σου τονίζει πρωτίστως ο ακροατής αυτά που έχεις είναι σαν να μην κατανοεί καθόλου τους λόγους που νιώθεις άσχημα και εσύ μπορεί να νιώσεις πως δεν επιτρέπεται να νιώθεις έτσι.
Ίσως είμαι εγώ η παράξενη.
Αλλά αυτά τα λένε και διάφοροι ειδικοί.
ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, εκτός από την κατανόηση, όταν δεν θέλει κάποιος να είναι αυτοσκοπός και θέλει πραγματικά να φροντίσει για εκείνον και να αλλάξει την ζωή του, αυτό είναι η πιο σημαντική παράγραφος που διάβασα εδώ και καιρό:
Quote:
Originally Posted by Loading...
Καταρχάς κανείς δε σε αναγκάζει πόσο μάλλον εγώ να μου απαντάς συνέχεια και να μου γράφεις, εσύ το θέλεις. Δεύτερο ειπα εγώ πουθενά να συγκριθεί με τους αρρώστους για να πάρει δύναμη? Αυτό που ειπα ειναι πως η ζωή ειναι σπουδαία και μια από τις πολλές αποδείξεις είναι πως άνθρωποι άρρωστοι παλεύουν για τη ζωή. Έλεος είσαι και δασκάλα...κατανόηση κειμένου κάτω από τη βάση.Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Το τι θα νοιωσεις αν δεις καποιον στο νοσοκομειο η εξω με κομμενο ποδι, εξαρταται το πως βλεπει αυτος τον εαυτο του και την ζωη, αυτο ειναι ενσυναισθηση.
Αν αποσυρθει απο την ζωη και τη βγαλει στο κρεβατι μονος με καταθλιψη και στενοχωρια, θα νοιωσεις λυπη και στενοχωρια και θα μπεις στην σκεψη να ευχηθεις να μην φτασεις ποτε να αποσυρθεις απο την ζωη μ αυτον τον τροπο και οχι ευτυχως εχω δυο ποδια.
Αν δεις εναν με κομμενο ποδι, με πτυχια, δουλεια, πιθανως και οικογενεια, να αθλειται, να εχει φιλους, χιουμορ, η να εχει διακριθει και καπου, θα παρεις κουραγιο, θα νοιωσεις ελπιδα και θα ευχεσαι να ειχες την ορεξη και το κουραγιο αυτου του ανθρωπου, τη ματιά του για τη ζωη.
Αν στην πρωτη περιπτωση νοιωσεις καποιου ειδους ικανοποιηση και στη δευτερη καποιου ειδους απογοητευση, τοτε εχεις προβλημα και σοβαρο μαλιστα με τον εαυτο σου
Το να συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάποιον που είναι σε θεωρητικά χειρότερη θέση από σένα, σκοπό έχει το να σε κάνει να εκτιμήσεις αυτά που έχεις εσύ και όχι να νοιώσεις καλύτερα.Quote:
Originally Posted by blackbird
Συχνά εμείς οι άνθρωποι ζητάμε πράγματα χωρίς να εκτιμάμε αυτά που έχουμε. Το να εκτιμάς τα όσα έχεις, δεν το κάνεις για να παραιτηθείς από τους στόχους σου, αλλά για να μην υποτιμάς την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.
Το ότι εσύ μπορείς να σηκωθείς και να περπατήσεις, εν αντιθέσει με άλλους ανθρώπους, αυτό θα πρέπει να το εκτιμήσεις και να το χρησιμοποιήσεις για να βελτιώσεις την κατάστασή σου, όχι για να νοιώσεις καλύτερα.
Χαχαχα... γελάω γιατί δεν βρίσκεις κάτι να μου απαντήσεις και προσπαθείς να με θίξεις μέσω του επαγγέλματος μου. Είσαι πολύ μικρή δυστυχώς για να κάνεις έναν συνεχή διάλογο και να παραθέσεις τις απόψεις σου πολιτισμένα όπως επίσης και να σέβεσαι την άποψη του άλλου και να ακούς τι έχει να σου πει. Και όταν λέω μικρή δεν εννοώ στην ηλικία. Επίσης, ως δασκάλα ψυχολογίας διακρίνω κομπλεξισμό στην συμπεριφορά σου πράγμα που θα έπρεπε να κοιτάξεις λίγο πιο βαθιά για να βρεις την αιτία. Και δεν το λέω με κακό τρόπο πριν προλάβεις να βγάλεις συμπεράσματα πάλι. Το λέω γιατί παρατηρώ ότι όποιος δεν συμφωνεί με την άποψη σου του επιτίθεται ενώ βρισκόμαστε σε ένα φόρουμ και κάνουμε συζήτηση. Με το να προσπαθείς να μειώσεις κάποιον και να τον αποπάρεις επειδή παραθέτει μια άποψη διαφορετική ή να ειρωνεύεσαι λέγωντας ότι βγάζει διαγνώσεις μέσω του υπολογιστή χωρίς να ξέρεις εάν είναι ειδικός ή όχι , ή εάν έχει κάποιες γνώσεις παραπάνω από εσένα σε κάποιους τομείς σε υποβιβάζει πολύ. Δείχνει αγένεια πως να το πω για να το καταλάβεις. Και όσο αναφορά την κατανόηση κειμένου, μπορεί να μην είμαι φιλόλογος αλλά οι γνώσεις μου μου επιτρέπουν να καταλάβω τι εννόησες και με τι τρόπο το είπες. Φιλάκια.Quote:
Originally Posted by glamshine4ever
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Εντάξει κορίτσι μου. Εχεις δίκιο σε όλα! Καλό σου απόγευμα και χαίρομαι που γελάς. Πάντα να γελάς!!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Εγώ πάντως όταν βλέπω ανθρώπους με καρκίνο ή χωρίς πόδια να ζουν την ζωή έντονα και να είναι και χαρούμενοι, σκέφτομαι "γμτ ακόμα και αυτοί είναι χαρούμενοι, μόνο εγώ δεν είμαι".
Αυτή είναι η φύση του τέρατος (κατάθλιψη).