το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
Printable View
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
Πιο γρηγορα χτιζεισ η καταστρεφεισ πιο γρηγορα καταστρεφεισ αυτα πιστευεται καλα να παθετε
Απο ανασφαλεια κ φοβο καταστρεφεται τα παντα δυστυχωσ τα ελληνικα μμε κι ο συριζα σασ εφτιαξαν ετσι μπραβο τουσ
Γτ αν ειχατε κανει το καθηκον σασ να πατε σχολειο να μαθετε πεντε γραμματα μετα να πατε στρατο να γινετε ανθρωποι θα δημιουργουσατε αν επιβιωνατε κανονικα αλλα εσεισ επιλεξατε να τα παρατησετε κ να καταστρεφεται τα παντα μπραβο σασ κερδισατε θα φυγω
Ειμαι λοχαγοσ μπορω να περπαταω χιλιομετρα εχω κανει απειρη γυμναστικη κ δε με γουσταρετε ουτε εγω σασ γουσταρω βαλτε τα κονε σασ να φυγω δικαιουμαι συνταξη βαλτε με στο ιδρυμα να ηρεμησουμε ολοι
Κυκναρα μου δεν τα ειπα για σενα εχουμε πολεμο εδω αν θεσ να συμετεχεισ ευπροσδεκτη παντωσ εγω ειμαι καλα θεραπευτηκα οποτε λογικα θα ερθουν και σε σασ οι θεραπειεσ θεσ να κλαιγεσαι κλαψου η ζωη ειναι εκει πηγαινε να κανεισ οτι θεσ εμενα με θεραπευσαν κ πινω καφεδεσ
Επισησ να σου πω οτι οι φιλεσ μου που ειναι μικρεσ αλλα θαυματουργεσ ειναι οι καλυτερεσ σερβιτορεσ του πλανητη
Επισησ να σου πω οτι ειμαι ανθρωποσ δευτερησ κατηγοριασ απο οταν γενηθηκα δε με θελαν οι γονεισ μου κ μεγαλωσα στο δρομο πιστευω δικαιουμαι συνταξη θα την παρω και θα παω οικοτροφειο για μια καλυτερη ζωη σκεψου οτι θα ειμαι καλυτερα αρα σκεψου γτ γραφω μαλακιεσ εδω κ χρονια
Σκεφτόμουν ν' ανοίξω καινούριο θέμα αλλά για κάποιους λόγους προτιμώ να συνεχίσω σ' αυτό... Πριν ξεκινήσω όμως θέλω να πω κάτι: Elis, ελπίζω να μην συνεχίσεις να γράφεις τα άσχετα σου εδώ, ήδη μου χάλασες το προηγούμενο θέμα τουλάχιστον σεβάσου αυτό που θα συζητήσω τώρα και μην ασχολείσαι, ευχαριστώ!
Λοιπόν, τώρα προς τους υπόλοιπους... Αύριο κλείνω τα 40 και δεν το έχω πάρει και πολύ καλά, δεν αισθάνομαι καλά, δεν αισθάνομαι χαρούμενη που έχω γενέθλια, αυτή τη στιγμή θα ήθελα αν γίνεται η αυριανή μέρα να εξαφανιστεί και να φτάσουμε στο μεθαύριο... Κι αυτό νομίζω ότι συμβαίνει γιατί αλλιώς φανταζόμουν τη ζωή μου, δεν περίμενα να φτάσω σ' αυτή την ηλικία και να μην έχω πραγματοποιήσει τα όνειρα μου με συνέπεια τώρα να νιώθω απογοητευμένη...
Δεν ξέρω αν επιδέχεται βοήθειας το θέμα αλλά ήθελα να τα πω... Με ανακουφίζει το να βγάζω από μέσα μου όσα νιώθω...
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ο ίδιος ο φόβος. Πιστεύω ειναι χειροτερος και απο θανατο.
Πολύ πιθανό και να είναι. Σε παγώνει, δεν σε αφήνει να προχωρήσεις. Σαν να σε σκοτώνει ξανά και ξανά.
Ίσως σε βοηθήσει αυτό. Όπως λες μακάρι να εξαφανίζονταν αυτή η μέρα. Η μέρα αυτή είναι συμβολική. Βλέπεις ένα τεράστιο σαράντα στο μυαλό σου και φρικάρεις. Αλλά το σαράντα πλην μία μέρα δεν σε άγχωνε το ίδιο. Είναι απλά μια μέρα. Μήπως σε κάνει χειρότερα και το ότι θα σου το θυμίζουν με τηλέφωνα κτλ Εμένα πάντα με ενοχλούσε που άνθρωποι που δεν μιλούσα ποτέ μαζί τους, έπαιρναν τηλέφωνο να μου ευχηθούν (βασικά πιο πολύ για τους γονείς μου έπαιρναν) και σκεφτόμουνα "τώρα ποιον κοροϊδεύεις;". Εγώ με αυτά εκνευρίζομαι αλλά όταν μου εύχονται δυο πολύ κοντινά μου άτομα που δεν το κάνουν για λόγους κοινωνικής υποχρέωσης, τότε ακόμα και αν δεν είμαι καλά εκείνο το διάστημα σκέφτομαι πως αυτοί μου εύχονται πραγματικά. Αλλά να ξέρεις πως και σε ανθρώπους που φαινομενικά είναι καλά η ζωή τους, τους πιάνει μια θλίψη τέτοιες μέρες. Άλλοι πάλι είναι μες την καλή χαρά. Μάλλον έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση του κάθε ανθρώπου. Αισθάνεσαι σαράντα; Εγώ δεν αισθάνομαι 33. Ούτε που το κατάλαβα πως έφτασα εδώ. Δεν "σοβάρεψα". Και στην φάση που είμαι τώρα μάλλον θα ήταν καταστροφικό να "σοβαρέψω". Και αύριο θα είμαι και εγώ σαράντα.