Originally Posted by
Myshkin
Καλησπέρα,
Γράφω για να πάρω κάποια γνώμη για ορισμένα προβλήματα που αντιμετωπίζω στο θέμα των γνωριμιών. Είμαι 29 χρονών, με ένα αρκετά καλό μορφωτικό επίπεδο και ορισμένα ενδιαφέρονται τα οποία θεωρώ μάλλον αξιόλογα (μουσική, κινηματογράφος, λογοτεχνία, ιστορία, ποίηση, κοινωνικά ζητήματα), ενώ έχω και μία καλή δουλειά. Εμφανισιακά επίσης θεωρώ τον εαυτό μου αξιοπρεπή, με την εξαίρεση του ότι είμαι αγύμναστος και σχετικά κοντός (ύψος 1.68). Το όλο μου πρόβλημα είναι η παντελής έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων. Λόγω διαφόρων άσχημων εμπειριών που είχα κατά την παιδική μου ηλικία (bullying κλπ.) δεν ανέπτυξα καθόλου το συγκεκριμένο κομμάτι, ενώ γενικά η όλη διαδικασία του να συναναστραφώ αγνώστους μου φαίνεται βουνό. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός του ότι ακόμα και όσον αφορά τις φιλικές μου σχέσεις, με επέλεξαν οι παρέες μου, χωρίς να γνωρίσω εγώ πρώτος κάποιον. Επιπρόσθετα, δεν με φλερτάρουν οι γυναίκες, κάτι το οποίο με ενοχλεί απίστευτα, από τη στιγμή που βλέπω πως φλερτάρουν άλλους άντρες (και μάλιστα εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου, αγράμματους, ακροδεξιούς, εθνικιστές και κάθε λογής γορίλες, απλά και μόνο επειδή οδηγούν ακριβά αυτοκίνητα, πηγαίνουν σε κλαρινομπουζουκοποζερομάγ αζα, επιδεικνύουν τα χρήματα τους ανοίγοντας Belvedere, ξημεροβραδιάζονται στα γυμναστήρια και έχουν ύψος άνω του 1.80). Το γεγονός αυτό πάντως με κάνει να αισθάνομαι σαν άντρας δευτεροτρίτης διαλογής. Επιπρόσθετα, λόγω του ότι μένω στη βαθιά επαρχία, για να κάνω γνωριμίες πρέπει να πάω σε κλαμπ ή τέτοιου είδους χώρους, στους οποίους αφενός δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα (προτιμώ μαγαζιά με rock μουσική, αλλά εκεί δυστυχώς συχνάζουν μόνο άντρες) και αφετέρου δεν έχω κανένα κοινό ενδιαφέρον με τις κοπέλες που συχνάζουν εκεί, ούτε συμφωνώ κάπου, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να απαρνηθώ την προσωπικότητα μου. Άλλωστε στα συγκεκριμένα μαγαζιά αποθεώνεται η εξωστρέφεια και η ευτέλεια και δυστυχώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν συζήτηση για τη συζήτηση ούτε είμαι ο τύπος που θα ανέβει πάνω στα τραπέζια για να χορέψει τσιφτετέλια, ενώ οι θαμώνες τους μάλλον θεωρούν τους κοινωνικά αδέξιους κάτι χειρότερο από ανθρωπόμορφα περιττώματα. Επιπρόσθετα, λόγω του ότι η διάθεση μου πέφτει στα τάρταρα με αυτή την κατάσταση, τα σαββατοκύριακα, που έχω χρόνο για εξόδους, καταναλώνω υπερβολικές ποσότητες αλκοόλ, γεγονός το οποίο με οδηγεί τόσο στο να γίνομαι μίρλας στους γύρω μου όσο και στο να χρησιμοποιώ άσχημες εκφράσεις ή να συμπεριφέρομαι με αγένεια, κάτι το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου, αλλά δυστυχώς το αλκοόλ έχει εξελιχθεί στο τελευταίο μου καταφύγιο...
