Πρέπει να μιλησω με το γιατρό μου να δω αν χρειάζεται να μου αυξήσει τα φαρμακα...

ίσως...
από την άλλη σκεφτομαι οτι έχω χωθει τόσο βαθια στη σχεση που εχω , χωρίς να παίρνω τα αντιστοιχα... νιώθω συνέχεια οτι σέρνομαι και παρακαλάω. Εναλλαγες... μια σέρνομαι κ παρακαλάω και μετα γίνομαι σκύλα γιατι δεν πέρνω αυτό που θέλω, και γίνομαι μετά χάλια και κλαίω κλαιω κλαιω... Είπαμε, πάντα έτσι τα έκανα όλα... Και στις φιλίες έτσι ήμουν... Τα έδινα όλα κ μετα δεν έπερνα τα αντιστοιχα κ γινόμουν σκατα...
Κάθισα και σκέφτηκα πόσα πράγματα που έκανα πριν δεν κάνω πια, από τότε που έκανα αυτη τη σχέση... Έχω χαθεί τόσο, που δεν ασχολούμαι πια με τη μουσικη... Δεν ακόυω μουσική, το τελευταίο μου τραγούδι το έγραψα καιρό πριν... Δεν βλέπω πια ταινίες... Δεν κάνω πια βόλτες χαζεύοντας τη θαλασσα με μουσικη στα αυτια μου, παρα μόνο τον παρακαλάω, νύχτα μέρα να μου δώσει σημασία... Παω δουλεύω και μετα τη δουλεια η μόνη μου ασχολία είναι να τον παρακαλάω. Αν θελήσει να με δει ειμαι καλα΄, αλλιώς κολυμπάω στα σκατα... Και συνήθως δεν θα θελησει να με δει...
Ξερώ πως είναι αρρωστημενο
Έχω προσπαθησει βάλω ένα τελος σε αυτο που έχ μαζι του μπας κ σταματησω... αλλα προξενουσα στον εαυτο μου και άλλο πονο...
Μπα... δεν ξρω τι να κανω... απλα ξέρω μονο πως είναι αρρωστημενο. αρρωστημμενη εξαρτηση

ποσο καμμενη- χαμενη υποθεση ειμαι...

και παμε όλοι μαζι, με μελωδία αντιστοιχη του \"μη με ξυπνας απτις 6...\"-(στρουμφακια)
ΑΧ ΠΟΣΟ ΕΙΜΑΙ ΚΑΜΜΕΝΗ... ΚΛΠ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ...

donald_girl, μία ερώτηση θα ήθελα να σου κάνω αφού σου παραθέσω την άποψη που έχω σχηματίσει επί του θέματος \"τα δίνω όλα / μια ματιά σου μόνο φτάνει αεροπλάνο να με κάνει\"

Που λες παρατήρησα λοιπόν πως είχα κι εγώ μία τέτοια πατέντα συμπεριφοράς στις φιλίες και όταν ερωτευόμουν. Συνεπαιρνόμουν από τον άλλο, τον ερωτευόμουν νοητικά, ήταν για μένα απαραίτητος. Αυτό.
Και μετά την παρατήρηση μου αυτή θυμήθηκα πως πρίν τα κάνω όλα αυτά ήθελα πάρα πολύ να είμαι σημαντική σε κάποιον (οποιονδήποτε). Να πει ρε παιδάκι μου, \"αν δεν πας εσύ δεν πάω εκεί\". ή \"πολύ χαίρομαι που ήρθες!\". (Ήταν ασφαλώς μία πολύ εγωιστική σκέψη αλλά τί να κάνουμε)
Μετά διάβασα ένα βιβλίο ψυχολογίας όπου έλεγε ότι προβάλλουμε πάνω στους άλλους τα απωθημένα μας, γι\'αυτό και πολλές φορές σε μακροχρόνιο επίπεδο η συμπεριφορά τους είναι η αντανάκλαση του καταπιεσμένου μας εαυτού. Κοινώς, ήθελα να κάνω τον άλλο τόσο σημαντικό, για να με κάνει κι εκείνος σημαντική μετά.

Μήπως είναι κάπως έτσι και για σένα; Σκέψου το...
Θέλω να πω ποια είναι αυτή η δίψα που έχεις μέσα σου; Και γιατί την έχεις;

Επίσης, και μάλλον δεν θά\'πρεπε να το πω αυτό, αλλά μετά απο άλλη μία τέτοια ενδοσκόπηση είδα ότι κάθε φορά που ερωτευόμουν ήταν όταν διένυα περιόδους άγχους στη ζωή μου. Και επομένως αντί να ασχολούμε με τα πραγματικά μου προβλήματα, ξέφευγα απο την πραγματικότητα ρεμβάζοντας και ονειροπολώντας το αντικείμενο του πόθου μου. (και είπα ότι δεν θα έπρεπε να το πω αυτό γιατί μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση είπα ότι δεν υπάρχει έρωτας, παρά μόνο ανάγκες και αντικείμενα.)

Quote:

---

Originally posted by Disillusion

Και μετά την παρατήρηση μου αυτή θυμήθηκα πως πρίν τα κάνω όλα αυτά ήθελα πάρα πολύ να είμαι σημαντική σε κάποιον (οποιονδήποτε). Να πει ρε παιδάκι μου, \"αν δεν πας εσύ δεν πάω εκεί\". ή \"πολύ χαίρομαι που ήρθες!\".

---

Ναι ακριβώς αυτο. και νιώθω και ζήλια, πολύ ζήλια όταν βλέπω κόσμο που δεν τα δίνει όλα όπως εγω να τον θεωρούν πιο σημαντικο... Κάποια άλλη είναι \"γαματη φίλη\" πάντα, κάποια άλλη είναι η \"γαμάτη γκομενα\" που την έχει ο δικός της για θεα και εγώ βράζω από θυμό γιατι πιστευω οτι αξίζω περισσότερα...
Είναι ίσως αποθυμένα... Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δεν με θεωρούσε ποτέ κανεις σημαντικη... Μικρή δεν είχα καν φίλους και τα παιδάκια λέγανε πως έχω χολέρα και είχαν επινοήσει ένα παιχνίδι που λεγόταν \"Βαγγελιτσα\". Πήγαιναν λέει και έπερναν \"τη βρωμα\" απο το θρανίο μου και έπειτα κηνυγιοντουσαν και νικητής ήταν όποιος δεν τον ακουμπούσε \"η βρώμα \" μου... Και όλα αυτα μπροστα στα ματια μου... Και με έλεγαν πάντοτε τέρας, επειδη φορουσα από μικρη γυαλια και δεν είχα λεφτα να φοραω ακριβα παιδικα ρουχα... Και γενικά όλη μου η ζωή έτσι ήταν, όπου και να πήγαινα με έδιωχναν, και εγώ απλά κρυβόμουν και έκλεγα πίσω από τα λειώμενα η στις τουαλλέτες κλαίγοντας... Μετα φυσικά που μεγάλωσα δεν είχα πια χολέρα, αλλά όταν με πλησιαζε κανείς για παρέα του λέγαν \"μα καλά πως την αντέχεις\"; Σπασικλα κ τέτοια... \"Διαφορετικη, αλλοκοτη...\" Και αντι για τα λειωμενα τότε κρυβόμουν κ έκλαιγα στις τουαλλέτες καπνίζοντας.
Ου.... και έχω άπειρες ιστορίες να διηγούμαι...
και μην νομίζετε οτι άλλαξαν τα πράγματα όταν μεγάλωσα...

Κι εγώ τα ίδια με σένα έχω περάσει. Και ομολογώ ότι κι εγώ ζηλεύω ακόμα και τώρα που τελοσπάντων έχω προσπαθήσει να με ψυχολογήσω όταν βλέπω αυτό που περιγράφεις, τη γαμάτη φίλη, τη γαμάτη γκόμενα κλπ. Γιατί μέσα στο μυαλό μου πάντα θέλω να είμαι κι εγώ έτσι. Η ειρωνία είναι βέβαια ότι όταν καταφέρω να τραβήξω τέτοιου είδους προσοχή πάνω μου νιώθω υπερβολικά άσχημα και πολλές ενοχές και καταλήγω να κάνω και να λέω μαλακίες για να αποδείξω στον άλλο πως δεν είμαι τόσο καλή όσο νομίζει.
Μπορεί να φταίει που έχω συνηθίσει κι εγώ αυτή τη \"χολέρα\". - Εσύ ήσουν η χολέρα, εγώ ήμουν ο \"σατανάς\" επειδή δεν ήμουν βαπτισμένο και η δασκάλα είχε πει στα παιδιά να μην με πλησιάζουν μην τα πάρει ο δαίμονας που είναι πάντα μαζί μου.

Ίσως για όσους εμάς που ζήσαμε αυτήν την νοοτροπία του όχλου -ή όπως διάβολο το λένε- από την άσχημη πλευρά, σκέφτομαι, να είναι σχεδόν αδύνατο να αγαπήσουμε πραγματικά κάποιον. Γιατί, απ\' ότι έχω καταλάβει, όταν αγαπάς κάποιον δεν του ζητάς τίποτα για αντάλλαγμα και θες να είναι καλά. Αν τον φέρουν σε δύσκολη θέση τον υπερασπίζεσαι, αν τον πληγώσεις του ζητάς συγνώμη κοιτώντας τον στα μάτια και εννοώντας το. Όλα αυτά προσπάθησα να τα κάνω κι εγώ, και ήταν πολύ ωραία, όταν πια δεν ζήλευα τον/την φίλο/φίλη μου αλλά κοιτούσα να περνά καλά. Μετά όμως αυτοί άρχισαν να δένονται μαζί μου και εγώ πάντα είχα τον τρόμο ότι θα ανακαλύψουν όλον αυτό το βόθρο που κρύβω μέσα μου και θα τραπούν σε φυγή. Δηλαδή αυτό το στοιχειό δεν έχει βγει από μέσα μου, αυτές οι πλάκες, οι φράσεις του τύπου \"μα γιατί δεν θα έρθεις στην πενταήμερη, κι εμείς ποιόν θα κοροιδεύουμε;\" ή \"να σου δώσω Αtarax και να πάμε στο εξωχικό μου με τους άλλους να δούμε τί θα γίνει\" κλπ.

Πάντα μέσα μας θα είναι, θα μας κυνηγάει. Απόλυτα δηλαδή κατανοητή κατ\'εμέ αυτή σου η ανάγκη για αναγνώριση, αλλά κι εσύ ρε παιδάκι μου, μίλα λίγο στους ενδιαφερόμενους, αν δεν τον έχεις ήδη κάνει. Καλά δεν θα σου πω ότι είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβουν, αλλά θα έχουν μία χι επίγνωση του θέματος οπότε θα έχεις μία άλφα δικαιολόγηση εκ μέρους τους.

Γιατί πάλι απ\'όσα έχω καταλάβει (που νομίζω βέβαια δεν σκαμπάζω και πολλά) οι άνθρωποι χάνουν πολύ εύκολα την υπομονή τους και δεν θέλουν να στέκονται σ\'ένα άτομο με κάποιες ιδιαίτερες ανάγκες, ή έστω απωθημένα. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να σου σταθούν για κάποια χρόνια κι εσύ να συνεχίσεις το ίδιο τροπάριο, που τότε θα νιώσουν ότι τους γράφεις και θα φύγουν , με ένα άλφα δίκιο.

Έχεις αλήθεια μιλήσει στο φίλο σου γι\'αυτές τις τραυματικές εμπειρίες? -είναι τραυματικές, μην ακούς τους άλλους να λένε \"σιγά μωρέ και τί που δεν ήσουν δημοφιλής\". Τόσα ξέρουν τόσα λένε. Όποιος δεν το έχει ζήσει δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να εκφέρει και άποψη. - Τώρα θα πείς, τι μου λες ρε κουμπάρα απ\'τη μια μου λες να μιλήσω και απο την άλλη να γράψω τις αντιδράσεις ολονών στ\'αποτέτοια μου; Βασικά ναι αυτό σου λέω, εσύ μιλώντας ενημερώνεις, δεν ζητάς βοήθεια. Για να ξεκαθαρισουμε αυτό δηλαδή. Βοήθεια φυσικά έχεις ανάγκη, και με το να τα πεις την ζητάς υπογείως πλην σαφώς. (Μόνο κάποιος σε κώμα δεν θα το έπιανε το νόημα).

Εγώ πράγματι μίλησα γι\'αυτήν την ανάγκη για αγάπη, άρχισα να εκφράζω λεκτικά τις ανάγκες μου αντί να πετάω σπόντες και να κάνω βλακείες, άρχισα πχ να λεω, μα μη με γράφετε πληγώνομαι, θέλω κι εγώ λίγη σημασία, πάρε με μία αγκαλιά γαμώ γαμώ κλπ.
Είδα ανάκατες αντιδράσεις, οι αρνητικές ήταν από όσους δεν ήθελαν να τους αναγκάζουν να κάνουν οτιδήποτε και με κοροίδευαν. Αλλά στο τέλος μου την έδιναν αυτή τη ρημάδα την αγκαλιά (ετεροχρονισμένα όσο δεν πάει).

Είναι καλύτερα έτσι. Και ξαναλέω μην υποτιμάτε την νοημοσύνη των άλλων! Ξέρουν τί κάνουν... (και με την καλή και την κακή έννοια).

Ελπίζω να έβγαλες κάποιο νόημα απ\'όσα είπα γιατί έχω κρίση μανίας και δεν μου είναι εύκολο να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου πάνω σε ένα θέμα και μία άποψη...

Νά\'σαι καλά :)

Quote:

---

Originally posted by Disillusion

Μπορεί να φταίει που έχω συνηθίσει κι εγώ αυτή τη \"χολέρα\". - Εσύ ήσουν η χολέρα, εγώ ήμουν ο \"σατανάς\" επειδή δεν ήμουν βαπτισμένο και η δασκάλα είχε πει στα παιδιά να μην με πλησιάζουν μην τα πάρει ο δαίμονας που είναι πάντα μαζί μου.

---

Χεχε! Και εγώ δαίμονας ήμουν... Δεν με πήγαιναν τα παιδάκια επειδή δεν έκανα το σταυρό μου, έχοντας άλλο δογμα..
Αλλά δεν νομίζω πως όταν αγαπάς κάποιον δεν πρέπει να ζητάς τίποτα... Ζητάς αγάπη... Και όταν δν την παίρνεις τί γινεται?

Προσπάθησα να κάνω μονη μου μια βόλτα να χαζεψω τη θαλασσα αφού έφυγα από το γραφειο... Δεν κατάφερα να αισθανθώ καμμία ευχαρίστηση. Τα έχω χάσει πια όλα.

Σκέφτηκα... Δεν ζητάω παράλογα πράγματα, δεν ζητάω παλάτια, λεφτα, φήμη για να νιώσω ευτυχία... Ζητάω απλά τα αυτονόητα, λίγη αγάπη από αυτούς που λένε πως \"μ αγαπανε\"... δεν έχω επικοινωνία με ανθρώπους, μόνο λίγο μιλάω με τη μαμα μου... Τι θα φας , τι θα πιεις, τι κανεις κλπ... Όταν επικοινωνω με άλλους γίνεται μέσω ενός υπολογιστη... Στο γραφειο τα τυπικα, καλημέρες, καλησπέρες... Είναι τόσο παράλογο να θες έναν άνθρωπο δίπλα σου;; Είναι τόσο μεγάλη μαλακια να θες κάποιον να σε πάρει αγκαλια και όχι να βάζει το emoticon της αγκαλιας στο msn και να προσποιείται πως σ αγκαλιάζει;
Όσο και να μιλήσω, υποτιθεται πως εγω είμαι η υπερβολική, πως εγω \"εχω πρόβλημα, τιποτα από όλα αυτα δεν ισχυει, και πως για όλα φταει ο εγκεφαλοσ μου\"...
Αν δεν ένιωθα μόνη θα ήμουν καλα, θα είχα γιατρευτει από την κατάθλιψη και είμα 100% σίγουρη για αυτό. Το πρόβλημα μου είναι η μοναξια, αυτό , τελεία και παύλα...
Και ανέκα8εν αυτο ήταν το προβλημα μου...
Κάθε φορα που έκλαιγα, και κάθε φορα που κλαιω λέω 1 και μόνο πράγμα \"νιωθω μόνη μου\"...

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ GREEKLISH ΑΠΛΑ ΑΝΤΕΓΡΑΨΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΣΤΟ FACEBOOK ΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ...
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΝΑ ΒΑΛΩ ΚΑΤΙ ΣΕ GREEKLISH...
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΙΧΕ ΤΙΤΛΟ ΖΗΤΙΑΝΙΑ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...



Den 3erw ti allo na pw para mono oti eimai zhtiana... Zhtianeuw san malakas thn prosoxh kai to endiaferon twn allwn kai pairnw ta @@ tous...

Ayta fusika einai klassika...

Den 3erw ti allo na pw...
Fusika egw ftaiw pou eimai s ayta ta xalia giati ta anexomai...
Mou kaneis tooosaaa kai egw ka8omai k asxoloumai akomh mazi sou k ka8omai san malakas panw apo to thl kai panw apo ton ypologisth... Giati mas grafei o \"aggelos\" ? Aaaa , shmera eimai xaroumenh giati kai kala hr8e na me dei o \"aggelos\", (epeidh eixe kati allo na kanei sto kentro fysika... h meta apo 100000 parakalia)... Kai ka8omai kai sernomai san malakas... Pote 8a mou milhsei o \"aggelos\"? Giati den mou milaei o \"aggelos\"? Giati den asxoleitai mazi mou o \"aggelos\"? Giati moy leei o \"aggelos\" oti tou prhzw ta arxidia? Giati me koroideuei o \"aggelos\"?
Giati me meiwnei o \"aggelos\"? Giati den m agapaei o \"aggelos\"...GIATI LEEI OTI \"LEW MALAKIES\" O \"AGGELOS\"?...

Ka8e mera pou pernaei katastrefetai akomh perissotero h zwh mou...
kai egw akomh asxoloumai me ton \"aggelo\"...
asxoloumai fysika me kapoion pou den prokeitai pote na asxolh8ei mazi mou...

3erw ti 8a peis, oti lew malakies, klassika kai den 8a paradexteis tipota... alla ayta einai klassika... den perimenw na asxolh8eis mazi mou oute na m agaphseis... To na les \"s agapw\" einai paneukolo, etsi \"m agapaei\" olos o kosmos
Egw 3erw mono oti ka8e mera apo tote pou se gnwrisa katastrefomai ka8e mera gkremizetai k apo kati diko mou....

Den exw pia files giati o \"aggelos\", tis ebgale oles ka8usterhmenes kai poytanes kai mou katestrepse oti eixa mazi tous... Pws meta apo ola osa eginan e3 aitias sou na me 8ewrouse filh h elina k na me empisteuotan??
Den akouw pia mousikh, den grafw mousikh giati ka8omai panw apo to pc kai perimenw pote 8a asxolh8ei mazi mou o \"aggelos\"... Kai fusika den bgainw e3w pleon giati opws eipa kai parapanw den exw pia kanenan, den exw kammia filh, kai fysika o \"aggelos\" den 8a anaplhrwsei to keno, den 8a bre8ei dipla mou gia ena kafe h mia volta... Eipame o \"aggelos\" den mporei na asxolh8ei me malakies!Den zwgrafizw pia, den exw xrono , giati eipame asxoloumai me to pote 8a asxolh8ei mazi mou o \"aggelos\"... Oute taktopoiw to xwro mou... Den menei
dynamh, thn exw spatalhsei gia ton \"aggelo\"... Den tragoudaw pia giati eipame mono o \"aggelos\" mporei, oloi oi alloi eimaste malakes...
Exw xasei ka8e pragma pou me euxaristouse s ayth th zwh apo tote pou gnwrisa ton \"aggelo\"...

H zwh mou exei katastrafei, alla den prepei na paraponiemai giati ola ayta einai malakies opws leei o \"aggelos\"...
Mou katestrepse th zwh, alla den einai etsi, egw exw problhma epeidh etsi 8elei na pisteuei o \"aggelos\"...

kai prepei na \"ton agapaw\", epeidh kai autos \"m agapaei\", etsi leei o \"aggelos\"....

AΡ****A , AYTO EXW NA PW...
VARE8HKA
ALLA O,TI KAI NA NIW8W DEN EXEI NOHMA, EPEIDH ETSI LEEI O
\"AGGELOS\"
PREPEI NA TO VOULWNW , EPEIDH ETSI PREPEI, LEEI O \"AGGELOS\"

Λοιπον διαβασα ολα τα post βλεπω οτι μειωνεις συνεχως τον εαυτο σου.
Ειμαι καμμενη και ειμαι καμμενη το πας.

Το περιεργο ειναι οτι μπορει να εισαι μια κουκλα.
(Στατιστικα να το παρεις το μεγαλυτερο ποσοστο των γυναικων εκει εξω ειναι ομορφες πια)
Να σε κοιτανε αλλοι αντρες ,να αρεσεις να να να....
ΚΑι εσυ να λες \"ειμαι σκουπιδι\" \"ειμαι καμμενη\"

Εχεις το θαρρος να κανεις πραγματα κουκλα μου?
Εχει το θαρρος να ζησεις?
Το θαρρος να ζητησεις αυτα που σου αναλογουν.
Να τα απαιτησεις.
Θελει τσαμπουκα αυτο.
Βγες εκει εξω και σπαστους τα γονατα.

Ποιος νομιζεις ειναι κατι διαφοετικο απο εσενα?
Ολοι ιδιοι ειμαστε.
Δηλαδη καποιος ειναι \"γεννετικα ανωτερος\" και εσυ \"γεννετικο σκουπιδι\"?

Κρεμεσαι πανω απο εναν ανθρωπο...και παρακαλας.
Σταματα να παρακαλας...ΕΛΕΟΣ
Του τα ειπες 1,2,3...ΦΤΑΝΕΙ

Κανε μια συνδρομη στο γυμναστηριο.
ΘΑ δεις το σωμα σου να αλλαζει...
Και θα αλλαζει και η ψυχολογια σου...
Σκεψου 1 χρονο που ξυνεσαι και χαπακωνεσαι να προσεχες το σωμα σου και τον εαυτο σου.
Τωρα θα ειχες γινει τουμπανακι...

ΘΑ εβγαινες εξω και θα εβλεπες τον εαυτο σου ομορφοτερο απο τους γυρω σου.
Θα ανεβαινες ψυχολογικα.
Θα εριχνες και μια μουτζα σε οποιο ειχες αχτι και θα σε κυνηγε μετα αυτος...

Αυτα που λεω ακουγονται πολυ επιφανειακα και μαλακιες αλλα το ολο θεμα ειναι να αποκτησεις αυτοπεποιθηση.

Και επειδη και ο κοσμος ειναι ρηχος και επιφανειακος κοιταει την εξωτερικη σ εμφανιση κακα τα ψεμματα.
(τουλαχ πρωτη εντυπωση...)

Και στα λεω εγω που και καταθλιπτικος ειμαι και προσφατα χωρισμενος μετα απο μακροχρονια σχεση...
Τωρα ξεκιναω να παιρνω παλι μπρος...

Παρε τα φαρμακα που χρειαζεται,οσο χρειαζεται...Αλλα φροντισε τον εαυτο σου πανω απ ολα.
Αλλιως απλα χανεις χρονο.

Δεν θα σε καταλαβει κανεις γυρω σου (ουτε γονεις)
Και δεν θα σε ερωτευτει κανεις απο λυπηση....

Ζησε ρε κουκλα ελεος.

Γαμώτο ναι... Υπάρχουν κι κάποια ανθρώπινα δικαιώματα... και μάλλον είναι ανθρώπινο δικαίωμα μου να είμαι καλά ρε γαμώτο... Η τουλάχιστον να προσπαθώ να είμαι... Δεν έχει νόημα να σέρνεσαι για κάποιον όσο και αν τον αγαπας... Δεν έχει νόημα να κάθομαι σαν ηλιθια πάνω από ένα υπολογιστη και να περιμένω πότε να μου μιλήσει ή να κοιτάζω συνέχεια το τηλέφωνο μου, μπας και αποφασίσει να μου στείλει ένα μηνυμα ή να πάρει ένα τηλέφωνο. Την προηγούμενη φορα που του χα πει σοβαρα να χωρισουμε έβαλε και καλα τα κλαμματα οτι δεν θέλει να με χάσει κλπ... Και μέτα πάλι τα ίδια, σχέη εξ αποστάσεως στην ίδια πόλη... Δεν μπορω να το αντέξω, κουράστηκα...Δεν αντέχω άλλο... Έχω χάσει πάρα πολλά, έχω γίνει μια άλλη... ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ Μ ΑΡΕΣΟΥΝ, ΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΟΥ...
Χθες του είπα τέρμα, και η απάντηση του ήταν πως εγώ μετά από αυτόν θα φάω τα μουτρα μου και πως θα βρω καποιον που θα με κερατώνει όλη την ώρα γιατι \"έτσι είναι όλοι\". Μου το χε πει άπειρες φορές αυτο κ με είχε κάνει να το πιστευω... Δεν κρύβω οτι φοβάμαι, αλλά δεν μπορω και να συνεχίζω άλλο έτσι...΄Έτσι δεν θα γίνω ποτε υγιης... Θελω να γίνω καλά , δεν θέλω να κάνω ξανα απόπειρα αυτοκτονίας από απόγνωση και απελπισία...
Γαμώτο, γιατί πρέπει να νιώθω ενόχες, τύψεις και φόβο για τη συνέχεια σαν να \"πρέπει\" να είναι έτσι;
Γιατί να γίνεται κόμπος το στομάχι μου; Γιατί να ξυπνάω με φόβο καθε πρωί και να ξέρω πως ξημέρωσε μια μέρα που θα κλάψω πάλι; Γιατί;; Είμαι μονο 22 χρονών, δεν έχω ζήσει ακόμη τίποτα...
Ναι και πάλι είμαι ανασφαλής, και πάλι φοβαμαι, δεν το κρύβω πως φοβάμαι, φοβάμαι πως μπορεί να είναι αλήθεια αυτό που λέει \"πως όποιον άλλο βρω στη συνέχεια θα με κοροιδεύει και θα με δουλεύει συνέχεια, επείδη ο κόσμος είναι κακός και εγώ κάποιο τρόπο, υπερβολικά καλή -αφελής\". Και να ταν έτσι, εσύ ρε φίλε με προστάτεψες; Τι έκανες εσύ για να μην ποναω... Απλά κάθε φορά που σου έλεγα πονάω, βοηθησε με , αφου λές πως μ αγαπας μου έλεγες \"δεν ισχύει τίποτα, δεν είναι έτσι, όλα μέσα στο μυαλό σου είναι\" ή \"έχεις προβλημα αγάπη μου\"... Και αυτό είναι το χειρότερο γιατί πάλι το πίστεψα, λέω εγώ χάνω λάδια και ζητάω υπερβολικά πράγματα, οπότε δεν πειράζει... Και επρεπε να νιώθω και τύψεις, κ φόβο και ότι κάνω κάτι λάθος και πρεπει και να ζητάω συγγνώμη...
Δεν είναι αυτονόητο; Δεν είναι ανθρωπινο δικαίωμα να διεκδικησω να είμαι καλά λιγάκι και εγώ; Δεν μπορώ άλλο να υποφέρω...
Υποφέρεις; \"Γιατί τι έκανα;Δεν σου έκανα τίποτα!\"
Το χειρότερο είναι να φτάνεις στο σημείο να αναρρωτιέσαι αν είσαι τρελή... Και δυστυχώς ακόμη αναρωτιεμαι... Έχουν μπει ολα αυτα τόσο βαθια μέσα στο κεφάλι μου...
Θα αρχίσω να προσέυχομαι \"Θεε μου βοήθησε με σε παρακαλώ να βγω από αυτό το αδιεξοδο. Δεν αντεχω άλλο πόνο, δεν αντεχω, σε ικετευω Θεε μου, μόνο εσύ μπορεις\"...
Πονάω και έχω κουραστει να πονάω, νιώθω το μέγιστο πόνο που μπορεί να αισθανθει κανεις, πιο πέρα δεν έχει, πιο πολύ δεν υπάρχει...
Δεν αντεχω άλλο.

πόσες-άπειρες φορές έχω κλάψει με λιγμούς απόαπόγνωση για ώρες και κοιτάω κάτω από το παράθυρο και λέω θα πεσω... Αλλά ξέρω ότι δεν μπορω. Δεν μπορω... Τουλάχιστον σε αυτο τα φάρμακα με βοήθησαν, σκέφτομαι να πεθανω, αλλα το μετανιώνω και δεν το κάνω...
Γιατι; Με κηνυγάει μήπως κάποια κατάρα;

Μπορεί να ακουστει παράξενο, αλλά μακάρι να ήταν εδώ ο μπαμπας μου... Έχει κάνει λάθη με μενα, αλλά οταν είαστε οκ και είναι κοντα μου νιώθω πιο δυνατη. Νιωθω οτι κάποιος με φροντιζει και οτι δεν με αφήνει στην τύχη μου, κάποιος πιο δυνατος απο μένα...

Κλαίω πάλι γαμώτο...

Όλα όσα γραφω τα γραφω μέσα από την ψυχή μου και δεν φοβάμαι να κρύψω...

Ειμαι πολύ ευαίσθητη-ευάλωτη... Ίσως επειδή νιωθω πως είμαι λιγακι καλλιτεχνης... Η αγαπή για τη μουσικη και τις ταινίες...
Τα τραγούδια που έχω γραψει βγάζοντας τη ψυχή μου σε νότες και στίχους... Τα πράγματα που μπορω να δω πίσω από συμβάντα η αντικείμενα , μέσα από τη δική μου οπτικη, από τα δικά μου μάτια που δεν θα μπορέσω να τα μοιραστώ ποτέ και δεν θα τα καταλάβει ποτέ κανεις, δεν θα καταλάβει ποτε κανείς τι του λέω...
Νικόλας Άσιμος, Παύλος Σιδηρόπουλος, Kurt Kobain...
Παλιά νόμιζα οτι ήταν η \"εφηβεια\" και οτι θα μου περνούσε... Αλλά μπα...
Διάβασα το υπόγειο του Ντοστογιεφσκι και καταλαβά...
Είδα από κοντά τον Wim Wenders και είδα...
Ποτέ δεν είναι αργά για να σαι καλλιτέχνης.
Και σίγουρα δεν είναι εφηβεία
Αλλά είναι δύσκολο να διαφέρεις και αυτό στα σίγουρα...
Αυτα προς το παρόν...

Quote:

---

Αλλά δεν νομίζω πως όταν αγαπάς κάποιον δεν πρέπει να ζητάς τίποτα... Ζητάς αγάπη... Και όταν δν την παίρνεις τί γινεται?

---

Αγάπη μου όταν ζητάμε αγάπη και δεν παίρνουμε φεύγουμε... Είναι αδύνατο να μένεις με κάποιον που σε έχει για να σου εμφυτεύει όλη του την παράνοια και να σε χρησιμοποιεί ώστε να επιβεβαιώνει τις δικές του ανασφάλειες, αντί να προσπαθεί να βοηθηθεί με ό,τι του δίνεις ή να σε αντιμετωπίσει πιο ανθρώπινα βρε αδερφέ.

Για το καλλιτεχνικό του ζητήματος ως καλλιτέχνης κι εγώ και 22 ετών μπορώ να σου πω ότι έχουμε κάποιες ιδιότητες που ίσως να μην αντιστοιχούν σε καμία διαταραχή της ψυχιατρικής. Παρ\'όλ\'αυτά το να χρησιμοποιείς αυτήν την ιδιαιτερότητα σου για να εκλογιεκεύσεις το γεγονός πως υποβάλλεις τον εαυτό σου σε μία δυναστική σχέση δεν είναι σωστό και μακάρι να το καταλάβεις.

Και ωραία, έχεις αρχίσει να πιστεύεις πως αν τον χωρίσεις ο επόμενος θα είναι χειρότερος και θα σε κερατώνει. Καταρχήν γιατί να πρέπει να βρεις επόμενο; Άσε που αν κοιτάξεις να βρεις άλλον με την επιρροή του άλλου ακόμα στο κεφάλι σου κατά 90% θα είναι πράγματι χειρότερος, όχι επειδή θα σου τύχει αλλά επειδή υποσυνείδητα ή ακόμα και συνειδητά έναν τέτοιον θα διαλέξεις.

Πιστεύω ότι το πρόβλημά σου είναι ότι δεν είσαι και πολύ ανεξάρτητη. Γι\'αυτό επηρεάζεσαι τόσο απο τον άλλον για να μην μείνεις μόνη. Το είπες άλλωστε πως αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο είναι το \"νιώθω μόνη μου\". Έχεις αλήθεια συνειδητοποιήσει πως όσο το λες ή το σκέφτεσαι τόσο απομονώνεσαι; Και αυτό μπορεί εσύ να το εκλαμβάνεις σαν να σε εγκαταλείπουν αυτοί που αγαπάς ή πως κανένας δεν σε συμπαθεί και τόσο. Δεν είναι έτσι όμως, όταν νιώθεις μόνος δείχνεις μόνος οπότε και οι άλλοι υπακούν σ\'αυτό που δείχνεις.

Η ζωή δεν είναι ταινία και δυστυχώς δεν είναι η ταινία Αμελί που εμείς είμαστε ένα μελαγχολικό κοριτσάκι και ονειροπόλο και κάποια στιγμή θα βρούμε ένα άλλο αγοράκι εξίσου μελαγχολικό και ονειροπόλο για να τα βάλουμε με την ψυχρότητα αυτού του κόσμου.
Η ζωή είναι περισσότερο μία άλλη βερζιόν, πως αν εμείς είμαστε μελαγχολικό και ονειροπόλο κοριτσάκι αρχίζουμε να συμμετέχουμε πιο πολύ σε κοινωνικές συναλλαγές ή πάμε σε έναν καλό γιατρό ενώ προσπαθούμε να ορθοποδήσουμε ολομόναχο ειδάλλως ό,τι αγοράκι βρεθεί στο δρόμο μας και μελαγχολικό και ονειροπόλο να είναι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πατήσει πάνω μας - (υποσυνείδητα ή συνειδητά).
Και τούμπαλιν για το αγοράκι. Αναλόγως πως θα μοιράσουμε τους ρόλους.

Αυτή είναι η δική μου άποψη!!

καλα εχω μεινει καλη μου donald.... ειλικρινα εχω μεινει αναυδος!!!
και εισαι μολις 22 χρονων? σωστα τα λεω?
αξιζει τον κοπο να εισαι ετσι , να γινεσαι ετσι για εναν \"αγγελο\" ή δεν ξερω γω τί...
κοιτα εγω δυστυχως δεν εχω υπομονη, για να καθησω να σου γραψω κατεβατα ολοκληρα (και λογω δουλειας βλεπεις..)
Ο βαιρους ομως θεωρω οτι στα ειπε μια χαρα... ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, ΕΙΣΑΙ 22 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ???
τραβα ενα τεραστιο Χ στην προηγουμενη ζωη σου, εισαι πολυ μικρη ακομη.... το ξερω οσο και να στο λεμε...μονο τα χρονια που θα περασουν θα μπορεσουν να στο αποδειξουν... μεχρι τοτε ομως εσυ θα πρεπει να ζεις!!!! και να ζεις με ποιοτητα ζωης, οχι να εισαι το υποχειριο του καθενος μαλακα... (με συγχωρεις κιολας)

Δεν μπορω να καταλαβω κατι ρε παιδια...Πως γινεται να κατανταμε ετσι για εναν αλλον ανθρωπο, που μπαινει στην ζωη μας και μας \"αλλοιωνει\" σαν χαρακτηρες, μας καταδυναστευει???? ειλικρινα δεν μπορω να το καταλαβω.... γιατι να το αφηνεις να γινεται αυτο ρε παιδι μου????

Γιατι?.....

Επίσης να προσθέσω όσον αφορά το ότι είμαστε καλλιτέχνες μίαν ερώτηση για σένα:
Γιατί νιώθεις ότι οι άλλοι πρέπει να καταλάβουν αυτήν την πλευρά του εαυτού σου; Δεν θα το κάνουν ποτέ. Μάλλον δεν θα την κατανοήσουν ποτέ, αλλά υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να την δεχτούν.

Έχεις συναντήσει κάποιον άλλο με καλλιτεχνική πλευρά; Αν ναι σίγουρα θα έχεις καταλάβει ότι και τριάντα ημερολόγια να σου δώσει και δουλειά του πάλι δεν μπορείς να διανοηθείς τί έχει μες στο κεφάλι του. Αν έγινε έτσι μπορείς να δείς τι σκέφτονται οι άλλοι: υπάρχουν αυτοί που θα τους φανεί πολύ περίεργος και θα τον αγνοήσουν και υπάρχουν και αυτοί που θα τους φανεί πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η τάση του να εκλαμβάνεται έτσι την πραγματικότητα ή θα νιώσουν περιέργεια.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, όμως έχω καταλάβει πως οι περισσότεροι προκειμένου να ενταχθούν σε κάποιο κοινωνικό σύνολο ή να υπακούσουν κοινωνικές επιταγές θα κάνουν πέρα οτιδήποτε διαφορετικό, εξωτερικό ή δικό τους χαρακτηριστικό.
Όπως πχ φοράνε πάντα τα ίδια ρούχα που είναι στη μόδα ή που αντιστοιχούν στην κοινωνική ομάδα που θέλουν να μπούν. Γι\'αυτούς είναι φυσιολογική μία τέτοια διαδικασία, ενώ στον καλλιτέχνη του προκαλεί τουλάχιστον δυσφορία.

Σε μένα αυτή η αλήθεια έγινε γνωστή πολύ νωρίς οπότε προτίμησα να είμαι μονάχη μου κι ας με κοροιδεύουν, ουδέποτε προσπαθησα να ντυθώ και να μιλάω όπως τους πολλούς ή ακόμα και τους περιθωριοποιημένους για να με αποδεχτούν. Το κακό ήταν ότι δεν αντέδρασα σ\'αυτές τις συμπεριφορές αντί να τους βρίσω ή να τους κοπανήσω οπότε ιδού τα αποτελέσματα.

Εσύ πως νιώθεις γι\'αυτό; Αν σου πω πως από αύριο μπορείς να γίνεις μία κοπέλα κοινότυπη της πόλης σου, που έχει ένα τσούρμο φίλους, βγαίνουν στα μπουζούκια/κλάμπ ή ότι άλλο και μιλάνε για βλακείες όπως πχ για την Πάρις Χίλτον και τις τσάντες Λουί Βουιτόν, ο γκόμενός τους είναι κι αυτός κάποιος δίχως πολλά να πει παρά για μπάλα και για αμάξια κλπ θα χαρείς καθόλου;
Νιώθω βέβαια πως μ\'αυτήν την ερώτηση έχω ταμπελοποιήσει, αλλά μήπως κάποιες ταμπέλες αντιστοιχούν σε αλήθειες;

Αυτή η όλη φιλοσοφία του ότι δεν μοιάζουμε με κανέναν και δεν θα μπορέσουμε/θελήσουμε ποτέ να γίνουμε αποδεκτοί εκατό τα εκατό, δεν σημαίνει επουδενί πως δεν θα κάνουμε ποτέ καλούς φίλους ή πως μας αξίζει να ζούμε σαν απόβρασμα ή κατακάθι της κοινωνίας ή να σχετιζόμαστε με άλλους που ζούν ετσι.

Quote:

---

Originally posted by donald_girl
Γαμώτο ναι... Υπάρχουν κι κάποια ανθρώπινα δικαιώματα... και μάλλον είναι ανθρώπινο δικαίωμα μου να είμαι καλά ρε γαμώτο... Η τουλάχιστον να προσπαθώ να είμαι... Δεν έχει νόημα να σέρνεσαι για κάποιον όσο και αν τον αγαπας... Δεν έχει νόημα να κάθομαι σαν ηλιθια πάνω από ένα υπολογιστη και να περιμένω πότε να μου μιλήσει ή να κοιτάζω συνέχεια το τηλέφωνο μου, μπας και αποφασίσει να μου στείλει ένα μηνυμα ή να πάρει ένα τηλέφωνο. Την προηγούμενη φορα που του χα πει σοβαρα να χωρισουμε έβαλε και καλα τα κλαμματα οτι δεν θέλει να με χάσει κλπ... Και μέτα πάλι τα ίδια, σχέη εξ αποστάσεως στην ίδια πόλη... Δεν μπορω να το αντέξω, κουράστηκα...Δεν αντέχω άλλο... Έχω χάσει πάρα πολλά, έχω γίνει μια άλλη... ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ Μ ΑΡΕΣΟΥΝ, ΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΟΥ...
Χθες του είπα τέρμα, και η απάντηση του ήταν πως εγώ μετά από αυτόν θα φάω τα μουτρα μου και πως θα βρω καποιον που θα με κερατώνει όλη την ώρα γιατι \"έτσι είναι όλοι\". Μου το χε πει άπειρες φορές αυτο κ με είχε κάνει να το πιστευω... Δεν κρύβω οτι φοβάμαι, αλλά δεν μπορω και να συνεχίζω άλλο έτσι...΄Έτσι δεν θα γίνω ποτε υγιης... Θελω να γίνω καλά , δεν θέλω να κάνω ξανα απόπειρα αυτοκτονίας από απόγνωση και απελπισία...
Γαμώτο, γιατί πρέπει να νιώθω ενόχες, τύψεις και φόβο για τη συνέχεια σαν να \"πρέπει\" να είναι έτσι;
Γιατί να γίνεται κόμπος το στομάχι μου; Γιατί να ξυπνάω με φόβο καθε πρωί και να ξέρω πως ξημέρωσε μια μέρα που θα κλάψω πάλι; Γιατί;; Είμαι μονο 22 χρονών, δεν έχω ζήσει ακόμη τίποτα...
Ναι και πάλι είμαι ανασφαλής, και πάλι φοβαμαι, δεν το κρύβω πως φοβάμαι, φοβάμαι πως μπορεί να είναι αλήθεια αυτό που λέει \"πως όποιον άλλο βρω στη συνέχεια θα με κοροιδεύει και θα με δουλεύει συνέχεια, επείδη ο κόσμος είναι κακός και εγώ κάποιο τρόπο, υπερβολικά καλή -αφελής\". Και να ταν έτσι, εσύ ρε φίλε με προστάτεψες; Τι έκανες εσύ για να μην ποναω... Απλά κάθε φορά που σου έλεγα πονάω, βοηθησε με , αφου λές πως μ αγαπας μου έλεγες \"δεν ισχύει τίποτα, δεν είναι έτσι, όλα μέσα στο μυαλό σου είναι\" ή \"έχεις προβλημα αγάπη μου\"... Και αυτό είναι το χειρότερο γιατί πάλι το πίστεψα, λέω εγώ χάνω λάδια και ζητάω υπερβολικά πράγματα, οπότε δεν πειράζει... Και επρεπε να νιώθω και τύψεις, κ φόβο και ότι κάνω κάτι λάθος και πρεπει και να ζητάω συγγνώμη...
Δεν είναι αυτονόητο; Δεν είναι ανθρωπινο δικαίωμα να διεκδικησω να είμαι καλά λιγάκι και εγώ; Δεν μπορώ άλλο να υποφέρω...
Υποφέρεις; \"Γιατί τι έκανα;Δεν σου έκανα τίποτα!\"
Το χειρότερο είναι να φτάνεις στο σημείο να αναρρωτιέσαι αν είσαι τρελή... Και δυστυχώς ακόμη αναρωτιεμαι... Έχουν μπει ολα αυτα τόσο βαθια μέσα στο κεφάλι μου...
Θα αρχίσω να προσέυχομαι \"Θεε μου βοήθησε με σε παρακαλώ να βγω από αυτό το αδιεξοδο. Δεν αντεχω άλλο πόνο, δεν αντεχω, σε ικετευω Θεε μου, μόνο εσύ μπορεις\"...
Πονάω και έχω κουραστει να πονάω, νιώθω το μέγιστο πόνο που μπορεί να αισθανθει κανεις, πιο πέρα δεν έχει, πιο πολύ δεν υπάρχει...
Δεν αντεχω άλλο.

---

Εντωμεταξυ η πιθανοτητα ο ανθρωπος αυτος να ειναι ενας φυσιολογικος και ευαισθητος ανθρωπος που σε αγαπαει (αφου οπως ειπε εκλαιγε οταν του ελεγες να χωρισετε...)
ειναι πολυ μεγαλη δυστυχως...
Και μεσα στην δινη της καταθλιψης να βλεπεις τα πραγματα αλλιως...
Ακουσε με τα εχω περασει...
Αυτο που σου λειπει ειναι αυτοπεποιθηση και παρεες.
Αν ειχες αυτα τα 2 τωρα θα ησουν πολυ καλυτερα.

Πρεπει να γεμιζεις τον χρονο σου κανοντας και αλλα πραγματα με αλλους ανθρωπους.
Εσυ κρεμαστηκες πανω απο εναν ανθρωπο και του ζητουσες οτι σου ελειπε....

Εισαι και 22 χρονων...εγω νομιζα εισαι κατα πολυ μεγαλυτερη.
22 χρονων εισαι κοριτσακι ακομα.

Εχει ενα δικαιο....Ο κοσμος εκει εξω ειναι σκ@τα...βαλε το μυαλο σου σε μια σειρα και γραψε τα θετικα και τα αρνητικα αυτου του ανθρωπου.
Οσο αντικειμενικοτερα μπορεις.

Αν θες παρεθεσε τα εδω.
Να καταλαβουμε τι ανθρωπος ειναι.
Ισως τα πραγματα να μην ειναι ετσι....