Είναι οκ να πάω σε μπαρ/κλαμπ μόνος;

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Εσενα Σονια τα μπαρ σου εδωδαν θαρρος και κοινωνικοποιηση; Πραγματικα εχω περιεργεια.

---

Χα, Ορέστη έπεσες στην περίπτωση τώρα. Σε μεγάλο βαθμό ναι, όχι από μόνα τους, αλλά ναι. Εγώ στο μικρό μέρος που μεγάλωσα είχα αρκετές παρέες, αλλά από μία ηλικία και μετά, στα 15-16 που πηγαίναμε λύκειο είτε στην Α είτε στην Β πόλη, οι περισσότεροι πήγαν σε άλλη πόλη από εκεί που πήγα εγώ και χαθήκαμε σιγά σιγά. Ήδη από Α',Β' Γυμνασίου είχα ξεκόψει από πολλούς, είτε διότι είχαμε αναπτύξει διαφορετικά ενδιαφέροντα, είτε γι άλλους λόγους. Εκτός παρέας, αν κάποιον δεν τον ήξερα καλά, ήμουν ένα αρκετά ντροπαλό παιδί τότε, ενώ από 6-7-8 χρονών μόλις έμαθα τις πρώτες μου λέξεις στα Αγγλικά οι δικοί μου με βάζαν να τους βοηθάω επίτηδες ( δουλεύανε στον τουρισμό) και σταδιακά με τους τουρίστες ήμουν εξοικειωμένη και μιλούσα άνετα, με άτομα τριγύρω από άλλα σχολεία ή άλλες παρέες κολλούσα να μιλήσω. Πόσο μάλλον με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Μία μικρή αρχή να τα ξεπεράσω όλα αυτά ήταν όταν από Β' Γυμνασίου πηγαίναμε κάθε Παρασκευή και Σάββατο με μία φίλη αργά το απόγευμα σε ένα καφέ-μπαρ. Συνήθως μέναμε μέχρι τις 12-12μιση τα μεσάνυχτα και μας μιλούσε κόσμος και του μιλούσαμε και βοηθούσε αυτό να ξανοιγόμαστε. Αργότερα αν δεν μπορούσε η φίλη πήγαινα και μόνη μου και άραζα και μιλούσα με κόσμο κι όλα μια χαρά. Στο Λύκειο πάλι, με τις παρέες θα πηγαίναμε μια στο τόσο σε κάνα κλαμπάκι, μέσα στον χαμό γνωρίζαμε κι άλλο κόσμο, εννοείται ότι από κάποιο σημείο και μετά αισθανόμουν πιο άνετα, μισοσκόταδο, μουσικούλα, ο κόσμος σε διάθεση να διασκεδάσει, πιο άνετα μιλούσα σε κάποιους εκεί παρά όταν τους έβλεπα π.χ. κάθε μεσημέρι στα ΚΤΕΛ που περιμέναν το λεωφορείο για το χωριό τους.

Εκεί που ακόμα περισσότερο με βοηθήσανε τα μπαρ και τα κλαμπ όμως και ακόμα με βοηθάνε είναι μετά το λύκειο. Στην σχολή και τα καλοκαίρια σεζόν κτλ, ουσιαστικά τι κάνω τόσα χρόνια; Σκάω άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε άγνωστο μέρος κι αυτό δεν γίνεται μιά στο τόσο αλλά κάθε λίγο και λιγάκι. Εκεί δεν μπορείς να περιμένεις να σε πάρει κάποιος από το χεράκι, είσαι εσύ με εσένα. Αυτό με έχει κάνει να κάνω ότι μου γουστάρει μόνη μου χωρίς να με νοιάζει τι θα σχολιάσει ο κάθε μπαγλαμάς και χωρίς να περιμένω πρώτα πότε θα γνωρίσω παρέες. Θέλω να πάω για καφέ; Θα πάω. Θέλω να αράξω σε ένα παγκάκι και να κοιτάω την θάλασσα όλο το απόγευμα; Το κάνω. Θέλω να πάω για ποτό; Πάω. Είμαι σε φάση να γνωρίσω κόσμο στο μπαρ; Πάω και κάθομαι στην μπάρα ή κάπου κεντρικά, δεν κρύβομαι σε καμια γωνία. Φυσικά και στην σχολή έκανα παρέες με τον καιρό, με κάποιους ταιριάζαμε με κάποιους όχι. Και φυσικά και στην δουλειά το ίδιο. Ωστόσο εγώ δεν μπορώ να περιμένω πότε θα κατασταλάξει μία φιλία ή να βγαίνω με άτομα που δεν πολυπάω απλά για να λέω ότι έχω παρέα. Επίσης έχω καταλήξει ότι είναι καλό οι παρέες να είναι και κάπως πολυδιάστατες, π.χ. όχι μόνο παιδιά από την σχολή ή την δουλειά κι όχι σώνει και καλά ίδιες ηλικίες. Είναι πιο ενδιαφέρον να έχεις παρέες που προσφέρουν ποικιλία. Στο μεταξύ βοηθάει να πας να αράξεις να ακούσεις την μουσική που σου αρέσει όταν έχεις διάθεση, να πιείς τις ποτάρες σου και να πιάσεις την πάρλα σε κάποιο μπαρ της αρεσκέιας σου. Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο έτσι κι από απλές γνωριμίες συχνά έκανα παρέες κι ακόμα και φιλίες έτσι. Και φυσικά και στην αυτοπεποίθησή μου και στην κοινωνικοποίηση βοηθάει αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Χα, Ορέστη έπεσες στην περίπτωση τώρα. Σε μεγάλο βαθμό ναι, όχι από μόνα τους, αλλά ναι. Εγώ στο μικρό μέρος που μεγάλωσα είχα αρκετές παρέες, αλλά από μία ηλικία και μετά, στα 15-16 που πηγαίναμε λύκειο είτε στην Α είτε στην Β πόλη, οι περισσότεροι πήγαν σε άλλη πόλη από εκεί που πήγα εγώ και χαθήκαμε σιγά σιγά. Ήδη από Α',Β' Γυμνασίου είχα ξεκόψει από πολλούς, είτε διότι είχαμε αναπτύξει διαφορετικά ενδιαφέροντα, είτε γι άλλους λόγους. Εκτός παρέας, αν κάποιον δεν τον ήξερα καλά, ήμουν ένα αρκετά ντροπαλό παιδί τότε, ενώ από 6-7-8 χρονών μόλις έμαθα τις πρώτες μου λέξεις στα Αγγλικά οι δικοί μου με βάζαν να τους βοηθάω επίτηδες ( δουλεύανε στον τουρισμό) και σταδιακά με τους τουρίστες ήμουν εξοικειωμένη και μιλούσα άνετα, με άτομα τριγύρω από άλλα σχολεία ή άλλες παρέες κολλούσα να μιλήσω. Πόσο μάλλον με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Μία μικρή αρχή να τα ξεπεράσω όλα αυτά ήταν όταν από Β' Γυμνασίου πηγαίναμε κάθε Παρασκευή και Σάββατο με μία φίλη αργά το απόγευμα σε ένα καφέ-μπαρ. Συνήθως μέναμε μέχρι τις 12-12μιση τα μεσάνυχτα και μας μιλούσε κόσμος και του μιλούσαμε και βοηθούσε αυτό να ξανοιγόμαστε. Αργότερα αν δεν μπορούσε η φίλη πήγαινα και μόνη μου και άραζα και μιλούσα με κόσμο κι όλα μια χαρά. Στο Λύκειο πάλι, με τις παρέες θα πηγαίναμε μια στο τόσο σε κάνα κλαμπάκι, μέσα στον χαμό γνωρίζαμε κι άλλο κόσμο, εννοείται ότι από κάποιο σημείο και μετά αισθανόμουν πιο άνετα, μισοσκόταδο, μουσικούλα, ο κόσμος σε διάθεση να διασκεδάσει, πιο άνετα μιλούσα σε κάποιους εκεί παρά όταν τους έβλεπα π.χ. κάθε μεσημέρι στα ΚΤΕΛ που περιμέναν το λεωφορείο για το χωριό τους.

Εκεί που ακόμα περισσότερο με βοηθήσανε τα μπαρ και τα κλαμπ όμως και ακόμα με βοηθάνε είναι μετά το λύκειο. Στην σχολή και τα καλοκαίρια σεζόν κτλ, ουσιαστικά τι κάνω τόσα χρόνια; Σκάω άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε άγνωστο μέρος κι αυτό δεν γίνεται μιά στο τόσο αλλά κάθε λίγο και λιγάκι. Εκεί δεν μπορείς να περιμένεις να σε πάρει κάποιος από το χεράκι, είσαι εσύ με εσένα. Αυτό με έχει κάνει να κάνω ότι μου γουστάρει μόνη μου χωρίς να με νοιάζει τι θα σχολιάσει ο κάθε μπαγλαμάς και χωρίς να περιμένω πρώτα πότε θα γνωρίσω παρέες. Θέλω να πάω για καφέ; Θα πάω. Θέλω να αράξω σε ένα παγκάκι και να κοιτάω την θάλασσα όλο το απόγευμα; Το κάνω. Θέλω να πάω για ποτό; Πάω. Είμαι σε φάση να γνωρίσω κόσμο στο μπαρ; Πάω και κάθομαι στην μπάρα ή κάπου κεντρικά, δεν κρύβομαι σε καμια γωνία. Φυσικά και στην σχολή έκανα παρέες με τον καιρό, με κάποιους ταιριάζαμε με κάποιους όχι. Και φυσικά και στην δουλειά το ίδιο. Ωστόσο εγώ δεν μπορώ να περιμένω πότε θα κατασταλάξει μία φιλία ή να βγαίνω με άτομα που δεν πολυπάω απλά για να λέω ότι έχω παρέα. Επίσης έχω καταλήξει ότι είναι καλό οι παρέες να είναι και κάπως πολυδιάστατες, π.χ. όχι μόνο παιδιά από την σχολή ή την δουλειά κι όχι σώνει και καλά ίδιες ηλικίες. Είναι πιο ενδιαφέρον να έχεις παρέες που προσφέρουν ποικιλία. Στο μεταξύ βοηθάει να πας να αράξεις να ακούσεις την μουσική που σου αρέσει όταν έχεις διάθεση, να πιείς τις ποτάρες σου και να πιάσεις την πάρλα σε κάποιο μπαρ της αρεσκέιας σου. Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο έτσι κι από απλές γνωριμίες συχνά έκανα παρέες κι ακόμα και φιλίες έτσι. Και φυσικά και στην αυτοπεποίθησή μου και στην κοινωνικοποίηση βοηθάει αυτό.

---

Μπράβο πραγματικά Σόνια, δεν έχω λόγια. Όταν τα λέω αυτά, με βγάζουν ότι είμαι ο περίεργος. Κρίμα γι'αυτά τα άτομα που δεν ζουν, πραγματικά κρίμα.

Ενδιαφεροντα αυτα Σονια οι διαφορες ομως απο την περιπτωση του φιλου ειναι σημαντικες: Τις πρωτες φορες πηγες με μια φιλη σου και οχι μονη σου σε ενα μερος που πιθανον γνωριζατε καποιους απο το προσωπικο ή τους θαμωνες. Μετα οταν συνεχισες να πηγαινεις μονη λησουν ήδη γνωστη στο προσωπικο που θα σε προστατευε αν χρειαζοταν. Επισης μην ξεχνας οτι εισαι γυναικα και η διαθεση των ανθρωπων και η αντιδραση τους αν τους μιλησεις ειναι εντελως διαφορετικη απο την αντιδραση απεναντι σε εναν αντρα.Η δικια μου εμπειρια οταν πηγα μονος μου σε μπαρ στην Αθηνα ειναι οτι ολοι ασχολουνταν με τις παρεες τους και οτι το προσωπικο με κοιταγε καχυποπτα ή ειρωνικα.
Νομιζω οτι ενας 16χρονος ντροπαλος χωρις φιλους θα ηταν καλυτερα να κοινωνικοποιηθει μεσα απο δραστηριοτητες οπως η τεχνη και διαφορα χομπυ στα οποια οι ανθρωποι επικοινωνουν μεταξυ τους. Τα μπαρ μπορει να τα μαθει αργοτερα στη ζωη του.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Ενδιαφεροντα αυτα Σονια οι διαφορες ομως απο την περιπτωση του φιλου ειναι σημαντικες: Τις πρωτες φορες πηγες με μια φιλη σου και οχι μονη σου σε ενα μερος που πιθανον γνωριζατε καποιους απο το προσωπικο ή τους θαμωνες. Μετα οταν συνεχισες να πηγαινεις μονη λησουν ήδη γνωστη στο προσωπικο που θα σε προστατευε αν χρειαζοταν. Επισης μην ξεχνας οτι εισαι γυναικα και η διαθεση των ανθρωπων και η αντιδραση τους αν τους μιλησεις ειναι εντελως διαφορετικη απο την αντιδραση απεναντι σε εναν αντρα.Η δικια μου εμπειρια οταν πηγα μονος μου σε μπαρ στην Αθηνα ειναι οτι ολοι ασχολουνταν με τις παρεες τους και οτι το προσωπικο με κοιταγε καχυποπτα ή ειρωνικα.
Νομιζω οτι ενας 16χρονος ντροπαλος χωρις φιλους θα ηταν καλυτερα να κοινωνικοποιηθει μεσα απο δραστηριοτητες οπως η τεχνη και διαφορα χομπυ στα οποια οι ανθρωποι επικοινωνουν μεταξυ τους. Τα μπαρ μπορει να τα μαθει αργοτερα στη ζωη του.

---

Ξέρεις τι με εκνευρίζει Ορέστη; Ότι συντηρείς ένα μύθευμα που λένε πολλοί, πως αν δεν έχεις παρέα, δεν βγαίνεις έξω ή δεν περνάς καλά ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Αυτό το μύθευμα δεν ξέρω ποιος το δημιούργησε, αλλά κάνει πολύ μεγάλο λάθος.

Με την ίδια λογική, όποιος δεν έχει παρέα, ας κάτσει στον καναπέ του και τέλος, να μην κάνει τίποτα άλλο, παρά να κάθεται σε 4 τοίχους. Όχι φίλε μου δεν είναι έτσι. Σίγουρα η εμπειρία από ένα μπαρ της Αθήνας που πήγες μια φορά, σε στιγμάτισε αρνητικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι de facto.

Οκ, σίγουρα για να πας σε κλαμπ πρέπει να έχεις παρέα, μιας και στην είσοδο πληρώνεις το τραπέζι και το ποτό, άρα ναι θέλει παρέα στο κλαμπ. Στο μπαρ όμως όχι. Δεν χρειάζεται να έχεις παρέα για να περάσεις καλά και στο είπε αυτό και η Σόνια. Δεν λέω ότι ο θεματοθέτης, θα βγει παρέα στο μπαρ, αλλά τουλάχιστον θα δει κόσμο και θα περάσει και καλά. Αυτό είναι το σημαντικό, ότι θα βρεθεί σε ένα χώρο με κόσμο. Εκεί είναι και το θέμα του άλλωστε.

Και αυτό που ρωτάει κυρίως ο θεματοθέτης, δεν λέει αν θα του κάνουν κακό στην κακιά νύχτα όπως τα λες εσύ, αλλά αν είναι οκ να πάει στο μπαρ μόνος του. Ξέρεις γιατί το λέει αυτό; Γιατί όπως ανέφερα, υπάρχει αυτό μύθευμα, πως αν δεν έχεις παρέα στο μπαρ, τότε θα είσαι ο περίεργος του μαγαζιού, που θα σε κοιτάνε όλοι και θα γελάνε μαζί σου.

Αυτά είναι μυθεύματα και κακώς τα συντηρούμε και εδώ, γιατί κάτι τέτοιες μαλακίες, κάνουν κακό σε πολλούς έφηβους εκεί έξω, που νιώθουν ανασφαλείς, επειδή δεν μπορούν να πάνε πουθενά, μην τυχών και βρεθεί ένας μαλάκας να τους κοροϊδέψει.

Σορρι που τα χώνω έτσι Ορέστη, αλλά με εκνευρίζουν κάτι τέτοια, γιατί κάποτε και εγώ τα πίστευα...

Ακριβώς. Κανένας δεν θα νοιαστεί για το αν ο άλλος είναι μόνος του στο μπαρ. Αυτές είναι μόνο σκέψεις που δημιουργούν προβλήματα στον ίδιο που τις κάνει. Εγώ πολλές φόρες έχω δει μόνους να κάθονται σε μπαρ, και καλά κάνουν. Αυτό σκέφτηκα. Ούτε κορόιδεψα ούτε ασχολήθηκα παραπάνω από 1-2 δευτερόλεπτα με αυτήν την σκέψη. Σιγά μην κάθεται ο καθένας να ασχολείται με τέτοια.

Ενταξει θα συμφωνησω και εγω με επιφυλαξεις οτι δεν θα τον κοιταξει κανεις παραξενα που θα ειναι μονος του.

Επιμενω ομως οτι προτεινα καλυτερους τροπους κοινωνικοποιησεις για εναν δεκαεξαχρονο.

Προσπαθω να θυμηθω μια διαφημιση εθελοντισμου που ελεγε ελατε να χαρουμε ολοι μαζι και κατι τετοια. Ή με οικολογια ειχε να κανει ή με αναπηρα παιδια. Ισως καποια παιδικη κατασκηνωση που ζητουσαν ομαδαρχες. Τεσπα μπορει να τα ψαξει στο ιντερνετ ο ενδιαφερομενος. Οπου πανε καλα παιδια της ηλικιας του και δεν εχει κοντρες και μαγκιες θα ειναι καλα.

Ορέστη με τη φίλη μου πηγαίναμε Β Γυμνασίου μαζί, δηλαδή 13 μισο και μετά, όχι στα 16. Στα 16 χαλαρά πήγαινα μόνη μου όπου ήθελα μέσα σε λογικά πλαίσια, δεν τριγυρνούσα πρωί-μεσημέρι-βράδυ-ξημερώματα στα μπαρ και τις καφετέριες, άλλωστε είχα πήξει στα φροντιστήρια τότε. Ούτε συμβούλευσε κανείς το παιδί να είναι μέσα στα ποτάδικα από το πρωί ως το βράδυ κι από το βράδυ ως το άλλο πρωί. Σαν βγει τώρα τις γιορτές όπως όλος ο κόσμος όπως του είπε η γιατρός δεν θα πάθει κάτι.

Φυσικά καλό είναι να το ψάξει και σε άλλες δραστηριότητες, το είπα κι εγώ πιο πάνω. Απλά το παιδί για το μπαρ/κλαμπ ρώτησε, για αυτά απαντάμε...

Ελπίζω να μην ντρέπεται το παιδί να έρθει να απαντήσει γιατί ήδη δεν έχει γράψει εδώ και πολλά ποστ.
Πάντως το φόρουμ κανονικά είναι για ενήλικες, δεν είναι για 16ρηδες και καλό θα ήταν να πάρει και μια γνώμη από άτομα που τον ξέρουν.

Κώστα εντάξει, είναι και θέμα χαρακτήρα και πως μας μεγαλώνουν στην Ελλάδα. Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή. Μια φορά κάτι λέγαμε με μια φίλη μου πριν χρόνια, στα 25 μας, ότι δεν ήταν ευχαριστημένη εκεί που ζούσε και της λέω, "ε, και γιατί δεν ξεκουνάς για αλλού;" Και μου λέει "ρε ΄συ εσύ είσαι άλλο άτομο, εγώ ας πούμε αν φτάσω σε ένα αεροδρόμιο και γίνει κάτι, δεν μπορώ να βρω την έξοδο ας πούμε, θα καθίσω κάτω και θα βάλω τα κλάματα και δεν θα ξέρω τι να κάνω".

Κατάλαβες λογική; Δηλαδή τρελή ανασφάλεια για το οτιδήποτε και να μας πάρει κάποιος από το χεράκι και να μην ζοριστούμε από μόνοι μας να βοηθήσουμε τον εαυτό μας...
Τεςπα, αυτό είναι συζήτηση για άλλο thread κι άκρη δεν βγαίνει εύκολα.

Quote:

---

Originally Posted by Αργύρης85

Ακριβώς. Κανένας δεν θα νοιαστεί για το αν ο άλλος είναι μόνος του στο μπαρ. Αυτές είναι μόνο σκέψεις που δημιουργούν προβλήματα στον ίδιο που τις κάνει. Εγώ πολλές φόρες έχω δει μόνους να κάθονται σε μπαρ, και καλά κάνουν. Αυτό σκέφτηκα. Ούτε κορόιδεψα ούτε ασχολήθηκα παραπάνω από 1-2 δευτερόλεπτα με αυτήν την σκέψη. Σιγά μην κάθεται ο καθένας να ασχολείται με τέτοια.

---

Σωστός. Όλα στο μυαλό είναι.

Το να παει καποιος μονος του σε ενα μπαρ δεν ειναι καθολου παραξενο! απεναντιας -ειδικα στο εξωτερικο η διαριθμηση τον θεσεων μερικες φορες ειναι για μοναδες επισκεπτων - δεν ειναι ουτε καν παρατηρησημο νομιζω. Ισως σε καποιες περιοχες οπου ειναι μαγαζια παρειστηκα ,ισως εκει να ειναι παραξενο να ειναι καποιος μονος του ,βλεπε περιστερι,μπουρναζι.
Αυτο που θα ειναι ομως καπως παρατηρησιμο ειναι να ειναι καποιος μονος του κι να ειναι 16.Σε αυτην την ηλικια νομιζω οτι κι εγω θα διεροτομουνα. Στην ηλικια των 16 απο οσο θυμαμαι βγαιναμε παρεες.
Ομως σε ενηλικες δεν το θεωρω παραξενο, απεναντιας το εχω κανει αρκετες φορες! Πολλες φορες οταν για επαγγελματηκους λογους εμενα στο εξωτερικο ,επειδη πολλες φορες οι συναδελφοι ειτε δεν ειχαν ερθει ακομα, ειτε επειδη δεν ειχαν ορεξη κι ηθελαν να κατσουν στο ξενοδοχειο, τωτες εβγαινα μονος μου! κι περναγα μια χαρα! διοτις μονος σου πιο ευκολα μπορεις να πιασεις κουβεντα κι να γνωρηστεις με αλλες-λλους θαμωνες!

Τις πρωτες φορες που θα βγεις μονος σου θα νιωσεις λιγο περιεργα και μοναξια στο λεω γιατι και εγω το εχω περασει. Επισης θα σου προτεινα να πας σε καποια καφετερια η σε καποια πλατεια.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Κώστα εντάξει, είναι και θέμα χαρακτήρα και πως μας μεγαλώνουν στην Ελλάδα. Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή. Μια φορά κάτι λέγαμε με μια φίλη μου πριν χρόνια, στα 25 μας, ότι δεν ήταν ευχαριστημένη εκεί που ζούσε και της λέω, "ε, και γιατί δεν ξεκουνάς για αλλού;" Και μου λέει "ρε ΄συ εσύ είσαι άλλο άτομο, εγώ ας πούμε αν φτάσω σε ένα αεροδρόμιο και γίνει κάτι, δεν μπορώ να βρω την έξοδο ας πούμε, θα καθίσω κάτω και θα βάλω τα κλάματα και δεν θα ξέρω τι να κάνω".

Κατάλαβες λογική; Δηλαδή τρελή ανασφάλεια για το οτιδήποτε και να μας πάρει κάποιος από το χεράκι και να μην ζοριστούμε από μόνοι μας να βοηθήσουμε τον εαυτό μας...
Τεςπα, αυτό είναι συζήτηση για άλλο thread κι άκρη δεν βγαίνει εύκολα.

---

Ρε συ, περιγράφεις καταπληκτικά την ψυχολογία πολλών μέσα σε αυτή την πρόταση. Φίλη μου ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ να κάνουμε το οτιδήποτε. Θέλουμε ο άλλος να μας ξεκουνήσει από τον καναπέ, όπως πολύ σωστά περιέγραψες. Αυτή είναι η νοοτροπία, γι'αυτό κοιτάνε μερικοί μαλάκες παράξενα, όταν κάποιος προσπαθεί μόνος του.

Άκου σκηνικό για να καταλάβεις νοοτροπία. Έχω έναν πολύ καλό φίλο, του άρεσε εκείνου μια κοπέλα από την σχολή, την είχε κάνει θεά στο μυαλό του, ενώ δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Την βρίσκουμε μια φορά να μιλάει με κάποιες φίλες της και επειδή με είχε πρήξει μήνες για εκείνη, του λέω, έλα πάμε να την γνωρίσεις. Ξαφνικά από εκεί που έκανε τον μάγκα 4 μήνες και βάλε, πιάνει με το ένα χέρι του, μια γωνία του τοίχου της σχολής και με το άλλο να τον τραβάω εγώ.

Όλα αυτά μέσα στην σχολή τώρα έτσι. Του λέω "πας καλά αγόρι μου, είναι η ευκαιρία κάντο" και μου λέει" όχι, άσε με, δεν μπορώ" και το άφησε εδώ και 4 χρόνια. Μόνος του δεν θα πήγαινε ποτέ, ποτέ όμως, γι'αυτό πήγα να τον ξεκουνήσω. Δεν έχουμε μάθει να δουλεύουμε με τον εαυτό μας.

Ο συγκεκριμένος φίλος όμως για να σου δώσω να καταλάβεις, προσπαθεί να κάνει σε εμένα χαλάστρα, του τύπου, όταν πάω να χαιρετήσω μια κοπέλα, γιατί είμαι κοινωνικός, όλες τις χαιρετάω, φωνάζει αυτός μετά ότι με έβαλε στο friendzone, λες και όποια χαιρετάω, θέλω να την πηδήξω κιόλας.

Η νοοτροπία είναι, αφού είμαι εγώ άχρηστος με τις κοπέλες, θα κάνω και τον άλλον άχρηστο, ώστε να νιώσω καλύτερα εγώ. Επίσης έχω χάσει φιλία για μια κοπέλα κιόλας.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ορέστη με τη φίλη μου πηγαίναμε Β Γυμνασίου μαζί, δηλαδή 13 μισο και μετά, όχι στα 16. Στα 16 χαλαρά πήγαινα μόνη μου όπου ήθελα μέσα σε λογικά πλαίσια, δεν τριγυρνούσα πρωί-μεσημέρι-βράδυ-ξημερώματα στα μπαρ και τις καφετέριες, άλλωστε είχα πήξει στα φροντιστήρια τότε. Ούτε συμβούλευσε κανείς το παιδί να είναι μέσα στα ποτάδικα από το πρωί ως το βράδυ κι από το βράδυ ως το άλλο πρωί. Σαν βγει τώρα τις γιορτές όπως όλος ο κόσμος όπως του είπε η γιατρός δεν θα πάθει κάτι.

Φυσικά καλό είναι να το ψάξει και σε άλλες δραστηριότητες, το είπα κι εγώ πιο πάνω. Απλά το παιδί για το μπαρ/κλαμπ ρώτησε, για αυτά απαντάμε...

Ελπίζω να μην ντρέπεται το παιδί να έρθει να απαντήσει γιατί ήδη δεν έχει γράψει εδώ και πολλά ποστ.
Πάντως το φόρουμ κανονικά είναι για ενήλικες, δεν είναι για 16ρηδες και καλό θα ήταν να πάρει και μια γνώμη από άτομα που τον ξέρουν.

---

Η πρωτη φορα ειναι η πρωτη φορα και στα 13 και στα 16 και στα 36. Απο θεμα ασφαλειας εσυ ησουν στην επαρχια, μιαν αλλη εποχη, οχι στην Αθηνα του 2019.

Εκει στου Ψηρρη ειναι ενα δρομακι που μαζευει πολυ νεολαια. Φαινεται σχετικα ασφαλες μερος. Οχι για να γυρνας πολυ αργα βεβαια. Εχει και μια πιτσαρια. Εγω στην πιτσαρια πηγαινω. : P

Καταρχάς ευχαριστώ για τις συμβουλές σας! Πραγματικά όπως λέτε προσπάθησα να γνωρίσω άτομα ξεκίνησα γυμναστήριο αλλά είμαι με 30αρηδες. Κάποια άλλη δραστηριότητα δεν μπορώ γιατί κάθε μέρα έχω φροντιστήρια. Προσπάθησα να προσεγγίσω κυρίως κορίτσια στο σχολείο μου γιατί τα άλλα αγόρια έχουν κάνει κλίκες και κατεβαίνουν και κάνουν βλακείες και μπλέκονται, έπειτα επειδή είμαι από επαρχία και συγκεκριμένα Ρόδο έχω ακούσει πολλά για τους Ροδίτες μετά από αυτό με την φοιτήρια και πολλά παιδιά με αποφεύγουν, πολλοί καθηγητές πέταξαν υπονοούμενα όπως στη γεωμετρία δεν μπορούσα να κάνω ένα σχήμα και λέει ο καθηγητής να το αναγκάσω να βγει όπως οι άλλοι στη Ρόδο την κοπελιά. Τέλος πάντων όταν μιλάω για κλαμπ εννοώ Βαλαωρίτου και Λαδάδικα για όσους ξέρουν από αυτά τα μέρη και απλά θέλω να βγω να ξεσκάσω γιατί δεν αντέχω 5 μήνες σπίτι. Απλά θέλω και γω ως έφηβος να βγω να μιλήσω σε κοπέλες και να πιω τη μπύρα μου και όπως είπα πριν να ξεσκάσω γιατί δεν έχω παρέα.

Quote:

---

Originally Posted by I.s

Καταρχάς ευχαριστώ για τις συμβουλές σας! Πραγματικά όπως λέτε προσπάθησα να γνωρίσω άτομα ξεκίνησα γυμναστήριο αλλά είμαι με 30αρηδες. Κάποια άλλη δραστηριότητα δεν μπορώ γιατί κάθε μέρα έχω φροντιστήρια. Προσπάθησα να προσεγγίσω κυρίως κορίτσια στο σχολείο μου γιατί τα άλλα αγόρια έχουν κάνει κλίκες και κατεβαίνουν και κάνουν βλακείες και μπλέκονται, έπειτα επειδή είμαι από επαρχία και συγκεκριμένα Ρόδο έχω ακούσει πολλά για τους Ροδίτες μετά από αυτό με την φοιτήρια και πολλά παιδιά με αποφεύγουν, πολλοί καθηγητές πέταξαν υπονοούμενα όπως στη γεωμετρία δεν μπορούσα να κάνω ένα σχήμα και λέει ο καθηγητής να το αναγκάσω να βγει όπως οι άλλοι στη Ρόδο την κοπελιά. Τέλος πάντων όταν μιλάω για κλαμπ εννοώ Βαλαωρίτου και Λαδάδικα για όσους ξέρουν από αυτά τα μέρη και απλά θέλω να βγω να ξεσκάσω γιατί δεν αντέχω 5 μήνες σπίτι. Απλά θέλω και γω ως έφηβος να βγω να μιλήσω σε κοπέλες και να πιω τη μπύρα μου και όπως είπα πριν να ξεσκάσω γιατί δεν έχω παρέα.

---

ωωω τα μέρη μου Λαδάδικα, έχω πάει και σε δυο-τρία κλαμπ και στην Βαλαωρίτου, αλλά δεν ψηνόμουν ιδιαίτερα.