Ισα-ίσα, πιστεύω το αντίθετο, δηλαδή πως η αποβολή από το σχολείο ενός παραβατικού παιδιού από το σχολείο, βοηθάει στον αποστιγματισμό του.Quote:
Originally posted by pelariry
Quote:
Originally posted by nature
Arktos, εξαρτάται από ποια οπτική γωνία βλέπεις το θέμα. Αν το βλέπεις από τη πλευρά του παραβατικού παιδιού και το θέμα σου είναι πως θα το βοηθήσεις να ομαλοποιηθεί ή αν το βλέπεις από τη πλευρά των υπολοίπων παιδιών που δικαιούνται μια ευνομούμενη μικροκοινωνία στο σχολείο τους καθώς και ένα ασφαλές περιβάλλον. Προσωπικά πιστεύω ότι και οι 2 πλευρές θέλουν στήριξη, αλλά όταν ο χρόνος και το προσωπικό δεν επαρκούν, στηρίζεις αυτόν που έχει περισσότερη ανάγκη.
και κατά τη γνώμη σου τα υπόλοιπα παιδιά έχουν περισσότερη ανάγκη ε; όταν αύριο αύτος που απέβαλλες πολύ εύκολα από το σχολείο σου ως διευθύντρια ερχόταν και σου έκαιγε το αυτοκίνητο θα συνειδητοποιούσες ότι χειρίστηκες λανθασμένα το θέμα; ή θα εξακολουθούσες να πιστεύεις πως το κράτος θα έπρεπε να σε προστατεύσει από τον παραβατικό όταν εσύ η ίδια τον στιγμάτισες και τον περιθωριοποίησες;
Το στίγμα στο σχολείο το έχει αποκτήσει ήδη, οι δάσκαλοι το ξέρουν και το κουβεντιάζουν, οι μαθητές το ξέρουν και το κουτσομπολεύουν, οι γονείς των συμμαθητών επίσης. Το στίγμα λοιπόν υπάρχει ήδη. Σε ένα νέο σχολείο, δίνεται στο παραβατικό παιδί μια δεύτερη ευκαιρία. Μπορεί να χτίσει εκ νέου το προφίλ του και πολλές φορές με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Κάθε στίγμα μπορεί να φύγει με την αλλαγή σχολείου. Θυμάμαι είχα διαβάσει μια ωραία περιγραφή του Ι. Γιάλομ για το θέμα που αφορούσε τον εαυτό του στα σχολικά του χρόνια. Ηταν πολύ ντροπαλό παιδί και ήταν στο κοινωνικό περιθώριο του σχολείου του. Οταν άλλαξε σχολείο έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του ότι θα έχτιζε ένα νέο δυναμικό προφίλ. Και το κατάφερε. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που εξελέγη και στο προεδρείο της τάξης. Κάτι παρόμοιο έζησα με ένα από τα παιδιά μου (το μεγαλύτερο). Ηταν αδύνατη μαθήτρια και είχα βαρεθεί να το ακούω από τους καθηγητές και στο νέο σχολείο άρχισε να παίρνει το ένα αριστείο μετά το άλλο!
Ετσι στην προκειμένη περίπτωση η αποβολή που πρότεινα, λειτουργεί από τη μια σαν τιμωρία (θα χάσει τους παλιόφιλους) στον χρήστη του σουγιά, αλλά από την άλλη του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία. Η τιμωρία δε, πιστεύω πως πρέπει να εφαρμόζεται στα παιδιά, γιατί είναι στοιχείο της κοινωνίας. Ολοι μας ξέρουμε πως αν κάνουμε κάτι πολύ κακό, έχουμε επιπτώσεις. Φυσικά δεν πιστεύω στη σωματική βία σαν μορφή τιμωρίας ούτε και στις προσβολές και στη λεκτική ή ψυχολογική κακοποίηση.
