Έχουμε κοινό χόμπι, όποτε βρισκόμασταν σε αγώνες. Κάναμε καλή παρέα, όταν χώρισε αρχίσαμε να μιλάμε. Σημείωση ότι είχα νιώσει κάτι για αυτόν με την πρώτη ματιά, το ίδιο και αυτός, αλλά ποτέ δεν θα έμπαινα σε ένα ζευγάρι. Όταν χώρισε πριν τρία χρόνια αρχίσαμε να μιλάμε κάθε βράδυ, με μηνύματα και την ημέρα όποτε μπορούσα με τηλέφωνο. Λαχταρούσα να έρθει η στιγμή να μιλήσουμε, το ίδιο και αυτός. Λέγαμε πως περάσαμε την μέρα μας. Τίποτα το ερωτικό. Βέβαια άρχισε ένας δεσμός μεταξύ μας. Όταν βρεθήκαμε από κοντά, γίναμε ζευγάρι. Πριν αρχίσουν τα προβλήματα μου ζήτησε να έχουμε κοινό βίο. Ήθελε να χωρίσω για να μπορεί άνετα να είμαστε μαζί. Να μπορέσει να με γνωρίσει στα παιδιά του. Πριν αρχίσουν τα προβλήματα με είχε γνωρίσει στην αδερφή του και σε κάποιους συγγενείς. Φυσικά η αδελφή του ήξερε ότι δεν είμαι ελεύθερη, οι υπόλοιποι ότι είμαι σε διάσταση. Τον Νοέμβριο που χωρίσαμε, ήταν άσχημος χωρισμός. Τον κατηγόρησα και είπα πράγματα που ήταν σκληρά. Τελικά τον Δεκέμβριο ξεκινήσαμε πάλι να μιλάμε. Δύο εβδομάδες αντέξαμε χώρια. Με δική του πρωτοβουλία. Αλλά επειδή είμαι ξεροκεφαλη την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του ζήτησα να μείνει μακριά μου. Σκεφτόμουν ότι είχαμε ημερομηνία λήξης. Τελικά μετά από λίγες μέρες έκανε την κίνηση να είμαστε μαζί. Έκανε όμως κάτι που με πείραξε πάλι. Βγήκε με τις φίλες του, το είδα στο Facebook, ενώ μου είχε πει ότι θα έβγαινε με άλλη παρέα. Όποτε του είπα τέλος. Μετά από λίγες μέρες του έστειλα μήνυμα να μου στείλει τα ρούχα μου από το σπίτι του. Και έτσι αρχίσαμε πάλι. Ένα βράδυ που πάλι έβλεπα ότι δεν πάει άλλο. Μιλούσαμε με βίντεο κλήση και μας είχαν πάρει και τους δυο τα κλάματα. Μου ζήτησε να προσπαθήσουμε πάλι. Του είπα για τελευταία φορά ας το κάνουμε. Αλλά πάντα έψαχνα που θα τον βρω λάθος. Εγώ φταίω, το ξέρω. Εγώ του ζήτησα και τώρα να χωρίσουμε αλλά το μετάνιωσα αμέσως. Το είπα πάνω στα νεύρα μου. Μετά μου είπε ότι δεν βλέπει μέλλον γιατί όλο το ίδιο γίνεται. Και μαζί να είμαστε μετά από λίγο πάλι τα ίδια θα έχουμε. Η δική μου ανασφάλεια τον έδιωξε μακριά. Η δική μου ανασφάλεια και η βλακεία μου. Έψαχνα να βρω ότι είχα δίκιο να μην εμπιστεύομαι. Είμαι η χαζή που έχασα ότι αγάπησα. Ακόμα και να αλλάξω, θα έχει δίκιο να μην με θέλει, γιατί να με εμπιστευτεί πάλι; Γιατί να ρισκάρει να τον πληγώσω; Ξέρω ότι με αγαπάει, ξέρω ότι δεν με έχει απατήσει. Δεν ξέρω μόνο πως θα αντέξω τα χρόνια που θα έρθουν χωρίς αυτόν. Μακάρι να είχα σκεφτεί νωρίτερα. Νιώθω ότι είναι αργά τώρα. Είμαι σκληρός άνθρωπος, μου το έχουν πει όλοι οι δικοί μου. Όμως δεν έχω το αλάθητο. Και πρέπει να μάθω να συγχωρώ αν θέλω και εγώ συγχώρεση