Ο άνθρωπος που σε έφερε στη ζωή...

Καλησπέρα,

Να σας πω και γω τη δίκη μου ιστορία..εμένα η ζωή μου άλλαξε πριν ένα μήνα..
Ξαφνικά σε ένα τροχαίο σκοτώθηκε η μητέρα μου...ούτε οδηγούσε ούτε έφταιγε... ήταν απλά στο λάθος μέρος την λάθος ώρα...
Ζω στο εξωτερικό όποτε δεν πρόλαβα ούτε να την χαιρετησω.. είμαι σχεδόν 8 μηνών έγκυος. Φοβάμαι ότι η ψυχολογία μου θα επηρεάσει το παιδι... επίσης αυτή τη στιγμή νιώθω ότι δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με τίποτα και με κανέναν, ποσό μάλλον με ένα νεογέννητο που θα θέλει την πλήρη προσοχή μου..
Είμαι να σκάσω...δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω όλο αυτό...έχω αρχίσει ήδη συνεδρίες με ψυχολόγο, αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει στα πως και στα γιατί...

Quote:

---

Originally Posted by Annita

Καλησπέρα,

Να σας πω και γω τη δίκη μου ιστορία..εμένα η ζωή μου άλλαξε πριν ένα μήνα..
Ξαφνικά σε ένα τροχαίο σκοτώθηκε η μητέρα μου...ούτε οδηγούσε ούτε έφταιγε... ήταν απλά στο λάθος μέρος την λάθος ώρα...
Ζω στο εξωτερικό όποτε δεν πρόλαβα ούτε να την χαιρετησω.. είμαι σχεδόν 8 μηνών έγκυος. Φοβάμαι ότι η ψυχολογία μου θα επηρεάσει το παιδι... επίσης αυτή τη στιγμή νιώθω ότι δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με τίποτα και με κανέναν, ποσό μάλλον με ένα νεογέννητο που θα θέλει την πλήρη προσοχή μου..
Είμαι να σκάσω...δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω όλο αυτό...έχω αρχίσει ήδη συνεδρίες με ψυχολόγο, αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει στα πως και στα γιατί...

---

Αχ κοριτσι μου..τι να σου πω..ποια λογια χωρουν σε τετοια κατασταση.στειλε μου μβμ οποτε θελεις

Ο πόνος δεν περνάει. Απλα προσπαθω να μην το σκέφτομαι συνέχεια. Καθε βραδυ προσεύχομαι να ονειρευτω τη μαμα μου. Οτι γίνεται σκέφτομαι να την πάρω τηλέφωνο. Κ αμεσως θυμάμαι πως εφυγε. Annita δεν ξέρω αν το μωρό επηρεάζεται. Εγω το δικο μου το εχω σχεδον παρατημένο στην πεθερα μου. Εχω τυψεις αλλά οποτε το εχω ειδικα μονη μου κλαιω ασταμάτητα. Κ δεν ξερω τι ειναι προτιμότερο.

Kαλο θα ταν οσοι χασαν γονιο πανω απο 70 να μην γραφουν καν εδω...

Quote:

---

Originally Posted by peter

Kαλο θα ταν οσοι χασαν γονιο πανω απο 70 να μην γραφουν καν εδω...

---

Δεν ανηκω σε αυτη την κατηγορια..αλλα η απωλεια δεν εχει ηλικια peter

Κανεις λαθος αγαπητε μου peter.η μαμα μου ηταν πανω απο 70 κ αυτο σημαινει τι;ηταν μανα κ πατερας μαζι.αδερφη φιλη κ στηριγμα κ εφυγε ξαφνικα μεσα σε 2 λεπτα μονη της χωρις κανεναν κιντα της που τοσο το φοβοταν..εγω ξερω τι βιωνω κ ο πονος μου πιστεψε με ειναι αβασταχτος ακιμη κ 3 μηνες μετα.

Quote:

---

Originally Posted by mairi

Κανεις λαθος αγαπητε μου peter.η μαμα μου ηταν πανω απο 70 κ αυτο σημαινει τι;ηταν μανα κ πατερας μαζι.αδερφη φιλη κ στηριγμα κ εφυγε ξαφνικα μεσα σε 2 λεπτα μονη της χωρις κανεναν κιντα της που τοσο το φοβοταν..εγω ξερω τι βιωνω κ ο πονος μου πιστεψε με ειναι αβασταχτος ακιμη κ 3 μηνες μετα.

---

Εμενα εφυγε στα 53!!! Ακουω 70 κ λεω τι τυχη!!! Μακαρι να φτανε κ η δικη μου τοσο... Η αδερφη μου ειναι ακομα ανηλικη... 70+ κ χωρις να βασανιστει??? Μεγαλη τυχη !!! Εμενα 53 κ βασανιζοταν απ τα 49...

Quote:

---

Originally Posted by peter

Εμενα εφυγε στα 53!!! Ακουω 70 κ λεω τι τυχη!!! Μακαρι να φτανε κ η δικη μου τοσο... Η αδερφη μου ειναι ακομα ανηλικη... 70+ κ χωρις να βασανιστει??? Μεγαλη τυχη !!! Εμενα 53 κ βασανιζοταν απ τα 49...

---

Peter δεν εχει σημασια η ηλικια οταν μιλαμε για γονεις . Κι εμενα η μανούλα μου ήταν πανω απο εβδομηντα και δυο χρονια υπεφερε απο καρκινο στο τελικο σταδιο. Ματωνε η ψυχη μου να την βλεπω να ποναει τοσοοοο . Για μενα σταθηκε παληκάρι και στο πόνο και σε οοολα !!!!!!!!! Λυπαμαι παρα πολυ για τη μητερα σου αλήθεια , μακαρι να γινοταν κατι να ερχοταν παλι πισω και στη μικρη που τη χρειάζεται . Κουράγιο φίλε μου , Να ειστε δυνατοί και να την θυμάστε πάντα ..............

Καταλαβαινω πως το λες peter..μα πιστεψε με νιωθω ακριβως τον ιδιο πονο..να εισαι γερος κ δυνατος να σρηριξεις την αδερφη σου..μεγαλη κ παντοτινη η απωλεια της ΜΑΝΑΣ

Να είσαι γερή να τη θυμάσαι. Γνωρίζω καλά απο απώλειες κ ένα πράγμα έχω μάθει. Οσο βουνο κ αν σου φαίνεται όλο αυτό που περνάς να θυμάσαι ότι όλα περνάνε. Η απώλεια θα παραμέινει απώλεια, αυτό δεν αλλάζει, αλλα με το χρόνο μαλακώνει ο πόνος

Έχασα τη μητέρα μου πριν από 7μιση χρόνια.Τετοιες μέρες γιορτινες μου λείπει περισσότερο.Την έχασα 58 ετών,ενώ είχα ήδη 2 μηνών την πρώτη μου κόρη.Αν και δε θεωρούσα ποτέ ότι ήμασταν τόσο δεμένες,ακόμα κ τώρα ζω μια άλλη ζωή.Αυτη που ζούσα όταν ζούσε και όλα φιλτραρονταν από αυτή,και αυτή που ζω χωρίς αυτή και όλα τα φιλτράρω εγώ για τις κόρες μου.Νομιζω ότι ο θάνατος της ,ήταν και η αιτία της διαταραχής μου που ξεκίνησε από τότε και παλεύω καθημερινώς (άγχος κ κατάθλιψη)

Quote:

---

Originally Posted by NaYa

Έχασα τη μητέρα μου πριν από 7μιση χρόνια.Τετοιες μέρες γιορτινες μου λείπει περισσότερο.Την έχασα 58 ετών,ενώ είχα ήδη 2 μηνών την πρώτη μου κόρη.Αν και δε θεωρούσα ποτέ ότι ήμασταν τόσο δεμένες,ακόμα κ τώρα ζω μια άλλη ζωή.Αυτη που ζούσα όταν ζούσε και όλα φιλτραρονταν από αυτή,και αυτή που ζω χωρίς αυτή και όλα τα φιλτράρω εγώ για τις κόρες μου.Νομιζω ότι ο θάνατος της ,ήταν και η αιτία της διαταραχής μου που ξεκίνησε από τότε και παλεύω καθημερινώς (άγχος κ κατάθλιψη)

---

Ποσό σε καταλαβαίνω...αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο.. όπως έγραψα και πιο πάνω, εμένα η μητέρα μου έφυγε ξαφνικά τον Αύγουστο από τροχαίο και πριν από ένα μήνα γεννήθηκε η κόρη μου. Στην παρούσα φάση είμαι στο ξεκίνημα της άλλης ζωής και είναι εξαιρετικά δύσκολο...εννοείται επισκέπτομαι ψυχολόγο για βοήθεια...

Quote:

---

Originally Posted by Annita

Ποσό σε καταλαβαίνω...αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο.. όπως έγραψα και πιο πάνω, εμένα η μητέρα μου έφυγε ξαφνικά τον Αύγουστο από τροχαίο και πριν από ένα μήνα γεννήθηκε η κόρη μου. Στην παρούσα φάση είμαι στο ξεκίνημα της άλλης ζωής και είναι εξαιρετικά δύσκολο...εννοείται επισκέπτομαι ψυχολόγο για βοήθεια...

---

Καλά κάνεις.Να σε βοηθήσει να βρεις τα πατήματα σου και να διαχειριστείς καλύτερα τη ζωή σου.Ο χρόνος βοηθάει σίγουρα,αργά και σταθερά.Δεν έχω συμβουλές, μόνο συνήθεια και κατανόηση ότι η αγάπη αλλάζει μορφή.Να είσαι καλα

Quote:

---

Originally Posted by dragonfly1

Πως μπορείς να αποχαιρετήσεις τον άνθρωπο που σε έφερε στη ζωή; Πως μπορείς να μην ξανά φωνάξεις μαμά....;Την πρώτη μου λέξη... μαμά..Πως θα συνεχίσω χωρίς να με αγκαλιάσεις ξανά; Να μου δώσεις τις συμβουλές σου να μου πεις πόσο με αγαπάς και πόσο όμορφη είμαι; Ξαφνικά έτσι ξαφνικά έφυγες μέσα στα χέρια μου ένα πρωί στο νοσοκομείο μετά από 2 μέρες σε κώμα ξύπνησες, άνοιξες τα ματάκια σου και με είδες και γω χάρηκα και μου κράτησες το χέρι... Είχα την ελπίδα μέσα μου ότι θα σε ακούσω να με φωνάζεις πάλι "κορίτσι μου" όπως με έλεγες από μικρή. Ξαφνικά όλα μαύρισαν και σταμάτησε να χτυπάει η καρδούλα σου. Έτσι ξαφνικά μου άφησες και το χέρι... Τώρα ζω σε έναν άλλο κόσμο πολύ διαφορετικό μια άλλη πραγματικότητα που δεν είχα φανταστεί. Δεν είσαι πλέον εδώ και γω δεν μπορώ να το καταλάβω. Κάθε μέρα κοιμάμαι και βλέπω τη στιγμή που άνοιξες τα μάτια σου περιμένοντας να σηκωθείς. Δε θα περάσει ποτέ αυτή η απώλεια μέσα μου, η απώλεια της μαμάς. Ο άνθρωπος που μας αγαπάει πριν καν γεννηθουμε. Ο άνθρωπος που δίνει τη ζωή του για εμάς. Τώρα εγώ μέσα σε μια άλλη ζωή σε άλλη πραγματικότητα θα πρέπει να σηκώνω ξανά. Με τρομάζουν όλα πλέον και φοβάμαι για πρώτη φορά τόσο πολύ. Κάθε μέρα μπαίνω στο σπίτι και περιμένω. Περιμένω να σε δω ακόμη. Έχουν περάσει 4 μήνες μόνο. Μου έλεγε πάντα ότι είμαι ο βράχος της οικογένειας πόσες φορές και να πέσω πάντα θα σηκώνομαι. Πότε δεν πρόλαβα να σου πω πως εσύ μου έμαθες να είμαι δυνατή... Πως γίνεται να αποχαιρετήσεις τον άνθρωπο που σε έφερε στη ζωή...

---

Σε νιώθω, όταν χάνεις τον/τους γονείς σου είναι σα να παύεις πια να είσαι παιδί, αισθάνεσαι πως χάνεις το καταφύγιο σου. Έχασα τη μητέρα μου όταν ήμουν 16 και προσπάθησα να καταπνιξω τα συναισθήματα μου για να μην φανώ αδύναμη. Το πένθος είναι μια απόλυτα φυσιολογική διαδικασία μέσα από την οποία θα βγεις πιο δυνατή. Μην καταπνίξεις ποτέ αυτά που αισθάνεσαι. Όσο γι αυτά που δεν πρόλαβες να της πεις, μην ανησυχείς, πιστεύω πως τα ήξερε, όπως ξέρει πως μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου.
Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, και φαίνεται πως και την αγαπούσες και σε αγαπούσε πολύ ❤️

Αχ μανα..η πρωτη κ η τελευταια μου λεξη καθε μερα..περναν οι μερες..μονο αυτο...