Originally Posted by
lakospsy
Έχω χάσει τον ύπνο μου και την όρεξη μου, πνίγομαι από σκέψεις πως δεν θα είχε γίνει τίποτα αν δεν έπεφτα τόσο με τα μούτρα και με βασανίζει το γεγονός ότι πρώτη φορά γνώρισα γυναίκα που να υπάρχει τέτοια επικοινωνία και να ταιριάζουν τα μυαλά μας και κατάφερα να την κάνω να μη θέλει να με ξαναδεί, έστω και φιλικά. Αλλά με αυτές τις συμπεριφορές χάθηκε η επικοινωνία και λογικό και αναλωνόμασταν στα ίδια και στα ίδια. Μέχρι και τη τελευταία φορά που κοιμηθήκαμε μαζί μου είπε πως το αστείο είναι ότι περνάει όμορφα μαζί μου. Και αντί να της δώσω χρόνο την έκανα να νιώθει ασφυξία. Πιο πολύ ανησυχώ για τον εαυτό μου που είδα μια πτυχή του που δεν είχα ξαναδεί, δεν θα είχε συμβεί τίποτα αν ήμουν αυτός που ήμουν όταν γνωριστήκαμε. Αλλά ο έρωτας τυφλώνει και δεν μπορείς να δεις τα λάθη σου την ώρα που συμβαίνουν. Ξέρω ότι εγώ το χάλασα μόνος μου και η κατάσταση δείχνει μη αναστρέψιμη. Αυτό με πνίγει. Δυστυχώς σε εκείνη δεν είχα βρει κάτι αρνητικό, ίσως εμφάνιζε στη πορεία, αλλά αυτός είναι ο λόγος που πνίγομαι. Βρήκα την τέλεια (κατ' εμε) γυναίκα και την έχασα απο δικά μου λάθη. Και δε μπορώ να τη κατηγορήσω για κάτι επειδή μου είχε εξηγήσει πολλές φορές και μου είχε δώσει πολλές ευκαιρίες. Δεν έχει λόγο να με κάνει να ζηλέψω, δεν μου άφησε καμία ελπίδα, μόνο μου ζήτησε να την αφήσω 2-3 μήνες (αν είναι σημάδι ελπίδας αυτό). Είμαι μετανιωμένος και συνειδητοποιημένος αλλά δεν το δέχεται και με το δίκιο της. Δεν έχω σκοπό να την ενοχλήσω ξανά και ήδη έχω ξεκινήσει να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου, αλλά μου έχει πέσει πολύ βαρύ δυστυχώς. Την έβλεπα πιο σοβαρά απ' ότι έχω δει κάποια άλλη και εκείνη το ίδιο τους πρώτους μήνες. Τέτοια ήταν η χημεία μας. Όσον αφορά τους ειδικούς δεν χρειάζεται να είναι κάποιος "τρελός" για να επισκεφτεί κάποιον. Βλέποντας όμως ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ τον εαυτό μου σε κάποια πράγματα, ίσως να ζητήσω κάποια βοήθεια. Γι' αυτό υπάρχουν άλλωστε. Σε ευχαριστώ για τη κουβέντα φίλε Λωτέ. Να είσαι καλά.
