Ερωτική απόρριψη μεσα στον γάμο

Quote:

---

Originally Posted by believeInYourself

Αλισάχνη έχεις γράψει πως εκείνος σε ερωτεύτηκε και σε πολιορκούσε 6 μήνες. Εσύ τι ένιωθες; Γιατί αποφάσισες να προχωρήσεις μαζί του;

---

Καταρχάς ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια. Με κάνουν να βλέπω και την άλλη πλευρά. Ευχαριστώ ειλικρινα γιατί έχω μονο μια κολλητη που το συζητώ και κανέναν άλλο. Όταν ενέδωσα δεν είχα καμιά αμφιβολία, μετά από 7 χρόνια σχέση. Στην αρχή ο σύζυγος ήταν αυτο που λέμε σουπερ ρομαντικός, εδινε την αίσθηση ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα αν του το ζητούσα, ήταν πολύ δοτικός και συναισθηματικά και σε όλα τα 2 πρώτα χρόνια της σχέσης, που εγώ τα ταυτίζω με την διάρκεια του ερωτα. Αρχισα να έχω ενδείξεις ότι αρχίζει κάτι να αλλάζει όταν μείναμε μαζί τον τρίτο χρόνο της σχέσης. Μερικά πράγματα όμως που αποτελούν ενδείξεις μιας συναισθηματικής αδυναμίας, ανεπάρκειας, αυτό δηλαδη της δοτικότητας της συναισθηματικής που δεν είχε τελικά ο σύζυγος κ που αυτό ηταν το όλο ζήτημα, δεν τους δίνεις σημασία στην αρχή. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σκεφτόντας τα αναδρομικά τα εντοπίζω. Εχετε δίκιο να λέτε μην τον παντρευόσουν αλλά..έγινε. Επίσης, να σας πω ότι μετα από το συμβάν και την ανασκόπηση κατάλαβα ότι είχε πολύ μεγάλη ανάγκη από συναισθηματική κάλυψη την οποία ζητούσε αθόρυβα. Εγώ πάλι θυμάμαι να προσπαθώ να τον ξυπνήσω από το φλατ συναίσθημα με λάθος τρόπο, με ένταση που συχαίνεται, με επίκριση. Ούτε εγώ ήξερα πως να αγαπώ και να το διεκδικώ. Σίγουρα.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Αυτό ήταν μεγάλο λάθος και το κάνουν πολλές γυναίκες και καταστρέφεται ο γάμος.
Γιατί βρε καλή μου τον παραμέλησες; Δεν σου κοψε να σκεφτείς οτι υπάρχει κι αυτός; Ο βασικός θεμέλιος κρίκος της οικογένειας είναι το ζευγάρι, όχι τα παιδιά. Τα παιδιά νιώθουν καλά σε μια οικογένεια που οι γονείς αγαπιούνται. Από αυτό αντλούν χαρά.
Από την άλλη δεν ξέρω αν κι εκείνος βοηθούσε στις υποχρεώσεις των παιδιών ώστε να σου μένει χρόνος και διάθεση για τους δυό σας ή απλά περίμενε το μερίδιό του στο σεξ. Διότι μια γυναίκα κατάκοπη είναι δύσκολο να έχει μεγάλη διάθεση για ερωτικές περιπτύξεις.

---

Εγώ πλέον ξέρω ότι κόλλησα με τα παιδιά διότι ήταν ο πιο εύκολος και ανώδυνος τρόπος να πάρω προσοχή και αγάπη. Με συνέπειες βέβαια, η ανάγκη μου όμως για συναισθηματα ήταν πολύ πολύ μεγάλη. Δεν είχα τότε την ωριμότητα να τον προσεγγίσω. Ήθελε αγάπη πολύ αγάπη χωρίς αντάλλαγμα κι εγώ δεν είμουν δυνατή και πλήρης για να το δώσω αυτό. Τώρα το καταλαβαίνω αυτό που λες, τότε όχι.

Εμένα στην παρούσα φάση, και δεν ξέρω αν το κατέστησα σαφές, δεν με νοιάζει ποιος φταίει. Εχω καταλάβει τις συναισθηματικές ανεπάρκειες και των 2 μας, την ανάγκη για συναισθηματική κάλυψη που ήταν τρομερή και για τους 2, και πως την ζητούσαμε και οι δύο με λάθος τρόπο. Διότι κανείς δεν είχε συναίσθηση του τι του συνέβαινε. Και οι δυο φταίμε που φτάσαμε εδώ. Απλώς αυτός δεν κάνει ουτε ένα εκατοστό προσεγγιση προς εμένα, ενώ εγώ προσπαθώ. Αυτό είναι πολύ βαρύ, εάν σκεφτεί κανείς ότι αυτός έσπασε τον κύκλο και ερωτεύτηκε κάποια άλλη. Προσπαθώ να χειριστώ την κατάσταση καλύτερα για όλους, αλλά είναι πολύ βαρύ το φορτίο. Επίσης τον τελευταίο χρόνο κατάλαβα το μέγεθος της απομάκρυνσης του. Δεν μιλούσε, ποτέ δεν μιλάει, ουτε τώρα ακόμη.

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Δεν φταιει αλλα εκεινη τον επελεξε. Μαλιστα. Επισης η εκδηλωση ενος προβληματος δεν ταυτιζεται με τα αιτια, ουτε χρονικα ουτε με απαραιτητα αλλον τροπο.

Τα εισαγωγικα βεβαια προφανως τα εβαλα για καποιον λογο (ισως για να ενθαρρυνουν μια οχι κυριολεκτικη ερμηνεια, για οσους θελουν να αποδεχθουν αποχρωσεις γενικοτερα), ενω υπαρχει και το ζητημα του πως χειριστηκε ο συζυγος τη μετα της γεννας συναισθηματικη απομακρυνση της Αλισαχνης: ο ιδιος φαινεται να το πηρε αρκετα βαρια με περαιτερω απομακρυνση δικη του στον σεξουαλικο τομεα. Αρα εκεινος ηθελε συναισθηματικη δοτικοτητα αλλα χωρις ο ιδιος να ανταποκρινεται η να μπορει εν πασει περιπτωση να το κανει. Γιατι τοτε, οπως αφεθηκε πιο πριν στο θρεντ να εννοηθει, ειναι δικαιολογημενος να αντιδρα ο συζυγος στην απομακρυνση της Αλισαχνης μετα τη γεννα και οχι η ιδια δικαιολογημενη που απομακρυνθηκε απο καποιον που ηθελε συναισθηματικη υποστηριξη της μιας κατευθυνσης;

---

Όσον αφορά σε αυτό που λες για την εκδήλωση του προβλήματος, έχεις δίκιο. Πολλές φορές αν όχι πάντα, όταν εκδηλώνεται ένα πρόβλημα είναι επειδή έχουν προηγηθεί ήδη διάφορα που απλά δεν εκδηλώθηκαν με τρόπο ώστε να γίνουν αντιληπτά.

Παρόλα αυτά ο σύντροφος της σύμφωνα με τα δικά της λεγόμενα, δεν άλλαξε, ήταν πάντα έτσι. Εκείνη ήταν που άλλαξε στην πορεία. Είναι προφανές για μένα όχι μόνο για την θεματοθέτρια, γενικά για πολλές γυναίκες που έχουν την ίδια αντίδραση όταν γίνονται μητέρες, ότι δεν λαμβάνουν την συναισθηματική κάλυψη που θα θέλανε από τον σύντροφο τους και γιαυτό στρέφονται τόσο πολύ στα παιδιά, αλλά οκ όλων οι συμπεριφορές μπορεί να έχουν μια εξήγηση και μια ερμηνεία από πίσω, τι σημαίνει αυτό; Παύουμε να έχουμε την ευθύνη των πράξεων μας επειδή κάποιος άλλος την "προκάλεσε" με κάποιο τρόπο;

Τεσπα, το ανοίξαμε πολύ το θέμα και νομίζω δεν βοηθάμε την θεματόθετρια τώρα της οποίας το ερώτημα είναι τελικά τι κάνει τώρα.

Κατά την γνώμη μου δεν σώζεται το πράγμα. Ο σύντροφος της έχει αποχωρήσει από την σχέση προ πολλού με κάθε τρόπο, μόνο τυπικά μένει ή επειδή βολεύεται. Το καλύτερο που έχει να κάνει κατ εμε είναι να σκεφτεί σοβαρά τι θέλει από την ζωή της και αν της αξίζει όλο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Αλισάχνη

Εγώ πλέον ξέρω ότι κόλλησα με τα παιδιά διότι ήταν ο πιο εύκολος και ανώδυνος τρόπος να πάρω προσοχή και αγάπη. Με συνέπειες βέβαια, η ανάγκη μου όμως για συναισθηματα ήταν πολύ πολύ μεγάλη. Δεν είχα τότε την ωριμότητα να τον προσεγγίσω. Ήθελε αγάπη πολύ αγάπη χωρίς αντάλλαγμα κι εγώ δεν είμουν δυνατή και πλήρης για να το δώσω αυτό. Τώρα το καταλαβαίνω αυτό που λες, τότε όχι.

---

Αλισαχνη για εμενα αυτο σου το ποστ συγκεντρωνει περισσοτερο αυτο που κατα τη γνωμη μου δεν δειχνεις να εχεις αντιληφθει ακομα και που οι υπολοιποι σχολιαστες επισης φαινεται οτι υποτιμουν: αλλο να μη θελει κανεις να βγαλει φταιχτες, αλλο να μην υπαρχουν ευθυνες μεσα σε μια σχεση και στο τελος αυτης. Και το πιο βασικο κατ' εμε: αλλο να μην αντιλαμβανεται κανεις τις δικες του αναγκες, αλλο το να ειναι καποιος μη διαθεσιμος συναισθηματικα. Η διαφορα κατα τη γνωμη μου αλλα και αλλων ειναι αγεφυρωτη, ειδικα οταν δεν υπαρχει διαθεση για αλλαγη απο την δευτερη πλευρα, και αυτο πιστευω οτι και φανηκε και προδιεγραψε και τις τρεις φασεις του μεταξυ σας - του προ της γεννας, του δεσιματος σου με τα παιδια αλλα και των οσων ακολουθησαν και που θα χρειαστεις ενδεχομενως να κανεις απο εδω και περα.

Κατ' αρχην και ηδη απο τη γνωριμια και τον τροπο που ταιριαξατε με το συντροφο σου, η μη διαθεσιμοτητα σε συναισθηματικο επιπεδο δεν ειναι το ιδιο πραγμα με αυτο που αναγνωριζεις ως ελλειψη σε εσενα, για εναν απλο λογο: ο ενας "τυπος" δεν καλυπτει τις αναγκες τις δικες του, ενω ο μη διαθεσιμος συναισθηματικα δεν καλυπτει τις αναγκες των αλλων. Αυτο και μονο ειναι διαφορα τεραστια, και μπορεις και να το ψαξεις γενικοτερα ακομα και στο ιντερνετ. Η συναισθηματικη διαθεσιμοτητα εχει αρθρα και σε αυτο το σαϊτ ακομα (το κυριως) ενω με το "emotional unavailability" θα βρεις παρα πολλα αποτελεσματα. Για να προλαβω ενδεχομενως ενστασεις απο αλλα μελη, δεν προκειται ουτε για διαγνωση ουτε καν για διαταραχη η αλλη νοσολογικη οντοτητα, αλλα για γενικοτερο φαινομενο στην ψυχολογια των σχεσεων. Ουσιαστικα, αν ισχυει, προκειται για συναισθηματικη αναπηρια οντως και παραγνωρισμενη. Δεν προκειται απλα για "τυπο" ανδρα. Δεν ειναι απλο "στυλ" σχεσης. Φοβαμαι πως δεν ηταν συμμετρικες ποτε οι δυο ψυχολογικες σας καταστασεις, ουτε η μεταξυ σας ελξη αποτελει καποιον νομο της φυσης που να τις καθιστα συμμετρικες. Αυτο που γραφτηκε, οτι εσυ τον επελεξες, ναι, φυσικα και θα τον επελεγες. Αφου δεν γνωριζες η ιδια τις αναγκες σου, πως θα μπορουσες να το αποφυγεις, αληθεια; Βεβαια το ιδιο ισχυει ενδεχομενως και για τον ιδιο, οσα ομως ακολουθησαν πιστευω εσπασαν την οποια συμμετρια εχει απομεινει για τον επιμερισμο των ευθυνων.

Η μη διαθεσιμοτητα του συντροφου σου απ' οσα εγραψες οχι μονο προϋπηρχε αλλα ουσιαστικα διογκωθηκε οταν ηρθαν στον κοσμο τα παιδακια... Γραφτηκαν, παλι, πραγματα για τη σταση που εσυ τηρησες, πως γυρισες την πλατη κλπ. Αληθεια, πως αλλιως θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει τα πραγματα; Η ανατροφη των παιδιων προϋποθετει φυσικα ανευ ορων αποδοχη και αγαπη απο τη μερια σου, αλλα συνοδευεται και απο μια ανευ ορων αγαπη και εμπιστοσυνη απο τη νεες αυτες ψυχες που εφερες στον κοσμο. Ουσιαστικα δηλαδη, και να ηθελες να αποφυγεις να ανακαλυψεις και να συμπληρωσεις το συναισθηματικο κενο που ειχες, δε θα μπορουσες να το κανεις χωρις να απαρνηθεις την ιδια σου τη γονεϊκη ευθυνη! Ουτε και ειναι δυνατον, με καμια ψυχολογια θεωρητικη η μη, καποιος που ερχεται ξαφνικα αντιμετωπος με τη συμπληρωση ενος κενου η επουλωση ενος τραυματος του, να μη βιωσει την αλλαγη αυτη σε επιπεδο θεμελιωδες, με ο,τι συνεπαγεται αυτο για τον ιδιο και τις σχεσεις του! Καμια ευθυνη δεν φερεις για το πως ο ερχομος των παιδιων αλλαξε δραστικα εσενα και τις προτεραιοτητες σου. Αντιθετα, πιστευω θα επρεπε να σε προβληματισει πως ο συντροφος σου ειδε το ενδιαφερον σου για τα παιδια ουσιαστικα ως συναισθηματικο αντιζηλο, χωρις να αδραξει την ευκαιρια να δει τα πραγματα αλλιως. Πως και με ποια λογικη μια τοσο ανωριμη αντιδραση απο τη μερια του θεωρειται ισοδυναμη της δικης σου; Γιατι εσυ να μπορεις να αλλαξεις, να μετασχηματιστεις ψυχικα απο το μεγαλωμα των παιδιων σας, και εκεινος οχι;

Τελος για να πιασουμε και το πιο κρισιμο, το τι ακολουθησε αλλα και το απο εδω και περα. Το γεγονος οτι εσυ εισαι εδω μεσα και ζητας γνωμες και υποστηριξη, ενω ο συντροφος σου παραμενει αμιλητος, ανενδοτος και ηδη ειναι αλλου, σου φαινεται ισοτιμο; Γιατι εγω δεν μπορω να φανταστω πως μπορει να ειναι. Γραφεις οτι δεν ησουν αρκετα δυνατη και πληρης, για να αγαπησεις χωρις ανταποκριση. Ο δυνατος και πληρης ομως, βρε Αλισαχνη, ειναι αυτος που ξερει τι θελει απο τον εαυτο του και τους αλλους, πρωτιστως, και ειναι ετοιμος να δωσει και να παρει αναλογα. Ο συντροφος σου αληθεια, τι επιλογες εχει απο εδω και μπρος με την ακαμψια που επιδεικνυει; Να διαλεξει συντροφο σαν κι αυτον συνιστα αυτονοητο αδιεξοδο, αφου δε θα καλυπτουν ο ενας τις αναγκες του αλλου απ' την πρωτη στιγμη. Ισως καποια αλλη γυναικα που δεν εχει ακομη μαθει να παιρνει, αλλα μονο να δινει; Ακομη χειροτερα, καποια που το εχει παρει αποφαση πως πρεπει να ειναι ετσι, ακομη και με παιδια στη μεση; Νομιζω οτι το να εχεις ρεαλιστικη και δικαιη για εσενα εικονα του τι συνεβη ολα αυτα τα χρονια, ειναι θεμελιος λιθος στο πως θα προχωρησεις με τη ζωη σου. Και πως θα αποφυγεις την επαναληψη, αφου συνεχιζοντας ουσιαστικα να πιστευεις οτι ο ρολος σου ειναι να καλυπτεις την αναπηρια ενος συντροφου για ενα θεμα τοσο θεμελιωδες σε μια σχεση, στην πραγματικοτητα οχι μονο δεν βγαζει ισες τις ευθυνες αλλα τις φορτωνει ολες σε εσενα. Και το καλυτερο ξεκινημα κατα τη γνωμη μου, ειναι να απενοχοποιηθεις.

Άποψη μου είναι πως αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Ίσως χρειαστεί να πας πολύ πίσω, στον τρίτο χρόνο όταν μείνατε μαζί, για να βρεις πως ξεκίνησαν όλα αυτά. Από τότε και μετά ο καθένας σας έβγαζε κι από ένα λιθαράκι για να φτάσετε εδώ που είστε σήμερα, που δεν ξέρω αν έχει μείνει κάτι από το οικοδόμημα.

Λες πως είχε ανάγκη από συναισθηματική κάλυψη αλλά εσύ ήσουν επικριτική, δεν ήξερες πως να αγαπάς, δεν είχες την ωριμότητα να τον προσεγγίσεις. Είναι σημαντικό το ότι αναγνωρίζεις που μπορεί να έχεις κάνει λάθος, γιατί ανεξάρτητα από το τι θα γίνει από εδώ και πέρα, τουλάχιστον θα αποφύγεις να κάνεις τα ίδια λάθη.

Πόσο ώριμο όμως είναι σήμερα το να λες «αυτός έσπασε τον κύκλο και ερωτεύτηκε κάποια άλλη». Είσαι σίγουρη πως το ότι ερωτεύτηκε κάποια άλλη του ήταν ευχάριστο; Ήταν αυτό που ήθελε; Το έχετε συζητήσει;

Δεν προσπαθώ να τον δικαιολογήσω. Απλά εδώ έχουμε μόνο τη δική σου εικόνα για την ιστορία σας.

Ο σύζυγός σου προφανώς και έχει αποχωρήσει ήδη από το γάμο. Εσύ λες πως τα κατάλαβες όλα αυτά τον τελευταίο χρόνο. Λες πως και οι δύο είχατε συναισθηματικές ανεπάρκειες και ανάγκη για συναισθηματική κάλυψη. Λες πως κάνεις προσπάθεια, ενώ εκείνος όχι. Τι προσπάθεια να κάνει αν πιστεύει ας πούμε ότι πλέον δεν μπορεί να αλλάξει κάτι; Αυτά που εσύ κατάλαβες τον τελευταίο χρόνο, εκείνος μπορεί να τα έχει σκεφτεί-νιώσει πριν από σένα. Εκείνος έκανε κάποια προσπάθεια να έρθετε πιο κοντά όλα αυτά τα χρόνια; Σήμερα με ποιον τρόπο τον προσεγγίζεις; Αφού έχεις καταλάβει πια τι έχει γίνει.

Οι συμμετέχοντες στο θέμα έκαναν σε αρκετά σημεία εύστοχες ερωτήσεις και παρατηρήσεις.
Μια πιθανή εκδοχή για το τι συμβαίνει, είναι να θύμωσε τότε για την απομάκρυνσή σου με την έλευση των παιδιών.
Ο θυμός είναι ένα αρχέγονο αίσθημα που μας προετοιμάζει για επίθεση σε περίπτωση ανάγκης, αλλά όχι μόνο. Είναι και ένα πρώτης τάξης παυσίπονο, που επιτρέπει στον επιτιθέμενο να συγκεντρωθεί στο στόχο του. Όταν είμαστε θυμωμένοι δεν φοβόμαστε τίποτε και κανένα.
Αν ο θυμός τον απάλλαξε από έναν άλλο βαθύ και αβάσταχτο πόνο, ενδέχεται να τον κράτησε.

Τι θα κάνεις εσύ;
Το πρώτο νομίζω είναι αυτό που είπε η Μαρία. Πας και βλέπεις μόνη σου έναν βαρβάτο ψυχολόγο.
Το τελευταίο είναι να διαλύσεις το σπίτι σου. Μπορείς πριν φτάσεις εκεί, και αν δεν έχεις βρει άλλη λύση, να δοκιμάσεις το εξωσυζυγικό σεξ. Αυτό με τη προϋπόθεση πως είσαι σίγουρη οτι δεν θα εμπλακείς συναισθηματικά.
Ηθικό θέμα δεν υπάρχει, αφού που δεν του στερείς κάτι που το χρειάζεται.

Θα διαφωνήσω στο εξωσυζυγικό σεξ μόνο και μόνο γιατί αυτήν την στιγμή έχουμε απέναντι μας μια ζωντανή θερμή 40αρα που σίγουρα θα ερωτευτεί όποιον της καλύψει τα κενά της το 50% της σχέσης είναι η ερωτική επαφή αν ο άλλος έχει και κάτι παραπάνω από αυτό θα γλυκαθεί και θα θέλει να φύγει

αν ειχαμε συμφωνισει ποτε θα αναρωτιομουν τι εκανα λαθος

Υπάρχουν και παιδιά κύριε Αλέξανδρε τι να κάνουμε να τα αφήσουμε να βιώσουν εμα χωρισμό σε κρίσιμη ηλικία ; Κι άμα της λέει τώρα πήγαινε καλή μου κι αύριο της τα πάρει τι θα γίνει ; Θα είναι καλύτερα μήπως ;

ετσι και αλλιως σα χωρισμενοι ειναι αλλα μπορω να το πιστεψω οτι τον θελει απλα αμα την αφηνε λιγο λασκα να κανει τα κεφια της θα ηταν πιο ευκολο να την εχει ετσι το κανει δυσκολακι

αλισαχνη, βρες ενα toy boy , να κανεις την δουλεια σου κοπελια, και μετα ξαναγυρνα στον αντρα σου, ισως παει καλυτερα η σχεση σας.
η δοκιμασε να κανετε κανα σουινγκερ ανταλλαγη συντροφων.Η προτεινε του καμια παρτουζα με εσενα και μια εσκορτ πολυ ομορφη.ΜΗν εχεις ταμπου εαν θες να βελτιωσεις το κρεβατι σου
απλα εχει βαρεθει να τρωει το ιδιο "φαι" καθε μερα, ισως περναει και καμια καταθλιψουλα, οποτε πρεπει να κανεις κατι δραστικο.
ΔΕΝ ΤΡΟΛΛΑΡΩ.

εγω νομιζω οτι εχει φτασει σε αυτο το σημειο με το η σεξ η αδελφος-αντρας και τις φαινονται ελειπη και τα 2 και τη πιανει απελπισια

το πουλανε στα jumbo το toy boy xfactor? να ξερουμε και εμεις δηλαδη...
οι συμβουλες εχουν βγει απο το αντρικο κοσμοπολιταν μ φαινεται . Εξαιρετικες !

Quote:

---

Originally Posted by Shakti

το πουλανε στα jumbo το toy boy xfactor? να ξερουμε και εμεις δηλαδη...
οι συμβουλες εχουν βγει απο το αντρικο κοσμοπολιταν μ φαινεται . Εξαιρετικες !

---

αν ειναι εστω και λιγο ομορφη και περιποιημενη, και βγει εξω θα βρει σιγουρα, εμεις τα αγορια τρεφουμε μια συμπαθεια για τα μιλφ.
Ωστοσο, δεν καταλαβαινω γιατι μου την "λες" για τις συμβουλες μου, ο καθενας εχει την αποψη του και την λεει.