Originally Posted by
Dimitris236
Ήταν ότι πιο ωραίο διάβασα
..σε ευχαριστώ πάρα πολύ...απλά ήθελα να εκφράστω ανώνυμα κάπως κάπου..να το βγάλω από μέσα μου...δεν θέλω να.μιλησω στους δικούς μου γιατί είναι μεγάλοι σε ηλικία και θα στεναχωρέθουν...και σαφώς όχι δικαιώματα στην δουλειά μου..όλη αυτή η κατάσταση με λύγισε..
Κάθε πρωί φοραω ένα χαμόγελο και πάω στην δουλειά όταν ομως γυρίζω στην καμπίνα μου με πιάνει όλη αυτή η μελαγχολία... Επίσης έχω βροχικο άσθμα και με πιάνει κατά διαστήματα...το έχω χρόνια αυτό...απλά θέλω μια καλύτερη ζωή μετέπειτα..τελείωσα την σχολή μπαρκαρω ως ανθυποπλοιαρχος τώρα και μετά θέλω να κάνω μεταπτυχιακό να μεινω στην στεριά...όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου έκανε απόπειρα αυτοκτονίας μπροστά στα μάτια μου λόγο ψυχολογικής διαταραχής ...ήμουν 10 και είμασταν μόνοι μας στο σπίτι...το ξέρω ότι μαγαπαει..πάντα ειμασταν αγαπημένη οικογένεια...απλά είχε κάποια θέματα με τον εαυτό του. Λόγο της δουλειάς του . Σωματοφύλακας και όλο αυτό του γύρισε σε σχιζοφρένεια...εγώ υποσχεθηκα ότι θα καταφέρω να βγω από τον βούρκο και να γίνω κάτι που θα προσφέρω και θα βοηθήσω
...τότε όταν ήμουν μικρός ένιωσα ότι ο πατέρας μου δεν μαγαπουσε και το εκανε αυτο..όμως ξέρω ότι μαγαπαει σαν την ζωή του όλη και όλο αυτό ήταν διαταραχή του τότε....είχε μείνει όμως κατακάθι στην ψυχή μου και για αυτό δενομαι έτσι με ανθρώπους...γιατί με πληγώνει άμα με αφηνουν..μπορεί να μην το δείχνω αλλά έτσι είναι...και τέλος πάντων και ένας σκοπός μου είναι να στηρίξω τους γονείς μου γιατί και οι 2 είναι μεγάλοι και τους αγαπάω όσο τίποτα άλλο.
