Καλησπέρα είμαι 23 ετών και όλα αυτά που περιγράφετε όλοι σας είναι λες και τα έγραψα εγώ..
Το ζω και εγώ,εδώ και 1 μήνα και για πρώτη φορά τόσο έντονα..Ενώ πεινάω πολύ και ζηλεύω όσους τρώνε,με το που φάω 3-4 μικροσκοπικές μπουκιές σκάω και νοιώθω οτι στέκεται εκεί,πνίγομαι,δε κατεβαίνει και πίνω 2 κιλά νερό να το "σπρώξω" με αποτέλεσμα να το κάνω χειρότερο αφού φουσκώνω απότομα και ούτε ανάσα καταφέρνω να πάρω,ούτε να ρευτώ για να επανέλθω!..Τελικά,όταν προκαλώ αυτό το λυτρωτικό,αλλά και "γουρουνίσιο" ρέψιμο,αναπνέω ξανά και βρίσκω το φώς και τις αισθήσεις μου στην κυριολεξία!
Πλέον κατά καιρούς,κάθε 3-4 μήνες έχω στομαχικές διαταραχές,παλινδρόμηση και βαρυστομαχιές.
Το έργο είχε ως εξής..
Αρχίσαμε απο αστάθειες,ζαλάδες και πανικούς (τύπου πεθαίνω-σβήνω-χάνομαι,ταχυκαρδίες,δεν μπορώ να κοιμηθώ μου κόβεται η ανάσα,ζαλίζομαι θέλω εμετό κτλ κτλ..) που με οδήγησαν σε όλων των ειδών εξετάσεις και ειδικοτήτων γιατρούς..μέχρι και οφθαλμίατρο,τα πάντα απο εξετάσεις αίματος,καρδιά,εγκεφαλογρά φημα,θυροειδή τα πάντα!Πραγματικά ψυχοφθόρο και μόνο που το θυμάμαι..και που τελικά ανακαλύψαμε οτι είναι θέμα άγχους.Η αλήθεια είναι οτι ήταν δύσκολη η κατάσταση,ήταν λες και με είχε κλείσει κάποιος μέσα σε μία μπάλα νάιλον και δε μπορούσα να δω καθαρά τον κόσμο γύρω μου και να είμαι σαν κι εκείνους φυσιολογική..με αποτέλεσμα να είμαι στον κόσμο μου και να εμφανίζονται όλο και περισσότερα συμπτώματα.Έκανα θεραπεία με χάπια και το ξεπέρασα για ένα διάστημα..
Ξέρω πλέον οτι έχω πρόβλημα με το στομάχι,ναι το ξέρω και το αποδέχομαι....αλλά όταν αυτό μετατρέπεται σε ψυχοσωματικό..πραγματικά με στενοχωρεί..και το παλεύω,αλλά όταν σου συμβαίνει στην πιο άσχημη φάση και με 40 βαθμούς έξω λόγω καλοκαιριού..δε βοηθάει καθόλου..
Πιέζομαι να τρώω κάθε 2-3 ώρες απο 3-5 ή και παραπάνω μπουκιές εξαρτάται..προσπαθώ να πίνω φυσικό χυμό πορτοκάλι,που αν και δε κάνει καλό για εμένα που έχω και θέμα με το στομάχι,δε γίνεται..θα λιποθυμήσω απο ασιτία και αβιταμίνωση..
Σας καταλαβαίνω όλους,το ζει σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού μας ειδικά στις μέρες μας..με τόσο άγχος,πίεση και όλα τα υπόλοιπα που όλοι σας τα γνωρίζετε..
Συμβουλή;;Υπομονή σε όλους μας να πω;Προσπαθώ καθημερινά να χαλαρώνω όσο πιο πολύ μπορώ,να μην αγχώνομαι και εύχομαι να μου περάσει σύντομα γιατί είμαι στα όριά μου..και επίσης πεινάω πολύ!