Σ\'ευχαριστώ Κύκνε:)
Αγώνα,αγώνα...να βρούμε τον εαυτό μας κ να ζήσουμε μια πιο όμορφη ζωή!
Καλή μας δύναμη:)
Printable View
Σ\'ευχαριστώ Κύκνε:)
Αγώνα,αγώνα...να βρούμε τον εαυτό μας κ να ζήσουμε μια πιο όμορφη ζωή!
Καλή μας δύναμη:)
Πολύ σωστό αυτό που λες.Quote:
Originally posted by Arsi
Χαίρομαι αν φαίνεται να δουλεύω με τον εαυτό μου,το έκανα κ προ ψυχοθεραπείας αλλά δεν ήξερα αν τελικά καταλήγω κάπου(τα δρομάκια του λαβύρινθου..).
Γενικά μ\'αρέσει να ασχολούμαι με το μέσα μου.
Κι εγώ ασχολιόμουν πολύ με τον εσωτερικό μου λαβύρινθο πριν την ψυχοθεραπεία, αλλά δεν κατέληγα κάπου... ή κι αν κατέληγα, μετά, χανόμουν χειρότερα... χρειάζεται ο βοηθός....
Θα δεις, όλα θα πάνε καλά!
Η γυναίκα ακροβατεί μέσα μου, επικίνδυνα...Quote:
Originally posted by Arsi
Μια φορά ήταν ένα κοριτσάκι.Πολύ μικρό αλλά μπορουσε να δει,καταλάβαινε.
Αυτές τις ώρες έμπαιναν κουρτίνες στα μάτια της κ δεν έβλεπε.
Οι κουρτίνες συνήθισαν κ κόλησαν πάνω της.Το κοριτσάκι μεγάλωσε έγινε γυναίκα.Αγωνιζόταν να τις βγάλει μα αυτές έκει...το\'χαν πάρει μανιάτικο...οχι,οχι,οχι.τελε ία κ παύλα.
Μια μέρα εκανε κακοκαιρία.Κεραυνοί,αστραπ ες,χαλάζι.Είχε μπουκώσει απ΄τα σύννεφα η ψυχή κ είπε να ξεσπάσει.Δυνατος ανεμοστρόβυλλος κούνησε τις κουρτίνες.
Οι κουρτίνες φοβήθηκαν.Είχαν δώσει όρκο να προστατεύουν το μικρό κοριτσάκι για πάντα.
κουρτίνες:Ότι κ αν κάνουμε ένα με το σώμα δε θα γίνουμε ποτέ,μερικοί ανεμοστρόβυλλοι ακόμα και...τέλος!τέλος??????τι τέλος?????Μη λέτε τέλος!!!!!!Δε μπορεί να υπάρξει τέλος!!!!!Αν δει το κοριτσάκι,δε θα ζήσει!!!!!
ψυχή:πάρτε το χαμπάρι το κοριτσάκι έγινε γυναίκα.Μπορεί να ζήσει κ ας πονέσει!Αφήστε το να δει.Αφήστε το επιτέλους να δει τον εαυτό του γυμνό στους καθρέφτες!!!!!!!!!!
Καθρέφτες???????????????
Μα εκείνη τη μέρα είχε παντού καθρέφτες!!!!!!!!!!!!!!!
Κάποτε, σταδιακά, για το καλό μου, με έπεισα.
Στην ψεύτικη αλήθεια... ήταν ο μόνος δρόμος, ο μόνος τρόπος.
Έπιασα έναν άνθρωπο απο το χέρι - ήταν ασήκωτη η μοναξιά.
Ο δρόμος, ήταν ακάνθινος και ο καιρός θολός, με μεγάλα αδιόρατα σύννεφα...
Ο δρόμος είναι όλο ροδοπέταλα!
Ο ήλιος μου ζεσταίνει τα μάτια!
Ελεγα μέσα μου ξανά και ξανά και συνέχιζα να κρατώ την σημαδούρα μου απ το χέρι
- χανόμουν, ευκολα...
Μια μέρα το ΠΙΣΤΕΨΑ.... δεν ένιωθα πια τη βροχή... είχα σταματήσει να νιώθω,
και το χάος, που δημιουργήθηκε, φοβόμουν να το κοιτάξω κατάματα...
Συνέχισα να βαδίζω σαν κάποια ξένη μέσα στην ψεύτικη αλήθεια μου.
Νόμιζα, οτι είχα την σημαδούρα, οτι ήξερα που ήμουν, μα ήμουν περισσότερο απο κάθε άλλη φορά χαμένη.
Θέλω! Δεν θέλω!
Δεν θέλω να βλέπω αυτό που θέλω!
Θέλω να ξέρω!
Δεν θέλω να ξέρω....
Η γυναίκα πνιγόταν...
και το κοριτσάκι, την χάζευε, γελώντας...
Ετσι είναι τα παιδιά, όταν πονούν, γελούν καμιά φορά.
οχι μονο αυτα:)Quote:
Originally posted by weird
Ετσι είναι τα παιδιά, όταν πονούν, γελούν καμιά φορά.
Σωστά,
είναι και οι άνθρωποι που κλαίνε με τις χαρές και γελούν με τους πόνους....
Είτε οι αληθινοί,
είτε οι μασκαρεμένοι.
Εξάλλου, όλοι έχουμε μέσα μας, το παιδί που κάποτε υπήρξαμε.
:)
και αν το βρουμε, και του δωσουμε και τον χωρο να εκφραζεται ακομα καλυτερα...
Αχ βρε κορίτσι μου... ξέρεις πόσα μου φέρνεις απόψε στο μυαλό και την καρδιά?Quote:
Originally posted by Arsi
Μπαίνω σε ένα τουνελ που φαίνεται λαβύρινθος.Κ εκεί που νομίζω πως βρήκα την έξοδο,να σου πάλι ένα δρομάκι...κ η ιστορία ξαναρχίζει.....
Πόσο θα κρατήσει αυτή η διαδρομή?Που οδηγεί?
Ερωτήσεις που έρχονται σα σφήνες στο μυαλό μου όταν με κουράζει αυτή η εξερεύνηση.
Στενά,δύσβατα,αραχνιασμένα δρομάκια,σκοτεινά,μυστήρια ...κρύβουν διαρκώς το απρόσμενο που προκαλεί φόβο.Φόβο για την επόμενη συνάντηση.
Κάθε διαδρομή κ ένα κομμάτι παζλ.Μα ο πίνακας φαντάζει ατελείωτος.
Κ ο γρίφος που κρύβει τόσο απλός όσο πολύπλοκη είναι η διαδρομή.
Μοιάζει να γίνεται μονόχρωμος.
Μα με μια απόχρωση ξεχωριστή,την απόχρωση της ψυχής μου.
Κομμάτι,κομμάτι συλλέγω τα κομματάκια του παζλ για να δω την ψυχή μου.
Μα ο πίνακας φαίνεται ατελείωτος...όσος είναι κ ο πόθος να με δω.
Θα συνεχίσω λοιπόν τη συλλογή μου στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχής μου ελπίζοντας πως μια μέρα θα έχω ένα μεγάλο μέρος του πίνακα μπροστά στα μάτια μου κ τότε θα μπορώ ν\'ανοίξω κι άλλους δρόμους,πιο άνετους,πιο φωτεινούς,πιο χαρούμενους κ θα μπορέσω να φτιάξω καινούρια κομματάκια για να ζωγραφίσω πάνω στον πίνακα κ εγώ.
Κ τότε θέλω να τον συμπληρώσω με πολύ όμορφες εικόνες.
Με γέλιο,ήλιο,λουλούδια,τραγο� �δια,πουλιά,δέντρα,ηλιοβασι λέματα,αστέρια,χαρά κ αγάπη.....
.....κ όλα τα όμορφα της ζωής.... που μου λείψαν σ\'αυτόν τον μονόδρομο του λαβύρινθου.
Θύμησες.... απο τα παλιά..
Και θα ρθει κάποτε η μέρα,
που τα κομμάτια θα ενωθούν
το άσπρο με το μαύρο,
το ψεύτικο με το αληθινό....
Κι όλοι οι γρίφοι, απο θολοί
θα γίνονται διάφανοι
σαν το γάργαρο νερό...
Συγκέντρωσε όλη σου την ομορφιά στο βλέμμα...
Στην ψυχή..
Την ομορφιά με την οποία ξέρεις να κοιτάς την ζωή.
Και να είσαι σίγουρη,
οτι μια μέρα θα το ενώσεις το παζλ,
θα μπορεσεις να δεις ολοκάθαρα το μέσα σου
και τί ακριβώς συνέβη στην όλη σου ιστορία...
Θα αντικρύσεις τότε,
την ίδια ομορφιά!
Σαν την νηνεμία, μετά την καταιγίδα...
Όλα θα γίνουν την ώρα που πρέπει.
Εσύ απλά, να δίνεις τον καλό σου αγώνα.
Έτσι όπως ξέρεις να δίνεσαι,
με πάθος και όρεξη :)
Τον χώρο να εκφράζεται....Quote:
Originally posted by Sofia
και αν το βρουμε, και του δωσουμε και τον χωρο να εκφραζεται ακομα καλυτερα...
Την πλάτη που θα το αντέξει...
Θα έλεγα καλύτερα,
αν το αφήνουμε να εκφράζεται απλά,
κι όχι να μας εκφράζει.
Σ\'ευχαριστώ weird για τη συμπαράστασή σου στον προσωπικό μοu αγώνα:)Quote:
Originally posted by weird
Αχ βρε κορίτσι μου... ξέρεις πόσα μου φέρνεις απόψε στο μυαλό και την καρδιά?Quote:
Originally posted by Arsi
Μπαίνω σε ένα τουνελ που φαίνεται λαβύρινθος.Κ εκεί που νομίζω πως βρήκα την έξοδο,να σου πάλι ένα δρομάκι...κ η ιστορία ξαναρχίζει.....
Πόσο θα κρατήσει αυτή η διαδρομή?Που οδηγεί?
Ερωτήσεις που έρχονται σα σφήνες στο μυαλό μου όταν με κουράζει αυτή η εξερεύνηση.
Στενά,δύσβατα,αραχνιασμένα δρομάκια,σκοτεινά,μυστήρια ...κρύβουν διαρκώς το απρόσμενο που προκαλεί φόβο.Φόβο για την επόμενη συνάντηση.
Κάθε διαδρομή κ ένα κομμάτι παζλ.Μα ο πίνακας φαντάζει ατελείωτος.
Κ ο γρίφος που κρύβει τόσο απλός όσο πολύπλοκη είναι η διαδρομή.
Μοιάζει να γίνεται μονόχρωμος.
Μα με μια απόχρωση ξεχωριστή,την απόχρωση της ψυχής μου.
Κομμάτι,κομμάτι συλλέγω τα κομματάκια του παζλ για να δω την ψυχή μου.
Μα ο πίνακας φαίνεται ατελείωτος...όσος είναι κ ο πόθος να με δω.
Θα συνεχίσω λοιπόν τη συλλογή μου στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχής μου ελπίζοντας πως μια μέρα θα έχω ένα μεγάλο μέρος του πίνακα μπροστά στα μάτια μου κ τότε θα μπορώ ν\'ανοίξω κι άλλους δρόμους,πιο άνετους,πιο φωτεινούς,πιο χαρούμενους κ θα μπορέσω να φτιάξω καινούρια κομματάκια για να ζωγραφίσω πάνω στον πίνακα κ εγώ.
Κ τότε θέλω να τον συμπληρώσω με πολύ όμορφες εικόνες.
Με γέλιο,ήλιο,λουλούδια,τραγο� �δια,πουλιά,δέντρα,ηλιοβασι λέματα,αστέρια,χαρά κ αγάπη.....
.....κ όλα τα όμορφα της ζωής.... που μου λείψαν σ\'αυτόν τον μονόδρομο του λαβύρινθου.
Θύμησες.... απο τα παλιά..
Και θα ρθει κάποτε η μέρα,
που τα κομμάτια θα ενωθούν
το άσπρο με το μαύρο,
το ψεύτικο με το αληθινό....
Κι όλοι οι γρίφοι, απο θολοί
θα γίνονται διάφανοι
σαν το γάργαρο νερό...
Συγκέντρωσε όλη σου την ομορφιά στο βλέμμα...
Στην ψυχή..
Την ομορφιά με την οποία ξέρεις να κοιτάς την ζωή.
Και να είσαι σίγουρη,
οτι μια μέρα θα το ενώσεις το παζλ,
θα μπορεσεις να δεις ολοκάθαρα το μέσα σου
και τί ακριβώς συνέβη στην όλη σου ιστορία...
Θα αντικρύσεις τότε,
την ίδια ομορφιά!
Σαν την νηνεμία, μετά την καταιγίδα...
Όλα θα γίνουν την ώρα που πρέπει.
Εσύ απλά, να δίνεις τον καλό σου αγώνα.
Έτσι όπως ξέρεις να δίνεσαι,
με πάθος και όρεξη :)
Eδώ κάτι άλλο παίζει,ένα γεγονός.Δε με έπεισα σταδιακά κ με δυσκολία αλλά στιγμιαία κ πολύ μικρή.Είναι ευαίσθητο κομμάτι μου κ δε θα ήθελα να συζητηθεί.Quote:
Originally posted by weird
Η γυναίκα ακροβατεί μέσα μου, επικίνδυνα...Quote:
Originally posted by Arsi
Μια φορά ήταν ένα κοριτσάκι.Πολύ μικρό αλλά μπορουσε να δει,καταλάβαινε.
Αυτές τις ώρες έμπαιναν κουρτίνες στα μάτια της κ δεν έβλεπε.
Οι κουρτίνες συνήθισαν κ κόλησαν πάνω της.Το κοριτσάκι μεγάλωσε έγινε γυναίκα.Αγωνιζόταν να τις βγάλει μα αυτές έκει...το\'χαν πάρει μανιάτικο...οχι,οχι,οχι.τελε ία κ παύλα.
Μια μέρα εκανε κακοκαιρία.Κεραυνοί,αστραπ ες,χαλάζι.Είχε μπουκώσει απ΄τα σύννεφα η ψυχή κ είπε να ξεσπάσει.Δυνατος ανεμοστρόβυλλος κούνησε τις κουρτίνες.
Οι κουρτίνες φοβήθηκαν.Είχαν δώσει όρκο να προστατεύουν το μικρό κοριτσάκι για πάντα.
κουρτίνες:Ότι κ αν κάνουμε ένα με το σώμα δε θα γίνουμε ποτέ,μερικοί ανεμοστρόβυλλοι ακόμα και...τέλος!τέλος??????τι τέλος?????Μη λέτε τέλος!!!!!!Δε μπορεί να υπάρξει τέλος!!!!!Αν δει το κοριτσάκι,δε θα ζήσει!!!!!
ψυχή:πάρτε το χαμπάρι το κοριτσάκι έγινε γυναίκα.Μπορεί να ζήσει κ ας πονέσει!Αφήστε το να δει.Αφήστε το επιτέλους να δει τον εαυτό του γυμνό στους καθρέφτες!!!!!!!!!!
Καθρέφτες???????????????
Μα εκείνη τη μέρα είχε παντού καθρέφτες!!!!!!!!!!!!!!!
Κάποτε, σταδιακά, για το καλό μου, με έπεισα.
Στην ψεύτικη αλήθεια... ήταν ο μόνος δρόμος, ο μόνος τρόπος.
Έπιασα έναν άνθρωπο απο το χέρι - ήταν ασήκωτη η μοναξιά.
Ο δρόμος, ήταν ακάνθινος και ο καιρός θολός, με μεγάλα αδιόρατα σύννεφα...
Ο δρόμος είναι όλο ροδοπέταλα!
Ο ήλιος μου ζεσταίνει τα μάτια!
Ελεγα μέσα μου ξανά και ξανά και συνέχιζα να κρατώ την σημαδούρα μου απ το χέρι
- χανόμουν, ευκολα...
Μια μέρα το ΠΙΣΤΕΨΑ.... δεν ένιωθα πια τη βροχή... είχα σταματήσει να νιώθω,
και το χάος, που δημιουργήθηκε, φοβόμουν να το κοιτάξω κατάματα...
Συνέχισα να βαδίζω σαν κάποια ξένη μέσα στην ψεύτικη αλήθεια μου.
Νόμιζα, οτι είχα την σημαδούρα, οτι ήξερα που ήμουν, μα ήμουν περισσότερο απο κάθε άλλη φορά χαμένη.
Πάντως γράφεις πολύ όμορφα:)
Δεν θα το συζητήσω παραπάνω..
Μόνο να σου πω κάτι για μένα.
Πιστεύω οτι η διαστρέβλωση που έκανα αργά αργά ( και την οποία εκ των πολύ υστέρων και όχι ανώδυνα συνειδητοποίησα)και για την οποία σου γράφω παραπάνω,
είχε σαν ρίζα, μια άλλη διαστρέβλωση που έγινε πολύ παλιότερα ( με αφορμή ένα γεγονός)
αστραπιαία, χωρίς ΚΑΝ να έχω συνείδηση αυτού που έπραττα.....
Πάντως μπράβο σου, φαίνεται πως κάνεις πολύ καλή δουλειά.
Mπορεί να\'ναι κ έτσι weird μου,θα δείξει.....το παζλ....Quote:
Originally posted by weird
Δεν θα το συζητήσω παραπάνω..
Μόνο να σου πω κάτι για μένα.
Πιστεύω οτι η διαστρέβλωση που έκανα αργά αργά ( και την οποία εκ των πολύ υστέρων και όχι ανώδυνα συνειδητοποίησα)και για την οποία σου γράφω παραπάνω,
είχε σαν ρίζα, μια άλλη διαστρέβλωση που έγινε πολύ παλιότερα ( με αφορμή ένα γεγονός)
αστραπιαία, χωρίς ΚΑΝ να έχω συνείδηση αυτού που έπραττα.....
Πάντως μπράβο σου, φαίνεται πως κάνεις πολύ καλή δουλειά.
Όσο για τη δουλειά που κάνω...μακάρι να\'ναι έτσι....γιατί αν δε λυθεί ο \'γρίφος\' δε μπορώ να πω....
Η ανθρώπινη θέληση, υπερβαίνει, κάθε εμπόδιο και κάθε γρίφο.
Σ ευχαριστώ γαι την καττάθεση σου την τόσο ειλικρινή.
\'Η μαγική ταινία.\'
Τι να πω,για το χθες το σήμερα που συνδέονται κ γίνονται ένα.
Ίδιες εικόνες με άλλο σκηνικό.Το ίδιο έργο σε διασκευή.Πιο απ\'όλα είναι το χειρότερο?Το αυθεντικό είναι το καλύτερο.Όπως άψογο είναι οτιδήποτε αυθεντικό.Κ όμως το έργο επαναλαμβάνεται κ ο συγγραφέας δε θέλει να αλλάξει πλοκή.Νομίζει πως κάποτε βρήκε την τέλεια ιδέα.Το χω δει τόσες φορές κ όμως δεν το χορταίνω.Το ρουφάω ως το μεδούλι,να το γευτώ.Χρόνο με το χρόνο πηγαίνοντας σ\'αυτό το ίδιο έργο αναζητώ να θυμηθώ το πρώτο.Μου\'λειψαν οι στιγμές του πόθου έξω απ\'το σινεμά,το καρδιοχτύπι για την ταινία,η χαρά μου για μια ωραία ταινία.
Η ταινία δεν ήταν χαρούμενη.Μα δε μπορούσα να δεχτώ αυτό που έβλεπα.
Είχε κ μικρά κομματάκια χαράς!Να,για παράδειγμα κάποιος άνθρωπος πνιγόταν στη θάλασσα,μα στο βάθος φαινόταν ο ήλιος.Κράτησα τον ήλιο να αναπληρώσει τη θλίψη του πνιγμού.
Οι \'χαρές\' της ήταν ανευ σεναρίου κ σε κάθε διασκευή διαφέρουν,το σενάριο ίδιο,αλλάζουν οι ηθοποιοί.Εκτός απ\'τον πρωταγωνιστή.
Αυτή την ταινία τη λατρεύω,όσο λέω ότι τη μισώ.Κάθε φορά με παρασέρνει κ είναι σα να τη βλέπω πρώτη φορά.Είναι μαγική.Παθαίνω αμνησία κ ξεχνάω πως την ξαναείδα.Κ πάω χαρούμενη,γεμάτη ελπίδες για μια ευχάριστη βραδιά.
Τα ίδια έντονα συναισθήματα στην ίδια ταινία.
Σε μια ταινία που πάω με πολύ χαρά κ φεύγω....περιμένοντας μια άλλη ταινία...που είναι η ίδια.