Εγώ θέλω να μιλώ να λέω τι νιώθω και να το αναλύουμε. Σίγουρα τα φάρμακα παίζουν τον ρόλο τους αλλά χρειάζομαι και ομιλία, επικοινωνία. Κανείς φίλος δεν κάθεται να με ακούσει. Ή σχεδόν κανείς αλλά και πάλι βιαστικά. Δεν καλύπτομαι.
Printable View
Μετά από 4 μισόλιτρες μπύρες νιώθω λίγο καλύτερα :P
Δεν ξέρω τι να κάνω. Πώς να γυρίσω στο εξωτερικό. Οι δικοί μου μου λένε να έρθουν μαζί μου. Θα λειτουργήσει άραγε κάτι τέτοιο?? Εγώ θα το ήθελα να τους έχω κοντά αλλά δεν ξέρω αν είναι εφικτό οικονομικά αλλά και φυσιολογικό.
Οταν λες επαθες ψυχωτικο επεισοδιο ειχες δηλαδη συμπτωματα ψυχωσης οπως να ακους φωνες ή να νιωθεις οτι σε κυνηγανε ή επαθες νευρικο κλονισμο ή καταθλιπτικο επεισοδιο.γιατι αν ειχες ψυχωτικο επεισοδιο σημαινει ή διπολικη διαταραχη ή ψυχωσικη συνδρομη ή βραχεια ψυχωτικη διαταραχη ή καταθλιψη με ψυχωτικα στοιχεια.
Δεν ξέρω ρε παιδιά. Λέτε να μου συμβαίνει τίποτα σοβαρο?? Μήπως η γιατρός με δουλεύει για να πηγαίνω να της τα ακουμπάω?? 30 ευρώ τη φορά μου παίρνει. Μήπως κάνω πολύ κακό για το τίποτα?? Τρώω χρόνο από τη ζωή μου και φοβάμαι μήπως τα κάνω χειρότερα αν ανοίξω το στόμα μου. Είμαι μαθημενος με την οικογένειά μου δεν ξέρω κοινωνικά τι παίζει. Κυκλοφορεί αρκετός τρελός κόσμος εκεί έξω ή εγώ είμαι ο τρελός?? Φοβάμαι
Το συζήτησα και μου αύξησε το δόση σε ενάμιση χάπι από ένα που ήταν αρχικά...
Ποιο παίρνεις είπαμε;
Τηλεφωνικά δε μπορούσε να το σηκώσει να το πει; Έχεις πάει 5 6 φορές ή ήταν η δεύτερη επίσκεψη σου;; anyway. Το Zoloft zolotrin (γεννοσημο) νομίζω τουλάχιστον στα 100mg αρχίζει και αποδίδει. Εύχομαι να νιώσεις αρκετά καλύτερα σύντομα!
Δεν διάβασα όλο το θρεντ. Θα σου πω όμως γι αυτό που λες για αλλαγή. Πέρασα άρια κατάθλιψη και για 5 χρόνια έπαιρνα βαριά και πολλά φάρμακα. Αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο και ότι θέλω να αλλάξω τη ζωή μου.
Να κσνω μια σχέση, να παντρευτώ. Έτσι και έκανα. Με πολύ κόπο τα έκοψα, είμαι ένα χρόνο "καθαρή". Χωρίς καμία υποτροπή η σημάδια υποτροπής.
Όμως όταν η νοσηρή μητέρα μου κατάλαβε ότι θα παντρευτώ και θα φύγω από το σπίτι, αυτοκτόνησε.
Και ξέρεις κάτι; τίποτα δεν με πτόησε. Είμαι πολύ καλύτερα χωρίς αυτήν.
Άλλαξε την ζωή σου. Πότε δεν είναι αργά.
Όταν ακούς "ποτέ δεν είναι αργά", σημαίνει ότι είναι λίγο αργά. Και έγινε χωρίς να καταλάβω. Τόσο που δεν μπορώ να το πιστέψω ότι αυτό συμβαίνει σε εμένα. Σαν να πρόκειται για κάποιον άλλον. Κάθομαι στο κρεβάτι και με πιάνουν τα κλάματα. Εγώ δεν θέλω τους γονείς μου ούτε νεκρούς ούτε μακρυά μου. Αντιθέτως δυσκολεύομαι να δεχτώ πως κάποια στιγμή θα τους χάσω.
Εν πάσει περιπτώσει, τα ποτέ δεν είναι αργά εμένα σε μου αρέσουν. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς έφτασε να μου συμβεί εμένα που μέχρι χθες ένιωθα παιδί. Ακόμα νιώθω να σου πω. Δεν γίνεται να έχεις μέσα σου τόση ενέργεια και όρεξη και να σου λένε ποτέ δεν είναι αργά. Εγώ και στα 50 νέους θεωρώ τους ανθρώπους και μου λένε εμένα ποτέ δεν είναι αργά που μέχρι χθες ήμουν εικοσάχρονος???? Έλεος.
Φυσικά και θα την αλλάξω και θα γίνουν όλα όπως τα θέλω. Ή απλά θα προσπαθήσω όσο μπορώ για να το καταφέρω.
Όταν δεν υπάρχει τοξικό περιβάλλον, για πιο λόγο να μην θες τους γονείς σου; μένεις μαζί τους;