Νιώθω οτι θα μεινω πάντα μόνη μου

Σε ολα σου τα μηνυματα λες είσαι μεγάλη.. και είσαι μονο 30!?!!

Μέτα απο ένα χωρισμό και συνηθως όταν μας χωρίζουν όλοι περνάμε απο αυτή την φάση. Αρχίζουμε και βλέπουμε μπροστά μας όλες τις στιγμές που περάσαμε με αυτόν τον άνθρωπο και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έφταιξε. Λέμε "αν εκείνη την μέρα δεν αντιδρούσα έτσι, τότε όλα είναι διαφορετικά", αν και αν και αν. Προσπάθησε να μην ανακυκλώνεις όλα αυτα γιατί δεν θα βγεις ποτε απο εκει. Το γεγονός ότι κάποιος μας χωρίζει δεν σημαίνει ότι εμεις φταίμε. Μπορεί ο άλλος να μην είναι άξιος να εκτιμήσει το τι είμαστε. Μπορεί να μην έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Αν θες να κλάψεις, να το κάνεις. Το κλάμα είναι δύναμη. Όμως μην απογοητεύεσαι. Μην ακους τις συμβουλές των φίλων σου που σου λένε γίνε παρτάκιας.. Αν ο επόμενος είναι εντάξει άνθρωπος γιατί να την πληρώσει;

Quote:

---

Originally Posted by sap

Ξεκινησε απο το γεγονός οτι έχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου! Πλυς οτι βρέθηκα χωρίς σπιτι, πλυς καινουργια δουλιά που δεν μου αρεσει πολύ ( βεβαια δεν πρεπει να γκρινιάζω γιατι θα είμαι αχαριστη). Σε γενικές γραμμες απο το γεγονός οτι δεν καταλαβα τι μου γινόταν και απο που μου ήρθε και απο έναν ανθρωπο που τον εβλεπα σαν αγγελο! Πρωτη φορά νιώθω την παραιτηση (αν και έχω περάσει ουσιαστικά δυσκολες καταστασεις αλλες φορές). είμαι σπίτι μου γιατι γύρισα για λιγο ελλάδα και δεν θέλω να βγω απο το σπίτι μου, κάνω ταβανοθερπία , ουτε μουσική, ούτε υηλεωραση, ουτε γυμναστικη! Οι φίλοι μου και η μαμά μου τα χουν παίξει:( τους στεναχωρω κιολας και στεναχωριεμαι και εγω! αλλα δεν ξέρω πως να σηκωθώ. Βασικά φοβάμαι να σηκωθώ γιατί το θεωρω σίγουρο οτι θα ξαναφάω μουτζα!

---

Επιτρέπεται να πέσεις,επιβάλλεται να σηκωθείς.

Quote:

---

Originally Posted by sap

Χαιρομαι πολύ που το ξεπέρασες geodim! Για αντρας 39 είσαι μικρός απο βιολογικής απόψεως :) Για γυναίκα είναι αρχή της καμπής:( Δεν ξέρω τι μου συμβαινει όσο δυναμική ήμουν παλια στα επαγγελματικά και τα προσωπικά τωρα έχω γίνει χαλβας! Σκεφτομαι εναλλακτικες, να φύγω εθελοντισμό αφρική, να παω καπου χωρις κανέναν να βρω την ηρεμία μου:/ Ενας κινητός φοβος! Αυτήν την ελπιδα που έχεις ποσο πολύ θα ήθελα να την έχω! ελπιδοφόρο που το ξεπερασες και είσαι ετοιμος για τα καλύτερα:)

---

Παρόμοιες σκέψεις έκανα κι εγώ και τις απερριψα στη συνέχεια όταν άρχισα να συνερχομαι.
Έλεγα από τη μια να πάω κάπου μόνος ώστε να περιορίσω τις επιλογές στην κοινωνική μου ζωή και να μην έχω προσδοκίες. Αυτο ήταν έκφραση συναισθηματικής παραίτησης.
Μετά σκέφτηκα τον εθελοντισμό ή/και κοινωφελή εργασία σε ΜΚΟ ακόμη και σε ξένη χώρα. Αυτό ήταν προσπάθεια για ένα νέο νόημα ύπαρξης, ήταν συναισθηματική απόγνωση.
Σε τέτοια σενάρια όπως βλέπεις απουσιάζει ο εαυτός μας. Αντί να έχουμε στόχο την προσωπική ευτυχία και επιτυχία, μας φαίνονται ελκυστικές επιλογές η απομόνωση (παραίτηση) και το από μηχανής νόημα ζωής (απόγνωση).
Όταν σταθείς και πάλι στα πόδια σου , θα ξεχάσεις τέτοιες επιλογές γιατί έχουν λάθος βάσεις. Θα αρχίσεις να ψάχνεις περισσότερο την προσωπική βελτιωση, να ανακαλύψεις ξανά τι σου αρέσει και τι όχι και hopefully να απορροφήσεις τις εμπειρίες που είχες. Εσω έτοιμη την επόμενη φορα δηλαδή!

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Ε τότε έχω να πω το εξής. Μιας και έχει ένα μήνα που χώρισες όπως λες, γιατί δε κάνεις υπομονή λίγους μήνες , θα έλεγα τουλάχιστον 5-7 μήνες, και σκέψου μετά τι θέλεις να κάνεις , που θα είσαι σε καλύτερη κατάσταση για αποφάσεις.

Φυσικά και μπορώ να φύγω, απλά τώρα δουλεύω remote και την βρήσκω ;)
Αλλά με χαλάει ακόμα η χώρα λόγω υποδομών και ανθρώπων , κουλτούρα.
Θα δούμε.

Ριξτο λίγο στη δουλειά θα έλεγα, πάρτο χαλαρά λίγους μήνες. Ο χρόνος κάνει θαύματα. ;)

---

Σε ευχαριστώ πολύ γιωργο για την απάντηση σου :)! Αυτο προσπαθώ να κάνω αλλα βλέπω οτι είναι η πρωτη φορα που δεν βελτιώνομαι το αντίθετο! Θα προσπθήσω ομως και φυσικά θα δώσω χρόνο μπας και γίνει κανένα θαύμα!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Σε ολα σου τα μηνυματα λες είσαι μεγάλη.. και είσαι μονο 30

Μέτα απο ένα χωρισμό και συνηθως όταν μας χωρίζουν όλοι περνάμε απο αυτή την φάση. Αρχίζουμε και βλέπουμε μπροστά μας όλες τις στιγμές που περάσαμε με αυτόν τον άνθρωπο και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έφταιξε. Λέμε "αν εκείνη την μέρα δεν αντιδρούσα έτσι, τότε όλα είναι διαφορετικά", αν και αν και αν. Προσπάθησε να μην ανακυκλώνεις όλα αυτα γιατί δεν θα βγεις ποτε απο εκει. Το γεγονός ότι κάποιος μας χωρίζει δεν σημαίνει ότι εμεις φταίμε. Μπορεί ο άλλος να μην είναι άξιος να εκτιμήσει το τι είμαστε. Μπορεί να μην έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Αν θες να κλάψεις, να το κάνεις. Το κλάμα είναι δύναμη. Όμως μην απογοητεύεσαι. Μην ακους τις συμβουλές των φίλων σου που σου λένε γίνε παρτάκιας.. Αν ο επόμενος είναι εντάξει άνθρωπος γιατί να την πληρώσει;

---

Σε ευχαριστο πολυ george για την απάντηση σου :)! Τα γνωρίζω αυτά και τα λέω και σε εμένα! Έχω ξαναχωρίσει από μακροχρόνια σχέση που ήμου και ερωτευμένη! αυτή την απόγνωση δεν την είχα:( Ισως γιατι αυτή τη φορά πιστεψα στην εσωτερική ομορφια του άλλου που τελικά ήταν μια φούσκα! Δεν θελω κατα διάνια να γυρίσω αφού ημουν με αυτόν τον ´´ανθρωπό´ λογω εμποστοσύνης και αυτό γκρεμίστηκε! Το θέμα μου είναι οτι αφού και αυτός που δεν έδειχνε καθολου τον εαυτό του φερθηκε με το πιο ασχημο τρόπο, πως να μπορέσω να εμπιστευτώ καποιον άλλον που ενδεχομένως να ναι πιο μπασμένος στη ζωή; Απο εκεί ξεκινάνε ολα! Τα 30 δυστυχώς δείχνουν αν είσαι ελευθερη ότι θες οικογένεια ( και όντως για εμένα ισχύει) και οι σημερινοί ανδρες μπλοκάρουν απο αυτό! Οι φίλοι μου θέλουν να με προστατέψουν για αυτό μου το λένε γιατι είναι το κύριο λάθος μου σε μια σχέση είμαι φυσικά καλοπροαιρετη και άκρως δοτική με μηδαμινές πισινες:(

Quote:

---

Originally Posted by sap

Σε ευχαριστο πολυ george για την απάντηση σου :)! Τα γνωρίζω αυτά και τα λέω και σε εμένα! Έχω ξαναχωρίσει από μακροχρόνια σχέση που ήμου και ερωτευμένη! αυτή την απόγνωση δεν την είχα:( Ισως γιατι αυτή τη φορά πιστεψα στην εσωτερική ομορφια του άλλου που τελικά ήταν μια φούσκα! Δεν θελω κατα διάνια να γυρίσω αφού ημουν με αυτόν τον ´´ανθρωπό´ λογω εμποστοσύνης και αυτό γκρεμίστηκε! Το θέμα μου είναι οτι αφού και αυτός που δεν έδειχνε καθολου τον εαυτό του φερθηκε με το πιο ασχημο τρόπο, πως να μπορέσω να εμπιστευτώ καποιον άλλον που ενδεχομένως να ναι πιο μπασμένος στη ζωή; Απο εκεί ξεκινάνε ολα! Τα 30 δυστυχώς δείχνουν αν είσαι ελευθερη ότι θες οικογένεια ( και όντως για εμένα ισχύει) και οι σημερινοί ανδρες μπλοκάρουν απο αυτό! Οι φίλοι μου θέλουν να με προστατέψουν για αυτό μου το λένε γιατι είναι το κύριο λάθος μου σε μια σχέση είμαι φυσικά καλοπροαιρετη και άκρως δοτική με μηδαμινές πισινες:(

---

Συγνώμη αλλά διαφωνώ σε αυτό που λες. Κι εγώ 35 είμαι και κάποιοι φίλοι μου που είναι ελεύθεροι και όλοι θέλουμε να παντρευτούμε, δε μπλοκάρουν καθόλου, ίσα ίσα που σκέφτομαι μια γυναίκα στα 30 θα θέλει και αυτή να παντρευτεί και όχι να παίζει, και θα έχει φάει 2-3 σφαλιάρες από την ζωή οπότε θα είναι και προσγειωμένη όπως κι εγώ για να συνεννοηθούμε.

Απλά είμαστε λίγοι (άντρες γυναίκες) ελεύθεροι σε αυτή την ηλικία , οπότε υπάρχει μια δυσκολία στο να συναντηθούμε :(

Χρυσάφι είσαι και δε το ξέρεις ;) Και κάποιος σε θέλει εκεί έξω πιο πολύ αποτι σε ήθελε ο πρώην και αποτι φαντάζεσαι και είναι 10 φορές καλύτερος από τον πρώην. Το πώς θα τον βρεις όμως ... αυτό είναι challenging :)

Τουλάχιστον εξωτερικό συνήθως (αναλόγως τη χώρα) οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί για γνωριμίες, αντίθετα με Ελλάδα που λειτουργεί με χωριάτικη νοοτροπία. (ακόμα και Αθήνα)

Quote:

---

Originally Posted by sap

Ειχε κάποιο προβλημμα σε αυτό το κομμάτι. Δεν θέλω να τον εκθέσω τον ανθρωπο δημόσια. Ναι ήμουν αφοσιωμένη στη σχέση δεν ήθελα να φερθω ασχημα!

Την σκατίλα , απο προσωπική εμπειρία πριν μπω σε αυτή την σχεση. Εβλεπα οτι οι ανθρωποι είναι επιφανιακοι μετα απο καποια ηλικία( μιλάω για τους ελευθερους). Και αυτός είναι ο λόγος που είπα να προσπαθήσω και να εκτιμήσω εναν «καλο» ανθρωπο. Μαλλον έκανα λαθος στη βάση της σκεψης μου ίσως απο φόβο. Που αυτήν την φορά έχει πολλαπλασιαστεί!

---

καλησπερα
εσυ εχεις καποιο προβλημα στον σεξουαλικο τομεα;

αν καταλαβα καλα ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ της συγκατοικησης σας σου ειπε οτι δεν σε βλεπει για μελλοντικη σχεση και σε χωρισε...
πως εγινε δηλαδη;; μολις μπηκατε στο σπιτι σου ειπε οτι κατι εχει να σου πει και σε χωρισε;
η του ανοιξες εσυ μια κουβεντα σχετικα με το μελλον της σχεσης σας;

Quote:

---

Originally Posted by sap

Σε ευχαριστο πολυ george για την απάντηση σου :)! Τα γνωρίζω αυτά και τα λέω και σε εμένα! Έχω ξαναχωρίσει από μακροχρόνια σχέση που ήμου και ερωτευμένη! αυτή την απόγνωση δεν την είχα:( Ισως γιατι αυτή τη φορά πιστεψα στην εσωτερική ομορφια του άλλου που τελικά ήταν μια φούσκα! Δεν θελω κατα διάνια να γυρίσω αφού ημουν με αυτόν τον ´´ανθρωπό´ λογω εμποστοσύνης και αυτό γκρεμίστηκε! Το θέμα μου είναι οτι αφού και αυτός που δεν έδειχνε καθολου τον εαυτό του φερθηκε με το πιο ασχημο τρόπο, πως να μπορέσω να εμπιστευτώ καποιον άλλον που ενδεχομένως να ναι πιο μπασμένος στη ζωή; Απο εκεί ξεκινάνε ολα! Τα 30 δυστυχώς δείχνουν αν είσαι ελευθερη ότι θες οικογένεια ( και όντως για εμένα ισχύει) και οι σημερινοί ανδρες μπλοκάρουν απο αυτό! Οι φίλοι μου θέλουν να με προστατέψουν για αυτό μου το λένε γιατι είναι το κύριο λάθος μου σε μια σχέση είμαι φυσικά καλοπροαιρετη και άκρως δοτική με μηδαμινές πισινες:(

---

Θεωρώ ότι πλέον δεν υπάρχει ηλικία που μπορεί να κάνει κάποιος οικογένεια. Είναι ένα τεράστιο βήμα και να το κάνεις όταν νιώσεις ότι ο άλλος αξίζει. Γιατί θα είναι με τα παιδιά σου, γιατι θα είναι μαζί σου. Δεν θα κάνεις την κίνηση επειδή είσαι 30 χρονών και θεωρείς ότι πρέπει να κάνεις οικογένεια.
Να πω την αλήθεια, παρακολουθούσα ως επισκέπτης το φορουμ για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Είχα χωρίσει και δεν μπορούσα να το ελέγξω. Έχω κάνει αρκετές σχέσεις αλλα με καμία δεν συνδέθηκα οσο αυτή και καμία δεν μου εβγαλε ολα αυτά τα συναισθήματα. Μετά μου τράβηξε την προσοχή ένα θέμα και έγινα μέλος γιατι ήθελα να πω την γνώμη μου.
Έχει περάσει ενας μήνας που χώρισα και έχω φτάσει στο σημείο να λέω ότι δεν άξιζε.. Μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο προσπαθούσα να καταλάβω τι έφταιξε, έριχνα ευθύνες σε μένα, έλεγα αν εκανα αυτό κι αυτό όλα θα ήταν διαφορετικά! Δεν είναι έτσι όμως.

Καλύτερα που έφυγε τώρα και έδειξε τι πραγματικά είναι για να μπορέσεις να βρεις ένα καλύτερο άνθρωπο που θα ταιριάζετε. Πότε μην ρίξεις ευθύνες σε σένα! Άστο πίσω σου. Και όσο αφορά την ηλικία και τους άντρες. Εγώ είμαι κοντά στα 30 και αν βρω την κατάλληλη γυναίκα θα κάνω οικογένεια μαζί της! Είναι απλά ένα αριθμό η ηλικία. Ξέσπασε, ζήσε τον χωρισμό και θα βρεις κατι καλύτερο. Στο εύχομαι!

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Συγνώμη αλλά διαφωνώ σε αυτό που λες. Κι εγώ 35 είμαι και κάποιοι φίλοι μου που είναι ελεύθεροι και όλοι θέλουμε να παντρευτούμε, δε μπλοκάρουν καθόλου, ίσα ίσα που σκέφτομαι μια γυναίκα στα 30 θα θέλει και αυτή να παντρευτεί και όχι να παίζει, και θα έχει φάει 2-3 σφαλιάρες από την ζωή οπότε θα είναι και προσγειωμένη όπως κι εγώ για να συνεννοηθούμε.

Απλά είμαστε λίγοι (άντρες γυναίκες) ελεύθεροι σε αυτή την ηλικία , οπότε υπάρχει μια δυσκολία στο να συναντηθούμε :(

Χρυσάφι είσαι και δε το ξέρεις ;) Και κάποιος σε θέλει εκεί έξω πιο πολύ αποτι σε ήθελε ο πρώην και αποτι φαντάζεσαι και είναι 10 φορές καλύτερος από τον πρώην. Το πώς θα τον βρεις όμως ... αυτό είναι challenging :)

Τουλάχιστον εξωτερικό συνήθως (αναλόγως τη χώρα) οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί για γνωριμίες, αντίθετα με Ελλάδα που λειτουργεί με χωριάτικη νοοτροπία. (ακόμα και Αθήνα)

---

Σε ευχαριστώ πολύ Γιωργο για τα καλά σου λόγια! Μακαρι :) Τι να πω ευχομαι και στους δυο να βρούμε τον εναν /μια:)

why always me Συμφωνώ το θέμα είναι όμως πως;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλησπερα
εσυ εχεις καποιο προβλημα στον σεξουαλικο τομεα;

αν καταλαβα καλα ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ της συγκατοικησης σας σου ειπε οτι δεν σε βλεπει για μελλοντικη σχεση και σε χωρισε...
πως εγινε δηλαδη;; μολις μπηκατε στο σπιτι σου ειπε οτι κατι εχει να σου πει και σε χωρισε;
η του ανοιξες εσυ μια κουβεντα σχετικα με το μελλον της σχεσης σας;

---

Σε ευχαριστώ πολύ remedy για το μηνυμα σου!

Όχι δεν έχω εγώ το προβλημα στον σεξουαλικό τομεα :/. Αυτός το εχει...

Είχαμε μιλήσει για το μέλλον στο παρελθόν κι ήταν θετικός, ετσι ελεγε τουλαχιστον! Εκείνη τη μέρα που χωρίσαμε δεν έγινε καμια κουβέντα! μετακομισαμε, εφυγε για ελλάδα την επόμενη τρεις μέρες , γύρισε κι μου πε οτι είναι πιεσμένος απο δουλιά και οτι δεν θα βρισκόμαστε και θα γίνει χειροτερα η σχέση, οτι εγώ δίνω πιο πολλά και οτι δεν ξέρει αν θα με θέλει σε δυο χρόνια και να του δώσω χρόνο να σκεφτει αν θα με θέλει γιατι αν χωρίσουμε τι θα κανουμε με το σπίτι και τις υποχρεωσεις (αυτός σημειοτέων δεν ειχε βρει ακόμη ενοικιστή για το παλιό του δωματιο οποτε ήθελε να γυρισει εκει να ´´σκεφτεί´). Μπαρμ******λα δηλαδή. Ε η αραχνοαισθηση μου, μου πε μαζεψετα και φύγε! Αυτο έκανα! Ασε που ρεμεντι του έλεγα τρεις βδομαδες πριν που υπογράφαμε το συμβόλαιο οτι επειδη μπορεί να αλλαξουμε χωρα ας βρουμε σπίτι πιο μετά και οτι δεν θέλω να αφησω το σπίτι μου γιατι είναι δυσκολο να βρω στην χωρα που είμαι αλλο και αυτος ελεγε δεν θες να μεινουμε στο σπιτακι μας και κατι γλυκαναλατα και κατεβαζε τη μουρη του κάτω! Ασε εχω μείνει συξυλη γιαυτό με εχει πίασει όλο αυτό!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θεωρώ ότι πλέον δεν υπάρχει ηλικία που μπορεί να κάνει κάποιος οικογένεια. Είναι ένα τεράστιο βήμα και να το κάνεις όταν νιώσεις ότι ο άλλος αξίζει. Γιατί θα είναι με τα παιδιά σου, γιατι θα είναι μαζί σου. Δεν θα κάνεις την κίνηση επειδή είσαι 30 χρονών και θεωρείς ότι πρέπει να κάνεις οικογένεια.
Να πω την αλήθεια, παρακολουθούσα ως επισκέπτης το φορουμ για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Είχα χωρίσει και δεν μπορούσα να το ελέγξω. Έχω κάνει αρκετές σχέσεις αλλα με καμία δεν συνδέθηκα οσο αυτή και καμία δεν μου εβγαλε ολα αυτά τα συναισθήματα. Μετά μου τράβηξε την προσοχή ένα θέμα και έγινα μέλος γιατι ήθελα να πω την γνώμη μου.
Έχει περάσει ενας μήνας που χώρισα και έχω φτάσει στο σημείο να λέω ότι δεν άξιζε.. Μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο προσπαθούσα να καταλάβω τι έφταιξε, έριχνα ευθύνες σε μένα, έλεγα αν εκανα αυτό κι αυτό όλα θα ήταν διαφορετικά! Δεν είναι έτσι όμως.

Καλύτερα που έφυγε τώρα και έδειξε τι πραγματικά είναι για να μπορέσεις να βρεις ένα καλύτερο άνθρωπο που θα ταιριάζετε. Πότε μην ρίξεις ευθύνες σε σένα! Άστο πίσω σου. Και όσο αφορά την ηλικία και τους άντρες. Εγώ είμαι κοντά στα 30 και αν βρω την κατάλληλη γυναίκα θα κάνω οικογένεια μαζί της! Είναι απλά ένα αριθμό η ηλικία. Ξέσπασε, ζήσε τον χωρισμό και θα βρεις κατι καλύτερο. Στο εύχομαι!

---

Συμφωνώ μαζι σου Γιώργο! Εγω δεν ήμουν ερωτευεμένη απλά με γείωσε ανθρώπινα! Έχεις δίκαιο οτι δεν φτιαμε μόνο εμεις! Και σίγουρα με τον καιρό θα βρεις μια άλλη κοπέλα που να νιωσεις δυνατά ξανα! Εμένα με φοβίζει αυτό λογω εμποστοσύνης σε απλοικά πραγματα και γιαυτό εγραψα στο φορουμ να δω πως σκέφτονται αλλοι ανθρωποι και πως μπορείς να ξεπεράσεις κατι τέτοιο:) Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου και ανταποδίδω!

Quote:

---

Originally Posted by sap

why always me Συμφωνώ το θέμα είναι όμως πως;

---

Ορίστε ?????

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Ορίστε ?????

---

Ενοώ συμφωνο οτι δεν πειράζει αν πεφτεις αρκεί να σηκωθείς! αλλά πως σηκώνεσαι;

Quote:

---

Originally Posted by sap

Ενοώ συμφωνο οτι δεν πειράζει αν πεφτεις αρκεί να σηκωθείς! αλλά πως σηκώνεσαι;

---

Καλή ερώτηση.
Επένδυσε στον εαυτό σου,ίσως σε βοηθήσει.