"Καλημερα,αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι για μένα καλή..."

@oboro ,χαίρομαι που σε βλέπω εδώ!Τί κάνεις? :)
Ναι,βεβαίως και θα σας πω.
Ανά διαστήματα με έχει απασχολήσει το άγχος για τις εξής ασθενειες: όγκο στον εγκέφαλο,δύσπνοια,λυσσα(με είχε ξαναπασχολησει).Παντα προσανατολισμένο σ'αυτό που ειπες: φόβος για το άγνωστο,το πιθανό,που θα σήμαινε ολοκληρωτική καταστροφή..Επισης,το μυαλό μου προσπαθεί συνεχώς να βρίσκει μια πολύ σοβαρή ασθένεια που θα επιφέρει σίγουρα το θανατο(όγκος που στο σημειο που ανέφερα είναι δύσκολα αντιμετωπισιμος,κάποιο ξαφνικό επεισόδιο δύσπνοιας το οποίο δε θα προλάβαινα,η λυσσα που από τη στιγμή εμφάνισης των συμπτωμάτων έχει μονόδρομο το θανατο).
Οι σκέψεις που στην τωρινή περίπτωση κάνω είναι η εφιαλτική κλινική εικόνα των πασχόντων από λυσσα,ο προσωπικός Γολγοθάς που θα τραβουσα τόσο εγώ όσο και οι αγαπημένοι μου,το άγχος ότι θα μπορουσα να κανω κατι για να αποφευχθει και δεν το εκανα..

Ειμαστε πολλοι τελικά..

Σε παρακολουθεί κάποιος γιατρός ; μίλησες με κάποιον ειδικό;

Μετα την χθεσινή μας συζήτηση πως είσαι σημερα; Εχεις λύσσα :) ;

Καλησπέρα @george1520 . :)
Έχω κανονίσει να μιλήσω σε καμιά ωρίτσα με το γιατρό μου.Ειναι ψυχιατρος-νευρολόγος.Κανονιζω μαζι του οταν αισθανομαι την αναγκη.Δεν έχω δοκιμάσει ψυχοθεραπεία με φάρμακα.

Είμαι κάπως καλύτερα μπορώ να πω.Αν μου γράψεις μήνυμα σε κάποιους μήνες και δεν απαντήσω, θα ξερεις από τι είναι. ;)

Χαχαχαχα!

Δεν σου είπα να παρεις φάρμακα. Αυτο με τις αρρώστιες το είχα κι εγώ. Εγω κάνω ψυχανάλυση. Εχεις κάνει;

Ναι,βρε,το κατάλαβα ότι δε με παροτρυνες για κάτι τέτοιο.Απλα ήθελα να το ξεκαθαρίσω.
Μάλλον οχι,δεν το έχω κάνει.Στις συνεδρίες μιλάω γι' αυτά που με απασχολούν,τα εξετάζουμε και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις.Ισως πρέπει να δοκιμάσω και αλλού,δλδ κάπου εξειδικευμένα για φοβίες και όπως εν πάσει περιπτώσει μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που μου συμβαίνει.

Θα ειχες κάτι να μου προτεινεις, @george1520 ?

Εγω κάνω ψυχανάλυση σχεδον δυο χρόνια. Τα θέματα μου αρχίζουν απο τοτε που ήμουν μωρό. Εσένα πως ήταν η παιδική σου ηλικία; Γενικά η ζωή σου πως ήταν ;

Έχω περάσει ένα ιδιαίτερα επώδυνο γεγονός στη ζωή μου κι αυτό ήταν η ξαφνική απώλεια ενός απ'τους γονείς μου.Δυο χρονια μετα απο τότε ήταν που αρχισαν να εκδηλώνονται οι έμμονες σκέψεις και οι ψυχαναγκασμοι μου.

Quote:

---

Originally Posted by Sunny

@oboro ,χαίρομαι που σε βλέπω εδώ!Τί κάνεις? :)
Ναι,βεβαίως και θα σας πω.
Ανά διαστήματα με έχει απασχολήσει το άγχος για τις εξής ασθενειες: όγκο στον εγκέφαλο,δύσπνοια,λυσσα(με είχε ξαναπασχολησει).Παντα προσανατολισμένο σ'αυτό που ειπες: φόβος για το άγνωστο,το πιθανό,που θα σήμαινε ολοκληρωτική καταστροφή..Επισης,το μυαλό μου προσπαθεί συνεχώς να βρίσκει μια πολύ σοβαρή ασθένεια που θα επιφέρει σίγουρα το θανατο(όγκος που στο σημειο που ανέφερα είναι δύσκολα αντιμετωπισιμος,κάποιο ξαφνικό επεισόδιο δύσπνοιας το οποίο δε θα προλάβαινα,η λυσσα που από τη στιγμή εμφάνισης των συμπτωμάτων έχει μονόδρομο το θανατο).
Οι σκέψεις που στην τωρινή περίπτωση κάνω είναι η εφιαλτική κλινική εικόνα των πασχόντων από λυσσα,ο προσωπικός Γολγοθάς που θα τραβουσα τόσο εγώ όσο και οι αγαπημένοι μου,το άγχος ότι θα μπορουσα να κανω κατι για να αποφευχθει και δεν το εκανα..

---

Γεια:) Εχω καιρο να γραψω στο φορουμ ειναι η αληθεια. Χαιρομαι που γραφεις ανοιχτα για αυτα που σε απασχολουν, κι ας μην ειναι πραγματα ευχαριστα...

Οκ οποτε απο οσα λες μαλλον κυριαρχουν οι σκεψεις περι αρρωστιας, με την προοπτικη της ολικης καταστροφης για εσενα και τους δικους σου ανθρωπους να οριζει την επιλογη της νοσου καθε φορα. Απο ποτε ξεκινουν αυτες οι σκεψεις; Εμφανιζονται λιγο πολυ με ορισμενη συχνοτητα η θα ελεγες οτι εχει αυξηθει η μειωθει με τον καιρο;

Ενα αλλο μοτιβο που μου δινεται η εντυπωση πως αναδυεται απο αυτα που λες, ειδικα στις τελευταιες γραμμες, ειναι αυτο του ελεγχου - ειδικα του φοβου απωλειας αυτου. Αλλα φανταζομαι αυτο ειναι κατι που εχεις σκεφτει η ιδια προ πολλου. Ενα σημειο που βλεπω να διαφερει απο το επεισοδιο με την αμφισβητηση του σεξουαλικου προσανατολισμου σου ειναι πως εκει μου ειχε φανει προσπαθουσες να "ελεγξεις" το προβλημα καθοριζοντας επακριβως τα πλαισια του και αποκλειοντας ολα τα πιθανα ενδεχομενα. Με το παραδειγμα ομως της λυσσας δειχνεις οτι αναλωνεσαι και στη προσπαθεια ευρεσης πρακτικων "λυσεων" που οφειλεις να βρεις για να μην γιγαντωθει το προβλημα, με το ενδεχομενο εναρξης αντιλυσσικης στην προκειμενη περιπτωση. Με τις αλλες νοσους πως εκδηλωνοταν αυτο; Να κανεις πχ οσο πιο εγκαιρη διαγνωση ωστε να εισαι μεσα στους πολυ λιγους που τελικα διαφευγουν τον κινδυνο;

Quote:

---

Originally Posted by Sunny

Έχω περάσει ένα ιδιαίτερα επώδυνο γεγονός στη ζωή μου κι αυτό ήταν η ξαφνική απώλεια ενός απ'τους γονείς μου.Δυο χρονια μετα απο τότε ήταν που αρχισαν να εκδηλώνονται οι έμμονες σκέψεις και οι ψυχαναγκασμοι μου.

---

οποτε έχεις αρκετούς λόγους να αρχίσεις ψυχανάλυση

@oboro
Οι ψυχαναγκασμοι ξεκίνησαν 2 χρόνια μετά την απώλεια ενός απ'τους 2 γονείς μου.Θα έλεγα ότι περνάω διαστήματα που δε με επηρεάζουν όλα αυτά και μετά περνάω στη φάση όπου έχω αφόρητα συναισθήματα.Θα έλεγα ομως ότι η σοβαρότητα της ενασχόλησής μου με αυτά προοδευτικά αυξάνεται..
Σε κάθε περίπτωση μού δημιουργείται η ανάγκη να λάβω ιατρικά μέτρα κυρίως με τη μορφή της επιθυμίας να τρέξω σε κάποιο νοσοκομείο.Δηλαδη έκτακτα,πριν καν επισκεφτώ γιατρό.

@george1520
Ναι, έχεις δίκιο. :(
Δυσκολεύομαι όμως στο να εντοπίσω κατάλληλους πιθανους ειδικούς γιατί πρεπει να βρω μια ειδικευση στην οποία δεν ειμαι σίγουρη ότι ανήκω..
Κι αυτό γιατί έχω διαγεγνωσμενες τάσεις κατάθλιψης.Δε μου έχουν πει όμως κάτι πιο ειδικό..

Τι εννοείς ειδικότητα; Εμενα μου την σύστησαν και πηγα. Ενας απλος ψυχολόγος.

@george1520
Ααα!Το λέω επειδή υπάρχουν ψυχοθεραπευτές με ειδικότητες, π.χ σε ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή,σε διαταραχές θρέψης,σε θέματα σεξουαλικότητας κλπ.

Την αποψη μου για ποια λυση ειναι ενδεδειγμενη την ξερεις κι απο την αλλη φορα που μιλησαμε... Και ολα οσα γραφεις σημερα στην αναγκη ψυχοθεραπειας πιστευω πως κατατεινουν, περισσοτερο και απο τις προηγουμενες φορες.

Η επιλογη καταλληλης ψυχοθεραπευτικης προσεγγισης ειναι ενα μειζον θεμα οντως. Την αλλη φορα ειχα σκεφτει την γνωσιακη θεραπεια γιατι ειναι καταλληλη γενικα για ατομα που εχουν εναν εντονα δομημενο τροπο σκεψης, μπορουν να βαλουν τον εαυτο τους σε προγραμμα κλπ. Επειδη δεν απαιτει τοσο μεγαλο αριθμο συνεδριων ισως ειναι καλη και για ξεκινημα. Οχι οτι υποτιμω την ψυχαναλυτικη προσεγγιση βεβαια - κι εγω τοσα χρονια ψυχαναλυτικη ψυχοθεραπεια εκανα και μου ταιριαζε γαντι. Αλλα δεν κανουν ολες οι προσεγγισεις για ολους. Γενικα ενα πρωτο ψαξιμο για το ποια προσεγγιση σου ταιριαζει καλυτερα το εχεις κανει; Παντως εξισου σημαντικο, περισσοτερο βασικα, ειναι η καλη θεραπευτικη σχεση με αυτον η αυτην που θα επιλεξεις. Και φυσικα η ψυχοθεραπεια συνδυαζεται και με τον ψυχιατρο, ειναι αυτο που ενδεικνυται δηλαδη γενικα, να υπαρχουν ολοι οι "πυλωνες" - ψυχιατρικη, ψυχοθεραπευτικη και κοινωνικη στηριξη.

@oboro
Μοιάζει μια πολύ καλή ιδέα αυτή που λες.
Δεν έχω κάτσει η αλήθεια είναι να ψάξω τι ακριβώς θα μου ταίριαζε και δεν ξέρω κι αν είμαι σε θεση εγω η ίδια να το αξιολογήσω αυτό.Αλλά από την άλλη..Πώς τόσοι άνθρωποι επιλέγουν να ξεκινήσουν και καταλειγουν κάποια στιγμή στην κατάλληλη μορφή θεραπειας?
Μπορώ να σε ρωτήσω?Εσύ έψαξες και εκρινες ότι η συγκ ψυχοθεραπεία ήταν αυτή που σου ταισιαζε ή σε παρέπεμψε κάποιος εκεί?