Απελπισία

Θεωρω οτι στη χωρα μας η ΓΑΔ δεν ειναι αντικειμενικα αντιληπτη. Καταρχας οταν κατι μας συμβαινει δεν ξεκιναμε με το οτι φταιμε. Σιγουρα νιωθεις αρκετα διαφορετικη με τις υπολοιπες συνομιληκες συν τον ορμονικο χαμό. Μπορει σε 1ετος πχ απο τωρα να μην αναγνωριζεις τον εαυτο σου στο ποσο θετικα θα νιωθεις. Σκεφτηκα να σου φερω παραδειγμα σωματικες παθησεις αλλα αυτο δεν εινα αρκετο. Εκτος και αν η ιδια η θεραπευτρια σου καποια στιγμη σε παρακινησει με ομαδικη θεραπεια με ψυχολογο να επεξεργαστεις περισσοτερο τα κοινωνικα ζητηματα. Αν σε αγχωνει ο κοσμος, τα ΜΜΜ τα ταξιδια κτλ η δουλεια με ψυχολογο ισως σε βοηθησει για τα κατοπιν βηματα. Θελω να πιστευω πως η ΓΑΔ αντιμετωπιζεται. Ηταν η πρωτη μου διαγνωση ηταν φυσικα ανυποφορα ολα και παντου. Ευχομαι καλη αρχη ( με τα μαθηματα και το γνωσιακο ταξιδι ) και φυσικα αν μπορεις και ιντερνετικα να επικοινωνεις με εφηβους στον κοσμο με αναλογη συνθηκη θα σου εκανε καλο. Οσο για τον πατερα σου, δικαιολογησε τον. Αμυνεται επειδη δεν εχει λυση για να νιωσεις καλυτερα. Καποια στιγμη θα του πεις πως σε εκανε να νιωθεις. Θα σου βγει. Προς το παρον να φροντιζεις εσενα. Και η μανα κανει αυτο που νιωθει. Δηλαδη δειχνει πρακτικα την αγαπη της χωρις να προσμενει σε βιαστικα αποτελεσματα. Επετρεψε στον εαυτο σου να βρει τους τροπους που θα εξελιχθει :)

Oι γονεις μου, μαλλον ο πατερας μου, εριξε το φταιξιμο για οοολα οσα μου συμβαινουν αυτο τον καιρο στην μητερα μου ενω αυτη προσπαθουσε να του εξηγησει τι συμβαινει απ το τηλεφωνο και αυτο με εκανε να νιωσω χειροτερα

Η ψυχίατρος σε παρακινεί να κάνεις πράγματα καινούρια στην καθημερινότητά σου; Έχτε βάλει ένα πλάνο για αλλαγές σιγά σιγά; Η μητέρα σου σε παρακινεί, έχετε κάνει προσπάθειες έστω και αποτυχημένες για "κοινωνικοποίηση";

Ρωτάω γιατί έχω κάποια παραδείγματα - όχι πολύ κοντινά ομολογουμένως- που το ίδιο το παιδί αλλά και οι γονείς του έχουν κάπου επαναπαυθεί σε χρόνιες συνεδρίες με ειδικούς και έχουν πέσει σε μία ρουτίνα χρόνων, ενώ τα όποια θέματα δεν λύνονται και δεν υπάρχει ουσιαστική πρόοδος. Δεν λέω σε καμία περίπτωση να αλλάζεις ειδικούς σαν τα πουκάμισα, ωστόσο αν δεις ότι βαλτώνεις, ίσως πρέπει να σκεφτείς μία διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση. Και κάποιες προσπάθειες να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου εσύ η ίδια μέσα στην καθημερινότητα σου. Το να κάθεσαι και να βλέπεις βιντεάκια ή να κάνεις ταβανοθεραπεία όλη μέρα δεν θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις την κοινωνική φοβία ή την αγχώδη διαταραχή κατά τη γνώμη μου. Απλά μια γνώμη γράφω, ειδική δεν είμαι, αλλά αν δεν τολμήσεις βήμα βήμα κάποιες αλλαγές, του χρόνου τα ίδια θα μας γράφεις.

Δεν έχεις ιδέα ποσο σε νιώθω.....ειλικρινά δεν έχεις ιδέα...είμαι ακριβώς στην ίδια φάση με εσένα και είμαι λίγο μεγαλύτερος σου.Δεν έχω φτάσει στο σημείο να κάνω αυτοκτονικές σκέψεις,αλλά αισθάνομαι πως θα πεθάνω σύντομα όποτε ζω την κάθε μου μέρα σαν μα μην έχει νόημα,λες και ξέρω πως όλα είναι ανούσια αφού δεν πρόκειται να ζήσω πολύ...καταλαβαίνω απόλυτα ποσο ψυχοπλακωτικη κατάσταση είναι αυτή.Θα σου πω τι κάνω εγώ όταν είμαι τελείως πεσμένος και ευχομαι να σε βοηθήσει κάτι από όλα αυτά :) Εννοείται πως δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα φάρμακα και τις συνεδρίες,αλλά ίσως να σε βοηθήσουν
1) Βλέπω πολύ ευχάριστα πράγματα στην τηλεόραση.Ενω αγαπώ κι εγώ το Black Mirror και άλλες παρόμοιες σειρές,ξέρω πως εν τελει με ψυχοπλακωμουν όποτε τις αποφεύγω.Ξερεις τι βαζω να δω λοιπόν;Ανίτα Πανια!!Μην γελάσεις :Ρ Βλέπω την λέρα,τον Ταμπάκη,την Παναγιώτα που ο άντρας της της έταξε να την κάνει παπαδιά μα δεν την έκανε ποτέ,και αλλά τέτοια...Προσωπικά όσο χαλια και να είμαι,γελάω τόσο πολύ με αυτές τις προσωπικότητες που ξεχνιέμαι κάπως.Αλλες χαζό σειρές που βλέπω είναι η πολυκατοικία,το ευτυχισμένοι μαζί κλπ...
2) Κάνω κάτι πολύ δημιουργικό.Ζωγραφιζω,παίζ ω ένα μουσικό όργανο,μπορεί ακόμα και να παίξω με τα παιχνίδια του μικρού αδερφού μου και να δημιουργώ ωραιες ιστορίες στο κεφάλι μου.Επισης μαγειρεύω ή κάνω χειροτεχνίες.Την ώρα που τα κάνω αυτά προσπαθώ να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο και να είμαι επικεντρωμένος μόνο εκεί ώστε να ξεχαστω.Ακομα και το να ανακατεύεις σε ένα έναν μπολ όλα τα άσχετα υλικά προκειμένου να δεις αν ταιριάζουν οι γεύσεις,βοηθάει.
3)Βγαίνω μια πολύ μικρή βόλτα.Αν μπορώ να πάρω την μάνα μου ή την κοπέλα μου μαζί,ακόμα καλύτερα.Παω μέχρι το περίπτερο να πάρω το αγαπημένο μου παγωτό και γυριζω πίσω.
4)Παίζω με τις γάτες μου.Να ξέρεις πως ένα ζωάκι βοηθάει ΠΑΡΑ πολύ.Αν δεν μπορείς να έχεις σκύλο ή γάτα,να ξέρεις πως ακόμα και ένα χελωνακι ή ένα χάμστερ θα σου αλλάξουν πολύ τον τρόπο ζωής.Θα έχεις μονίμως κάτι να ασχολείσαι.
5)Κοιτάζω σπίτια στο Ίντερνετ και σκέφτομαι πως θα τα διακοσμούσα αν εμένα εκεί με την κοπέλα μου...ανοίγω και την σελίδα των ικεα και λέω αυτό το τραπέζι πάει με το τάδε σπίτι πχ...Ή λέω σε εκείνη την γωνία πχ θα μπει το κρεβάτι του σκύλου,σε εκείνη την γωνία ο καναπές κλπ...κάνω σενάρια ώστε να ξεχνιέται το μυαλό μου.
Δεν λέω πως όλα αυτά θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις το πρόβλημα.Θα σε βοηθήσουν όμως να μην σκέφτεσαι όλη την ώρα αρνητικά πράγματα,θα απασχολήσουν έστω και για λίγο το μυαλό σου.Αυτο που θα βοηθήσουσε πολύ θα ήταν να βάλεις ένα προγραμμα και να πεις:Δευτέρα 4-5 θα φτιάξω ένα εύκολο γλυκό...Τρίτη 4-5 θα ζωγραφίσω μια χαζομάρα και πάει λέγοντας...στην αρχή ίσως χρειαστεί να πιεστεις λίγο όμως μετά πιστεύω θα αισθάνεσαι καλύτερα.

Σημερα εκοψα τα μαλλια μου μονη μου επειδη ενιωθα πως θα κανω κατι κακο στον εαυτο μου..

Quote:

---

Originally Posted by dejunie

Σημερα εκοψα τα μαλλια μου μονη μου επειδη ενιωθα πως θα κανω κατι κακο στον εαυτο μου..

---

Σου πέρασε τέτοια ιδέα;

Μίλησες με τη γιατρό για αυτό; Έστω με τη μητέρα σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Μίλησες με τη γιατρό για αυτό; Έστω με τη μητέρα σου;

---

ναι, και πηγαμε σε κομμωτηριο για να τα διορθωσουμε αλλα και παλι τα κοψα σχεδον γουλι.

Δεν μιλάω για τις τρίχες, για το ότι σκέφτηκες να κάνεις κακό στον εαυτό σου ρωτάω.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Δεν μιλάω για τις τρίχες, για το ότι σκέφτηκες να κάνεις κακό στον εαυτό σου ρωτάω.

---

οχιμ ακομα τουλαχιστον.

Αν δεν το πεις αυτό στην ψυχίατρο τότε τι την έχεις γιατρό; Ήδη θα έπρεπε να της έχεις τηλεφωνήσει αν δεν έχετε συνεδρία. Έστω να μιλήσεις στην μητέρα σου για να μεριμνήσει εκείνη να συμβουλευτεί την ειδικό.

Σε ρώτησα κάποια πράγματα και νωρίτερα και δεν μου απάντησες, βλέπεις πρόοδο έστω και μικρή με αυτήν την ειδικό; Αν μένεις για καιρό στάσιμη ή έχεις πισωγυρίσματα πρέπει να δεις μήπως χρειάζεσαι αλλαγή στην θεραπευτική προσέγγιση ή αι στην ίδια την γιατρό.

Δε ξερω αν θα ξαναγραψω εδω μιας κ οι δικοι μου εμαθαν πως μπαινω σε αυτο το σαιτ.

Quote:

---

Originally Posted by dejunie

Δε ξερω αν θα ξαναγραψω εδω μιας κ οι δικοι μου εμαθαν πως μπαινω σε αυτο το σαιτ.

---

Ε, και που είναι το κακό;

Σαφεστατα πρεπει να μιλησεις με το γιατρο σου γι αυτο..αν η συξηση δν δουλευει χρειαζεσαι αλλαγη στην αγωγη σου...σε καμια περιπτωση μην κρατας μεσα σου πραγματα

Καλησπερα, μολις γραφτηκα στο φορουμ, πασχω απο καταθλιψη τα τελευταια 10 χρονια, δεν δοκιμασα να παρω ποτε φαρμακα, δεν ξερω αν εκανα καλως η κακως, θα σας πω τι με βοηθησε παρα πολυ και συνεχιζει να με βοηθαει και να γινομαι μηνα με τον μηνα καλυτερα. Πριν απο περιπου 2 χρονια μην εχοντας αλλη επιλογη και οντας στην χειροτερη μου κατασταση με τρομερες φοβιες, κρισεις αγχους, και πολλα αλλα τετοια αποφασισα να παω στο αγιο ορος, καποιος που γνωρισα εκει χωρις να του πω κατι για το προβλημα μου με εστειλε σε εναν αγιο γεροντα, καθως του διηγηθηκα την ιστορια μου κοιτωντας με με δακρυα στα ματια, μου ειπε τα εξης: Δεν χρειαζεσαι ουτε ψυχολογο ουτε τιποτα, κανε αυτο που θα σου πω και θα γινεις καλα, αυτο που μου ειπε ειναι να εξομολογουμαι καθαρα και να κοινωναω μια φορα καθε 2 μηνες τουλαχιστον και οτι αυτο θα με βοηθησει να γινω καλα. Απο τοτε που ξεκινησα να εξομολογουμαι και να κοινωναω ειμαι παρα πολυ καλυτερα, τουλαχιστον μπορω να κοιμαμαι και που και που να γελαω, κατι που πριν εμοιαζε απιαστο ονειρο, επισης εφυγε ενα τρεμουλο που ειχα μονιμως και γενικοτερα μηνα με τον μηνα νιωθω καλυτερα. Ελπιζω να μην σας κουρασα, αυτα ειχα να σας πω, εστω και ενας απο εσας να φωτιστει και να δοκιμασει αυτο τον δρομο θα ειναι μια τεραστια νικη!