vader καλώς ήρθες:)
διαβαζοντας τα οσα εγραψες για την διετη σχέση σου αλλα κ για την επομενη που δεν ειχε ενα \"γρηγορο τελος\",μου εδωσες την εντύπωση πώς βιαζεσαι να παντρευτεις. Πώς εχεις ενα αγχος για να γινει ενας γάμος. Αληθεια τί περιμενεις απο ολο αυτο? Τί ειναι δλδ ο γάμος για σενα? Θεωρεις οτι θα σου προσφέρει κάτι επιπλέον? Θα επιβεβαιωσει την ποιοτητα της σχεσης σου?Θα οδηγησει τη ζωη σου σε ενα καλυτερο επιπεδο? Θα σε κανει να αισθανεσαι πετυχημενος ισως? Αυτα τα ερωτηματα ειναι προς δικο σου (τυχον) προβληματισμο, αν σου λενε τπτ δλδ....
Ξερεις εισαι νεος, δεν σου λέω κατι καινουργιο....στο παν τοσοι κ τοσοι εδω. Προς τί λοιπον η βιασύνη?
Εγω θα σου λεγα να δεις με την ευκαιρια, τί άλλο περαν μιας πιθανης ερωτικης σχεσης σου δινει ενεργεια, χαρα, ευχαριστηση, ενεργεια? Σίγουρα θα υπάρχει κάτι: μια συζητηση με φιλους?Ενας καλος φίλος? Μια βολτα με το αυτοκινητο? Μια ταινια στο σινεμα?Φαγητο κ εξοδος? Διάβασμα?χορος?Συνηθως υπάρχει κατι κοντά μας, αλλα το αγνοουμε ή το προσπερνάμε ως δεδομενο.
Λεω λοιπον, πώς οντας εσυ πιο ολοκληρωμενος κ ευχαριστημενος απο την υπολοιπη ζωη σου μπορεις να υποδεχτεις μια σχεση που τουλάχιστον απο σενα θα αποπνεει μεγαλυτερη ζωτικοτητα κ οξυγονο. Πιστεύω πολυ, πώς μια σχέση μπορει να λειτουργει πολυ ομορφα οταν την υποδεχομαστε σαν κατι το μοναδικο, κατι το μεγαλειώδες (καποιες φορες), αλλα οχι σαν σωσιβιο που υποχρεουται να μας σωσει απο ολα τα δεινα που μας βρισκουν.Αυτη ειναι τουλαχιστον η γνωμη μου...
