Originally Posted by
elisabet
Αυτό πρέπει να σκέφτεσαι κι εσύ αρχικά. Καμιά φιλία δεν ξεκινά με όρκους αιώνιας πίστης. Έχω φίλες 20ετιας, όταν τις γνώρισα φυσικά και δεν ήξερα αν θα γίνουν φίλες μου ή όχι, απλά παρέα κάναμε για τους λόγους που είπες κι εσύ. Γιατί μπορεί να θέλαμε απλά μια βόλτα, μπορεί να βαριόμασταν, μπορεί να θέλαμε να μοιραστούμε ένα πρόβλημα... αν κάτσει και κολλήσετε με κάποια άτομα, μέσα από τις κοινές εμπειρίες είναι που θα τους γνωρίσεις σταδιακά και μόνο με το πέρασμα του χρόνου θα φανεί αν είναι όντως φίλοι ή περαστικοί.
Θεωρείς τον εαυτό σου αντιπαθητικό; Γιατί να μην σε θέλει κάποιος για παρέα πχ; Αν δεν θεωρείς τον εαυτό σου αντιπαθητικό ή κακό άνθρωπο, τότε σημαίνει πως κάτι λάθος κάνεις στην προσέγγιση σου με τους άλλους και μένεις μόνη.
Από τα λιγα που είπες εγώ εντόπισα ήδη ένα, πιθανόν και δύο.
Πρώτον δεν διεκδικείς παίρνοντας προωτοβουλίες γιατί φοβάσαι την απόρριψη. Δεν "χώνεσαι" στις παρέες να στο πω απλά. Φοβάσαι μη σε πουν απελπισμένη και τελικά γίνεσαι απελπισμένη για παρέα. Δεν είναι ούτε ντροπή ούτε κακό να πεις στον άλλον ευθέως ότι βαριέσαι σήμερα και θες να κάνετε το τάδε. Είναι ανθρώπινο.
Το δεύτερο (και το αφήνω σε σένα να κρίνεις αν είναι σωστό ή λάθος) είναι αυτό που είπες τώρα σε αυτό το ποστ σου. Πιθανά να έχεις από την αρχή στο νου σου ότι "ψάχνω για φίλη ζωής" με τα άτομα τα οποία γνωρίζεις και αυτό να περνάει σε αυτούς ως ένα "βάρος". Θα πρέπει να το δεις πιο ανάλαφρα το θέμα. Δεν ψάχνεις φίλη για μια ζωή, αυτή μπορεί να έρθει και θα φανεί με τα χρόνια, τώρα ψάχνεις απλά παρέα να περνάς όμορφα, οπότε προσπαθείς να βρεις διαθέσιμους ανθρώπους γύρω σου. Αυτό σημαίνει πως γνωρίζω μια κοπέλα πχ, βγαίνουμε μια μέρα για καφέ και μετά δεν κάθομαι να αναλύω ξανά και ξανά γιατί δεν με ξαναπήρε, πότε θα με πάρει τηλ να μου προτείνει μόνη της, πόσες φορές πρότεινα εγώ, πόσες εκείνη κτλ κτλ. Δεν ξέρω αν μπόρεσα να γίνω κατανοητή.
