Printable View
για να ειμαστε ακριβεις δεν προκειται για θαυμα, αλλα για συνεργασια ατομων (πασχων και ψυχαναλυτη) με σκοπο να βρεθει το χαμενο νημα για να απεμπλακει ο πασχων απο αυτο που αναγκαζει τον εαυτο σου να μπαινει σε σκεψεις.
Το ζητουμενο λοιπον ειναι να αποκαλυφθει το ..... αυτο....
Η διαδικασια ομως αρχιζει και τελειωνει απο τον πασχον και οχι απο τον ψυχαναλυτη,
ο ψυχ, ειναι ενας ενδιαμεσος παραγοντας και οχι ο καθοριστικος.
λοιπον υπηρξαν περιοδοι που ειχα πολυ καλα αποτελεσματα με τα φαρμακα και γενικα υπηρχε ομαλοτητα στη ζωη μου.αλλα οταν χαλαει η ισορροπια εξαφανιζομαι απο τον χαρτη. ας μη γελιομαστε η καταθλιψη δεν θεραπευται.. κανεις καποιες προσπαθειες και βρισκεις μια ακρη για λιγο αλλα ποτε δεν εισαι σαν τους \'\'αλλους\'\'.
προσφατα μαλιστα λογω φαρμακων αναγκαστηκα να κανω εκτρωση οπως με συμβουλεψε ο γιατρος.δεν μπορουσα να το ρισκαρω να γεννησω ενα παιδι με προβληματα. με το που μπηκα στο χειρουργειο ενας διακοπτης εκλεισε. δεν με αναγνωριζω στον καθρεφτη, στις φωτογραφιες δεν ξερω ποια ειναι αυτη η κοπελα. βαφομαι και νομιζω ειναι ενα ξενο προσωπο, μιλαω και ακουω μια ξενη φωνη. μεχρι πριν ενα χρονο κουτσα στραβα , λειτουργουσα.
τωρα ειμαι σχεδον 20 μερες στο σπιτι και δεν με αφορα το εξω. ολα γλυστρουν απο πανω μου. και νοιωθω μονο οργη για ολους και ολα. ειμαι τελειως μονη, χωρις σχεση, υποτυπωδεις φιλιες, εργασια που δεν με ικανοποιει, γενικα μηδεν. αν ειχα θαρρος θα αυτοκτονουσα και δεν θελω να ακουσω \'\'θαρρος θελει η ζωη \'\' κτλ... και γω εξω απο το χορο πολλα τραγουδια ξερω να λεω. εδω εγω η ιδια οταν ειμαι στα χαι μου τα ξεχνω ολα ,ποσο μαλλον καποιος υγειης. κουραστηκα με τις ψυχαναλυσεις, ανοιγεις την καρδια σου σενα ξενο που κουναει το κεφαλι κοιτωντας το ρολοι..ενταξει μαλλον γεννηθηκα με καποια προδιαθεση, ετσι νοιωθω απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, ισως ειναι κληρονομικο και φυσικα το περιβαλλον μου δεν ηταν το καλυτερο για να βελτιωθω.φοβαμαι πως θα πεθανω μονη κα δυστυχισμενη...
ο ψυχαναλυτης ή ψυχοθεραπευτης, δεν μπορει να λειτουργησει ξεχωρα απο την διαδικασια. εμπλεκεται σ αυτην. ειναι παρων, εχει τον ρολο του, κ σαν εργαλειο τον εαυτο του.
λυπαμαι πολυ για αυτο που περασες...η ολη διαδικασια του να κανεις εκτρωση ειναι οδυνηρη για καθε γυναικα πιστευω..σωματικη και ψυχικη ταλαιπωρια....ποσο μαλλον για μια που ειναι λιγο παραπανω ευαλωτη απο οσο θα επρεπε..και απο οτι καταλαβαινω δεν εχεις συμμαχους διπλα σου σ αυτες τις ωρες?
αυτο με το θυμο που γραφεις..δεν ειναι πρωτακουστο.να ξερες ποσο θυμο ενιωθα κατα περιοδους οταν ημουν δυστυχισμενη κι εβλεπα αλλους γυρω μου να γελανε και να περνανε καλα..ελεγα μα γιατι αυτοι /αυτες και οχι εγω?
θελω να σε ρωτησω κατι ...μηπως στις περιοδους που αισθανοσουν καλα εκανες καποια διακοπη η μειωση στη θεραπεια απο μονη σου αισθανομενη ισως οτι τωρα εισαι καλα και ειναι περιττα τα φαρμακα?
Καλη μου ΚΙΚΟ,Quote:
Originally posted by ΚΙΚΟ
φοβαμαι πως θα πεθανω μονη κα δυστυχισμενη...
φαινεται σαν να το χεις παρει αποφαση πώς θα γινει έτσι.
Απο ολο σου το μηνυμα, εγω ενιωσα μια αρνηση για τα παντα κ πρωτα απο ολα για τον ιδιο σου τον εαυτο.
Σαν να μην θελεις καν να πιστεψεις πώς υπάρχει ιαση, κ γινεται να σαι καλυτερα. Φυσικα κ γινεται! Αλλωστε λες κ εσυ πώς υπήρξες καλύτερα. Αρα μπορεσες να τα πας καλυτερα. Ομως μαλλον δεν υπήρξε μια σταθεροτητα. Εχεις αναλογιστει που οφειλεται αυτη η ασταθεια? Εχεις ρωτησει τον γιατρο σου? ¨Η τον ψυχοθεραπευτη σου?
Κατι για την θεραπεια τωρα: ναι, ανοιγεις την καρδια σου σε εναν ξενο. Σε εναν ξενο που γνωριζει τροπους να σε βοηθησει, που εχει εκπαιδευτει πανω σ αυτο, να ξεκολλησεις απο εναν τροπο σκεψης που σε παγιδεύει. Σε εναν ξενο, που εχει τις απαραιτητες αποστασεις να σε δει πιο καθαρα, πιο αμεροληπτα κ που διαθετει αυτη την ωρα οπως κ εσυ με σκοπο να νιωσεις πιο ξεκαθαρη κ πιο καλα μεσα σου. Αυτο οταν προκειται για εναν σωστο επαγγελματια.
Δεν ειναι εκει για να σε συμπαθήσει, ουτε να τον συμπαθησεις.Ειναι για να δουλεψετε για οτι πολυτιμοτερο εχεις: εσενα.
τα φαρμακα παντα τα παιρνω οπως με συμβουλευει ο γιατρος μου.απλα καποιες φορες ξερεις κατι γινεται και ολα πανε καλα και νοιωθεις ενεργεια και δυναμη.
τωρα αυτο με την εγκυμοσυνη ηταν κατι που το ηθελα πολυ αλλα με τρομαξε τοσο πολυ ο γιατρος που σκεφτηκα πως δεν θα αντεξω να φερω στον κοσμο αλλον ενα δυστυχιμσμενο ανθρωπο.
και βλεπω ολες τις φιλες μου παντρεμενες με παιδια και \'\'φυσικα\'\' εχουν απομακρυνθει. τωρα τελευταια εχω και στο σπιτι θεμα. οι γονεις μου θυμηθηκαν μετα απο 40 οτι δεν ταιριαζουν.εντασεις , φασαριες , κλαματα , ενας χαμος. ενταξει ξερω πως με ολα αυτα ειναι φυσικο να νοιωθω χαμενη αλλα σκεφτομενη ολα αυτα τα χρονια με πιανει πανικος.κατι πρεπει να κανω αλλιως μια μερα θα ξυπνησω και θα εχω χασει τα νιατα μου.
ΦΥΣΙΚΑ και διαβαζεις αρνηση... θελω να ειμαι οπως οι αλλοι.
αν μπορουσα θα εκανα μεταμοσχευση εγκεφαλου!!!!!!!
ΚΙΚΟ, αν και δεν καταλαβαινω πώς ειναι οι άλλοι κ τί εννοεις μ αυτο (αν πχ εννοεις να εισαι καλα)
θα σου πώ πως βοηθαει να βλεπουμε πώς ειμαστε εμεις. Πχ. θελω να ειμαι καλα, αλλα βλεποντας καποιον άλλο πώς θα γινω καλυτερα. Ο εαυτος μου μου δινει σημα, πώς δεν ειμαι καλα. Γιατι ομως? Καποιος λογος θα υπάρχει...Δεν βοηθάει να δω τί δεν παει καλα μεσα μου, πώς \"πεφτω\"..κλπ?
Κοιττα τί μπορεις να κανεις, με τα μεσα που διαθετεις. Και διαθετεις πολλα: μια εργασια (εστω κ αν δεν σε ικανοποιει), μια παρεα (εστω τυπικη), υποθέτω εναν συντροφο, και σιγουρα εναν εαυτο που προσπαθει. Ισως οχι με το επιθυμητο αποτελεσμα (ΜΕΧΡΙ στιγμης) αλλα που δεν καθεται με σταυρωμενα χερια.
καταλαβα ...επεσαν ολα τα ασχημα μαζι..ενος κακου μυρια επονται..αχ αυτο το θεμα της ηλικιας πια ..αμαν....ειναι τρομερο πως μας κανουν ρε παιδι μου μετα απο μια ηλικια να μπουμε στο τριπακι της συγκρισης.ολες παντρευονται θα παντρευτουν εγω τι θα κανω?????.πρεπει οπωσδηποτε να κανουμε οτι και ολοι οι αλλοι ετσι μονο θαρρεις θα ειμαστε αποδεκτοι..ομως κανενας δεν ειναι ομοιος με τον αλλο ειναι λαθος να προσπαθουμε να βρουμε την ευτυχια μας αντιγραφοντας σωνει και καλα τις κινησεις των αλλων..ο καθε ενας οριζει την ευτυχια με το δικο του τροπο...
σιγουρα θελεις ενα συντροφο διπλα σου και ποιος δεν θελει απλα να μην σε πιανει το αγχος γι αυτο..οσο περισσοτερο αγχωνεται κανεις τοσο χειροτερα τα κανει τα πραγματα..
συντροφο δεν εχω διοτι μετα την αποφαση μου δεν ηθελα επαφη πια.και επισης δεν ηθελα να του πω γιατι αποφασισα να μην κρατησω το μωρο. ο εαυτος μου δεν προσπαθει πια δυστυχως.ετσι οπως νοιωθω τωρα δεν ενοιωθα ποτε.πριν περνουσα καποια καταθλιπτικα επεισοδια , επεφτα για υπνο 2 μερες και μετα καλα. τωρα αρχιζω και κανω κατι τρελες σκεψεις. φαντασιωνομαι πως σκοτωνω γνωστους και φιλους και παιρνω τοση ικανοποιηση που δεν λεγεται. και μετα με πιανει πανικος οτι θα πεθανω, βλεπω την κηδεια μου στο μυαλο μου και ολα τα παρελκομενα. τετοια δεν ειχα παλια, δεν ξερω τι να υποθεσω...
ελενα εχεις πολυ δικιο... ειναι τρομερη η πιεση, ειδικα οταν περνας τα 30..
αν μου επιτρεπεις κικο τι φαρμακα παιρνεις ?σε ρωταω για να καταλαβω απο που ηταν τοσο σιγουρος ο γιατρος σου οτι πρεπει να διακοπει η κυηση .. και θα σου πω στη συνεχεια τι μου ειχε πει κι εμενα πιο παλια σε μια θεωρητικου τυπου συζητηση που ειχα μαζι του για το θεμα εγκυμοσυνη
seropram kai xanax
εγω λαντοζ απο το 2002 .με καποιες διακοπες σε διαστηματα που ενιωθα καλα....σεροπραμ μου ειχε γραψει για πολυ πολυ λιγο διαστημα την πρωτη φορα που ειχα αρρωστησει το 2002..εμενα ο γιατρος μου μου ειχε πει το εξης οτι αν θελω στο μελλον να κανω παιδακι θα δουμε πως θα κινηθουμε.ισως να χρειαστει σταδιακος περιορισμος τους,οτι παντως ειναι τα πιο ελαφρια ας το πω ετσι σε παρενεργειες χαπακια. και οτι η επιστημη δεν εχει αποφανθει με σιγουρια ακομα οτι ενα τετοιο παιδι θα γεννηθει με προβλημα τετοιου ειδους...
εγω φυσικα παρολα οσα λεει ο ντοκτορ και ο καθε ντοκτορ εχω αποφασισει να μην επιχειρησω κατι τετοιο...
την ηλικια σου εχω ...σε καταλαβαινω περισσοτερο απο οσο φανταζεσαι ...
βασικα μου ειπε πως δεν εχουμε γεννησεις με το φαρμακο διοτι ειναι σχετικα καινουριο.και πως θα ηταν ρισκο να το κοψω μιας και δεν ξεραμε πως θα αντιδρασω λογω και των ορμονων.
ειπε και το τελειωτικο... \'\'ειναι στα χερια του θεου\'\'
ε, μετα απο αυτο δεν ειχα επιλογη....