Άγχος, Στρες, Κρίσεις πανικού,Βαριά κατάθλιψη

Quote:

---

Originally Posted by Vasiliki3

Ο λόγος που συνεχίζω και μένω στην σχέση αυτή είναι γιατί έχω πρόβλημα με την σεξουαλικη μου ζωή και δεν ευχαριστιεμαι τον έρωτα από τότε που χτύπησα στα γεννητικά μου όργανα... Οπότε σκέφτομαι ότι αυτό δεν θα με κάνει ποτέ να νιώσω ολοκλήρωση σαν γυναίκα και το βλέπω ανούσιο να ψάξω για κάτι καινούργιο... Ξέρω ότι έχεις δίκιο σε αυτό που μου λες όμως...Όσον αφορά την δουλειά, ψάχνω συνέχεια... Τώρα περιμένω μια απάντηση από μια δουλειά για μετά τις γιορτές...Μακάρι να είναι θετική... Όσο για το αν έχω σπουδάσει, έχω τελειώσει βοηθός μικροβιολογου και τώρα θα δώσω εξετάσεις σε δύο βδομάδες για να πάρω πτυχίο γυμνάστριας... Μόλις το πάρω με το καλό θα ψάξω δουλειά σε γυμναστήριο... Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα όσα μου είπες και για την βοήθεια που μου προσφέρεις... Το εκτιμώ πολύ...

---

Δεν θέλω να με ευχαριστείς, θέλω να νιώθεις ότι έχεις κάποιον να μιλήσεις για και να βγάλεις ότι έχεις μέσα σου..
Δεν ξέρω τι ακριβώς πρόβλημα υπάρχει στην σεξουαλικη σου ζωή. Είναι ανατομικό το θέμα από το χτύπημα, ή ψυχολογικό; ότι και να ισχύει από τα δύο, έχεις επισκεφτεί κάποιον γιατρό; να πάρεις μια γνώμη;
Και δεν είναι λόγος αυτός για να μένεις σε μια σχέση βρε Βασιλική μου. Εκτός από το σεξ υπάρχουν και άλλα πράγματα στην ζωή που μπορείς να ζήσεις και να βρεις από έναν σύντροφο..

Quote:

---

Originally Posted by Vasiliki3

Ο λόγος που συνεχίζω και μένω στην σχέση αυτή είναι γιατί έχω πρόβλημα με την σεξουαλικη μου ζωή και δεν ευχαριστιεμαι τον έρωτα από τότε που χτύπησα στα γεννητικά μου όργανα... Οπότε σκέφτομαι ότι αυτό δεν θα με κάνει ποτέ να νιώσω ολοκλήρωση σαν γυναίκα και το βλέπω ανούσιο να ψάξω για κάτι καινούργιο... Ξέρω ότι έχεις δίκιο σε αυτό που μου λες όμως...Όσον αφορά την δουλειά, ψάχνω συνέχεια... Τώρα περιμένω μια απάντηση από μια δουλειά για μετά τις γιορτές...Μακάρι να είναι θετική... Όσο για το αν έχω σπουδάσει, έχω τελειώσει βοηθός μικροβιολογου και τώρα θα δώσω εξετάσεις σε δύο βδομάδες για να πάρω πτυχίο γυμνάστριας... Μόλις το πάρω με το καλό θα ψάξω δουλειά σε γυμναστήριο... Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα όσα μου είπες και για την βοήθεια που μου προσφέρεις... Το εκτιμώ πολύ...

---

Βασιλική ο λόγος που θες να μείνεις σε μια σχέση για μένα είναι λάθος.. Φαντάζομαι ένας ακόμη λόγος είναι το οικονομικό κομμάτι γιατί αυτή την περίοδο δυσκολεύεσαι. Θες ένα άνθρωπο που θα σε σέβεται. Όταν δεν το κάνει πας παρακάτω.. Μη χάνεις την ζωή σου δίπλα από ένα άνθρωπο που πλέον δεν θες.

Σου εύχομαι πραγματικά να έχεις μια θετική απάντηση για δουλειά, να αρχίσεις σιγά σιγά να στηρίζεσαι στα πόδια σου. Ξεκίνησε ψυχοθεραπεία και θα αρχίσεις να βλέπεις την ζωή διαφορετικα. Πρέπει όσα βίωσες να τα αποβάλεις. Ειδικά τον βιασμό.. Να βρεις τη δύναμη να μιλήσεις γιαυτό. Θα σε λυτρώσει..

Το πρόβλημα που έχω με την σεξουαλικη μου ζωή είναι από το τραύμα. Όταν ήμουν 15 χρόνων χτύπησα σε ένα σίδερο που πήγα να το πηδηξω καθώς με κυνηγούσε ο αδερφός μου γιατί παίζαμε κυνηγητό με αποτέλεσμα να γδαρθω πολύ άσχημα κι επειδή έχουν νεκρωθει κάποιοι νευρώνες στον κόλπο δεν μπορώ να αισθανθώ κάτι... Επισκέφτηκα γιατρό και δεν γίνεται κάτι δυστυχώς... Έχω μάθει να ζω με αυτό εδώ και πολύ καιρό...

Θεωρείς πως αν κάνεις καινούργια σχέση ο άλλος δεν θα μπορεί να δεχτεί αυτό το "πρόβλημα" που έχεις; Άρα θα μείνεις με κάποιον που το ξέρει, το αποδέχεται αλλά δεν σε ελκύει, που μίλησε έτσι για τον βιασμό;
Αξίζει να μένουμε σε μια σχέση από συνήθεια ενώ δεν περνάμε καλά και δεν αξίζει να δώσουμε ευκαιρία σε άλλους ανθρώπους που μπορούν να μας φερθούν καλά; Αν αυτό εσένα σου αρκεί τότε εντάξει..

φυσικά και δεν εισαι μονη σου .περιπου ιδια κατασταση αν αφαιρέσεις δηλαδή τις σωματικες περιεργειες όλα τα άλλα τα χυχολογικά τα εχω περασει εις διπλουν και πάρα πολλες φορές.Η πρώτη κριση πανικου μου ηρθε 8 χρονων όταν ξαφνικά χωρις να υπάρχει λόγος φευγω τρεχοντας απο το καφενειο του χωριου και πεφτω στη ποδια της μανας μου 200 μετρα μακρια.Από ψυχολογία εγω δε γνώριζα.Από τότε και στο εξεις κυλουσαν τα χρόνια αλλά ενδομύχως καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά.Ειχα χρονιες που ειχα τεράστια ευφορία πολύ παραπάνω απο το κανονικό και ξαφνικά χωρίς λόγο απότομα επεφτα σε καταθλιψη.Αυτο συνεχιζόταν για 34 χρόνια.Στη περίοδο αυτή τισ κρισεις τις περναγα μονος μου κυριωσ με το τρεξιμο και το ποδοσφαιρο διοτι εχει αποδειχθει μεχερι σήμερα που ειμαι 50 δεν εχω σωματικά καμμια σοβαρή παρενεργεια πλην ατονιας.Σε αυτα τα χρόνια χωρις υπερβολή το κλαμα που εχω χυσει πιστευω γεμιζει ενα κουβα.Κι ομωσ επεμενα να μην παω σε γιατρο διότι δεν τους πιστευα και οτι αυτο που πέρναγα ήταν ενα θελημα θεού.Για να μη τα πολυλογω στα 42 μου με πιανει ξαφνικά ενα μειζον καταθληπτικο επεισοδειο καθωσ αισθανθηκα σαν ενα υποκωφο τραωταγμα του κεφαλιου σκοτεινιασε ο κοσμος κατα το ήμισι αλλά δεν ζαλίστηκα ούτε έπεσα κάτω.Εκανα την υπομονή μου δεν ειπα κανενος τιποτα αλλά στη δουλεια που πήγαινα μέρα με την μέρα χειροτέρευα με γεωμετρική προοδο.Εφθασα σε σημειο να μη μπορω να κατσω σε καρεκλα να θελω να κανω βολτες εσφιγκα τα δοντια μου αλλά δε μπορούσα.Καταλάβαινα οτι ισωσ θα πέθαινα σιγα σιγα.Αναγκαζομαι φευγω απο τη δουλεια με αδεια το λεω στον αδελφο μου κι αυτος με βοήθησε σώνει και καλά να πάμε σε ψυχίατρο εφοσον οι εξευτασεις μου ηταν καλες.Ετσι εκανα υπακοή στα 42 μου χρόνια και πήγα.Μεχρι τότε δεν είχα επισκεφτει γιατρο παρα 2 φορές μια για ραμματα στο ποδι και δευτερο για σπάσιμο στο χέρι απο την μπάλα.Απόφευγα και την ασπιρινη.Εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου οταν μου ειπε ο γιατρος οτι πασχω απο καταθλιψη και αγχωδη διαταραχη και μου δινει αγωγη το cipranet kai to lexotanil.φοβιες στο επακρον,καθε 2 λεπτα να παίρνω την αδερφή μου τηλέφωνο και το μόνο που ήθελα να μου πει είναι οτι θα γίνω καλα..Κουράστηκε κι αυτή απο τα συνεχη τηλεφωνα και κάποια στιγμή με παρατησε.Εμεινα μονοσ μου...Τότε καταλαβα τι σημαινει μοναξια της ψυχής...Αφού περασε ενας μήνας που περασε η αδεια επρεπε να παω στη δουλεια ειδαλλωσ να φερω χαρτι οτι εχω νοσηλευτει,Εγω δε μπορουσα ακομα να παω και κεινη την μαυρη μερα πηα να δωσω ραωτεβου για νοσηλεια.Αλλά δε ξέρω ποια δύναμη τελικα επικρατησε και τελικα δε πήγα παρά εεσφιξα τη καρδια μου και πήγα στη δουλεια στο μαγαζι σθπερ μαρκετ..ΤΩΡΑ 8 χρονια εχω αποδεχθει τη κατασταση και ζω με αυτό..Μακαρι να την ειχα αποδεχθει από πολύ μικρός ισως να ήταν καλύτερα ίσωσ κιόχι ο θεος το ξερει.....θα συνεχισω μια αλλη φορα ευχαριστω