Κρούσματα παιδεραστίας

φυσικά και καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς.αν είδες το παραπάνω μήνυμά μου θα είδες πως συμφωνώ και εγώ με την νόρα.και ρώτησα.ισχύει;

Συν τοις άλλοις, ο θάνατος σε \"απευλεθερώνει\" από τυχόν τύψεις, ερινύες και γενικά σκέψεις που σε κατατρέχουν

Πέρα από την ηθική της φυλακής που συνηθίζεται να εφαρμόζεται σε αυτή την κατηγορία των φυλακισμένων, γενικότερα οι άνθρωποι που εκτίουν ισόβια, έχουν να αντιμετωπίσουν τον αυστηρότερο κριτή..τον ευατό τους

Ναι ισχύει Λίτσα

Δεν θυμάμαι ακριβείς περιπτώσεις να σου περιγράψω αλλά συμβαίνει

Συνήθως είναι για δολοφονίες.
Για παιδεραστία δεν θυμάμαι κάποιο περιστατικό

Σε περιπτώσεις παιδεραστίας (απλή ασέλγεια) χωρίς να επέλθει μόνιμος τραυματισμός ή θάνατος του θύματος, λυπάμαι αλλά στην πράξη δεν επιβάλλεται....

ακριβώς, δεν επιβάλλεται, για αυτό το λόγο λοιπόν υπάρχει αυτή η κραυγή που βγαίνει από κάποιους ανθρώπους και για αυτό μίλησα για παραδειγματική ποινή.γιατί δεν υπάρχει κατ εμέ παραδειγματική ποινή και έτσι συνεχίζουν ανενόχλητοι όλοι αυτοί οι άρρωστοι να διαπράττουν τα αίσχη τους.θα μου πεις τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για αυτό;πέραν από το να προφυλλασουμε όσο μπορούμε τα παιδιά μας,τίποτα.....δυστυχώς τίποτα....
βλέπεις τα \"μεγάλα κεφάλια\"ασχολούνται με πιο σοβαρά για αυτούς θέματα...αν χτυπούσε όμως την δική τους πόρτα κάτι τέτοιο τότε ίσως και να έπαιρναν τα πράγματα πιο σοβαρά...
φυσικά όλα αυτά είναι υποθέσεις.....στην πράξη τι γίνεται;δυστυχώς τα χείριστα

Σε μια εκπομπή που παρακολούθησα, δυστυχώς δεν την πρόλαβα όλη, ο κ. Σούρρας που αν δεν κάνω λάθος είναι ψυχίατρος είπε πως οι παιδεραστές δεν γιατρεύονται με κανέναν τρόπο. Αυτοί οι άνθρωποι δηλαδή δεν μπορούν να καταλάβουν το λάθος και να το διορθώσουν ακόμα και ύστερα από την ποινή της φυλακής. Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι είναι τουλάχιστον εγκληματικό να έχουν τόσο μικρές ποινές για αυτούς που κάνουν ένα τόσο μεγάλο κακό και θα ήθελα να σημειώσω πως δυστυχώς η παιδική ψυχή δεν γιατρεύεται, μπορεί να το ξεπεράσει κάποια στιγμή το θύμα αλλά πάντα θα το θυμάται και θα ποναει. Γι\' αυτό λοιπόν θα συμφωνήσω και με την πιο αργή θανατική ποινή που υπάρχει.. γιατί ένα παιδί που βιάζεται δεν θα γίνει ποτέ καλά απολύτως..

απολύτως καλά δεν γίνεται.το ακολουθεί πάντα αυτή η σκιά.πάντα έχει την καχυποψία για τους γύρω του.μήπως αυτός;μήπως εκείνος;και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος στην ψυχή του ως ενήλικας πλέον.και φοβάται όχι μην του συμβεί το ίδιο,τώρα πλέον μπορεί να το αντιμετωπίσει,αλλά φοβάται για τα άλλα παιδιά,τα δικά του παιδιά.ο φόβος δεν φεύγει ποτέ από μέσα του είναι πιο έντονος από τον φόβο που έχει κάποιος που δεν έχει βιώσει κάτι τέτοιο και αυτός ο φόβος δεν γιατρεύεται ποτέ.
όταν το θύμα μπαίνει στη διαδικασία πως θέλει να ξεχάσει και προσπαθεί να συγχωρήσει τον θύτη τότε ο πόνος γίνεται πιο μαλακός δεν παύει όμως να υπάρχει στην θύμησή του.και κάθε τέτοιο γεγονός του ξυπνάει αναμνήσεις.αναμνήσεις άσχημες που σημάδεψαν την αθώα παιδικότητά του.
παραπάνω είπα πως για μένα πρέπει να υπάρχει παραδειγματική ποινή.πες ότι υπάρχει,και λοιπόν;φάρμακο για το θύμα υπάρχει;υπάρχει μια αγωγή που να μπορεί όλες αυτές τις θλίψεις τις ενοχές και την ντροπή να τις εξαλλείψει;
ο μόνος τρόπος για μένα είναι η συγχώρεση τίποτα άλλο.τίποτα δεν γυρνάει τον χρόνο πίσω.τίποτα δεν αλλάζει τα πράγματα.ότι έγινε έγινε.πόσο απλό να το λέω τώρα!!!!μετά από μία ώρα μία μέρα μία εβδομάδα θα λέω το ίδιο άραγε;δεν ξέρω......:(