ΟΡΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ (ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΦΥΛΑ)

Quote:

---

Originally Posted by YokoChoco

Αν έρθει η «υποτίμηση» όπως λές αφού ξέρεις την πάθηση του, του το λες ευθέως... δλδ «μου μιλάς έτσι λόγω μάλλον του ότι έχεις μεταιχμιακή και βασικό της σύμπτωμα είναι η εξειδανίκευση και η υποτίμηση και επειδή το έχω καταλαβει ότι έχεις την πάθηση και έχω και'γω δικά μου τέτοια θέματα άλλου τύπου βέβαια και πάω σε ψυχολόγο, είμαι εδώ ΣΑΝ ΦΙΛΗ να σε βοηθήσω στον βαθμό που μπορώ», τουλάχιστον εγώ αυτό θα έκανα.
Πάντως κάποιες φορές που έτυχα σε περιπτώσεις διανοητικά πασχόντων, έδωσα αρκετές συμβουλές, όταν όμως δεν άλλαζε η κατάσταση έκανα πίσω, δλδ έκοψα την επαφή περισσότερο για δικό τους καλό, λέω «άστους, αφού αυτό θέλουν εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι». Είναι να θέλει να βοηθηθεί κι'ο άλλος έτσι;

---

Ναι, αυτά θα ήθελα να του πω, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να το αντέξει. Σε κάποια συζήτησή μας είπα κάτι πολύ πιο ήπιο (παρατηρώ ότι είσαι εμμονικός) και η απάντησή του ήταν : "έχω ψυχολόγο, δεν χρειάζομαι κι άλλον".

Quote:

---

Originally Posted by YokoChoco

Νομίζω ένα από τα «κόλπα» στην Μεταιχμιακή διαταραχή για να μην υποτιμήσεις τον άλλο, είναι ένα.... να μην τον εξειδανικεύσεις ποτέ.
Άλλο να πείς «α, συμπαθητικός άνθρωπος είναι ο Γιάννης» και άλλο να πείς «πωπω σούπερ ο Γιάννης, γαμάτος κτλ».
Κάπου στην Οριακή υπάρχει η λεγόμενη Διπολική Σκέψη, δλδ «άσπρο-μαυρο» όχι «γκρί» που είμαστε σχεδόν όλοι.
Είναι λίγο τελειοθηρική πάθηση, «τρομερό αμάξι» μετά από λίγο «σκέτη σακαράκα»... γι'αυτό βάζουμε «μέτρο» δλδ «όρια»σε μας,
επέρχεται νορμοθυμία και όλα καλά.

Αυτό εδώ το φόρουμ πχ δεν είναι «σούπερ» δεν είναι «χάλια», είναι «εντάξει» πχ Όλα ετσι είναι άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι επίσης εχουμε
ελαττώματα, αδυναμίες, το θέμα είναι ότι μένουμε με τον άλλο(φίλο, σύντροφο, συγγενή) λόγω «χημείας» όχι επειδη ειναι «τέλειος».
Τέλειο άτομο δεν υπάρχει!

---

Αν καταφέρνεις να βλέπεις και τα ενδιάμεσα πάντως, παρόλο που έχεις οριακή όπως λες, είσαι σε πολύ καλό δρόμο φίλε μου. Μπράβο.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Καλημέρα

Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας το θέμα σου βρήκα αρκετά στοιχεία που μου θύμισαν δική μου ιστορία αλλά... υπάρχει ένα τεράστιο αλλά.
Σε όλα αυτά τα ψυχολογικά είναι τόσο δύσκολο να γίνει ακριβής διάγνωση ακόμα και από ειδικούς που βρίσκω εντελώς άκυρο να το προσπαθούμε εμείς εδώ ή εσύ.

Καταλαβαίνω την ανάγκη να κατηγοροποιήσεις την συμπεριφορά του ή να εξηγήσεις/δικαιολογήσεις την δικιά σου αλλά νομίζω ότι ταλαιπωρείσαι αδίκως.

Αυτό που έχεις αυτή την στιγμή είναι ένας χειριστικός άνθρωπος. Το είδες αυτό από πρώτο χέρι. Επίσης υπάρχει μια εξειδανίκευση που δεν χρειάζεται να είναι οριακός κάποιος για να καταλάβεις ότι το επόμενο βήμα είναι ο καταποντισμός από το βάθρο σου. Έχεις να κάνεις με έναν άντρα που όπως λες δεν έχει κανένα πρόβλημα στο να απατήσει την γυναίκα του μιας και το έκανε πολλακις στο παρελθόν με την σιγουριά ότι δεν χωρίζει. Θες να μπλέξεις με έναν τέτοιο τύπο; Τι ακριβώς θα σου προσφέρει η οποιαδήποτε σχέση μαζί του; Ήδη λες ότι νιώθεις πως χάνεις τον εαυτό σου και γίνεσαι ο καθρέφτης του. Αυτά δεν είναι αρκετά στοιχεία για να σε κάνουν να απομακρυνθείς;

---

Ναι, πολύ ωραία ερωτήματα. Θα προσπαθήσω να απαντήσω συνοπτικά 1) Τη διάγνωση μου την είπε η δική μου ψυχολόγος, αφού της ανέλυσα επί ώρες τι είπε και τι κάνει. Βέβαια όχι με σιγουριά, αλλά μου είπε ότι μάλλον είναι οριακός και μου συνέστησε να διαβάσω πράγματα γι αυτό και να μπω και εδώ να διαβάσω. Αλλιώς μόνη μου δεν θα το σκεφτόμουν

2) Τι μου προσφέρει η σχέση μαζί του. Πρώτον επαγγελματικά είμαστε στον ίδιο κλάδο και ήδη με βοηθάει - συμβουλεύει και δεύτερον, μου αρέσει που έχω χάσει τον εαυτό μου και γίνομαι καθρέφτης του. Μέσα σε έξι μήνες όλοι γύρω μου έχουν προσέξει την αλλαγή πάνω μου. Είπαν ότι έχω γίνει πιο δυναμική και τσαμπουκαλού. Είμαι ο άνθρωπος που δεν μίλαγε για τίποτα. Με τον σύζυγο τσακώθηκα για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια γιατί επιτέλους μίλησα και είπα πράγματα που δεν μου άρεσαν, ενώ ως τώρα τα κατάπινα όλα. Η όποια σχέση μου με τον άλλον μου δίνει το κουράγιο να μιλήσω.
Δεν είμαι καν σίγουρη ότι έχω "εαυτό" ή μήπως τόσα χρόνια ήμουν ο καθρέφτης του συζύγου. Γι αυτό κιόλας άρχισα να ψάχνομαι μήπως είμαι εγώ η οριακή. Εβλεπα πολλά κοινά σημεία στη διαταραχή με τον εαυτό μου. Ομως η ψυχολόγος μου λέει ότι δεν με θεωρεί οριακή.

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Ψυχοθεραπεία κάνω εδώ και... 30 χρόνια. Ομως, με μένα συμβαίνει το εξής. Οπου κι αν πάω στην πρώτη-δεύτερη συνεδρία μου λένε ότι είμαι μια χαρά (δεδομένου και των όσων έχω περάσει ως παιδί) και δεν θέλουν να μου κάνουν άλλες συνεδρίες. Εχω βαρεθεί να ακούω την ατάκα "εσύ είσαι καλύτερα από μένα" από τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους που έχω επισκεφτεί. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια έχω ψαχτεί πολύ μόνη μου, έχω διαβάσει πάρα πολλά σχετικά βιβλία κλπ. Αλλά γενικά έχω την αίσθηση ότι δεν με θέλουνε οι ψυ.

Αυτό δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει: είτε ότι όντως είμαι καλά και όντως δεν έχουν κάτι να μου πουν είτε ήμουν οριακή εξ αρχής και με αποφεύγανε (αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι μόλις το τελευταίο εξάμηνο).

Από τα διαγνωστικά κριτήρια της οριακής με έβγαζα θετική στα 5 ή 6. Μικρή ήθελα να αυτοκτονήσω και έχω ιστορικό καταθλίψεων. Τότε πήγα για πρώτη φορά σε ψυ και παρόλα αυτά δεν μου έδωσε ούτε ένα χάπι και με βρήκε "καλά σε γενικές γραμμές".

Σε όλη μου τη ζωή νιώθω μοναξιά και ότι κανείς δεν με καταλαβαίνει και ότι δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που μου συμβαίνουν. Ο άντρας μου με καταλάβαινε στην αρχή, αλλά τα τελευταία πολλά χρόνια όχι. Ο φίλος μου νομίζω ότι με καταλαβαίνει με τη μια, είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου στο αρσενικό και να συνεννοούμαστε με ελάχιστα λόγια. Μπορεί όμως και να το νομίζω αυτό λόγω της μεγάλης μοναξιάς που ένιωθα πάντα.

Η μοναξιά αυτή είναι εσωτερική, δεν έχει να κάνει με το αν περιβάλλομαι από ανθρώπους. Φόβο εγκατάλειψης όμως δεν είχα ποτέ, αντιθέτως επιζητούσα τη μοναξιά μου και φοβάμαι τους ανθρώπους. Εχω κακοποιηθεί επίσης ως παιδί, και σεξουαλικά, όπως συχνά διάβασα ότι συμβαίνει στους οριακούς.

---

Να αρχισω λιγο απο κατι που αμελησα να διευκρινισω πριν: το αν εχεις κατι δεν ειναι απολυτο ουτε μαυρο/ασπρο. Το οτι δεν εισαι οριακη, δε σημαινει οτι εχεις καποια απαραιτητα αλλη διαταραχη προσωπικοτητας, ενω αν εχεις δε σημαινει ουτε πως ειναι καποια αλλη οριακη οργανωση ουτε οτι δεν ειναι θεραπευσιμη. Βασικα ακομα και μια απλη νευρωση μπορει να εκτροχιασει τη ζωη ενος ανθρωπου για δεκαετιες... Επισης ενω ειναι λογικο να ανησυχεις για πχ κληρονομικοτητα (στις οριακες οργανωσεις δεχονται πλεον ακομα και οι ψυχαναλυτικοι οτι παιζει σημαντικο ρολο), και παλι δεν ειναι κατι το απολυτο. Υπαρχει πολυς κοσμος που μεγαλωσε με χαρακτηρολογικους γονεις και ενω οι περισσοτεροι το περιγραφουν περιπου ως εφιαλτη απ' τον οποιο δε μπορουσαν να ξυπνησουν, παλι η αποσταση μεταξυ πχ νευρωσης και διαταραχης προσωπικοτητας παραμενει αγεφυρωτη.

Το ενδεχομενο να επιλεγεις τοσα χρονια τους λαθος θεραπευτες το εχεις σκεφτει; Η ψυχοθεραπεια ειναι κι αυτη μια μορφη σχεσης και μαλιστα με μεγαλο βαθος ειδικα οταν ειναι αποτελεσματικη. Η τωρινη θεραπευτρια σου θα ελεγες ξεχωριζει απο τους προηγουμενους; Κατα μεσο ορο ποσο καιρο κραταγε η θεραπεια σου με τον καθενα; Ηταν ολοι ολοι της ιδιας προσεγγισης;

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Ναι, πολύ ωραία ερωτήματα. Θα προσπαθήσω να απαντήσω συνοπτικά 1) Τη διάγνωση μου την είπε η δική μου ψυχολόγος, αφού της ανέλυσα επί ώρες τι είπε και τι κάνει. Βέβαια όχι με σιγουριά, αλλά μου είπε ότι μάλλον είναι οριακός και μου συνέστησε να διαβάσω πράγματα γι αυτό και να μπω και εδώ να διαβάσω. Αλλιώς μόνη μου δεν θα το σκεφτόμουν

2) Τι μου προσφέρει η σχέση μαζί του. Πρώτον επαγγελματικά είμαστε στον ίδιο κλάδο και ήδη με βοηθάει - συμβουλεύει και δεύτερον, μου αρέσει που έχω χάσει τον εαυτό μου και γίνομαι καθρέφτης του. Μέσα σε έξι μήνες όλοι γύρω μου έχουν προσέξει την αλλαγή πάνω μου. Είπαν ότι έχω γίνει πιο δυναμική και τσαμπουκαλού. Είμαι ο άνθρωπος που δεν μίλαγε για τίποτα. Με τον σύζυγο τσακώθηκα για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια γιατί επιτέλους μίλησα και είπα πράγματα που δεν μου άρεσαν, ενώ ως τώρα τα κατάπινα όλα. Η όποια σχέση μου με τον άλλον μου δίνει το κουράγιο να μιλήσω.
Δεν είμαι καν σίγουρη ότι έχω "εαυτό" ή μήπως τόσα χρόνια ήμουν ο καθρέφτης του συζύγου. Γι αυτό κιόλας άρχισα να ψάχνομαι μήπως είμαι εγώ η οριακή. Εβλεπα πολλά κοινά σημεία στη διαταραχή με τον εαυτό μου. Ομως η ψυχολόγος μου λέει ότι δεν με θεωρεί οριακή.

---

Ναι το είδα αυτό με την ψυχολόγο σου που έλεγες. Ακόμα κι έτσι το θεωρώ παρακινδυνευμένο, υποθέτω στο είπε ως μια υπόθεση ή αίσθηση που προφανώς είναι βασισμένη σε αυτά που της είπες εσύ για αυτόν. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι διάγνωση. Κι εμένα όταν τότε αναζήτησα συμβουλή ψυχολόγου είχε κάνει την υπόθεση οριακής και άλλων διαταραχών αλλά ήταν ξεκάθαρος πως αυτά είναι απλά υποθέσεις.

Οσον αφορά για το καθρέφτισμα που λες καταλαβαίνω γιατί το αξιολογείς ως θετικό. Σε διαβεβαιώ πως αν συνεχίσεις αυτή τη σχέση και ισχύει η υπόθεση της διαταραχής, αυτό θα γίνει εφιάλτης σου. Όλα αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά που νιώθεις ότι αποκτάς τώρα εξαιτίας της σχέσης σου μαζί του, μπορούν να αντιστραφούν και θα αντιστραφούν απτη μια στιγμή στην άλλη. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο τρομακτικό πράγμα απτο να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Σου μιλώ εκ πείρας...όταν θα περάσει το στάδιο της εξιδανίκευσης στο οποίο βρίσκεστε προφανώς τώρα και θα σου χρεώσει ο, τι κακό υπάρχει στον κόσμο θα εύχεσαι να χες κρατήσει κάτι απτον εαυτό σου για να μπορέσεις να πιαστείς.

Σιλβερ αυτο που λεει η ελισαβετ μου θυμισε κατι που ξεχασα να σε ρωτησω: στο γαμο σου εχεις βιωσει υποτιμηση; (για την παιδικη ηλικια απ' ο,τι καταλαβα, ισχυει)

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Τώρα διάβαζα και τη δική σου ιστορία (κάθομαι και ξαναδιαβάζω τα παλιά μηνύματα). Ναι, είναι ένα ενδεχόμενο να με κουράσει, αλλά επειδή υπάρχει αυτή η επαγγελματική μας συνεργασία (την περιγράφω κάπου πιο πάνω) δεν θέλω να σταματήσει η παρέα μας. Για να είμαι ειλικρινής, επαγγελματικά με βοηθάει και με συμβουλεύει. Φοβάμαι βέβαια τη στιγμή της υποτίμησης (αν έρθει η υποτίμηση) και μην γυρίσει να μου πει ότι τον εκμεταλλεύτηκα για τις συμβουλές του.

---

Κοίταξε αν τον ξέρεις, δεν παρεξηγήσε και το βλεπεις λιγο στη πλακα, δε θα σε υποτιμήσει τόσο, αλλά μπλέκει μέσα λίγο το ερωτικό έστω από μέρους σου (θα το καταφερει) τότε θα χαλιεσαι

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Σιλβερ αυτο που λεει η ελισαβετ μου θυμισε κατι που ξεχασα να σε ρωτησω: στο γαμο σου εχεις βιωσει υποτιμηση; (για την παιδικη ηλικια απ' ο,τι καταλαβα, ισχυει)

---

Οχι, το αντίθετο, ο άντρας μου με εξύψωσε και με εξυψώνει πάντα

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Το ενδεχομενο να επιλεγεις τοσα χρονια τους λαθος θεραπευτες το εχεις σκεφτει; Η ψυχοθεραπεια ειναι κι αυτη μια μορφη σχεσης και μαλιστα με μεγαλο βαθος ειδικα οταν ειναι αποτελεσματικη. Η τωρινη θεραπευτρια σου θα ελεγες ξεχωριζει απο τους προηγουμενους; Κατα μεσο ορο ποσο καιρο κραταγε η θεραπεια σου με τον καθενα; Ηταν ολοι ολοι της ιδιας προσεγγισης;

---

Κατά μέσο όρο τίποτα. Κάναμε 2-3 συνεδρίες και όλοι μου έλεγαν ότι είμαι μια χαρά δεδομένου των όσων έχω περάσει και ότι δεν υπάρχει κάτι να μου πουν ή να μου δώσουν. Μάλιστα μου έλεγαν "εσύ είσαι καλύτερα κι από μας". Αυτό το έχω βιώσει με 5-6 θεραπευτές ως τώρα. Δηλαδή τι να σου πω, έχω την αίσθηση ότι κανείς δεν με θέλει ( ? ) για θεραπεία. Η δεν πιστεύουν ότι έχω κάτι. Συνέχεια ακούω το "μα εσύ που είσαι τόσο δυνατή και δεν έχεις ανάγκη".

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Κοίταξε αν τον ξέρεις, δεν παρεξηγήσε και το βλεπεις λιγο στη πλακα, δε θα σε υποτιμήσει τόσο, αλλά μπλέκει μέσα λίγο το ερωτικό έστω από μέρους σου (θα το καταφερει) τότε θα χαλιεσαι

---

Φυσικά και έχει μπλεχτεί το ερωτικό, αλλιώς δεν θα έγραφα εδώ.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ναι το είδα αυτό με την ψυχολόγο σου που έλεγες. Ακόμα κι έτσι το θεωρώ παρακινδυνευμένο, υποθέτω στο είπε ως μια υπόθεση ή αίσθηση που προφανώς είναι βασισμένη σε αυτά που της είπες εσύ για αυτόν. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι διάγνωση. Κι εμένα όταν τότε αναζήτησα συμβουλή ψυχολόγου είχε κάνει την υπόθεση οριακής και άλλων διαταραχών αλλά ήταν ξεκάθαρος πως αυτά είναι απλά υποθέσεις.

Οσον αφορά για το καθρέφτισμα που λες καταλαβαίνω γιατί το αξιολογείς ως θετικό. Σε διαβεβαιώ πως αν συνεχίσεις αυτή τη σχέση και ισχύει η υπόθεση της διαταραχής, αυτό θα γίνει εφιάλτης σου. Όλα αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά που νιώθεις ότι αποκτάς τώρα εξαιτίας της σχέσης σου μαζί του, μπορούν να αντιστραφούν και θα αντιστραφούν απτη μια στιγμή στην άλλη. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο τρομακτικό πράγμα απτο να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Σου μιλώ εκ πείρας...όταν θα περάσει το στάδιο της εξιδανίκευσης στο οποίο βρίσκεστε προφανώς τώρα και θα σου χρεώσει ο, τι κακό υπάρχει στον κόσμο θα εύχεσαι να χες κρατήσει κάτι απτον εαυτό σου για να μπορέσεις να πιαστείς.

---

Ναι, μόνο που δεν έχουμε ερωτική σχέση. Είναι ας πούμε ένα είδος φιλίας με ερωτικές προεκτάσεις. Γι' αυτό ρωτώ αν φέρονται έτσι και στους φίλους τους ή τέλος πάντων σε όσους δεν έχουν ερωτική σχέση για διάφορους λόγους.

Επισης αν θελεις να μας πεις, τι αλλα χαπια παιρνει ο φιλος σου περα απο lyrica.

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Επισης αν θελεις να μας πεις, τι αλλα χαπια παιρνει ο φιλος σου περα απο lyrica.

---

Δεν θέλω να δώσω άλλες λεπτομέρειες δημόσια, σόρρυ.

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Δεν θέλω να δώσω άλλες λεπτομέρειες δημόσια, σόρρυ.

---

και πολύ καλά θα κάνεις

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

και πολύ καλά θα κάνεις

---

Ελα στο νέο μας θέμα να μιλήσουμε ως survivors και να εκτονωθούμε εκεί