Καλησπερα,ειναι κατι που το αντιμετωπιζω και εγω αυτο ως ενα βαθμο,δηλαδη ο γενικευμενος φοβος για πραγματα απλα και καθημερινα, σκαλωνω στο να μιλησω στους γυρω μου,να πω το απλο γεια ,τι κανεις,πως εισαι,στο εργασιακο μου περιβαλλον που εχει να κανει με επαφη με αρκετο κοσμο,δεν εχω επικοινωνιακα skills,δισταζω να εκφραστω λογω προσωπικων ανασφαλειων ισως,να πω τη γνωμη μου για κατι,ελλειψη δυναμισμου και αποφασιστικοτητας,σιγουρα παιζει ρολο η ντροπαλοτητα,οτι δεν μπορω να κοιταξω καποιον/καποια στα ματια για ωρα,αλλαζω βλεμμα,κοιταζω αλλου μετα απο λιγο.
Εχει να κανει με το ποσο ανετα μπορεις να νιωθεις εσυ απεναντι στον περιγυρο που σε περιβαλει,ετσι το καταλαβαινω,για την περιπτωση μου,γιατι νιωθω σε ορισμενες καταστασεις αβολα,επειδη φοβαμαι μηπως με παρεξηγησουν σε κατι που θα πω,η μηπως αυτο που θα πω ακουστει περιεργο,μπορει να με ρωτησουν που βγηκες,τι εκανες το ΣΚ,πηρες αδεια,πως περασες,να μην εχω κανει απολυτως τιποτα και να μην ξερω να απαντησω κατι πειστικο,επομενως νιωθω οτι θα εκτεθω στα ματια των αλλων,μπορει να με προσκαλεσουν για μια εξοδο και να βρω δικαιολογια να αρνηθω,πιστευοντας πως ετσι θα προστατευσω τον εαυτο μου απο πραγματα που δεν μου αρεσει να αναφερομαι.
Για αρκετα χρονια ελεγα,δεν με ενδιαφερει τι θα πουν οι αλλοι για μενα,ας πιστευουν οτι θελουν,οτι ειμαι στραβος,οτι δεν εχω καλη εμφανιση,οτι δεν ειμαι αρκετα ελκυστικος,απο καποιο σημειο ομως δεν μπορουσα να το αποφυγω αυτο,με επηρεαζε,μου προκαλουσε μια δοση απογοητευσης,ερωτηματικα γιατι να πιστευουν αυτο η εκεινο η το αλλο,διαφορα σχολια στη δουλεια πχ,ειναι ντροπαλος,καλο παιδι αλλα πολυ ησυχος,περιεργος,παιρνει αργες στροφες,εγω εσωστρεφης και κλειστος σαν ατομο,διστακτικος στο να κανω πρωτος μια κινηση,αναρωτιεται ο αλλος πραγματα και το βρισκω λογικο αυτο.
