Printable View
Η ψυχοθεραπεία είναι η μόνη που μπορεί να σε βγάλει από όλο αυτό που ζεις γιατί βγάζεις τα τραύματα σου στην επιφάνεια, τα επουλωνεις και έτσι σταματάνε να σε επηρεάζουν.Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Με τον ψυχολόγο έχετε μιλήσει για την απόρριψη που δεχτηκες και δέχεσαι από την μητέρα σου ή συζητησατε μόνο για τις φοβίες σου?
Παλι μπορει να πεσεις κ ας εχεις κανει ψυχοθεραπεια αλλα σε μαθαινει να το διαχειριζεσαι!Quote:
Originally Posted by mindcrime
Δεν ξερω δεν εχω κανει ποτε το θεωρω χασιμο χρονουQuote:
Originally Posted by pink floyd
Και με τα φάρμακα υποτροπιαζεις. Πήγα για περπάτημα τωρα δεν κουράστηκα καθόλου πρώτη φορά. Δεν σκεφτόμουν τίποτα για καρδιά και γενικά όσα σκεφτόμουν και ήμουν μια χαρά.
Πως γίνεται χτες κ προχτές να είχα κατάθλιψη και σήμερα από το μεσημέρι κ μετά να νιώθω φυσιολογική και πότε να νιώθω ενέργεια και χαρά κ μετά να πέφτω σε πιο ήπια συναισθήματα. Μου έχει καρφωθεί ο φόβος για διπολική και όποτε πάω να χαρώ η να νιώσω ενέργεια νομίζω ότι παθαίνω μανία η υπομανια κ το κόβω κ πέφτω πάλι σε κατάθλιψη. Γίνεται να έχει κάποιος διπολική και ανά 2 μέρες να αλλάζει από κατάθλιψη σε υπομανια; Η ή κάθε κατάσταση κραταει περισσότερο; ώρες ώρες με πιάνει να αρχισω να τρέχω να κάνω κάτι δραστήριο κ μετά φοβάμαι μην πάθω μανία και σταματάω.
Το τι έχεις και το τι δεν έχεις θα στο πει μόνο ο ειδικός.. Ουτε το ίντερνετ, ούτε κάποιος από εμάς εδώ..Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Το ότι η ψυχολογια σου είναι μια έτσι κι μια αλλιώς να ξέρεις είναι φυσιολογικό και είναι κάτι που το έχουν αρκετά άτομα..
Τον ψυχολόγο κάθε πόσο τον βλέπεις?
Κάθε βδομάδα 1 φορά την εβδομάδαQuote:
Originally Posted by george1520
Συζητησατε για την παιδική σου ηλικία?Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Όχι δεν με έχει πάει πολύ πίσω συζητήσαμε για τη μητέρα μου για παλιότερα χρόνια αλλά αυτή κυρίως εστιάζει στο τώρα. Γι αυτό είπα ότι ίσως χρειάζομαι ψυχανάλυση.Quote:
Originally Posted by george1520
Θα σε βοηθήσει αν μιλήσεις και για τα παιδικά σου χρόνια γιατί είναι η βάση του ανθρώπου. Εγω αυτό έκανα και άρχισα από το μηδέν και από εκεί εχτιζα. Στην ουσία έχεις ανοιχτές πληγές όπου ματωνουν με την πρώτη ευκαιρία και είναι καλο να κλείσουν.. Έχεις και την τάση να κρατάς ανθρώπους στην ζωή σου που δεν σου φέρονται καλά και προσπαθείς να τους αλλάξεις για να πάρεις επιτέλους την αποδοχή που θες γιατί πιστεύεις ότι εσύ ευθύνεσαι για την συμπεριφορά τους.Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Ποσο σε νιωθω!!για χρονια υπεφερα!πιστευα οτι ειμαι διπολική ή ψυχωσική!πρεπει να συνεχισεις την ψυχοθεραπεια!εισαι ευχαριστιμενη με τον ψυχολογο που εχεις?λοιπον θα σου πω εναν τροπο μηπως κ σε βοηθησει εστω κ λιγο!οταν κανεις μια ασχημη σκεψη κανε εικονα κατι το οποιο μπορει να σε προστατευει!παραδειγμα,εγω φανταζομαι μια μεγαλη σιδερενια πορτα οτι με προστατευει κ οτι οι σκεψεις πεφτουν με δυναμη πανω στην πορτα!δεν πετυχαινει παντα αλλα με εχει βοηθησει πολλες φορες!ο ψυχολογος μου το ειχε πει αυτο!Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Ναι έτσι είναι.. Θα της μιλήσω και για πιο παλιά να δω τι θα μου πει γιατί μέχρι και το γυμνάσιο ήμουν πολύ ενεργητική κοινωνική είχα πάρα πολύ αυτοπεποίθηση πίστευα ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα ότι είμαι ικανή και πίστευα ότι είμαι χαρισματική δεν φοβόμουν τίποτα. Μετά με την πρώτη κρίση πανικού που έπαθα λόγω σωματικής ασθένειας που έπαθα η μαμά μου δεν με πίστευε πως δεν είμαι καλά πάθαινα κρίσεις πανικού και κάνεις δεν με πιστεύε πίστευαν πως το κάνω επίτηδες για να χάσω μάθημα ή για να αποκτήσω πρόσοχη.Δεν με άφηνε με τίποτα να πάω σε ψυχολόγο ήταν κάθετη δεν τους ήθελε και δεν τους θέλει ακόμη. Την παρακαλούσα να πάω αλλά αυτή δεν με άφηνε ήταν σκληρή και απολυτη. Άρχισα να κατηγορώ τους γονείς μου στους καθηγητές άρχισα να γίνομαι όλο και πιο ευάλωτη μέχρι που τους φώναξαν στο σχολείο. Και πάλι δεν μου έδωσαν την απάραιτητη προσοχή που ζητούσα. Μου έλεγαν δεν έχεις τίποτα. Μέχρι που ανακάλυψα μόνη μου πως παθαίνω κρίση πανικού δεν ήξερα τι πάθαινα. Ήταν τόσο ήπια τότε μακάρι και τώρα έτσι να την παθαινα. Μετά μου έμεινε η φοβία πως θα ζαλίστω επειδή είχα αναιμία και η φοβία παρέμεινε όπως και ο ο φόβος μη λιποθυμησω μετά ήρθε και η αγοραφοβία. Όλα αυτά τα αντιμετώπιζα μόνη χώρος βοήθεια μέχρι το 2017 που έχασα τον έλεγχο και έπαθα κατάθλιψη, είχα ξαναπάθει όταν σπούδαζα πιο ελαφριά όταν έμαθα πως ο τότε φίλος μου με απάτησε αλλά το ξεπέρασα μέσα σ ένα εξάμηνο. Μετά έπαθα κατάθλιψη λόγω μεγάλης συναισθήματικης πίεσης και φόρτου που είχα να αντιμετωπίσω και ύστερα την ξεπέρασα μόνη μου και μ έπιασε το μόνιμο άγχος σε καθημερινή βάση και έτσι πήγα στη ψυχολογο για να αντιμετωπίσω τη μαμά μου κυρίως γιατί ήξερα πως αυτή με έχει φέρει σε άσχημο σημείο, λόγω της έλλειψης ευαίσθητο ποίησης απέναντι μου. Και εν τέλη με βοηθησε αλλά βιάστηκα να σταματήσω μολις ένιωσα καλά, κράτησε 4-5 μήνες και πάλι είχα αγοραφοβία και ενίοτε κρίσεις πανικού αλλά ελεγξιμα όλα, μετά από 5 μήνες όπως είπα ξαφνικά ένιωθα down και λέω τι να φταίει;;; Αα μάλλον έχω πρόβλημα στη.καρδια... Μετά συνέχεια έπρηζα τη μαμά μου να με πάει στον καρδιολογο αυτή ανενδωτη πάλι... Με φώναζε έλεγε αχ θεέ μου τι τραβάω με αυτό το παιδί, γιατί άλλες μάνες κάνουν καλά παιδιά κι εσύ με ταλαιπωρείς, τι τυχερές είναι άλλες κ άλλα τέτοια που σου μένουν στην ψυχή αν είσαι ευαίσθητο άτομο. Τα Οποία μετά ξεχνουσε φυσικά και αρνιόταν πως είχε πει. Η μαμά μου είναι μια ζεστή μια κρυο(μάλλον αυτή είναι διπολική χαχα) με είχε τρελάνει τόσο πολύ που ήθελα να συμβουλεύτω ψυχίατρο μήπως της δώσει κάτι, όταν της είπα πρέπει να σε δει ψυχίατρος θύμωσε τόσο πολύ μαζί μου.. Τελικά κατέληξα εγώ στον ψυχίατρο μετά από 2 χρόνια...Οπως βλέπεις αυτή είναι η εξέλιξη μου από την εφηβεία μέχρι σήμερα. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν επίσης η μαμά μου απόλυτη στις απόψεις της, πότε δεν της άρεσαν οι παρέες μου και πάντα είχε μεγάλες απαιτήσεις από μένα, να φέρνω καλούς βαθμούς να παίρνω τα πτυχία που ήθελε και γενικά να κάνω ότι αυτή δεν κατάφερε στη ζωή της. Να σημειώσω πως δεν είχε ποτέ αποδοχή από την πεθερά της δεν την ήθελαν επειδή από ότι λέει αυτή δηλαδή επειδή δεν είχε σπουδάσει τίποτα και δεν ήταν από πλούσια οικογένεια. Ενώ την άλλη νύφη την ήθελαν επειδή ήταν από οικογένεια γιατρών και πλούσια (βλέπεις πως βγαίνουν στην επιφάνεια τα όσα μου ζητάει). Επίσης ζήλευε πολύ την αδερφή της γιατί λέει πως η μαμά της της έχει αδυναμια ενώ αυτήν την είχε παραμελημένη.και ακόμα βγάζει παράπονο και συνέχεια μου τα λέει όλα της τα παράπονα για τη μαμά της και την πεθερά της. Όταν γύρισα από σπουδές κάθε μέρα άκουγα αυτές τις ιστορίες. Πήγαινα στη θεία μου κατηγορούμε τη μάνα μου πήγαινα στη γιαγιά μου κατηγορούσε τη μάνα μου πήγαινα στη μάνα μου και μου κατηγορούσε τη γιαγιά μου. Όλα αυτά εμένα μ έφερναν σε άσχημη θέση και ψυχολογία και τα ίδια περνούσα και με φίλες μου οι οποίες ήταν αδερφές και με έβαζαν στη μέση και η μία κατηγορούσε την άλλη σε μένα. Τέλος πάντων οοολα αυτά τα σήκωνα στην πλάτη μου για ένα ευαίσθητο άτομο που προσπαθεί να χτίσει άμυνες στην ψυχή του νομίζω ότι ήταν βαριά. Ζητώ συγγνώμη αν έγινα κουραστική αλλά κ εμένα με βοηθάει που τα γραφω και βλέπω τις αιτίες.Quote:
Originally Posted by george1520
Αχ τι ωραίο αυτό που είπες σ ευχαριστώ θα το σκέφτομαι ναι!!! Της ζήτησα να τα γράφουμε γιατί έτσι κάναμε παλιά και είχα γίνει καλά γρήγορα από εδώ και πέρα θα τα γράφουμε!!! Ναι κι εγώ έτσι νιώθω διπολική η ψυχωσικη γιατί έχω συναισθήματικες μεταπτώσεις.Quote:
Originally Posted by pink floyd
Να κανεις οτι σ'ευχαριστει κ σε βοηθαει!επειδη εχουμε καποια κοινα θα σου πω οτι με τον ψυχολογο μου καταληξαμε οτι δεν πιστευα οτι μου αξιζει να ειμαι ευτυχισμενη γι αυτο κ οταν ενιωθα καλα δεν ημουν ο εαυτος μου!επισης διαβαζοντας το ποστ σου ηθελα να σου πω οτι:η μανα τοσα ξερει τοσα μπορει να κανει!πρεπει να καταλαβεις οτι δεν μπορει να σε βοηθησει παραπανω αρα δεν ζητας "παραπανω βοηθεια".επισης τους γονεις θα τους ακους αλλα μεχρι εκει,θα βαλεις ορια για να μην σε επηρεαζουν!αυτο ισχυει για ολες τις σχεσεις βεβαια!ησουν καλα 5 μηνες τι σε βοηθησε σε αυτους τους μηνες να εισαι καλα?Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Είχα πιστέψει στον εαυτό μου κ ένιωθα καλά με εμένα.Quote:
Originally Posted by pink floyd