Originally Posted by
Sonia
ZME, συγγνώμη που θα το πω, αλλά τα 3 παιδιά μόνη σου τα έκανες; Ο άντρας σου βοηθάει με αυτά; Όταν τα κάνατε δεν υπολόγιζε/υπολογίζατε ότι μπορεί να χρειαστούν κάποια επιπλέον έξοδα είτε για μία νταντά που και που είτε αν αρρωστήσουν και χρειαστούν γιατρό είτε για οτιδήποτε; Αν χτύπα ξύλο ένα από τα παιδιά σου χρειαζόταν να δει επειγόντως κάποιον γιατρό ιδιώτη και χρειαζόταν κάποιες θεραπείες μακροχρόνια θα έλεγε ο άντρας σου ότι δεν υπάρχει οικονομικό περιθώριο, άστο το παιδί να μείνει άρρωστο και να βασανίζεται;
Το λέω διότι αυτά που λες και εσύ και ο άντρας σου ότι δεν παίζουν λεφτά για ψυχολόγο μου ακούγονται σαν δικαιολογίες. Όχι ότι αμφιβάλλω ότι τα οικονομικά σας είναι στενά, αλλά όποιος θέλει βρίσκει. Κόψτε από κάπου αλλού, στα θέματα υγείας δεν παίζουμε. Δηλαδή τόσο καιρό σε βλέπει ο άντρας σου σε αυτά τα χάλια και η απάντησή του είναι "δεν έχουμε λεφτά, κάτσε να ταλαιπωριέσαι"; Σε τελική ανάλυση αν δεν σε νοιάζει και δεν τον νοιάζει για εσένα, θα έπρεπε να σας νοιάζει για τα παιδιά σας, όταν η μητέρα είναι σε αυτή την κατάσταση, αργά ή γρήγορα δεν θα είναι καλή μάνα και συγγνώμη αν σε πληγώνω με αυτό που λέω.
Έχω φίλη που χώρισε από τον απαράδεκτό σύζυγο, ο οποίος την είχε μπλέξει κι από πάνω εν αγνοία της με ένα σωρό δάνεια και πιστωτικές, δεν την βοήθησε σε τίποτα στο οικονομικό (μάλιστα είχε το θράσος να της ζητήσει και δανεικά) και βρέθηκε με 3 παιδιά και ελάχιστο εισόδημα να παλεύει μόνη της. Όμως είδε ότι δεν την πάλευε, οι άσχημες σκέψεις και τα ψυχοσωματικά είχαν βαρέσει κόκκινο και έκανε συνεδρίες με ψυχολόγο (αρχικά από κοντά, μετά μέσω skype) μια δυο φορές την βδομάδα και πολλές φορές έκτακτες όταν συνέβαινε κάτι και ήθελε να το συζητήσει, τουλάχιστον για 1μιση με 2 χρόνια. Συνεχίζει, απλά πιο αραιά τώρα. Έκοψε από άλλα έξοδα, δανείστηκε, ζορίστηκε, αλλά καταλάβαινε ότι αν δεν βοηθούσε τον εαυτό της ούτε στα παιδιά της θα μπορούσε να σταθεί, ούτε θα βελτιωνόταν η κατάσταση από μόνη της με την επιφοίτηση του ουρανού. Μόνο χειρότερα θα γινόταν μέρα με τη μέρα.
