Printable View
εγω απο οσα λεμε αυτο αισθανομαι....
δεν ξερω τί μπορει να σε σταματαει, να αδρανοποιεισαι....μπορει να επιζητας την αποδοχη του μπαμπα σου, να θυμωνεις που δεν επικροτει τα ονειρα σου ή τη ζωη σου οπως θα την ήθελες τουλαχιστον, μπορει να φοβασαι να επιβαλεις τη γνωμη σου, να φοβασαι να ερθεις αντιμετωπη σ αυτον ή υπολογη των πραξεων σου...μπορει και ολα μαζι.
ετσι καπως μπορει να ναι.αν ψαξεις σιγουρα θα βρεις τί ειναι...
δεν κανει τπτ:)
παρεπιπτοντως ειμαι κ εγω Ταύρος (εννιοτε εν υαλοπωλειο:)....)
και εγω ειμαι Ταυρος και ειμαι και Σοφια!Quote:
Originally posted by Sofia
δεν κανει τπτ:)
παρεπιπτοντως ειμαι κ εγω Ταύρος (εννιοτε εν υαλοπωλειο:)....)
Ισως θα πρέπει να δοκιμάσεις να του το ξαναπείς, με άλλο τρόπο.Quote:
Originally posted by kgana
weird, έχω μόνο δοιμάσει να πω αυτό που θέλω στο παρελθόν.. αλλά είδα οτι η αντίδραση του πατέρα μου ήταν ακραία ως πολύ ακραία κατα τη γνώμη μου.
λές δλδ αυτό που σου είχα πει αν θυμάσαι πως εππειδή το παιδί σου ήθελε να ακολουθήσει πχ το χορό οτι ντε και καλά θα γίνει *******?-δε το λέω εγώ αλλά ο πατέρας μου.
ε εντάξει κ γενικά δεν είμαι άτομο που με τη πρώτη ευκαιρία θα νευριάσω κ θα τους πω άντε γεια φεύγω δε μου κάνετε!
αλλά ούτε προσπαθώ να δείξω με κάποιο τρόπο οτι δεν είμαι πια κοριτσάκι κ ας με βλέπουν κάπως έτσι..
μόνο στη μητέρα μου έχω μιλήσει πραγματικά-η ίδια δε μπορώ να πω πως έχει πρόβλημα είναι πιο συζητήσιμη ως πολύ αλλά δεν είναι άτομο στο σπίτι που θα έχει το τελευταίο λόγο κ ο πατέρας μου σε κάποια πράγματα είναι απόλυτος
επίσης νοιάζεται πολύ για την εικόνα που βγάζει κάποιος άνθρωπος έτσι προτιμώ να του δείχνω οτι όλα είναι καλά κ του χαμογελάω όπως είπα για να μην έχει κ αυτός ξινίλες
γιατί πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βρώ τον τρόπο μου να φύγω..
εννοώ οτι θα έρθει κ η ώρα μου.
Μην απογοητεύεσαι απο την ακραία του αντίδραση, εσύ να επιμέινεις... καμιά φορά, όταν βαράμε σε πόρτες κουφών, καλό είναι να επιμένουμε.
Απο εκεί και πέρα, βλέπεις οτι βάζεις κι εσύ το χεράκι σου στο να μην τους δείχνεις την πραγματική εσένα. Κλείνεσαι και μένεις απαθής, σκάγοντας μέσα σου για όσα γίνονται και όσα δεν γίνονται.
Τι κέρδίζεις εσύ απ όλη αυτήν την κατάσταση, την οποία φροντίζεις και εσύ να συντηρείς?
Απο το βάλτωμα,
την αδράνεις?
Περιμένεις όντως την κατάλληλη στιγμη?
Μήπως κάτι φοβάσαι στο να προσωρήσεις?
Να κάνεις τα βήματα΄σου μπροστά?
Τη μοίρα μας την κάνουμε εμείς.Quote:
Originally posted by kgana
weird όντως το μόνο που κάνω είναι απλά να το αφήνω στην άκρη κ να κάνω προσωρινά αυτό που \"πρέπει\"
και είναι ΠΟΛΥ κακό αυτό που κάνω..
και συτό που λέω οτι αλλιώς τα είχα υπολογίσει να είμαι τώρα κ αλλιως μου ήρθαν κ έγιναν
και κατέληξα..
κ σκεφτόμουν μήπως τελικά αυτή είναι η μοίρα μου να μην κάνω δλδ ότι είχα στο μυαλό μου
και να συνεχίσω να κάνω ότι κάνω τώρα-όχι πως κάνω κ τπτ :) αλλά λέμε.. αυτό ρε παιδί μου που \"πρέπει\" που είναι συνηθισμένο..κλπ...
Είναι θέμα επιλογών.
Θα δυσαρεστήσεις τους γονείς σου κ θα κάνεις αυτό που θες πραγματικά?
Ή
Θα ευχαριστήσεις τους γονείς σου,θα υποχωρήσεις κ θα κάνεις κάτι που σου το \'επιτρέπουν\'?
Εσύ θα επιλέξεις τελικά είτε συνειδητά,είτε όχι...
Πάντως είναι δύσκολο να έχουμε κόντρα τους γονείς.Για μένα απ\'τα δυσκολότερα αν όχι το δυσκολότερο....
Κάνουμε κακό όταν δεν υπερασπιζόμαστε αυτά που πραγματικά θέλουμε.
Απλά αυτό στο λέω γιατί γι\'αυτό μπορεί να δυσκολεύεσαι,γιατί ο \'λόγος\' των γονιών μας έχει μεγάλη βαρύτητα μέσα μας.Κ γω τον νιώθω κ με πάει πίσω...
Πρέπει να δείξεις μεγαλύτερη δύναμη κ προσπάθεια για τα όνειρά σου απ\'ότι αν τα υποστήριζαν κ οι γονείς σου.Αλλά αξίζει τον κόπο γιατί εν τέλει εμας έχουμε κ με εμάς ζούμε κ θα ζούμε.
το κακο οπως το οριζεις κ το διατυπωνεις ειναι σαν να περναει υποχρεωτικα απο τη γνωμοδοτηση των γονιων. Δλδ: πχ. σκεφτομαι να κανω αυτο. αν οι γονεις εγκρινουν ειναι κακο.... Πώς ειναι κακο?αυτοματως?επειδη οι γονεις το θεωρουν σωστο?Quote:
Originally posted by kgana
δε κάνουμε κακό όμως όταν κάνουμε πράγματα που οι γονείς μας πιστεύουν οτι είναι σωστά?
εγώ έτσι πιστεύω πως είναι κακό..
άσχετα αμα τωρα δεν πάω φαινομενικά κοντρα σε κανεναν
δεν πιστευω πώς αν το εγκρινουν ή το ενθαρρυνουν ειναι αυτοματως κακο. Θελοντας να κανεις κατι μακρυα απο την επιρροη των γονιων σου αλλα με γνωμονα αν το βλεπουν κακο ή καλο, ειναι σαν να το κανεις υπο την επιτηρηση τους. Νομιζοντας οτι τους αφηνεις πισω, ουσιαστικα και πάλι τους εχεις ως οδηγο στο τι ειναι κακο ή καλο. Δλδ στην κριση σου.
Το κακο ή το καλο ειναι πώς το νιωθεις εσυ κ μονο. Αυτο μονο εσυ μπορεις να το πεις, οταν δειξεις εμπιστοσυνη στον εαυτο σου.
Άρα εσύ αυτή τη στιγμή, φαινομενικά, παίζεις το παιχνίδι τους… δεν πας κόντρα σε κανέναν.
Ξέρεις όμως, μέσα σου, όσο κι αν αμφιβάλλεις κάποιες φορές, ότι το να υπακούς στο σωστό των γονιών μπορεί να είναι κάτι κακό για σένα( ακριβώς επειδή βλέπετε και αξιολογείτε τα πράγματα διαφορετικά. )
Τι κάνεις με αυτήν την επίγνωση?
Μίλησες για θέατρο. ΚΑΝΕΙΣ σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά μέσα σου βράζεις.
Πόσο θα το συνεχίσεις?
Σκοπεύεις να το αφήσεις απλά να εκτονωθεί ?
Τι κινητοποιεί την αδράνειά σου?
Τι κερδίζεις, από το να μην εκδηλώνεσαι, να μην πηγαίνεις κόντρα, αν και μέσα σου άλλα γίνονται.
Μήπως ηρεμείς με το να μένεις στάσιμη, κάποια βαθύτερη ανησυχία? Κάποιον φόβο?
Μου δίνεις την αίσθηση ανθρώπου συνειδητοποιημένου. Αφουγκράζεσαι καλά το μέσα σου.
Μετά απο τα όσα είπαμε, αυτό που φαίνεται σαν στασιμότητα, εγώ το βλεπω σαν ενεργητική αναμονή.
Σαν να περιμένεις, δουλέυοντας το μέσα σου, να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να το εκδηλώσεις.
Και με τον κατάλληλο τρόπο.
Όλα θα πάνε καλα:)