Μοναξιά, χαμηλή αυτοπεποίθηση, ασχημη διάθεση και άλλα

Όχι, δεν εργάζομαι για το site, απλό μέλος είμαι όπως και εσύ.

Εγώ βλέπω μία τάση να μειώνεις τον εαυτό σου. Στο αρχικό σου μήνυμα το παρουσίασες ότι είσαι ντροπαλός, δεν έχεις πολλές κοινωνικές δεξιότητες κτλ, αλλά στο τελευταίο μήνυμα βγάζεις μία άλλη εικόνα. Και κάποιες κινήσεις έχεις κάνει και κάποιες πρωτοβουλίες έχεις πάρει. Ψυχανεμίζομαι δύο πράγματα εδώ: Λόγω μη καλής γνώσης της γλώσσας, περιορίζεσαι πολύ στους Έλληνες και δεν έχεις αυτοπεποίθηση και καλή επικοινωνία με τους ξένους. Μπορεί όμως απλά ο συγκεκριμένος "κύκλος" των Ελλήνων να είναι σε ένα στιλ που δεν σου ταιριάζει ή απλά δεν έτυχε να εμπεριέχει άτομα που να σου κινήσουν το ενδιαφέρον. Αλήθεια, οι σπουδές σου είναι σε άλλη γλώσσα από τη γλώσσα της χώρας; Η δουλειά σου δεν σε έχει βοηθήσει να βελτιώσεις τη γλώσσα; Μου κάνει εντύπωση που λες ότι είσαι 4 χρόνια εκεί και μιλάς ακόμα σπαστά. Αν πάλι υποθέσουμε ότι π.χ. η γλώσσα της χώρας είναι τα Γαλλικά και οι σπουδές είναι στα Αγγλικά, δεν υπάρχουν συμφοιτητές και άλλοι που να επικοινωνείτε στα Αγγλικά και να φεύγει το εμπόδιο της γλώσσας από τη μέση; Δεν ανοίγονται καινούριες, πιο "πολυεθνικές" ευκαιρίες να γνωρίσεις άτομα που κινούνται σε διαφορετικούς χώρους; Αν έχεις γνωριμίες από διαφορετικά περιβάλλοντα, νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να βρεις πιο στενούς φίλους και ερωτική σχέση.

Το δεύτερο που θέλω να σου πω είναι μήπως πράγματι κρίνεις λίγο αυστηρά τους ανθρώπους ή έχεις πολλές απαιτήσεις από αυτούς; Για παράδειγμα εντάξει, μπορεί να πέφτεις μέσα ότι η κοπέλα που λες είναι τύπος που την θεωρείς λίγο επιφανειακή και κουσκουσάρω και δεν σου ταιριάζει πολύ σαν χαρακτήρας, μήπως όμως βγάζεις εύκολα συμπεράσματα και για τους άλλους; Δηλαδή μήπως επειδή δεν βρίσκεις από την αρχή κάποιον να ταιριάξετε εντελώς απογοητεύεσαι γρήγορα και δεν αφήνεις να εξελιχθεί μία σχέση σε όσες δυνατότητες έχει να εξελιχθεί; Μήπως έχεις ανάγκη από πιο στενούς φίλους και ανθρώπους να σε καταλαβαίνουν αλλά ταυτόχρονα δεν έχεις την υπομονή να δεθείς με κόσμο και δεν ανοίγεσαι, άρα ούτε κι αυτοί ανοίγονται και έχεις μπει σε φαύλο κύκλο;

Στο μεταξύ να πω ότι ειδικά αν νοιώθεις μοναξιά, δεν είναι σωστό να τα θέλεις όλα ή τίποτα, διότι μένεις στο τίποτα. Είναι πολύ ωραίο να έχεις βρει την αδερφή ψυχή σου ας πούμε, αλλά μέχρι να έρθει και εάν, συνήθως οι άνθρωποι παίρνουν και δίνουν διαφορετικά πράγματα από διαφορετικούς ανθρώπους κι όχι όλα από έναν. Π.χ. με κάποιον μπορεί να αισθάνεσαι πιο άνετα να συζητάς τα της δουλειάς, με άλλον να παίζεις σκάκι μια φορά την εβδομάδα, με άλλον να συζητάς για βιβλία, με τον παράλλο να αναλύεις λίγο περισσότερο τα ερωτικά σου ή τα οικογενειακά σου και πάει λέγοντας. Αναπτύσσουμε διαφορετικούς κώδικες επικοινωνίας με διαφορετικούς ανθρώπους κι αυτό δεν είναι κακό.

https://www.youtube.com/watch?v=itE3bdm6Ha4
εδω τα λεει πολυ καλα ενας σιγουρα πολυ κοινωνικος ανθρωπος

Σε ευχαριστώ πολύ Eagle guy για την ενθάρρυνση. Αυτά που λες για τις συμπατριωτισσές μας μου έλεγαν και μενα καποιοι γνωστοί και φίλοι πριν φύγω και οτι στο εξωτερικό είναι πιο απελέυθερωμένες, ότι θα βρω εδώ καποια ξανθια, γαλανομάτα και όσες μου έριξαν ακυρο θα καταλαβουν το λαθος τους και μπλα μπλα μπλα και μου φούσκωναν τα μυαλά. Η δικη μου εμπειρία τουλάχιστον δεν επιβεβαίωνει κάτι τέτοιο. Το παιχνίδι της αναζητησης σχέσεων και εδω και στην Ελλαδα μου θυμίζει την αναζήτηση εργασίας σε περίοδο κρίσης, οι κοπέλες το πολύ το πολύ να χρειαστεί να δείξουν ότι αναζητούν κάποιον ενω οι άντρες σαν τους εργαζόμενους πρέπει να πάνε από την μια πόρτα στην άλλη και ή να δουν την πόρτα να κλείνει στα μουτρα αμέσως ή να το τρώνε το άκυρο μετά από καποια "συνέντευξη" (η πιο σπάνια να αποσύρονται οι ιδιοι) ή να συμβαίνει τελικά το ευτυχές γεγονός της πρόσληψης/συναψης δεσμού. Εχω την εντύπωση ότι οι κοπέλες είναι σε προνομιακή θέση σε αυτό το παιχνίδι, αλλά αυτό που είμαι σίγουρος και από ίδια πείρα είναι ότι άντρες ντροπαλοί ή ευαίσθητοι με δυσκολία την γλυτώνουν την καταθλιψη. Πρεπει να είσαι αρκετά χοντροπετσος για να μην σε παιρνει απο κάτω μετα απο καθε απορριψη
Αυτό που λες για την κοινωνικότητα και την δουλειά σίγουρα αυξάνει τις πιθανότητες να βρει το ταίρι του κάποιος αλλά από όσο βλεπω γυρω υπάρχουν και ανθρωποι με αξιοζήλευτα επαγγέλματα και δραστηριοι κοινωνικά που μενουν ηθελημένα ή αθέλεητα εργενηδες/ισσες. Γενικά από την μικρή υποκειμενική μου εμπειρία νόμιζω ότι εδώ το πρόβλημα της αποξενωσης και τις μοναξιάς είναι πιο μεγάλο, για παραδειγμα βλέπω εδω σε στασεις μεσων μεταφοράς να διαφημιζονται σαιτ γνωριμιων τυπου parship και μαλιστα να υπάρχουν και εξειδικευσεις αλλα σαιτ για τους στρειτ αλλα για ομοφυλοφιλους αλλα για νεους αλλα για ανω των 50, το δαιμονιο της αγορας στο μεγαλειο της. Στις μεγαλες πολεις της Ελλαδας δεν θυμαμαι να εχω συναντησει κάτι αντιστοιχο.
Επισης κατι άλλο που έχω δει και λέω ότι είναι γενικότερο το φαινομενο, μου τυχαίνει σχεδόν καθημερινά να συναντιέται τυχαια (το τονιζω τυχαία οχι πονηρά ή σαν λιγουρης) το βλέμμα μου με καποια κοπέλα απλως επειδη απλως καθομαστε σε αντικρυστες θεσεις η περπαταμε σε αντιθετες κατευθυνσεις στο δρόμο και εκεινη να γυρνάει επιδεικτικά το κεφάλι της προς την αλλη μερια. Κάτι που στην Ελλάδα μου τυχαινε πολύ πιο σπανια. Εχω και εγώ αδερφή και καταλαβαίνω ότι πολλές κοπέλες κουράζονται να τις προσεγγιζουν συνεχεια αγνωστοι η να τις κοιτάνε ορισμένοι σαν ξερολουκουμο αλλά νομιζω πολλες χανουν κάπου το μέτρο.

Εκτιμώ πραγματικά πολύ τον χρόνο που αφιερώνεις για όλους εμάς Sonia.
Νομιζω ότι ειναι ένα λαθος συμπέρασμα που εβγαλες στην αρχή.Ισως δεν τα συνοψισα καλά και εγώ. Όταν λεω για κοινωνικές δεξιοτητες
δεν εννοώ ότι είμαι μαζεμένος αλλά ότι συχνα δεν καταλαβαινω καποια σχετικά απλά καθημερινά πραγματα ή δεν ξέρω τι να πω ή πως να φερθώ σε πολλές περιστάσεις, για παραδειγμα σε μια στιγμή αυθορμητισμου για να σπάσω μια αμηχανη σιωπη μπορεί να προσπαθησω να πω ενα αστειο το οποιο θα φανει τις περισσότερες φορές στους περισσότερους χαζομάρα ή προσπαθώντας να πιάσω την κουβεντα απο κοινωικοτητα σε καποιο γνωστό θα πω ή θα ρωτησω κατι που αλλος θα το βρει χαζό.
Και το ασιθημα ντροπης που λεω εχει να κάνει όχι με την προσεγγιση των αλλων αλλά με το να μιλησω για πιο ευαισθητα θεμα όπως ότι συμπεριφέρομαι καποιες φορές χαζα ή οτι με στεναχωρεί που είμαι μονος μου ή τα οικογενειακά προβλήματα του παρελθόντος.
Κοινωνικές επαφες έχω αρκετες μπορώ να πω όπως εχω ξαναγραψει αλλά είτε συναντιομαστε μια φορα το μηνα περιπου με τους Ελληνες να τα πουμε με ηρεμια ή στα πλαισια των χομπυ κυριως με τους αλλους οπου το κυριο θεμα συζητησης ειναι τα χομπυ αυτα. Καθολου επαφές δεν εχω μονο μονο με συμφοιτητες που σπουδαζουμε στο ίδιο αντικειμενο
Σε ενα φορουμ που η επαφη δεν είναι αμεση είναι κατανοητό να συμβάινουν παρανοησεις αλλά κατι τετοιο είναι κάτι που με εχει απογοητεύσει από τους ψυχολογους που έχω παει. Βγαζουν ενα βιαστικό συμπέρασμα βασιζόμενο σε μια ισως όχι σωστά συνοψισμένη περιγραφή και μετά κλεινονται στα στερεοτυπα τους και δεν με βοηθανε να εκφρασω όλες τις σκέψεις μου. Ίσως παλι όπως έιπα να πρεπει να μαθω να εκφραζω πιο σωστά, ψυχραιμα και ολοκληρωμένα τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου
Οι σπουδες μου είναι στη γλώσσα της χώρας αλλά δεν πηγαινω στα περισσότερα μαθηματα γιατί συνηθως δουλεύω εκείνες τις ώρες και γενικά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ευκολα αναμεσα σε πολύ κοσμο και να καταλαβω τι λενε οι καθηγητες. Εξάλλου τα ανεβάζουν όλα ευτυχως στο ιντερνετ και έτσι προτιμώ να τα διαβαζω μονος μου με τον δικο μου ρυθμο στο σπιτι.
Τα Αγγλικά μου σε επιπεδο ομιλιας είναι ακομη χειρότερα απο αυτά της τοπικης γλώσσας. Δεν μπορώ να πω σχεδον μια προταση στα αγγλικα χωρίς να μπλέξω τα τα αγγλικα, τα ελληνικα και την τοπικη γλωσσα.Με ξενους φοιτητες που μιλανε μονο αγγλικα δεν μπορουμε πραγματικά να συνεννοηθουμε τις περισσότερες φορες.
Με καποιους ξένους που κουτσομιλανε και αυτοι την τοπικη γλωσσα προσπαθώ να εχω επαφες αλλα πλεον μονο τυχαια να συναντηθουμε στο δρομο.
Με μητρικους ομιλητες εχω επαφες από τα χομπυ και δευτερευοντως απο τη δουλεια.Εκει όντως η γλώσσα είναι ενα εμποδιο αλλά δεν ειναι ότι κλεινομαι στο καβουκι μου και δεν μιλαω σε κανενα. Αλλά εκεί το προβλημα να μην καταλαβαινω πραγματα ή να λέω χαζομαρες ειτε λογψ παρανοησης είτε για να πιασω την κουβεντα είναι πιο μεγαλο.
Για καποια πραγματα απλά που τα έχω πει 500 φορές μιλαω σωστα με καποια μικρολαθακια,για τα υπολοιπα δεν μπορώ συνηθως να πω μια λιγο πιο συνθετη προταση χωρίς λαθος.
Οταν προκειται για πιο σύνθετα νοηματα ή θεματα που δεν έχω πολυμιλησει εκει η κατασταση είναι αστα βραστα
Το να μιλας σωστα μια ξενη γλωσσα είναι κατι που γενικά θελει πολύ προσπαθεια και αν είσαι πιο αργοστροφος και δεν εχεις καλη μνημη οπως εγω χρειαζεται διπλη και τριπλη προσπαθεια για να φτασεις σε αυτο το επιπεδο.
Εγω δυστυχώς είμαι γενικά άνθρωπος που δεν μου αρεσει να πιεζομαι αλλά θελω να τα κανω με τους δικους ρυθμους όσο γινεται αυτό. Στο θεμα της γλώσσας μαλλον πρεπει να ψαξω να βρω τις αντοχές και να πιεστώ πολύ περισσότερο
Μπορεί να σου φαίνεται περιεργο αλλα το να ξέρεις 100 ατομα και να βγαίνεις μια φορα στο τοσο με 20 25 απο διαφορες παρεες (τυχαια τα νουμερα) δεν σημαινει νομοτελειακα οτι θα βρεις σχεση.
Εχω γνωστό ντοπιο απο τα σπορ που σπουδασε νομικη 10 χρονια πηρε διδακτορικο, βρηκε πολυ καλη δουλεια και ακομη ψαχνει για συντροφο. Στην συμπεριφορα είναι τελειως νορμαλ, στην εμφανιση υστερεί λιγακι κατα την αποψη μου αλλά όχι κατι τραγικό.
Θελω να πω ότι κάποιοι θα μείνουν για παντα εργενηδες/ισσες και ας ειναι κοινωνικοι με βαση και τις στατιστικές τους, καποιοι από απο αυτους ηθελημενα καποιοι δυστυχως οχι.
Αυτό που λες να συζηταω διαφορετικά θέματα με διαφορετικούς ανθρωπους ειναι μια ενδιαφερουσα προσεγγιση που δεν την ειχα σκεφτει.
Ναι πιστευω ότι ισχύει πως απογοητευομαι σχετικά εύκολα απο τους αλλους, ισως πρεπει να μην σταματαω την προσπαθεια να ερθουμε πιο κοντά με την πρωτη φορά που οι αλλοι κανουνε η λενε κατι που δεν μου αρεσει.
Ισως και εγώ από χαζομαρά καποιες φορες φερομαι με τροπο που δεν αρεσει στους αλλους

Μήπως επειδή είχες και θέματα άγχους, έχεις στραμμένη πιο πολύ την προσοχή στο μέσα σου και όχι στο τι διαδραματίζεται εκείνη τη στιγμή, για αυτό πετάς άκυρες ατάκες; Αισθάνεσαι ότι πραγματικά δεν μπορείς να παρακολουθήσεις το κλίμα και να πιάσεις μία συζήτηση για αυτό πετάς άσχετα ή μήπως σκέφτεσαι τα δικά σου εκείνη την ώρα; Επίσης προσπαθείς να προσαρμόζεις το τι θα πεις ανάλογα με το σε ποιόν το λες ή φέρεσαι με όλους το ίδιο; Διότι ας είμαστε ειλικρινείς, ναι, να είμαστε ο εαυτός μας, αλλά όλοι παρουσιάζουμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας ανάλογα με τα άτομα και τις καταστάσεις. Αλλιώς θα μιλήσει κάποιος στους γονείς του, αλλιώς στη δουλειά του, αλλιώς με τον κολλητό του, αλλιώς σε ένα σεμινάριο, αλλιώς σε μία κοπέλα που τον ενδιαφέρει, αλλιώς στον παπά της ενορίας.

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες για τα μαθήματα. Αν ο σκοπός σου είναι να σπουδάσεις και η δουλειά είναι ένα συμπλήρωμα στα οικονομικά σου για να στηρίξεις τις σπουδές, δεν είναι λογικό να λες ότι δεν πας στη σχολή λόγω δουλειάς. Επίσης φαντάζομαι ότι οι σπουδές έχουν να κάνουν με ουσιαστική απόκτηση προσόντων και μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση, όχι απλά με το να πάρεις ένα χαρτί. Αν λες σπούδασα ιατρική στην Ιταλία 5 χρόνια ας πούμε και δεν μιλάς καν καλά Ιταλικά ή μπερδεύεσαι αν βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς στο τι πρέπει να κάνεις, ε... τι αντίκρισμα έχει αυτό το χαρτί; Μετέπειτα στη δουλειά και στον κύκλο σου θα έχουν οι άλλοι άλλες προσδοκίες στις οποίες δεν θα μπορείς να ανταπεξέλθεις και αυτό θα σε πάει χειρότερα πίσω σε πολλούς τομείς. Σε αυτό το κομμάτι πρέπει νομίζω να πιεστείς περισσότερο και να θέσεις προτεραιότητες. Πήγες με έναν σκοπό εκεί, επικεντρώσου σε αυτόν και μην σε μπερδεύουν τα γύρω γύρω.