Printable View
Ο καθένας αναλογεί τι έχει να χάσει ή τι έχει να κερδίσει εφόσον λέει αυτά που πιστεύει είτε μιλάει μέσα απο ένα πηγάδι, είτε μέσα σε ένα σπήλαιο, είτε σε μια πεδιάδα.Quote:
Originally posted by Sofia
Ενας ενηλικας, υποτιθεται εχει αρχισει να σκεφτεται τις συνεπειες των λογων του ή ειναι πιο επιτηδευμενος.
Μίλησα για μια κοινή αλήθεια προηγουμένως. Κανένας δεν με ρώτησε...
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι όμως απο όσους συμφωνούν με αυτό ελάχιστοι κατανοούν το γιατί..
Είναι βασικό να κατανοεί ο κάθε πάσχοντας πως δεν είναι ψυχίατρος /ψυχολόγος ο ίδιος, αλλά οτι μπορεί κατα τα άλλα να συμβάλει στη θεραπεία του. Όπως και με την τεχνολογία δεν είμαστε απλοί θεατές, αλλά μπορούμε να έχουμε συμβολή στον τρόπο με το οποίο εξελίσσεται...Quote:
Originally posted by Sofia
ειλικρινα χαιρομαι που το διαβάζω. ειχα και εχω κολληματα με τα φαρμακα. ομως δεν μπορω να κλεισω τα ματια, στη συμβολη τους σε συγκεκριμενα προβληματα υγειας. Ειναι πολλοι ανθρωποι γυρω μου, που μπορουν να ζουν μια φυσιολογικη ζωη εχοντας ως ενα (ενα βασικο) στηριγμα τα χαπια. Κατα διαστηματα, εχω δει πολλους ανθρωπους να εκδηλώνουν μια αρνηση στη ληψη τους για παρα παρα πολλους λογους, ομως το να πεις οτι δεν ειμαι υπερανθρωπος, να αποδεχτεις το προβλημα που απαιτει τη ληψη τους, θελει μια ξεχωριστη δυναμη.Quote:
Originally posted by vince
θέλω να υπογραμμίσω τα εξής.
Σε καμία περίπτωση δεν κόβω τα φάρμακα από μόνος μου, ούτε συνιστώ σε όποιον άλλο πάσχει από σχιζοφρένεια να πάρει τέτοια πρωτοβουλία.
Σε οσα σε προβληματιζουν, προβληματιστηκα κ εγω κατα καιρους, χωρις να υπάρχει ομως καπου η λεξη σχιζοφρενεια. Υποθετω πώς ειναι ενα επιπλεον εμποδιο. Δεν νομιζω να ισχυριζεται κανεις πώς μαθαινοντας οτι πάσχει απο κατι σοβαρο, πετάει τη σκουφια του απο τη χαρα του. Εχω διαβασει πως πολλοι ανθρωποι που τους γινεται σχετικη διαγνωση πεφτουν σε καταθλιψη. Μα πώς να μη γινει κατι αναλογο? Κατι αντιστοιχο παθαινουν κ ολοι οι ανθρωποι που περνανε απο ενα ισχυρο γεγονος: πενθος, αρρωστια, απωλεια δουλειας...μπορει οι αιτιες να ναι διαφορετικες, ομως ειναι μια αντιδραση μας στο δυσκολο. ετσι πιστεύω.Quote:
Originally posted by vince
Με αφορμή τα ερωτήματα που με βασανίζουν εδώ και αρκετά χρόνια (Που οδεύω ως πάσχων? Πόσο δίκαιο ή άδικο είναι το κοινωνικό στίγμα για την σχιζοφρένεια? Πώς μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου αλλά και το περιβάλλον μου προς το καλύτερο? Πόσο μπορώ να ελπίζω σε μια φυσιολογική ζωή και εξέλιξη? Θα κάνω ποτέ μου οικογένεια? Θα βγάλω άσπρα μαλλιά ή θα πάψω να υπάρχω όταν θα πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι να με αγαπάνε?) αλλά και την έλλειψη πραγματικής θετικής υπόδειξης για την πορεία ανθρώπων που ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται ακόμα από ψυχώσεις, καταγράφω τις σκέψεις μου και τις εντυπώσεις μου από γνώμες άλλων ανθρώπων, ειδικών και μη.
Το πού οδευεις ως πασχων το ανακαλυπτεις υποθέτω, και το ψαχνεις με τη βοηθεια του γιατρου σου. Πολυ ενδιαφερουσα (και πιο χρησιμη) ειναι η ερωτηση του πώς αλλαζεις....ξερεις κατι? μακαρι ολοι οι ανθρωποι να θελαν να αλλαξουν. Ισως εσυ με αφορμη την σχιζοφρενεια, να νιωθεις επιτακτικη την αναγκη για την αλλαγη αυτη. Οι περισσοτεροι ομως οταν δεν πασχουμε, δεν θελουμε να αλλαξουμε κατι, ισχυριζομενοι πώς ξερουμε τί θελουμε, πού παμε, και πώς θα τα επιτυχουμε. Εννοω πώς τοσο εσωτερικο ψαξιμο, σπανια συνανταται. Με αφορμη λοιπον την ψυχωση, δεν ξερω πώς μπορεις να αλλαξεις. Ειμαι σιγουρη ομως πώς πρώτα πρεπει να βρεις τί είναι αυτο που σ ενοχλει, τί είναι αυτο που δεν σ αρεσει. Κ μετα ερχεται το πώς. Εννοω οτι (για μενα) προηγειται η παρατηρηση. Το να \"βλεπεις\" κ να \"ακους\" τον εαυτο σου. (Ακομα το μαθαινω....)
Για τις αλλαγες στο περιβάλλον: μια αλλαγη σε σενα, φερνει αυτοματως μια αλλαγη κ στο περιβαλλον.
Το κοινωνικο στιγμα, ειναι αδικο. Το γνωριζω, το χω δει. Εχω δυο φιλους που πάσχουν: εχω δει τροπους συμπεριφορας που με κανουν να ανατριχιαζω....στην αδικια αισθανομαι πραγματικα αδυναμη κ πολυ θυμωμενη.
το ερωτημα ειναι νομιζω καθαρα προσωπικο, δλδ μονο εσυ ξερεις. Δεν νομιζω πώς υπάρχει ανθρωπος που θελει να ζει χωρις να νιωθει οτι αγαπιεται, οτι δεν εχει αναγκη κανεναν....το να το δηλωνεις μαλιστα στον εαυτο σου, και να νιωθεις λιγοτερο δυνατος κ γεματος χωρις την αγαπη μεσα σου κ γυρω σου ειναι κατι που μπορω να νιωσω απολυτα.Quote:
Originally posted by vince
Πόσο μπορώ να ελπίζω σε μια φυσιολογική ζωή και εξέλιξη? Θα κάνω ποτέ μου οικογένεια? Θα βγάλω άσπρα μαλλιά ή θα πάψω να υπάρχω όταν θα πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι να με αγαπάνε?....................
Επανέρχομαι με την τελευταία μου ερώτηση. Θα πάψω άραγε να υπάρχω όταν θα πάψουν να με αγαπάνε?
να σου πώ πώς απο δω μεσα δεν γνωριζω ατομα, αλλα απο την καθημερινη μου ζωη γνωριζω ανθρωπους (2). Ειναι ομως διαφορετικες περιπτωσεις, απο οσο γνωριζω η μια περιπτωση ειναι πολυ σοβαροτερη της αλλης. Ο αντρας που γνωριζω ζει πλεον μια πολυ νορμαλ ζωη, με κανονικη δουλεια κ οικογενεια.η γυναικα απο την άλλη ζοριζεται παραπανω. Εχω καταλαβει πώς ειναι θεμα ταμπου ακομα για την κοινωνια, δυσκολα καποιος θα δηλωσει οτι πάσχει απο κατάθλιψη, ποσο μαλλον απο σχιζοφρενεια. Ειναι τετοια η απο-πληροφορηση που καταννοω τους λογους δυσπιστιας κ δυσκολιας των ανθρωπων που πασχουν.Quote:
Originally posted by vince
Στην αρχή όταν έκανα εγγραφή στο e-psychology έψαχνα με μανία να βρω ανθρώπους που κατάφεραν να ξεπεράσουν τις ψυχώσεις τους. Έτρεφα την ελπίδα πως μια μέρα θα κάτσει έστω και μία φορά να μου γράψει ενάς άνθρωπος που έζησε, ξεπέρασε παρόμοια προβλήματα και κατάφερε να το κάνει με αξιοπρέπεια. Αντί αυτού, το συνηθές γεγονός στο φορουμ είναι άνθρωποι να μπαίνουν, να θέτουν το πρόβλημα τους και οι περισσότεροι απο αυτούς να εξαφανίζονται. Δεν έχω διαβάσει βέβαια όλα τα θέματα του φορουμ, και δεν εκφράζω την άποψη μου ως κανόνα (ούτε μιλάω για όσους λίγους εδώ μέσα αναγνωρίζουν τα εκ των έσω τους), αλλά θα ήθελα μια μέρα να ξεπεράσουμε όλοι μας τις ανθρώπινες παρωπίδες που μας στερούν την απόλαυση μιας κοινής αλήθειας.
Αλλα μιλας για το φορουμ: και ζητας μια πιο κοινη συμμετοχη απο οσο καταλαβαινω, ζητας περισσοτερο ενδιαφερον απο τα μελη μιας κοινοτητας. Που ομως ειναι δειγμα της εξω κοινωνιας: βλεπεις ολους εκει εξω να νοιαζονται για το προβλημα του άλλου? vince αυτο που ζητας ειναι \"πολυ\", πιστεψε με!Ειναι ανθρωπινο αλλα κ απανθρωπο ανθρωποι να σκυβουν μονο σε πιο δικα τους θεματα. Δες ομως περα απο το δικο σου θεμα....δες καποιο αλλο θεμα που δεν σε αφορα: πχ. ανορεξια: εσυ εχεις ασχοληθει με ενα προβλημα που δεν σε αφορα?
Κι εγω θα θελα οι ανθρωποι ολοι να εχουν λιγοτερο εγωισμο, να ναι λιγοτερο επικριτικοι, εμπαθεις κ εγωιστες...αλλα λεω πώς μονο τον εαυτο μου μπορω να ορισω. Κανεναν αλλο.
Γραφεις για μια κοινη αληθεια: ποια ειναι η κοινη αληθεια?
Το ανέφερα και προηγουμένως...Quote:
Originally posted by Sofia
Γραφεις για μια κοινη αληθεια: ποια ειναι η κοινη αληθεια?
Η δυτική της εκδοχή είναι αυτή: http://en.wikipedia.org/wiki/All_men_are_created_equal
vince Γεια σου.Δεν εχουμε μιλησει ποτε αν κ πολλεςφορες παρακολουθω οτι γραφεις.Θα ηθελα να σε ρωτησω οταν λες γιαυτους που θα παψουν να σε αγαπανε μιλας για τους γονεις σου ?
Γειά σου mariafound82! Εννοώ το να φτάσω σε μια ηλικία και να μην έχω ανθρώπους δίπλα μου... και γονείς αλλά όχι μόνο αυτούς.
Επειδή τυγχάνει να έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους οι οποίοι φεύγουν απο την ζωή σχεδόν εντελώς μόνοι...
Μιλας για μετα απο ποσα χρονια?Θα εχει εξαφανιστει το ανθρωπινο γενος?:)
Το ανθρώπινο γένος δεν νομίζω να εξαφανιστεί τόσο εύκολα, αλλα ακόμα και αν γίνει αυτο, τα σκατα που θα αφήσει πίσω του θα παραμείνουν για αρκετό καιρό..
Να σε ρωτήσω και εγώ κάτι..γιατί ρωτάς?
κ εγω εχω δει πολλους να ειναι μονοι.Αλλοι το θελησαν αλλοι οχι.
Γιατί θέλησαν κάτι τέτοιο?
Με προβληματισε αυτο που ειπες για την αγαπη
Γιατι να θελησουν να ειναι μονοι τους απο επιλογη.?Ισως νιωθουν καλα με τον εαυτο τους,ισως νιωθουν οτι δεν τους αγαπαει κανεις,ισως κ να ειναι ετσι.