Διαβάστε την \"τέχνη της αγάπης\" του Εριχ Φρόμ αξίζει τον κόπο.
Printable View
Διαβάστε την \"τέχνη της αγάπης\" του Εριχ Φρόμ αξίζει τον κόπο.
Πολύ σωστό! Πόσο θα \'θελα να το δω και στην πράξη...Quote:
Originally posted by anwnimi
\"Έχοντας επίγνωση του θανάτου, δηλαδή του γεγονότος ότι η ζωή μας τελειώνει, μπορούμε να ζήσουμε περισσότερο ολοκληρωμένα και να μην την σπαταλάμε εκεί που δεν αξίζει...\"
Μπορείς να ξεκινήσεις, διαβάζοντας, τον \"Δήμιο του Έρωτα \" του Γιάλομ...
Επίσης, το βιβλίο του Εριχ Φρομ που σου πρότειναν είναι πολύ καλό..
Ασχολείσαι καθόλου με πόίηση, συγγραφή ή τέχνη?
Ϊσως ο εσωτερικός σου κόσμος να διψά για εξέλιξη...
ίσως η υπερπροστασία των γονιών,΄και οι διάφοροι ρόλοι που δημιουργούνται ανάμεσά σας, κάπου να είναι καταπιεστικά και να σε εμποδίζουν να γίνεις αυτή που είσαι.
Ενα επίσης γνωστό βιβλίο είναι του Νίτσε, \"Ζαρατούστρα\" Θέλω πολύ να το διαβάσω.
Ακου τα συμπτώματά σου, κάτι θέλουν να σου πουν...
Κι έχω και κάτι να σου αφιερώσω, κάτι που έιχα γράψει παλιότερα.. κάτσε να το ψάξω..
:))
Το να ζεις πιο ολοκληρωμένα, ξεδιπλώνοντας όλο και περισσότερες πτυχές του εαυτού σου,Quote:
Originally posted by snarf
Πολύ σωστό! Πόσο θα \'θελα να το δω και στην πράξη...Quote:
Originally posted by anwnimi
\"Έχοντας επίγνωση του θανάτου, δηλαδή του γεγονότος ότι η ζωή μας τελειώνει, μπορούμε να ζήσουμε περισσότερο ολοκληρωμένα και να μην την σπαταλάμε εκεί που δεν αξίζει...\"
το να αποκτάς μια βαθύτερη επίγνωση των πραγμάτων
ή το να σε βοηθήσει μια τέτοια ιδέα να εκτιμήσεις καλύτερα τα πράγματα που μέχρι τώρα θεωρείς δεδομένα σε μια αέναη ισορροπία?
Κατ\' αρχάς, σας ευχαριστώ όλες για τις προτάσεις σας.
@weird:
Έχεις πέσει μέσα σχεδόν σε όλα :)
Και σ\' ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση...
Από πολύ μικρή ασχολιόμουν με τη ζωγραφική, πιάνει αρκετά το χέρι μου. Τα τελευταία όμως χρόνια δεν ασχολούμαι καθόλου, κάτι που το αποδίδω στην έλλειψη χρόνου και έμπνευσης :((
Η ψυχοθεραπεία τελικά θα βοηθούσε σε μια περίπτωση σαν τη δική μου; Θεωρώ ότι δεν έχω να λύσω κάτι το άλυτο και ότι τέλος πάντων υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι που ενίοτε νιώθουν όπως εγώ.
Μήπως απλώς χρειάζομαι μια διέξοδο; Έναν τρόπο να αυξήσω την αυτοπεποίθησή μου;
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου;
snarf,
καλως ήρθες κ απο μενα:)
διαβασα τα οσα εγραψες....κ με αφορμη τα παραπανω θα θελα να πω λιγες μου σκεψεις: λες οτι δεν εχεις να λυσεις κατι το άλυτο,ομως αν ηταν ετσι τωρα δεν θα γραφες εδω...σωστα?
Συμφωνω οτι μπορει να υπάρχουν παρα πολλοι αλλοι που να νιωθουν οπως εσυ. Μπαινοντας σ αυτο το φορουμ αγνοουσα την ύπαρξη κρισεων πανικου, ομως βλεπω οτι η συχνοτητα των ανθρωπων που τις βιωνει ολο κ μεγαλωνει. Αυτο ομως τί πάει να πει?Οτι πειράζει λιγοτερο? Ας ποναμε ολοι μαζι? Ή ας φοβομαστε ολοι μαζι?
Υποθετω πώς θα χρειαζεσαι μια διεξοδο. Ολοι οσοι αντιμετωπιζουμε προβλημα, μια διεξοδο ψάχνουμε. Το θεμα ειναι αλλου: πώς θα την βρουμε. Διεξοδος ειναι κ οι φιλοι οπως λες, η ζωγραφικη, και οι ανθρωποι που σε βοηθουν κ σε ακουν...ομως βλεπεις να αρκει αυτο? Καποιες φορες, ναι αρκουν. Καποιες αλλες ομως οχι. Κ σιγουρα θα υπάρχει καποιος λογος γι αυτο.
Ξερω, πως πολλες φορες ειναι πιο ευκολο να υποβιβασουμε ενα προβλημα, ομως αυτο δεν σημαινει πώς παυει να υπάρχει.
Σου εύχομαι να βρεις τη δυναμη να αντιμετωπισεις το προβλημα σου:)
@Sofia:
Σ\' ευχαριστώ πολύ και καλώς σας βρήκα! :)
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω απλώς να υποβιβάσω και να κουκουλώσω το πρόβλημα, αν συνεχίσω όμως π.χ. να το ονομάζω \"πρόβλημα\", εντείνω το νοσηρό της κατάστασης και αυτό δεν με βοηθάει. Όταν λέω ότι το έχουν βιώσει και πολλοί άλλοι και ότι δεν είναι άλυτο, ίσως είναι ο τρόπος μου να \"ξορκίζω το κακό\"...
Τι να πω... Για να έχω πάθει κρίσεις πανικού και να με έχει πονέσει το στομάχι μου χωρίς να υπάρχει οργανικό αίτιο, αλλά και για να νιώθω την ανάγκη να γράψω εδώ, σημαίνει προφανώς, όπως λες κι εσύ, ότι δεν μου αρκεί να είμαι περιστοιχισμένη από ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπώ, ούτε το να έχω μια δουλειά κι ένα χόμπι που γουστάρω.
Είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι τόσο καλά κρυμμένο μέσα μου που δεν το έχω πάρει πρέφα όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως είμαι τελικά όντως αχάριστη και ανίκανη να χαρώ όλα τα καλά που μου έχουν τύχει;
Αν ξέρεις εσύ ή κάποιος άλλος ποιο από τα δύο τινά είναι πιο πιθανό, θα ήθελα πολύ να μάθω. Εγώ πάντως σηκώνω τα χέρια ψηλά... Πράγματι, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
snarf,
απο οσα λιγα γνωριζω, δεν εχω δει ανθρωπο που να γνωριζει τα παντα για τον εαυτο του. Φυσικα κ ειναι και δυνατο κ φυσιολογικο να υπάρχουν πραγματα μεσα σου που αγνοεις ή επιλεγεις να αγνοεις, υποσυνειδητα.
Ακομα και αν δεν ήσουν ικανη να χαρεις τα ολα οσα εχεις εσυ ή οποιοσδηποτε άλλος, για μενα σημαινει πώς υπάρχει καποιο εμποδιο. Κατι, που σκιαζει τη χαρα σου. Μπορει να ειναι κατι που σε καλει το σωμα σου, να δεις, μεσω των κρισεων αυτων.
Και πιστεύεις ότι π.χ. η συζήτηση με κάποιον άγνωστο μία φορά τη βδομάδα επί Χ μήνες/χρόνια θα με βοηθήσει να τα ξεδιπλώσω όλα αυτά;
Εσύ έχεις παρόμοια εμπειρία με κάποιον ειδικό;
Συγγνώμη αν γίνομαι πιεστική, αλλά έχω ακούσει εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για την ψυχοθεραπεία και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πειστεί ακόμα για τα οφέλη της. Και μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να μπορώ να πηγαίνω και να μοιράζω 50ευρα σε 10 γιατρούς τη βδομάδα μέχρι να βρω αυτόν που μου ταιριάζει, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η οικονομική δυνατότητα :(
Γι\' αυτό άλλωστε ήθελα να το ψάξω μέσα από δω πρώτα...
snarf μπορείς να επισκεφτείς το πιο κοντινό στο σπίτι σου κέντρο ψυχικής υγείας και επίσης υπάρχει ενα στο Παγκράτι υπο την επιβλεψη του πανεπιστημίου δωρεάν.
Ναι, καταννοω την δυσπιστια σου.
Ειμαι σιγουρη πώς εχεις ακουσει τοσες αποψεις για την ψυχοθεραπεια, οσες φορες ζητησες μια γνωμη γι αυτην.
Προσωπικα δεν μου περισσευαν τα χρηματα την περιοδο που εβλεπα πώς δεν αντεχω αλλο κ επρεπε να κανω κατι.Επισης ηταν μια γροθια στον εγωισμο μου, που μου ελεγε συνεχως πώς \"ειμαι ωριμο ατομο, αρα τί παραπανω να μου κανει μια ψυχοθεραπεια? τί να μου προσφέρει?\". Ενα άλλο μερος του εαυτου μου, μου ελεγε πώς προκειται για μια μοδα, μια επιταγη της εποχης. Δηλαδη υπήρχε μια σειρα αντιστασεων... Το ειδα καπως σαν το τελευταιο μου χαρτι. Μπορει κ να μην ηταν ετσι, αλλα ετσι κατεληξα στην αρχη της ψυχοθεραπειας μου.
Στην πορεια ειδα πώς τα πραγματα δεν ειχαν καμια σχεση με τον τροπο που τα ειχα φανταστει να εξελισσονται. Ειδα πώς η διαδικασια με δυσκολεύει. Ειχα δεσμευτει να ειμαι μια ωρα μπροστα σε εναν αλλο ανθρωπο κ να μιλάω για μενα κ οτι με ζοριζει: εξαιρετικα δυσκολο για μενα. Θα μπορουσα να γραφω για ωρες, για τις δυσκολες θεραπευτικες ομως ωρες.
Παρα τις δυσκολιες ομως, βοηθηθηκα εξαιρετικα. Αλλα οχι με εναν τροπο ανωδυνο.
Για τα οφελη της δεν μπορω να σε πεισω. Κανεναν δεν μπορω να πεισω. Αν δεν εχεις εσυ η ιδια την εμπειρια κ στην πορεια κ την πιστη στον εαυτο σου, δεν μπορει κανεις να σε πεισει.
Να σου πώ τελος, πώς η διαδικασια αυτη θελει εναν χρονο που διαφερει στον καθενα, αφου ο καθενας νομιζω βιωνει με διαφορετικο τροπο τους φοβους του...μεσα του.
Quote:
Originally posted by snarf
Και πιστεύεις ότι π.χ. η συζήτηση με κάποιον άγνωστο μία φορά τη βδομάδα επί Χ μήνες/χρόνια θα με βοηθήσει να τα ξεδιπλώσω όλα αυτά;
Εσύ έχεις παρόμοια εμπειρία με κάποιον ειδικό;
Συγγνώμη αν γίνομαι πιεστική, αλλά έχω ακούσει εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για την ψυχοθεραπεία και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πειστεί ακόμα για τα οφέλη της. Και μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να μπορώ να πηγαίνω και να μοιράζω 50ευρα σε 10 γιατρούς τη βδομάδα μέχρι να βρω αυτόν που μου ταιριάζει, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η οικονομική δυνατότητα :(
Γι\' αυτό άλλωστε ήθελα να το ψάξω μέσα από δω πρώτα...
επι του συγκεκριμένου.
Πέρασα και εγώ κρίσεις πανικού με ένα κάρο άλλα ψυχοσωματικά και φοβίες... Καλά, ήμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση απο αυτή που περιγράφεις.
Τώρα πια, τα έχω αφήσει πίσω μου, αλλά ακόμα δουλεύω σε πολλά επίπεδα με τον εαυτό μου στην θεραπεία μου, βρίσκομαι στα τελειώματα.
Το πόσο θα κρατήσει η θεραπεία είναι δική σου υπόθεση. Οσο την χρειάζεσαι.
Το να βρεις τον κατάλληλο ειδικό, είναι για μένα το πιο κρίσιμο ερώτημα....
Οσο για τις αντίθετες απόψεις.
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι κάτι εύκολο. Ειδικά η μακροχρόνια, όπου αναπτύσεις μια ψυχοθεραπευτική σχέση και πρέπει να πορευτείς, τόσο με τις δυσκολίες που σου βάζει ο ίδιος σου ο εαυτός, όσο και με εκείνες της επικοινωνίας με το άλλο μέρος της σχέσης...
Μέσα απο αυτή τη σχέση όμως, μαθαίνεις πολλά πράγματα και κυρίως, έχεις τον άλλο απέναντι για να βλέπεις πλευρε΄ς του εαυτού σου που μόνος δε θα μπορούσες....
Η γνωσιακή που αναφέρεις, είναι συνήθως βραχύβια και με ιακνοποιητικά αποτελέσματα.
κατα την προσωπική μου γνώμη και χωρίς να είμαι ειδικός, δεν μπαινει σε μεγάλο βα΄θος, κι έτσι το πρόβλ μπορεί να επανεμφανιστεί.
Εξαρτάται απο το τι προτιμά και τι του ταιριάζει του καθένα.
Το σώμα σου κάτι θέλει να σου πει, και μπορείς να πας σε ειδικό ή αν νιώθεις πως δεν είναι τέτοιο πια το αδιέξοδο, να το παλέψεις μόνη, κοιτώντας βαθύτερα μέσα σου.
Προσωπικά ακολούθησα προσωποκεντρική κατεεύθυνση, τύπου gestalt, μπορεις να βρεις πληροφορίες στο νετ.
Αυτό θα συνιστούσα και σε εσένα, αυτη τη προσέγγιση γιατί ασχολείται με το συναίσθημα πολύ.
Κι αυτό βλέπω σε σένα.
Ενα μυαλουδάκι πολύ κοφτερό
όμως με το νιώσιμο και το συναίσθημα τι γινεται?
Εισαι σε επαφή?
Χμμμμ.. νομίζω, οτι μπορεί αυτό να ξεσπα΄στο σώμα σου, σαν να σου λέει, κοίτα με, είμαι κι εγώ εδώ και σου δείχνω άλλες επιλογές.
Εύχομαι όλα να σου πάνε καλα!
αγκρρρ ακόμα ψάχνω να βρω εκείνους τους στίχους που θέλω να σου χαρίσω!
;)
Θα τους βρω, κάπου χωμένοι στο φόρουμ είναι.
@giota: Δεν το ήξερα, θα το ψάξω! Ευχαριστώ πολύ!
@Sofia: Σ\' ευχαριστώ που μοιράστηκες την εμπειρία σου! Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα όσα λες...
@weird: Συγκινήθηκα με αυτά που έγραψες γιατί πάλι ένιωσα ότι έπεσες μέσα. Μπορεί να θεωρώ τον εαυτό μου υπερευαίσθητο, αλλά νομίζω ότι έχω μια τόσο ψυχρή λογική ώρες-ώρες που το συναίσθημα έρχεται δεύτερο :(
Σίγουρα κάτι πάει να μου πει το σώμα μου αλλά μέχρι να μάθω να μιλάω τη γλώσσα του, θα μου πάρει μάλλον αρκετό καιρό.
Θα τα ψάξω όλα αυτά που μου είπες πάντως σχετικά με τις διαφορετικές προσεγγίσεις.
Και πάλι, σας ευχαριστώ πολύ όλους για τη συμπαράσταση και το ενδιαφέρον!
Διαβάζοντας σε ολα οσα γραφει η weird σχετικα με το χρονο της θεραπειας, θα συμφωνησω και εγω. Πιστεύω πώς η μεγαλυτερης διάρκειας θεραπεια, δινει πιο βαθια αποτελεσματα, αφου εχεις τον χρονο να θιξεις πιο βαθια τα προβληματα που προκυπτουν. Οσο μπορεις...
Να πώ μονο πώς αν και εγω ακολουθω την ιδια προσεγγιση, δεν πιστεύω πώς ειναι μονο η Gestalt, που δινει εμφαση στο συναισθημα. Θεωρω πώς το ιδιο μπορει να γινει και μεσω της προσωποκεντρικης προσεγγισης. Που απο οσο γνωριζω ειναι κ αυτη μεγαλης διαρκειας.
Τελος, θα θελα να πω πώς φανταζει κατι βαρυ να κανει κανεις θεραπεια για μεγαλο διαστημα, αλλα τα αποτελεσματα δεν ερχονται στο τελος της θεραπειας, αλλα συνεχως...Κι απο εκει νομιζω μπορουμε να παρουμε κ μια \"γευση\" για το μεχρι που ειμαστε κ θελουμε να φτασουμε. Το οριο που θα θεσουμε δλδ οι ιδιοι.